Τον Δεκέμβριο του 2008 στα Εξάρχεια, σε αψιμαχία αναρχικών και αστυνομικών, σκοτώθηκε ο μαθητής Γρηγορόπουλος. Και μετά κάηκε η Αθήνα από τους αναρχο-αριστερούληδες. Έκτοτε, κάθε χρόνο, τις μέρες αυτές, το γεγονός αυτό γιορτάζεται από το συναπάντημα των ψευτο-αναρχικών και ψευτο-αριστερών, που κάνει γυαλιά-καρφιά το κέντρο της Αθήνας.
Δύο χρόνια περίπου αργότερα, τον Μάϊο του 2010, κάποιοι αναρχο- αριστερούληδες έκαψαν ζωντανούς τρεις ανθρώπους στην τράπεζα Marfin, στην Αθήνα. Αλλά, αυτούς δεν τους θυμάται κανείς. Και οι δολοφόνοι παραμένουν ασύλληπτοι. Γιατί άραγε; Είναι και αυτό ένα παράδειγμα ιδεολογικής κυριαρχίας της αριστεράς.
Βέβαια, μετά τη διακυβέρνηση από την αριστερά, η ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς έχει τελειώσει, αλλά θα περάσουν κάποια χρόνια, μέχρις ότου η ελληνική κοινωνία ξυπνήσει από τον αριστερό λήθαργο. Μέχρις ότου συνειδητοποιήσει την ψευτο-αριστερή λογική, που βιάζει κάθε λογική. Άλλωστε, σήμερα, η αριστερά είναι κυβέρνηση και καθένας βλέπει με τα μάτια του και ακούει με τα αυτιά του, όσα λέει και πράττει η αριστερά.
Το κακό είναι πως κάποιοι εύπιστοι πολίτες χάφτουν την ιδεολογική πραμάτεια της αριστεράς και δεν βλέπουν τα πραγματικά γεγονότα. Σε αυτό συμβάλλουν η προπαγάνδα της αριστεράς και κάποια «στρατευμένα» Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας.
Γιατί, λοιπόν, κάποιοι έχουν επιλεκτική μνήμη; Διότι, ακριβώς, αυτό επιτάσσει η ιδεολογική αριστερή προπαγάνδα. Αυτό επιβάλλει η ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς, βοηθούμενη από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς της. Αλλά, το ζήτημα δεν είναι αυτοί οι κάποιοι. Το ζήτημα είναι η προστασία της ελληνικής κοινωνίας από την αριστερή προπαγάνδα.
Βέβαια, μόνο ένα μικρό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας πιστεύει στην αριστερά ή χάφτει όσα αυτή σερβίρει. Το μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας δεν χάφτει τα αριστερά παραμύθια. Όμως, παραμένει θεατής, δεν συμμετέχει στο ιδεολογικό και πολιτικό γίγνεσθαι, δεν επηρεάζει τις εξελίξεις. Και αυτό είναι πρόβλημα, διότι μια μικρή μειοψηφία κυριαρχεί επί μιας μεγάλης πλειοψηφίας.
Και επειδή σημαντικό ρόλο στην προπαγάνδα, στην ανάδειξη και διατήρηση ή στην παρασιώπηση και λήθη των γεγονότων, διαδραματίζουν τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, χρειάζεται να γίνει βαθιά τομή στη λειτουργία τους. Όλα τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας χρειάζεται να τεθούν υπό κοινωνικό- όχι κρατικό- έλεγχο, για να σταματήσει η διαστροφή της πραγματικότητας.
Επίσης, το πρόβλημα θα ξεπεραστεί, όταν η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας θα ξυπνήσει από τον λήθαργο. Όταν θα αντιμετωπίζει ψύχραιμα, ορθολογικά και χωρίς κομματικές/ιδεολογικές παρωπίδες τα συμβαίνοντα. Και θα κράζει δημόσια τους πολιτικούς και όποιους άλλους συντηρούν τη σύγκρουση, τη βία, το μίσος, το ψέμα.
Η ελληνική κοινωνία οφείλει να απαιτεί από τους πολιτικούς να φροντίζουν για την πρόοδο της κοινωνίας και όχι να εμπορεύονται ιδεολογίες. Αλλά, να απαιτεί και από τους πολίτες να δρουν ορθολογικά και όχι ιδεοληπτικά. Με γνώση, μνήμη και κρίση. Να είναι ελεύθεροι, υπεύθυνοι και ενεργοί πολίτες.
Η αριστερά έχει μεγάλη ιστορία στην προπαγάνδα, στη διαστρέβλωση της αλήθειας. Και κάποιοι πολίτες συνεχίζουν να χάφτουν τα παραμύθια, τους μύθους, που φτιάχνει η αριστερά. Έτσι για παράδειγμα, τα παραμύθια και η βλακεία της αριστεράς μπορεί να λένε ότι οι φοιτητές έριξαν τη χούντα με το Πολυτεχνείο και όχι οι Αμερικανοί και η προδοσία της Κύπρου. Όμως, τα παραμύθια αυτά επηρεάζουν τις επόμενες γενιές, που αγνοούν τα γεγονότα. Έτσι, οι νέοι άθελά τους διαμορφώνουν λανθασμένη αντίληψη της πραγματικότητας, των γεγονότων, της ιστορίας.
Επίσης, αρκετοί Έλληνες, ακριβώς λόγω της αριστερής προπαγάνδας, δεν έχουν συνειδητοποιήσει αυτό που συνέβη το 1989. Δηλαδή, το γκρέμισμα του τείχους του αίσχους και η κατάρρευση του κομμουνισμού στη Σοβιετική Ένωση, στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και σε όλο τον κόσμο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, σχεδόν, την εξαφάνιση της αριστεράς, ιδεολογικά και πολιτικά.
Βέβαια, η Ελλάδα αργεί να ακολουθήσει τις εξελίξεις. Όμως, και στην Ελλάδα έχει αρχίσει το τέλος της ιδεολογικής κυριαρχίας της αριστεράς. Και οι Έλληνες αρχίζουν να λένε αρκετά, μέχρις εδώ. Αρκετά, γιατί η κοινή λογική δεν αντέχει μια μικρή μειοψηφία να βιάζει ιδεολογικά και πολιτικά τη μεγάλη πλειοψηφία.
Τέλος, λοιπόν, στα παραμύθια της αριστεράς. Τέλος στη βλακεία. Τέλος στην μεροληψία και στην ιδεοληψία. Τέλος στην ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς.
Παύλος Μάραντος
marantosp@gmail.com
