Στάθης Θ. Τσομίδης,Δικηγόρος
Το 2013 ξεκίνησε χωρίς καμιά αισιοδοξία, από αυτούς που θεωρητικά, οι κυβερνητικοί εταίροι, θα έπρεπε να αισιοδοξούν και να μεταδώσουν τον ενθουσιασμό τους και στους άλλους. Αλλά και οι αντιπολιτευόμενοι δεν φαίνεται να πανηγυρίζουν, αντίθετα ομφαλοσκοπούν και περιμένουν.
Αυτή η στατικότητα του πολιτικού σκηνικού , αν δεν είναι ομολογία,του και από τον καθημερινό πολίτη διατυπωμένο, «μια ώρα αρχήτερα να τελειώσει αυτός ο χρόνος», είναι σίγουρα σημάδια κόπωσης για τους μεν και αμηχανίας για τους άλλους.
Βέβαια , η κοινή γνώμη δεν ασχολείται με την αγωνιώδη προσπάθεια, των αδρά δανειοδοτηθέντων Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, μέσω ομολογιακών δανείων, που προσπαθούν να πείσουν τον δύσμοιρο Έλληνα, ότι το πρόβλημά του θα λυθεί αν αποκαλυφθεί ποιος και πότε αλλοίωσε τον ψηφιακό δίσκο με τα ονόματα αυτών που έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό.
Ο μέσος τηλεθεατής, αν δεν έχει ήδη κλείσει και δεν έχει πουλήσει την τηλεόρασή του, προτιμάει να βλέπει την ίδια στιγμή ότι απέμεινε από την εγχώρια σόου-μπιζ στο ΣΤΑΡ ΤΣΑΝΕΛ, ή τα μαγειρέματα στα υπόλοιπα κανάλια.
Αυτή η στάση του Έλληνα, που ήδη έχουν καταγράψει οι διάφορες μετρήσεις, είναι ίσως και το πιο ανησυχητικό, σε συνδυασμό με την βουβαμάρα που επικρατεί στην κοινωνία. Έμπειροι πολιτικοί αναλυτές, ήδη από τα τέλη Νοεμβρίου, όπως ο κ. Μαύρος στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ, είχαν επισημάνει το γεγονός, της μη περαιτέρω ανοχής του εκλογικού σώματος σε νέα μέτρα.
Και αυτό έχει γίνει συνείδηση σε κάθε μέλλος της τρικομματικής, κατοχικής, κυβέρνησης. Άλλωστε, ο ίδιος ο κ. Σαμαράς, στο τελευταίο διάγγελμά του για τις γιορτές προσπάθησε να ανοίξει μια χαραμάδα αισιοδοξίας ως προς την ανάπτυξη που όλο έρχεται και ποτέ δεν φτάνει.
Τα ίδια άκουσε να του επαναλαμβάνει και η κ. Μέρκελ, που αφού επί δύο χρόνια τον θεωρούσε τον άσχετο μαθητή των συντηρητικών δυνάμεων στην Ευρώπη, στα πλαίσια του Λαϊκού κόμματος, τώρα τον θεωρεί παράδειγμα προς μίμηση και προνομιακό συνομιλητή της.
Όμως η ανάπτυξη δεν είναι εισαγόμενο είδος που την αγοράζει κάποιος και την εφαρμόζει ακολουθώντας τις οδηγίες χρήσεως. Και σ αυτό το θέμα οι οικονομικοί ινστρούχτορες, του άκρατου μονεταριστικού μοντέλου δεν έχουν να προτείνουν τίποτε ως μαγική λύση. Άλλωστε, σήμερα μόλις, αποδείχθηκε ότι και οι όποιοι στόχοι χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας μέσο των αποκρατικοποιήσεων, εκτός των νομικών και τεχνικών δυσκολιών, δεν βρίσκουν πρόθυμους επενδυτές. Όλοι φοβούνται.
Φοβούνται την κοινωνική αγανάκτηση που δεν ξέρουν πώς να εκδηλωθεί. Φοβούνται τις ποινικές και οικονομικές συνέπειες που μπορεί να προκύψουν από τυχόν έρευνες στο μέλλον για απιστία και άλλα ωραία που προβλέπει ο ποινικός κώδικας και που και ο τελευταίος πρωτοετής φοιτητής της νομικής σχολής ξέρει ότι εφαρμόζονται.
Εξίσου σημαντικό, είναι το γεγονός, της σκλήρυνσης της στάσης των δικαστών, απέναντι στα οικονομικά εγκλήματα. Η καθημερινή δικαστηριακή πρακτική, αλλά και όσα ανακοινώνονται στα δελτία ειδήσεων, δείχνουν ότι οι δικαστές, εφαρμόζουν τους νόμους με ιδιαίτερη σκληρότητα, εξαντλώντας, όχι την επιείκεια τους όπως μέχρι πρότινος, αλλά την αυστηρότητά τους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μεγάλη εισαγγελία της χώρας, σε επίπεδο εκδίκασης υποθέσεων για χρέη προς το δημόσιο, οι ποινές που ακουστήκαν ήταν 4 και 5 χρόνια. Το πιο εξωφρενικό όμως ήταν ότι επιβλήθηκε ως εγγύηση αντιστοίχως 10.000 και 25.000 Ευρώ, ώστε η έφεση να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα.
Αυτό κατά την γνώμη μας, αποτελεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Η δικαστική εξουσία, καθημαγμένη από τις τελευταίες περικοπές, που και άλλες φορές έχω γράψει, όπως και των υπαλλήλων του Κοινοβουλίου πρέπει να είναι οι πιο αυξημένες, λέει και διαμηνύει στην πολιτική ηγεσία, ότι όχι μόνον κάνει το καθήκον της, αλλά μπορεί να διαμορφώσει μέσω των αποφάσεών της και πολιτικές συμπεριφορές, που φυσικά θα τις επωμιστούν οι πολιτικοί, ανεξαρτήτως αν βρίσκονται στην κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση.
Άλλο ένα ενδεικτικό της κατάστασης που διαμορφώνεται, μετά την εφαρμογή των οικονομικών μέτρων, είναι η πλήρης αστοχία των προβλέψεων για έσοδα του κράτους. Όποιο μέτρο και αν πάρθηκε το καλοκαίρι απέτυχε, όπως ήδη είχαμε προβλέψει. Η κατανάλωση του πετρελαίου κατέρρευσε, τα δάση σε πείσμα της κ. Μέρκελ και των υποταχτικών της, κατακρεουργούνται, η ατμοσφαιρική ρύπανση πλησιάζει αυτήν της Κίνας και της Ινδίας.
Η παράδοση των πινακίδων κυκλοφορίας , αλλά και η μη καταβολή τελών κυκλοφορίας για 500.000 αυτοκίνητα εγκυμονεί ,πέραν των άλλων, και κινδύνους για την προσωπική ασφάλεια των οδηγών, αφού τα διπλάσια σχεδόν είναι ανασφάλιστα. Τέλος , ένα παράδειγμα του τι ακριβώς συμβαίνει στην κοινωνία, αποτελεί η αύξηση των συσσιτίων και ο τρομακτικός αριθμός των αστέγων που ήδη πρέπει να πλησιάζει τις τρεις πόλεις σαν την Καστοριά ή τα Γρεβενά.
Όσοι ξέρουν να ερμηνεύουν τα κοινωνικά γεγονότα, ήδη μιλάνε για μια χώρα και κοινωνία, που προσομοιάζει με την Ελλάδα που βγήκε από τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο. Και δυστυχώς, ο κ. Βενιζέλος, γρήγορα θα διαψευστεί, και τα νέα μέτρα είναι προ των πυλών, και ίσως πολύ πιο γρήγορα, απ ΄ότι κάποιοι φαντάζονται, ίσως και στα τέλη Φεβρουαρίου.
Δεν είναι τυχαίο ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στην τελευταία σύνοδο του, διατύπωσε την διαφοροποίηση του ,εμμέσως, για την ακολουθούμενη πολιτική, και η ευρωπαϊκή νομενκλατούρα παραπονέθηκε στην κ. Λαγκάρντ. Γνωρίζοντας ότι τέτοιες πολιτικές απέτυχαν στην Λατινική Αμερική θέλουν να διαχωρίσουν την θέση τους, για τυχόν μελλοντικές ευθύνες, όταν και αν ποτέ ζητηθούν.
Μέσα σ΄ αυτό το κλίμα της γενικής ανησυχίας, και της κυβερνητικής ακινησίας, η αξιωματική αντιπολίτευση, ήδη καταγράφει την δική της «ήπια προσαρμογή» των ποσοστών επιρροής της στο εκλογικό σώμα. Είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΑ , στατιστικά, δεν «καλπάζει», αλλά καταγράφει ανάσχεση των δυνάμεών του.
Ο κ. Τσίπρας, μετά το ανώφελο ταξίδι στην Λατινική Αμερική, όπου δεν γνωρίζω αν βρήκε καινούργιους φίλους, προσγειώθηκε στην σκληρή εσωκομματική πραγματικότητα, με τις καταλήψεις των κτηρίων και τους βουλευτές του που δηλώνουν εκ του ασφαλούς «αναρχικοί», φορώντας την στολή του μπάτ- μαν .
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λίγο πριν τις χριστουγεννιάτικες διακοπές, εξέλεξε την νέα πολιτική κεντρική επιτροπή του ,που θα τον οδηγήσει στην ίδρυση ενός νέου ενιαίου κόμματος. Όμως η προσπάθεια δημιουργίας, αυτού του νέου κομματικού φορέα μόνον εύκολη δεν είναι. Νομίζω ότι αν ο σταλινισμός είναι η παιδική ασθένεια του κουμμουνισμού, την οποία η ΕΣΣΔ ποτέ δεν ξεπέρασε, γι αυτό και κατέρρευσε, οι συνιστώσες είναι η ιωγενής λοίμωξη που μπορεί να «πεθάνει» το πείραμα της «αριστερής διακυβέρνησης» πριν αυτή εκδηλωθεί, και πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από το εκλογικό σώμα.
Η αναχώρηση του κ. Τσίπρα για το Βερολίνο όπου θα συναντήσει τον αρχιερέα της οικονομικής καταστροφής της Ευρώπης, κ. Σόιμλπερ, δείχνει ότι και αυτός, όπως και ο Α, Παπανδρέου την δεκαετία του 80, αντιλαμβάνεται ότι η κατάκτηση της εξουσίας περνάει τουλάχιστον μέσα από την αποδοχή των «θεσμικών αντιπάλων», άλλοι τους ονομάζουν ταξικούς.
Μένει να δούμε αν αυτό το ταξίδι θα έχει κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα, πέρα από την γνωριμία μεταξύ των δύο ανδρών.
ΣΤΑΘΗΣ Θ. ΤΣΟΜΙΔΗΣ
Δικηγόρος
ΥΓ. Τα γκαζάκια και οι μολότοφ μόνον ως προβοκάτσια μπορούν να θεωρηθούν, τώρα που εκρήγνυνται. Πολύ περισσότερο «οι στόχοι», δηλαδή οι δήθεν «μεγαλο-δημοσιογράφοι» και οι αδελφοί και οι νύφες των Υπουργών.
ΣΘΤ
