Του Δημήτρη Ρομποτή*
Ενα ιστολόγιο, όπως ετούτο, εκ των πραγμάτων είναι βήμα γνώμης, δεν κάνει ρεπορτάζ και η όποια δημοσιογραφική έρευνα έχει στοχοθετικό χαρακτήρα. Πλην όμως στον χώρο της …ωμογένειας είναι ανάγκη πολλές φορές οι γραμμές να μην ισχύουν και όλοι, λίγο ως πολύ, γινόμαστε «κροσόβερ» δημοσιογράφοι όταν οι συνθήκες το απαιτούν.
Εδώ και πολύ καιρό έχω γίνει αποδέκτης παρατηρήσεων, μέχρι και αγανακτισμένων παραπόνων, αναφορικά με την εδώ κυπριακή αποστολή και τις υπηρεσίες που προσφέρει. Με τον όρο κυπριακή αποστολή εννοώ το Γενικό Προξενείο και τη Μόνιμη Αντιπροσωπεία στα Ηνωμένα Εθνη που συστεγάζονται μαζί με άλλες υπηρεσίες στο λεγόμενο Κυπριακό Σπίτι του Μανχάτταν.
Εχω με τη σειρά μου συστήσει στους ομογενείς που μου τηλεφωνούν να απευθυνθούν στο αρμόδιο υπουργείο κι’αν αυτό τους είναι δύσκολο στις εδώ ελληνικές εφημερίδες. Δεν ξέρω αν το έχουν κάνει, το θέμα όμως δεν έχει δει το φως της δημοσιότητας έως τώρα και νομίζω πως θά’πρεπε διότι είναι ακριβώς αυτή η σιγή που κάνει κάποιους να αποθρασσύνονται και τις όποιες καταστάσεις να ξεφεύγουν από κάθε όριο σοβαρότητας.
Κατά αρχάς, τρώμε «μπρέκφαστ» σπίτι μας κι’όχι στο γραφείο αφήνοντας επιδεικτικώς τον κόσμο να περιμένη. Ακόμη κι’αν δεν υπάρχουν «πελάτες» εκείνη την ώρα ο χώρος του γραφείου δεν είναι για το πρωινό μας! ‘Η ακόμη χειρότερα, φανταστήτε έναν υπάλληλο να προσπαθή να σας εξυπηρετήση με το στόμα γεμάτο, εκτοξεύοντας τριμόψυχα και μισομασημένα αυγά κι’όποιον πάρουν τα σκάγια!
Δεύτερον, εφόσον μας αρέσει η πρωινή γυμναστική, φροντίζουμε να πάμε νωρίτερα ούτως ώστε φτάνοντας στο γραφείο να έχουμε πλυθεί και ντυθεί. Δεν νοείται χώρος προξενικής ή πρεσβευτικής υπηρεσίας με κολάν και μπλούζες τουλάχιστον 15 πόντους από τον αφαλό. Και μπορεί η κυρία να είναι εκπάγλου καλλονής και το θέαμα θεσπέσιο, η εικόνα όμως αυτή δεν συνάδει με κρατικής υπηρεσίας στο κέντρο του κόσμου, μάλλον μπαρ θυμίζει για να μη πω μπουρδέλο και σκανδαλιστείτε πρωί πρωί. Καλή η γυμναστική, αλλά και η δουλειά δουλειά ειδάλλως ας ξεκουμπιστή απο’κεί να πάη κάποιος άλλος που έχει όρεξη να εργαστή.
Κάτι άλλο που δεν νοείται είναι να έρχωνται στο ισόγειο του προξενείου άνθρωποι, καμμιά φορά και από πέντε ώρες μακρυά, και αφού τους στολίζουν κανονικώς γιατί δεν έκαναν ραντεβού και μάλιστα «ονλάιν» – επειδή προφανώς δεν ήξεραν; – εν συνεχεία να τους βάζουν, και ενώ είναι εντός του κτιρίου να τηλεφωνούν από το κινητό τους για να κλείσουν ραντεβού!!!
Καλά, δεν μπορεί κάποιος να τους μιλήση αυτοπροσώπως και να τους εξηγήση τί χρειάζεται αφού οι άνθρωποι πήγαν εκεί; Ενας αγανακτισμένος ομογενής τηλεφώνησε από εκεί στον πρέσβυ, στην Ουάσινγτων, και κατήγγειλε την όλη κατάσταση, άρα οι αρμόδιοι γνωρίζουν. Καλό είναι επίσης να έχουν ψιλά στα ταμεία γιατί δεν είναι ό,τι καλύτερο να στέλνουν τους ανθρώπους απέναντι να χαλάσουν μεγάλα χαρτονομίσματα. Ετσι που πάνε το «Jack’s» θα γίνη υπηρεσία της αποστολής!
Δεν μπορεί επίσης το γραφείο μας να είναι βεστουάριο, με στίβες τα παπούτσια και τα φορέματα. Για αυτό έχουμε σπίτι και ντουλάπες. Η υπηρεσία δεν είναι νυχτερινό κέντρο οι δε υπάλληλοι δεν είναι τραγουδιάρες για να κουβαλούν εκεί την γκαρνταρόμπα τους και να αλλάζουν σε κάθε εμφάνιση. Κρατάμε επίσης τον χώρο καθαρό, δεν μπορεί γραφείο δημόσιας υπηρεσίας να βρωμάη …
Ενα άλλο σημείο που πρέπει να προσεχθή είναι γενικά το άγεσθαι και φέρεσθαι των διπλωματών. Κάποιοι, αντί να παίζουν το κυπριακό στα δάχτυλα παίζουν το τεράστειο κομπολόι τους και πετάνε δεξιά κι’αριστερά μαλακίες που ούτε σε καφενείο δεν ακούγονται. Με μισθό καμμιά δεκαπενταριά χιλιάδες δολάρια τον μήνα, πληρωμένα σπίτια και ποιός ξέρει πόσα άλλα προνόμια με λεφτά των φορολογουμένων από τους οποίους συνεχώς απαιτούνται θυσίες, επιβάλλεται να κρατούν ένα στοιχειώδες έστω «ντεκόρουμ» και να είναι σεμνοί!
Ο κόσμος δεν ανέχεται πλέον τέτοιες συμπεριφορές, οι εποχές της ξέφρενης χλιδής έχουν παρέλθει! Και ο αγαπητός Σάββας Τσίβικος, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Νέας Ιερσέης, έχει ένα υπερμεγέθες, εξαιρετικής ποιότητος και καλαισθησίας κομπολόι, μάλιστα κατά τας διαφόρους εκδηλώσεις πρώτα μπαίνει το κομπολόι και μετά ο Σάββας (πρώτα έμπαινε το πούρο, αλλά αφότου απαγορεύτηκε το κάπνισμα μπαίνει το κομπολόι), αλλά δεν είναι ούτε κρατικός υπάλληλος ούτε πληρώνεται, απεναντίας πληρώνει κι’από πάνω, όπως και οι άλλοι ομογενείς που δραστηριοποιούνται για τα εθνικά θέματα, προκειμένου να προσφέρη! Εχει δικαίωμα να είναι πιο «λουζ» και καλά κάνει!
Οι διπλωματικοί όμως είναι αλλιώς, εκπροσωπούν το ίδιο το κράτος, έχουν άλλη συμβολική και πραγματική σημασία, δεν νοούνται να κυκλοφορούν και να συμπεριφέρονται όπως ο Σταύρακας του θεάτρου σκιών, γνωστού και ως Καραγκιόζη.
Βέβαια, στο σημείο αυτό ευθύνη τεράστεια έχει η εκάστοτε κυπριακή κυβέρνηση που αντί να στελεχώνη τις εδώ υπηρεσίες με την αφρόκρεμα του διπλωματικού σώματος, στέλνει πολλές φορές τον αφρό …ξυρίσματος! Δυστυχώς!
Ενα άλλο πρόβλημα είναι η αυτονόμηση των διαφόρων υπηρεσιών, στο ίδιο κτίριο. Είναι σαν δύο ή τρία ανεξάρτητα κράτη. Δηλαδή ο γενικός πρόξενος, για παράδειγμα, μπορεί μόνο να βάλη τάξη στον δικό του όροφο, οι άλλοι είναι «μπιγιόντ ρίιτς» με αποτέλεσμα να υπάρχη ένα είδος σχιζοφρένειας που δύσκολα αντιμετωπίζεται με συνηθισμένες θεραπευτικές αγωγές. Εν τω μεταξύ, εφόσον κάποιοι έχουν διοριστεί εκεί με «δόντι» από την Κύπρο, όσο και να προσπαθήση ο πρόξενος προσκρούει σε «ανυπέρβλητα» εμπόδια, για να μην πω ντουβάρια.
Ας ελπίσωμε ότι το σημερινό σημείωμα θα κρούση κάποιους κώδωνες κινδύνου και θα γίνη κάτι να συμμαζευτή η κατάσταση. Εγώ πάντως παρακολουθώ το θέμα και υπόσχομαι ότι αν δεν υπάρξη αισθητή βελτίωση σύντομα να επανέλθω με αποδείξεις και ονόματα που λέει και το τραγούδι …
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: Σύμφωνα με τον πρώην υπουργό Στέφανο Μάνο, η Ελλάδα είναι στις 10 χώρες με την υψηλότερη κατανάλωση μοσχαρίσιου κρέατος στον κόσμο, το οποίο εισάγει, άκουσον άκουσον, από Ολλανδία και Γαλλία! Μα είναι δυνατόν, με τόσα εγχώρια …μοσχάρια;
