Λευκός Οίκος, υποτίμηση της επίσκεψης, θέαμα θλιπτικό.
Σε κλίμα πρωτοφανούς αδιαφορίας εκ μέρους της Ομογένειας, αν όχι και ανησυχητικής αμφισβήτησης, η επίσκεψη του πατριάρχη Βαρθολομαίου στις ΗΠΑ (Σεπ. ’25).
Καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια από τους διοργανωτές της επίσκεψης να επικαλυφθεί αυτή η δυσάρεστη πραγματικότητα με πανηγυρικές εκδηλώσεις, στημένες θεατρικές παραστάσεις και δημοσιοσχεσίτικα τεχνάσματα, που αποδεικνύονται αδύναμα να επιτύχουν πλήρως τον σκοπό τους.
Στην επίσημη υποδοχή του κ. Βαρθολομαίου, στο αεροδρόμιο Dulles στην Ουάσιγκτον (και όχι στην αεροπορική βάση Andrews, όπως διαφήμιζαν, όπου προσγειώνονται αεροσκάφη με αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων), παραβρέθηκε, εκτός του εκπρόσωπου του Λευκού Οίκου, ο Σύμβουλος της Πρεσβείας της Τουρκικής Δημοκρατίας στις ΗΠΑ, η πρέσβειρα Ελλάδας, η γνωστή και συνηθισμένη μικρή ομάδα “επίσημων” της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, συμπεριλαμβομένου του αρχιεπίσκοπου Ελπιδοφόρου, με επικεφαλής τον φΑΚ (φάδερ Άλεξ Καρλούτσο), διοργανωτή 100% της πατριαρχικής επίσκεψης.
Στην είσοδο του ξενοδοχείου, όπου θα είχε την ευκαιρία (υποτίθεται), η… Ομογένεια να δείξει το παρόν, παραβρέθηκαν μόνο “Ιεράρχες και στελέχη της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής” μαζί με τον ”άρχοντα Μ. Ακτουάριο” Αντώνιο Λυμπεράκη, ενώ, σύμφωνα με άλλη δημοσιογραφική πηγή, παραβρέθηκε μόνο μια μικρή ομάδα “πιστών, ιερέων και μαθητών”, επιστρατευμένη προφανώς από τους οργανωτές. Μόνο ένα επίσημο κρατικό ελληνικό πρακτορείο, σε διατεταγμένη -όπως συνήθως συμβαίνει- υπηρεσία, μίλησε -ψευδόμενο- για “πλήθος” ανθρώπων στην προφανή προσπάθειά του να δημιουργήσει μια ιδανικότερη εικόνα.
Σε ότι εφορά την τυπική επίσκεψη και συνάντηση στον Λευκό Οίκο (15 Σεπ. ’25) με τον πρόεδρο Τραμπ (και τον αντιπρόεδρο), αυτή έγινε ΧΩΡΙΣ την παρουσία ΜΜΕ και χωρίς υποδοχή στην είσοδο.
Με δημοσιοσχεσίτικο τέχνασμα αντιμετωπίσθηκε και η επίσκεψη του πατριάρχη στην τουρκική πρεσβεία (16 Σεπ.), η οποία εξαλείφθηκε από το σχετικό πρόγραμμα που αναρτήθηκε τόσο στον ιστότοπο “Φως Φαναρίου”, όσο και στα διαδικτυακά όργανα της Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Ως γνωστόν, η ελληνική Ομογένεια στις ΗΠΑ δεν έχει θετική εικόνα για το ρόλο που παίζει ο κ. Βαρθολομαίος στο ασαφές πλαίσιο των σχέσεών του με τις τουρκικές αρχές, θεωρώντας τις σχέσεις αυτές αν όχι ύποπτες, τουλάχιστον “ομιχλώδεις”.
Ένα άλλο σοβαρό θέμα που τείνει να επισκιάσει την πατριαρχική επίσκεψη είναι η κατηγορία που σχετίζεται με την 34ετή ακηδία και απραξία του κ. Βαρθολομαίου στο ζήτημα της Ελληνικής Παιδείας στις ΗΠΑ, όπου έχουν κλείσει πλέον τα περισσότερα (μεγάλη πλειοψηφία) ελληνικά κοινοτικά σχολεία και δεν υπάρχουν εκπαιδευμένοι δάσκαλοι.
Μη έχοντας επιχειρήματα για να ανασκευασθεί η κατηγορία, τα όργανα του κ. Βαρθολομαίου επιδίδονται τώρα ειδικά στην προβολή του… ”διαχρονικού έργου του Πατριαρχείου υπέρ της διάσωσης της Ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού” (”Εθνικός Κήρυξ”), παραπληροφορώντας με ψευτιές, όπως συνηθίζουν.
Πρόκειται για μάταιη προσπάθεια αποπροσανατολισμού! Η κατηγορία δεν διατυπώθηκε κατά του Πατριαρχείου ώστε να υπάρχει ανάγκη υπεράσπισης της ιστορίας του στο συγκεκριμένο θέμα. Η κατηγορία διατυπώνεται για την διαχρονική αδράνεια και απραξία ειδικά του κ. Βαρθολομαίου στο μέγιστο ζήτημα της ελληνικής παιδείας στις ΗΠΑ.
Το… ”σπουδαίο έργο του Πατριαρχείου” δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία και για τον κ. Βαρθολομαίο. Αντίθετα, επιδεινώνει τη θέση του σημερινού πατριάρχη και ισχυροποιεί την καταγγελία εναντίον του, θέτοντας το αναπόφευκτο ερώτημα: Γιατί, έχοντας για παράδειγμα μια τέτοια… ”λαμπρή ιστορία”, δεν ακολούθησε ο κ. Βαρθολομαίος τα φωτεινά πρότυπα των προκατόχων του και του ιστορικού θεσμού που εκπροσωπεί;
Λευκός Οίκος, θέαμα θλιπτικό
Ο τρόπος με τον οποίο εκτυλίχθηκαν η επίσκεψη του πατρ. Βαρθολομαίου στον Λευκό Οίκο και η συνάντηση με τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, όχι μόνο εξέπληξε άπαντες, αλλά και μας έθλιψε βαθιά.
Περίμενε κανείς να δει μια επίσκεψη οργανωμένη, όπως συμβαίνει με τις επισκέψεις προέδρων κρατών, πρωθυπουργών και αναγνωρισμένων προσωπικότητων της παγκόσμιας σκηνής. Αντί για μια εντυπωσιακή πατριαρχική εμφάνιση, προσεκτικά προετοιμασμένη, ακόμη και στις τελευταίες λεπτομέρειες της, γίναμε μάρτυρες πρωτοφανούς οργανωτικής προχειρότητας και τσαπατσουλιάς, που αφορά όλους ανεξαίρετα, απ’ τον πρώτο μέχρι και τον τελευταίο, που συμμετείχαν σ’ αυτό το κυριολεκτικά δυσπερίγραπτο φιάσκο.
Ήδη πριν την άφιξη του κ. Βαρθολομαίου οι ενδείξεις ήταν αρκετά δυσοίωνες. Οι διοργανωτές είχαν αποδειχθεί ανίκανοι να εξασφαλίσουν την απαιτούμενη κυβερνητική άδεια για προσγείωση του πατριαρχικού αεροπλάνου στην στρατιωτική βάση Andrews, όπου θα αποδίδονταν, όπως συνηθίζεται σε επίσημες επισκέψεις, οι προβλεπόμενες τιμές στον υψηλό επισκέπτη. Τελικά, ο πατριάρχης προσγειώθηκε στο πολιτικό αεροδρόμιο Dulles όπου τον υποδέχθηκε εκ μέρους του Λευκού Οίκου κάποια/ος εκπρόσωπος του Πρωτοκόλλου καθώς και ο ελληνικής καταγωγής Μιχαήλ Τζ. Ρήγας, υφυπουργός Εξωτερικών για θέματα Διαχείρισης και Πόρων.
Κατά την άφιξη του πατριάρχη στο ξενοδοχείο προσήλθε για να τον καλωσορίσει όχι “πλήθος κόσμου”, όπως ανακριβώς μετέδοσε το επίσημο ελληνικό κρατικό πρακτορείο, αλλά μια-δυο ντουζίνες παπάδες και λαϊκοί.
Στην είσοδο του Λευκού Οίκου υποδέχθηκε τον πατριάρχη όχι ο Πρόεδρος ή έστω και Αντιπρόεδρος, όπως γίνεται στην περίπτωση επίσημων επισκεπτών, αλλά η επικεφαλής πρωτοκόλλου του Λευκού Οίκου Monica Elizabeth Crowley.
Η προγραμματισμένη συνάντηση μιας ώρας του κ. Βαρθολομαίου με τον Ντόναλντ Τραμπ, περιορίσθηκε σε 32 περίπου λεπτά (αργοπορημένη προσέλευση του πρόεδρου). Η συνάντηση δεν περιλάμβανε ιδιαίτερη τετ-τετ συζήτηση μεταξύ των δυο ανδρών. Η σύντομη ενημέρωση του Πρόεδρου για θέματα του Πατριαρχείου, έγινε κατά τρόπο εξαιρετικά εσπευσμένο, με τον Τραμπ να κάθεται άνετα στην προεδρική πολυθρόνα πίσω από το γραφείο του και έχοντας απέναντι του, καθισμένους σε απλές καρέκλες σε σχήμα πετάλου, πατριάρχη, πατριαρχική συνοδεία, τον αντιπρόεδρο με δύο άλλους κυβερνητικούς αξιωματούχους και πίσω τους σ’ ένα καναπέ να παρακολουθεί ο φΑΚ (φάδερ Άλεξ Καρλούτσος).
Την συνάντηση δεν ακολούθησε, όπως είναι παγιωμένο, κοινή συνέντευξη τύπου, όπου ο επίσημος επισκέπτης έχει την ευκαιρία να διατυπώσει δημόσια ενώπιο των ΜΜΕ όσα συζητήθηκαν με τον οικοδεσπότη και να δεχθεί τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων.
Δεν έχει τόση σημασία εδώ η συμπεριφορά του κ. Ντόναλντ Τραμπ, όσο το έργο των εξειδικευμένων δήθεν οργανωτών που, παρά τα θρυλούμενα για τις προσβάσεις τους, δεν έχουν να επιδείξουν, στην περίπτωση αυτή τουλάχιστον, παρά απογοητευτικά αποτελέσματα με απροσμέτρητες ακόμα αρνητικές συνέπειες για τον ίδιο τον κ. Βαρθολομαίο, αλλά προπαντός για τον θεσμό του Πατριαρχείου.
Το ερώτημα τώρα είναι: Αφού στάθηκε αδύνατο οι οργανωτές με τις “πολλές προσβάσεις” και τη “διπλωματική επιδεξιότητα” να εξασφαλίσουν κυβερνητική άδεια για προσγείωση του πατριαρχικού αεροπλάνου στη βάση Andrews, δεν υποψιάσθηκαν, έχοντας μάλιστα υπόψη τον απρόβλεπτο και αναξιόπιστο χαρακτήρα του Ντόναλντ Τραμπ, ότι κάτι δεν πάει καλά; Και γιατί δεν συμβούλεψαν αμέσως τον Βαρθολομαίο να ακυρώσει, προσωρινά τουλάχιστο και για “λόγους υγείας”, το ταξίδι του μέχρις ότου εξασφαλιστούν ευνοϊκότερες προϋποθέσεις για την πραγματοποίηση της επίσκεψης;
Και γιατί στην είσοδο του ξενοδοχείου (όχι το κυβερνητικό όπου διανυκτερεύουν επίσημοι προσκεκλημένοι) παραβρέθηκαν μόνο ”τρεις κι ο γάτος”; Δεν είχαν οι οργανωτές τον καιρό και την ικανότητα να μαζέψουν καμιά τριακοσαριά παπάδες, κατηχητόπουλα, φιλανθρωπίνες, μέλη παντοειδών εκκλησιαστικών συμβουλίων για να καλωσορίσουν με επευφημίες και ζητωκραυγές τον κατά τα άλλα “λαοφιλή” πατριάρχη τους; Αλλ’ ούτε αυτό το τόσο απλό και εύκολο μπόρεσαν να επιτύχουν οι οργανωτές!
Και γιατί πάλι οι οργανωτές δεν είχαν ξεκαθαρίσει εκ των προτέρων με το Γραφείο Πρωτοκόλλου του Λευκού Οίκου σε ποιό επίπεδο επισημότητας θα γινόταν η υποδοχή του πατριάρχη τόσο κατά την άφιξη στο αεροδρόμιο όσο και κατά την είσοδο στο Λευκό Οίκο. Γνώριζαν εξ αρχής την υποβάθμιση που θα σημειωνόταν;
Λέει ο Σαίξπηρ ‘Something is rotten in the state of Denmark’. Όχι μόνο κάτι, αλλά πολλά μάλλον, αν όχι όλα, είναι σάπια στο βαρθολομαίηκο κατεστημένο. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, αρχίζοντας από τον ίδιο τον Βαρθολομαίο, περνώντας από τον Ελπιδοφόρο με τα σκυλιά και κατολισθαίνοντας μέχρι τον πάτο όπου και ο υιός Καρλούτσος.
Δικαιολογίες της αποτυχίας
Τρέχουν τώρα όλοι και δεν προφθαίνουν να διορθώσουν την ανυπολόγιστη ζημιά που κάνανε στο Πατριαρχείο και στον Ελληνισμό γενικά οι πρωταγωνιστές και οργανωτές της θλιπτικής επίσκεψης, με την χαρακτηριστική βιασύνη και προχειρότητα τους. Τις πρώτες ώρες μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψης στο Λευκό Οίκο ένας-δυο δημοσιογράφοι άρχισαν καλοπροαίρετα να επισημαίνουν τις ελλείψεις και τα τρωτά της πατριαρχικής επίσκεψης.
Έπεσε όμως σύρμα, ως φαίνεται και τώρα αραδιάζουν οι ίδιοι σωρεία δικαιολογιών προσπαθώντας να εξηγήσουν γιατί τα πράγματα δεν πήγαν καλά. Επιμένουν να διοχετεύουν πληροφορίες “ελαφρυντικού” χαρακτήρα, όπως π.χ. ότι ο Τραμπ πενθούσε και ήταν καταβεβλημένος λόγω της δολοφονίας του φίλου του Charlie Kirk, ότι ο Τραμπ δεν είχε περισσότερο διαθέσιμο χρόνο διότι ήταν υποχρεωμένος να ασχοληθεί με την υπόθεση των ναρκωτικών και των βενεζουέλικων μεταγωγικών πλοιαρίων, ότι ωστόσο ο Τραμπ έδοσε στον Βαρθολομαίο όσο χρόνο χρειαζόταν ο τελευταίος για να εκθέσει τα προβλήματα του κτλ. κτλ.
Οι εκπρόσωποι αυτών των (άθλιων) ΜΜΕ συνοψίζουν το κεφάλαιο των ανεπαρκών δικαιολογιών και εξηγήσεων με τον ισχυρισμό: “Αυτή καθ’ αυτή η επίσκεψη στο Λευκό Οίκο είναι ΠΟΛΥ σημαντική από μόνη της” ή “Όταν ένας ηγέτης, είτε είναι πολιτκός είτε εκκλησιαστικός, έχει την ευκαιρία μιας συνάντησης με τον Αμερικανό Πλανητάρχη είναι μια επιτυχία”.
Παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες των ΜΜΕ να αγνοήσουν τα γεγονότα ωραιοποιώντας την όλη εικόνα της τωρινής πατριαρχικής επίσκεψης στο Λευκό Οίκο, η σύγκριση της τελευταίας με προηγούμενες είναι αναπόφευκτη. Στην επίσημη επίσκεψη του Πατριάρχη Δημητρίου στα χρόνια του Τζορτζ Μπους (του πρεσβύτερου) επί Ιακώβου, ήταν άψογο το εθιμοτυπικό του Λευκού Οίκου και το πρόγραμμα περιλάμβανε ανταλλαγή επίσημων λόγων, ιδιαίτερες συνομιλίες, συνάντηση με την Πρώτη Κυρία και συζήτηση, επίσημα δείπνα κτλ. Το ίδιο συνέβηκε και στην επίσημη επίσκεψη του πατριάρχη Βαρθολομαίου κατά την περίοδο Κλίντον, επί Σπυρίδωνα. Αλλά τότε ήταν άλλοι καιροί!
Παραμένει ανεξήγητο πώς και γιατί άλλαξαν τα πράγματα στο διάστημα που ακολούθησε. Πάντως είναι φανερό, ιδίως μετά το τελευταίο φιάσκο, ότι πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα στο Πατριαρχείο, αλλά και γενικότερα σ’ όλόκληρο το βαρθολομαίηκο κατεστημένο, αν πρόκειται, σαν Ορθοδοξία και Ελληνισμός, να αποφύγουμε νέες υποβαθμίσεις και δημόσιες ταπεινώσεις.
”Μεταφορά” Πατριαρχείου στις… ΗΠΑ
Στους κύκλους των ελληνοαμερικανών κυκλοφορεί ευρέως τις ημέρες αυτές της πατριαρχικής επίσκεψης και ένα βίντεο (Instagram – https://www.instagram.com/reel/DObFMB3CGog/?igsh=MXM3aXgxMmQweXF0eQ%3D%3D) για την ανάγκη μεταφοράς του Πατριαρχείου στην Ουάσιγκτον. Το βίντεο προέρχεται από την ”βυζαντινολόγο Βασίλω Πρώτη” (Vicky Hioureas), Δρα του πανεπιστημίου Princeton.
Το βασικό επιχείρημα της ”κας Πρώτη” για την ανάγκη μεταφοράς του Πατριαρχείου, είναι ότι ο πατριάρχης δεν έχει την απαιτούμενη ελευθερία για διεκπεραίωση του θρησκευτικού του έργου και ότι είναι ουσιαστικά υποχείριος των τούρκων μέχρι στο σημείο που να ευλογεί τα όπλα του τουρκικού στρατού, γνωστού ιστορικά για εγκλήματα πολέμου και βιαιοπραγίες.
Η μεταφορά του Πατριαρχείου, κατά την κα Πρώτη, θα εξασφάλιζε στο πατριάρχη ελευθερία λόγου και δράσης και θα τον καθιστούσε πάλι πραγματικά “οικουμενικό”. Άλλο αγαθό που θα προέκυπτε απ΄τη μεταφορά, πάντα σύμφωνα με την βυζαντινολόγο, θάταν η επαναφορά της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας στις ρίζες της.
Κατά την ”κα Πρώτη”, η ελληνορθόδοξη εκκλησία στις ΗΠΑ έχει εκτροχιασθεί και σχεδόν εξολοκλήρου προτεσταντοποιηθεί σε όλες τις μορφές (αρχιτεκτονική, μουσική, λειτουργική, πνευματική κτλ). Όπως τονίζει η μελετήτρια της βυζαντινής ιστορίας, η ελληνορθόδοξη εκκλησία στίς ΗΠΑ “έχει απωλέσει το ορθόδοξο ήθος τόσο ως προς τον τύπο όσο και ως προς το πνεύμα”.
Το θέμα της μεταφοράς της έδρας του Οικουμενικού Πατριαρχείου έχει συζητηθεί επανειλημμένα κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Άλλοι πρότειναν σαν πρακτική λύση τη μεταφορά του στο Άγιον Όρος, άλλοι στην συμπρωτεύουσα Θεσσαλονίκη, άλλοι στην Πάτμο ή αλλού, και άλλοι βέβαια στις ΗΠΑ.
Μεταξύ των τελευταίων τούτων ήταν και ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος, ιδίως κατά την περίοδο της διαδοχομαχίας για τον πατριαρχικό θρόνο (τελευταία χρόνια της πατριαρχίας Δημητρίου) και της ακόλουθης απόπειρας αυτοκεφαλοποίησης της εκκλησίας της Αμερικής. Στα χνάρια του Ιάκωβου ακολούθησαν η οργάνωση OCL και αργότερα η GOAL με συγκαλυμένη ενθάρρυνση του αρχιεπίσκοπου Δημήτριου. Σθεναρή και ξεκάθαρη στάση εναντίο της μεταφοράς της έδρας του Πατριαρχείου πήρε τον καιρό εκείνο ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων. Το θέμα καταλάγιασε στη συνέχεια, αν και δεν έλειψαν περιοδικά σχετικές αναφορές.
Τον τελευταίο καιρό, κυκλοφορεί επίμονα η φημολογία, ότι το ζήτημα προωθείται πάλι κατά τρόπο μυστικότατο, πλην επίμονο, από τον αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο στο γενικότερο πλαίσιο των προσπαθειων του να διαδεχθεί τον κ. Βαρθολομαίο στον πατριαρχικό θρόνο. Φημολογείται ότι συμπαραστάτη και μέντορα στις προσπάθειές του έχει σημαίνοντα εκκλησιαστικό παράγοντα που διατέλεσε κάποτε αρχιδιάκονος του Ιακώβου και θεωρείται σήμερα εκφραστής πολλών ιακωβικών σχεδίων που υιοθετεί και προωθεί ο κ. Ελπιδοφόρος.
Έτσι προστίθεται κι αυτό το συννεφάκι του θέματος της μεταφοράς του Πατριαρχείου στο πραγματοποιούμενο πατριαρχικό ταξίδι, μαζί βέβαια με σωρεία άλλων ζητημάτων που σχετίζονται με το αμφισβητούμενο ”έργο” του κ. Ελπιδοφόρου, όπως τα σχέδια να μετατραπεί η Θεολογική Σχολή Βοστόνης σε… πανεπιστήμιο (Όλα τα ‘χει η Μαριορή ο φερετζές τής λείπει!), η πρόσφατη απόφαση να επιτρέπεται και στα σκυλιά να μπαίνουν στους ναούς (εδώ το χωριό καίγεται κι οι π… λούζονται!) κι άλλα απίστευτα και ευτράπελα!
Ρεζιλίκια… Επίσκεψη και στους ΛΟΑΤΚΙ+
Στο επίσημο χρονοδιάγραμμα της επίσκεψης Βαρθολομαίου στις ΗΠΑ, αναφέρεται: ”23 Σεπτεμβρίου 2025, 5:30 pm, Fordham University – Visit to the Orthodox Christian Studies Center”.
Και για όσους δεν είναι μπασμένοι, σε αυτό το “Κέντρο Χριστιανικών Μελετών” τα αστέρια ΛΟΑΤΚΙ+, Αριστοτέλης Παπανικολάου (“Άρχων” – Προστάτης των Γραμμάτων) και ο άλλος “Άρχων” (Διδάσκαλος του Γένους) Γιώργος Δημακόπουλος (απόφοιτοι και οι δύο της Θεολογικής Σχολής Βοστόνης), εκφράζουν ελεύθερα τις ιδέες τους προπαγανδίζοντας, αν και παντρεμένοι κι οι δύο, την ομοφυλοφιλία κι άλλες σύγχρονες ανωμαλίες.
Αυτούς θα πάει να τιμήσει και να ενισχύσει το έργο τους, κάνοντας και μια χρηματική δωρεά ο κ. Βαρθολομαίος. Δεν άντεχε, παρά την ηλικία του, να μην περάσει κι από κει ο “μέγιστος πατριάρχης Βαρθολομαίος”, για να στηρίξει και προστατέψει τα παιδιά του.
Χαράλαμπος Νταγάκης, Νέα Υόρκη – 16 Σεπ. ’25 kalami us
