Της Κλαίλια Τομπόλη – Θεοδούλου
Δικηγόρος, τ. εισαγγελέας της Κυπριακής Δημοκρατίας
Είθισται από τους πολιτικούς μας ρήτορες, όταν δεν έχουν τίποτε άξιο λόγο να πουν για το κυπριακό πρόβλημα ή όταν δεν έχουν σε ποιον να ρίξουν τα κακά του τόπου μας, να κατηγορούν την Τουρκία ότι δεν σέβεται το διεθνές δίκαιο. Και, λοιπόν; Είναι η πρώτη φορά;
Η Τουρκία, φυσικά, δεν το παραδέχεται. Βλέπετε, διαθέτει τέτοια στρατηγική γεωπολιτική θέση, που της εξασφαλίζει δυνατούς συμμάχους και της επιτρέπει να κάνει ό,τι θέλει. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος έχει το δικό του διεθνές δίκαιο και η Τουρκία… το δικό της.
Το διεθνές δίκαιο, όπως ισχύει στις άλλες χώρες, στηρίζεται στο από αιώνων εφαρμοζόμενο εθιμικό διεθνές δίκαιο, το οποίο ενσωματώθηκε σε γραπτές συνθήκες, όπως στη συνθήκη των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, σε σειρά συνθηκών της Γενεύης, σ’ άλλες πολυμερείς συνθήκες των Ηνωμένων Εθνών, σε διάφορες διμερείς συνθήκες ανά την υφήλιο και στη διεθνή νομολογία.
Αντιθέτως, στην Τουρκία, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Αντί για όλους τους πολυάριθμους Κανόνες του παγκοσμίως αναγνωριζόμενου διεθνούς δικαίου που περιέχονται σ’ όλες τις ισχύουσες συνθήκες, το «τούρκικο» διεθνές δίκαιο συνοψίζεται σε τρεις λεξούλες: «Όλα δικά τους»!
Τα δικά τους, δικά τους και τα δικά μας κι όλων των γειτονικών χωρών τους, πάλι δικά τους.
Μεταξύ άλλων, η Τουρκία δεν έχει υπογράψει τη συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας, δεν έχει υπογράψει το αναγκαίο συνυποσχετικό για να υπάγεται στην πλήρη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης και δεν ξέρω τι άλλο δεν έχει υπογράψει. Αστε που και όσα έχει υπογράψει, τα γράφει στα παλιά της τα παπούτσια, όπως για παράδειγμα τη διεθνή σύμβαση της Λωζάνης για το καθεστώς των ελληνικών νησιών του Αιγαίου. Πιστεύει πως αποτελεί υπέρ-κράτος, πάνω από όλα τ΄άλλα κράτη του κόσμου, και πως κανείς δεν μπορεί να την αγγίξει.
Από την άλλη, διαθέτει εξαιρετικούς διεθνολόγους που παίζουν το παγκοσμίως αναγνωρισμένο δίκαιο στα δάκτυλά τους. Κι’ απ’ όλο τον κόσμο, βρήκαν εμάς, ένα αδύναμο νησάκι να τα βάλουν μαζί μας και να μας επιβάλουν το δικό τους «τούρκικο» διεθνές δίκαιο.
Έκαναν κανονική στρατιωτική εισβολή στη χώρα μας και την ονόμασαν «ειρηνική επιχείρηση», επικαλούμενοι την αμφιβόλου ισχύος Συνθήκη Εγγυήσεως, η οποία έρχεται καθαρά σ’ αντίθεση με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Διέπραξαν εγκλήματα πολέμου, καθώς κι εγκλήματα κοινού ποινικού δικαίου και παραμένουν ατιμώρητοι.
Κατέχουν στρατιωτικώς τη μισή χώρα μας για 41 χρόνια εναντίον κάθε κανόνα διεθνούς δικαίου, και δεν βρίσκεται κανείς, εκτός από εμάς και την Ελλάδα να τους υποδείξει, έστω, ότι αυτό που κάνουν συνιστά παράβαση του διεθνούς δικαίου. Εκδίδουν ναυτικές οδηγίες και αλωνίζουν μέσα στα χωρικά μας ύδατα και την ΑΟΖ μας και… κούνια που τους κούναγε.
Και το κερασάκι στην τούρτα: Μιλούν για δύο λαούς στην Κύπρο. Πού τους βρήκαν; Από πότε υπάρχουν αυτοί οι δύο λαοί; Ακόμη κι αυτό το μοναδικό στο είδος του Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, το οποίο οι ίδιοι υπόγραψαν μέσα στα πλαίσια των συνθηκών Ζυρίχης-Λονδίνου, δεν μιλά για δύο λαούς, αλλά για δύο κοινότητες, πράγμα που, βεβαίως, είναι κι αυτό κακό, αλλά ήδη έγινε. Και οι συνομιλίες που διεξάγονται, είναι συνομιλίες μεταξύ των δύο κοινοτήτων και οι ηγέτες που διεξάγουν τις συνομιλίες, συμμετέχουν σ’ αυτές ως ηγέτες των εν λόγω κοινοτήτων και όχι δύο λαών.
Πού είναι οι δικοί μας διεθνολόγοι για ν’ απαντήσουν αναλόγως και, κυρίως, πού είναι η δική μας υπηρεσία διαφώτισης -λέγε προπαγάνδας- για να διαφωτίσουμε την «διεθνή κοινότητα», τη βοήθεια της οποίας επικαλούνται οι μη διεθνολόγοι πολιτικοί μας, οι οποίοι επιμένουν να χειρίζονται θέματα διεθνούς δικαίου και διεθνών σχέσεων, χωρίς τη βοήθεια αναγνωρισμένων διεθνολόγων;
Χρειάζονται ειδικές σπουδές και συγγραφή αξιόλογων βιβλίων για να γίνει κάποιος και να μπορεί να ονομάζεται διεθνολόγος. Πότε είχαμε ομάδα αναγνωρισμένων διεθνολόγων που να μην υποδεικνύονται ή καθοδηγούνται από πολιτικά κόμματα, και που να έχουν δώσει αξιόλογο δείγμα γραφής, η οποία ομάδα να εργάζεται αποκλειστικά για να συμβουλεύει τον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον εκάστοτε υπουργό Εξωτερικών, ώστε αυτοί ν’ αποφεύγουν τις κακοτοπιές;
Έστω και τώρα, πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να συσταθεί μια «δεξαμενή σκέψης» (thinktank) από αναγνωρισμένους και μη κομματικούς διεθνολόγους, ώστε να μπορούμε ν’ απαντούμε εύστοχα και έγκαιρα σε κάθε ύπουλο επιχείρημα της τουρκικής πλευράς, για να αποστομώνονται οι εχθροί μας και, κυρίως, για να μην παραπλανούνται οι φίλοι μας, αν δεν θέλουμε να παραμείνουμε έρμαιο του «τουρκικού» διεθνούς δικαίου.
*H Κλαίλια Τομπόλη-Θεοδούλου είναι δικηγόρος, τ. εισαγγελέας της Δημοκρατίας
philenews
