Την ώρα που σκίζουν τα μνημόνια υπογράφουν διαρκώς νέα οι εγχώριοι διαπραγματευτές της συμφοράς.
Το άρθρο 120 παρ. 4 του Συντάγματος τι επιτάσσει;;
Η εφημερίδα Capital, για δεύτερη μέρα αποκαλύπτει την υποκρισία, την ανυποληψία και το ψεύδος των κυβερνώντων. Το τίμημα της κυβερνητικής ανυποληψίας το πληρώνουν οι Έλληνες πολίτες.
Η ιστορία από τα κείμενα 50 σελίδων των πρώτων μνημονίων του 2010 έως τις 150 σελίδες εκατοντάδων δεσμεύσεων των τελευταίων κειμένων που υπεγράφησαν τον Απρίλιο – Μάιο του 2014 είναι μεγάλη και δεν έχει … τελειώσει.
H κυβέρνηση προέβη και σε νέες δεσμεύσεις για να διασφαλίσει τον Αύγουστο την απόφαση του Eurogroup για την υποδόση του 1 δισ. ευρώ (σημ. τελευταίο κομμάτι τις προηγούμενης 4ης αξιολόγησης)!
Oι δεσμεύσεις είναι συνεχείς.
Μάλιστα, δημιουργούν ένα πλαίσιο το οποίο χαρακτηρίζουν όλο και περισσότερα κυβερνητικά στελέχη ως «μη διαχειρίσιμο» προβάλλοντας – εντός και εκτός Ελλάδας – ως λύση την «οικειοποίηση» του μνημονίου…
Των Δ. Καδδά – Γ. Αγγέλη
Στο κείμενο του δημοσίευσε χθες το Capital.gr αλλά υπεγράφη έναν μήνα πριν αποκαλύπτεται ότι πριν καν ξεκινήσει η 5η διαπραγμάτευση (σημ τις επόμενες ημέρες έρχεται στην Αθήνα η τρόικα) τα οικονομικό επιτελείο δεσμεύθηκε για νέο κύκλο παρεμβάσεων- σε αυτή την αξιολόγηση – σε καίριους τομείς: για τους φόρους υπέρ τρίτων (με αναφορά στο αγγελιόσημο), για νέα συγχώνευση ταμείων, για «απλοποίηση» του ΦΠΑ, για νόμο οικονομικών των κομμάτων και για νέες παρεμβάσεις στην ΔΕΗ αν κριθούν αναγκαίες.
Τι γίνεται όμως με τα κείμενα του μνημονίου; Πολυάριθμα, διογκώνονται κάθε φορά που η τρόικα κατεβαίνει στην Αθήνα και ολοκληρώνει μία «επικαιροποίηση». Η «διόγκωση» συνδέεται και με την… μετακύλιση στο μέλλον πολυάριθμων δεσμεύσεων – παρεμβάσεων.
Ο λόγος όχι (τόσο) για παρεμβάσεις «εισπρακτικού» χαρακτήρα, αλλά διαρθρωτικού: πάταξη φοροδιαφυγής, σπατάλης στο ευρύτερο δημόσιο και γραφειοκρατίας, αλλά και απελευθέρωσης επαγγελμάτων και αγορών.
Έτσι, η κυβέρνηση έφτασε τον Σεπτέμβριο να «απολογείται» για την εκπλήρωση του 55% περίπου 600 εκκρεμοτήτων όλων των λεγόμενων «παραγωγικών» υπουργείων. Και σε αυτές δεν περιλαμβάνεται το «μέλλον». Δηλαδή το μεγάλο «κύμα» νέων μέτρων του Φθινοπώρου (σημ ασφαλιστικό, εργασιακό, δημόσιο κλπ) που επιχειρείται να μεταφερθούν χρονικά αλλά η τρόικα διαφωνεί.
Όσο για την «διαύγεια» των κειμένων που υπογράφει η χώρα (σημ είναι 3 το MOU, MEFP και το τεχνικό μνημόνιο αλλά και οι επιστολές της κυβέρνησης που τα συνοδεύουν), και δεσμεύουν πολίτες και επιχειρήσεις, έχει… αντιστρόφως ανάλογη πορεία με τον όγκο των δεσμεύσεων: στην αρχή τα κείμενα του μνημονίου μεταφράζονταν και δίδονταν στη δημοσιότητα.
Πλέον, αυτό δεν συμβαίνει: η τελευταία αναθεώρηση του Απριλίου – Μαΐου υπάρχει (στα αγγλικά) μόνο στις ιστοσελίδες των δανειστών.
Ένα άλλο θέμα είναι οι «δεσμεύσεις» που αναλαμβάνει η χώρα στις συνεδριάσεις των υπουργών Οικονομικών. Τα κείμενα (πχ πρόταση απόφασης συμβουλίου, απόφαση, συνοδευτική έκθεση Επιτροπής κλπ) μέχρι πέρυσι ήταν δημόσια γιατί η απόφαση λαμβανόταν στο Ecofin. Πλέον, με τους νέους δημοσιονομικούς κανόνες που ισχύουν για όλα τα κράτη μέλη εντός και εκτός μνημονίου, την ευθύνη έχει το Eurogroup στο οποίο η συζητήσεις δεν έχουν δημόσιο χαρακτήρα….
Δέσμευση της κυβέρνησης για νέες παρεμβάσεις
Mπορεί η πέμπτη διαπραγμάτευση να μην έχει ξεκινήσει (καταφθάνει μέσα στον Σεπτέμβριο η τρόικα) αλλά οι νέες δεσμεύσεις είναι γεγονός και … ακολουθούν την κυβέρνηση. Καταγράφονται στην «Έκθεση σχετικά με τη συμμόρφωση της Ελλάδας για τα ορόσημα εκταμίευσης της τελευταίας δόσης 1 δισ. ευρώ της τέταρτης αξιολόγησης (Αύγουστος 2014) που αποκαλύπτει το Capital.gr. Eχει συνταχθεί από το προσωπικό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε συνεργασία με την ΕΚΤ και το προσωπικό του ΔΝΤ και σχετίζονται με την τέταρτη αναθεώρηση (Απρίλιος με τελευταία υποδόση τον Αύγουστο).
Αποκαλύπτει ότι τον Αύγουστο η Ευρω-ομάδα, ενέκρινε μεν το 1 δισ. ευρώ αλλά με «αστερίσκους» στα ορόσημα που μεταφέρονται για… τώρα ως κυβερνητικές δεσμεύσεις. Περιλαμβάνουν παρέμβαση στους φόρους υπέρ τρίτων (με αναφορά στο αγγελιόσημο), νέα συγχώνευση ταμείων, απλοποίηση ΦΠΑ, νόμο για τα κόμματα και παράθυρο για νέες παρεμβάσεις στην ΔΕΗ.
Το έγγραφο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα «ορόσημα μπορούν να θεωρηθούν ότι πληρούνται σε μεγάλο βαθμό. Οι μελλοντικές δεσμεύσεις στο πλαίσιο των ορόσημων που συζητήθηκαν παραπάνω είναι ανάγκη να συμφωνηθούν ως μέρος της επικείμενης αποστολής επανεξέτασης.
Επίσης, η ψήφιση του νόμου για τη χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων, αν δεν λάβει χώρα σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις που παρέχονται από τις αρχές, θα πρέπει να γίνει αναγκαία προϋπόθεση για την ολοκλήρωση της επικείμενης αναθεώρησης»…
Ανά πεδίο αναφέρεται ότι:
* Συγχώνευση επικουρικών ταμείων στο ETEA. «Οι αρχές υποστήριξαν ότι δεν είναι δυνατόν να συγχωνευθούν σε αυτό το στάδιο μερικά από τα ταμεία» για τεχνικούς λόγους. Η συγχώνευση για τα υπόλοιπα θα υλοποιηθούν από την 1η Ιουλίου 2015, εφόσον αυτά εξακολουθούν να είναι υπό το δημόσιο τομέα.
* Έγκριση της δασικής νομοθεσίας. «Οι αρχές έχουν δεσμευτεί να υποβάλουν Προεδρικό Διάταγμα στο Συμβούλιο της Επικρατείας από το τέλος Νοεμβρίου 2014, για έγκριση από τις αρχές Φεβρουαρίου 2015.
* Διοικητική επιβάρυνση νομοθεσίας. “Οι αρχές έχουν θεσπίσει νομοθεσία που σχετίζονται με το 80% της μείωσης του διοικητικού φόρτου» και «έχουν δεσμευτεί σε ένα σχέδιο δράσης με χρονικά όρια για όλες τις εκκρεμείς ρυθμίσεις. Αυτό περιλαμβάνει την υιοθέτηση της απλοποιημένης μορφής ΦΠΑ, με ισχύ από την 1η Ιανουαρίου 2015».
* Τέλη υπέρ τρίτων. Οι αρχές έχουν δεσμευτεί να καταργήσουν τα υπόλοιπα πέντε.
Τέλη (που σχετίζονται με τα τέλη διαφήμισης), στο πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων του συνταξιοδοτικού συστήματος» το οποίο «πρέπει να νομοθετηθεί έως τον Νοέμβριο του 2014, καθώς προβλέπεται στο Μνημόνιο, και αυτό το ζήτημα θα πρέπει να συζητηθεί κατά την επόμενη αναθεώρηση». Στην Κυβέρνηση έχουν επεξεργασθεί πρόταση παρέμβασης με αναφορά στο αγγελιόσημο.
* Μικρή ΔΕΗ. «Μπορεί να χρειαστεί αξιολόγηση σε μεταγενέστερο στάδιο πριν από την πώληση, εφόσον παρουσιαστούν εμπόδια για την ιδιωτικοποίηση».
* Έγκριση της νομοθεσίας σχετικά με τη χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων. «Ο νόμος δεν έχει ακόμη υιοθετηθεί» και το ορόσημο παραμένει ανεκπλήρωτο» αναφέρεται. Έτσι οι «αρχές έχουν παράσχει πρόσθετες εγγυήσεις όσον αφορά την έγκαιρη και πλήρη εφαρμογή του». «Ο νόμος αυτός μπορεί να υιοθετηθεί μόνο από το Κοινοβούλιο στην Ολομέλεια.
Αυτό δεν θα είναι δυνατόν μέχρι τον Οκτώβριο» καθώς το Κοινοβούλιο έως τότε θα λειτουργεί σε θερινό τμήμα. Επικαλείται μάλιστα επιστολή του Προέδρου της Βουλής που αναφέρει ότι «ο νόμος θα τεθεί σε ψηφοφορία κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας της επόμενης συνόδου ολομέλειας που αρχίζει στις 7 Οκτωβρίου και σίγουρα πριν από τις 13 Οκτωβρίου».
«Κατά συνέπεια, το Eurogroup της 13ης Οκτωβρίου θα είναι σε θέση να επαληθεύσει ότι ο νόμος έχει εγκριθεί όπως αναμένεται».
πληρ:από harryklynn
———————
Ενεργοποιήθηκε το άρθρο 120 του Συντάγματος;
Το άρθρο 120 παρ. 4 του Συντάγματος επιτάσσει το εξής:
«H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.».
Αν επομένως κάποιες από τις ενέργειες της σημερινής κυβέρνησης είναι αντισυνταγματικές, σε σημείο κατάλυσης του Συντάγματος, τότε οφείλουμε κατ’ επιταγή του ίδιου του Συντάγματος να αντισταθούμεμε κάθε μέσο. Αν δεν συμβαίνει αυτό, τότε οφείλουμε… να σιωπήσουμε, να βάλουμε τα κεφάλια κάτω και να εφαρμόσουμε πιστά ότι ακριβώς αποφασίζει η κυβέρνηση.
Για να ενεργοποιηθεί όμως το άρθρο 120 ώστε να δικαιούνται και να υποχρεούνται να αναλάβουν οι ίδιοι οι πολίτες δράση απαιτούνται να συντρέχουν κατά το Σύνταγμα δύο…
προϋποθέσεις. 1) Κατάλυση του Συντάγματος και 2) Η κατάλυση αυτή να γίνεται με τη βία.
Σε ότι αφορά την πρώτη προϋπόθεση, αυτή τη φορά έχουμε διαπιστωμένη σκοπούμενη από την κυβέρνηση παραβίαση του Συντάγματος, την οποία διαπίστωση έκανε ένα από τα τρία Ανώτατα Δικαστήρια της χώρας, δηλαδή το Ελεγκτικό Συνέδριο το οποίο γνωμάτευσε σχετικά για το θέμα των συντάξεων.
Επομένως η πρώτη προϋπόθεση πληρούται. Η κυβέρνηση μπορεί να ισχυριστεί εδώ ότι δεν καταλύει εντελώς το Σύνταγμα, αλλά απλά παραβιάζει κάποιες διατάξεις του. Δεδομένου όμως ότι το ίδιο το Σύνταγμα δεν ξεχωρίζει την κατάλυση από την απλή παραβίαση και δεδομένου ότι η εκ των προτέρων προειδοποίηση από το Ανώτατο Δικαστήριο ότι ο σκοπούμενος νόμος είναι παραβίαση του Συντάγματος, τότε η κυβέρνηση είναι σε γνώση και επομένως συγγνωστά παραβιάζει το Σύνταγμα πράγμα που υποδηλώνει de facto κατάλυσή του.
Σε ότι αφορά τη δεύτερη προϋπόθεση δηλαδή τη χρήση βίας, εδώ η κυβέρνηση μπορεί να αντιτείνει ότι δεν παραβιάζει το Σύνταγμα με τη βία, αλλά νομοθετεί στα πλαίσια του Συντάγματος και ο κάθε ένας που νομίζει ότι παραβιάστηκε το Σύνταγμα μπορεί να προσφύγει στα δικαστήρια για να δικαιωθεί.
Στο θέμα της βίας όμως υπάρχουν δύο απόψεις. Η μία λέει ότι υπάρχει χρήση βίας από την πλευρά της κυβέρνησης αφού οδηγεί το λαό σε βίαιη φτωχοποίηση χωρίς ο τελευταίος να ερωτηθεί. Όμως η κυβέρνηση μπορεί να αντιτείνει ότι δεν χρησιμοποιεί η ίδια βία κατά την παραβίαση του Συντάγματος, αλλά η βίαιη φτωχοποίηση είναι το αποτέλεσμα της παραβίασης του Συντάγματος.
Υπάρχει όμως και η δεύτερη άποψη που λέει ότι το Σύνταγμα δεν διακρίνει μεταξύ σωματικής και ψυχολογικής βίας. Εφόσον λοιπόν τόσο ο κ. Σαμαράς όσο και ο κ. Βενιζέλος δημόσια απειλούν ψυχολογικά τους βουλευτές τους, πως αν δεν παραβιάσουν το Σύνταγμα (όπως διέγνωσε το ΕΣ) και δεν ψηφίσουν αντισυνταγματικό νόμο (που αφορά το συνταξιοδοτικό), τότε θα διαγραφούν από τις κοινοβουλευτικές ομάδες τους και τα κόμματά τους, έχουμε άσκηση ψυχολογικής βίας για παραβίαση του Συντάγματος.
Η διαγραφή των βουλευτών είναι γνωστό ότι συνεπάγεται αυτόματα και σύμφωνα με την ελληνική αρχηγοκεντρική οργάνωση των κομμάτων και το τέλος της πολιτικής τους σταδιοδρομίας. Επομένως υπάρχει εδώ σαφώς ψυχολογική βία. Είναι βέβαιο ότι πολλοί βουλευτές θα ψήφιζαν εντελώς διαφορετικά αν δεν απειλούνταν με διαγραφή, υπακούοντας μόνο στη συνείδησή τους, όπως εξάλλου και το ίδιο το Σύνταγμα επιτάσσει.
Το αν συντρέχουν στην περίπτωση της ψήφισης της αντισυνταγματικής διάταξης για το συνταξιοδοτικό οι δύο προϋποθέσεις που απαιτεί το άρθρο 120 παρ. 4, δηλαδή κατάλυση του Συντάγματος με άσκηση βίας ας το κρίνει ο καθένας που είναι υπεύθυνος πολίτης.
Εκείνο όμως που δημιουργεί εντύπωση είναι ότι δεν ερωτώνται, ούτε τοποθετούνται για το συγκεκριμένο θέμα οι καθηγητές συνταγματολόγοι που είναι σχεδόν καθημερινά στα διάφορα τηλεοπτικά πάνελ. Ξεχνούν άραγε να το ρωτήσουν οι δημοσιογράφοι ή διαφεύγει από τους ίδιους τους συνταγματολόγους να το θέσουν;
Ενδιαφέρει τελικά κανέναν σ’ αυτόν το τόπο το άρθρο 120;;;
Πέτρος Χασάπης
πληρ:από harryklynn
