Tέτοια απογοήτευση δεν περίμενε ο κόσμος της Βόρειας Ελλάδας από το παιδί που τον ανέδειξε από άγνωστο τραγουδιστή και τον έκανε “Σταρ” της πίστας με τις διπλές διαμαντένιες δισκογραφίες του. Τον τραγουδιστή εκ Καβάλας με καριέρα στην Αθηναϊκή νύχτα, ο οποίος καβάλησε τόσο το καλάμι που πλέον ούτε το παλούκι δεν τον φτάνει.
Ο κόσμος που με επέκρινε σκληρά για τα ρεπορτάζ , με τα χαϊδεμένα γραφόμενα μου, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων σήμερα δικαιώνεται πανηγυρικά, αλλά και οι ίδιοι οι επικριτές μου. Μάλιστα αγανακτισμένοι μου τονίζουν ότι και λίγα έγραφα για τον εν λόγω φιρμάτο, για τα έργα και τις ημέρες του, σ΄ αυτό που λέγεται καριέρα.
Για τις ημέρες των εμφανίσεων του στην πόλη το κοινό έζησε πολύ χοντρές καταστάσεις , που ομολογουμένως έμεινα κι εγώ ακόμα άφωνος και εξηγούμαι:
Π.χ. Για τον Βας – Βας Παρασκευά και της Κυριακής, όλοι γνώριζαν ότι έδινε αυτόγραφα επί πληρωμής , λόγω τρέλας και φτώχιας, αυτό κάπως το καταλαβαίνω, αλλά ένας ακριβοπληρωμένος τραγουδιστής – διασκεδαστής όπως ο εν λόγω φιρμάτος της ιστορίας να ζητά Ευρώπουλα (οι αυλικοί του) για αυτόγραφο, ε΄.., αυτό ούτε στα πιο εφιαλτικά μου όνειρα δεν το φανταζόμουνα.
Κι όμως συμβαίνουν στην Θεσ/νίκη, όταν πρόκειται για αρπαχτές ευκαιρίες. Και δεν είναι μόνο αυτό.
Ο κόσμος που πήγε να δει τον εν λόγω διασκεδαστή, και προσπάθησε να πάρει ένα αυτόγραφο περιμένοντας στην ουρά επί μία ώρα (ήταν καλοστημένο σχέδιο η ουρά) λες και βρίσκονταν στο ΙΚΑ. Αφού κατάφερε να έλθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον τραγουδιστή εκεί έπαθε δεύτερο σοκ από το παγωμένο κλίμα του τραγουδιστή και του προσωπικού, του καμαρινάκια, τις μανικιουρίστες, τους σερβιτόρους, κ.λ.π. ούτε Υπουργός να ήταν.
Τα ίδια έπαθε και μια θαυμάστρια του. Ζήτησε ένα αυτόγραφο για τον εαυτό της, και ένα για μια φίλη της. Ο τραγουδιστής της απάντησε απαθής, με έναν τελείως φυσικό ύφος
“…ένα αυτόγραφο μπορώ να σου δώσω (και της το δίνει), αλλά για δεύτερο αυτόγραφο θα πρέπει να ξαναπιάσεις σειρά στην ουρά, και όταν καταφέρεις να φτάσεις και πάλι στο καμαρίνι μου, και αν μου έχουν μείνει αυτόγραφα, τότε πολύ ευχαρίστως θα σου δώσω για την φίλη σου…,εσύ αποφασίζεις, το ρίσκο είναι δικό σου…”.
Η θαυμάστρια έμεινε άφωνη – άλαλη. Γεγονότα απαράδεκτα, για την Ελληνική διασκέδαση. Φαίνεται πως ο φιρμάτος βγάζει τα αποθημένα στον κόσμο μαζί με όλο το σόϊ που περιμάζεψε στην υπηρεσία του.
Και αναφέρομαι στον αδελφό, και ξάδερφο, που υπηρετούν στο εν λόγω κέντρο με κάθε αθέμιτο μέσο, όπως πληροφορήθηκα εκ των έσω, από τα ίδια τα πόστα των εργαζομένων.
Τα δύο μέλη από το σόϊ του τραγουδιστή επιδόθηκαν στο κυνήγι του έξτρα χαρτζιλικιού, της λεγόμενης “ανοιχτής παλάμης”, για ένα αξιοπρεπές τραπέζι που να έχει ΚΑΙ θεά προς την πίστα. Τα χαρτζιλίκια που τσέπωναν ξεπερνούσαν τα 4.000 ευρώ την Παρασκευή και το Σάββατο και, τα οποία μοιραζόντουσαν μεταξύ τους στην ζούλα.
Όσο για τους επιχειρηματίες (κοροϊδάρες να τους πω;;) του εν λόγω κέντρου όπου ξόδεψαν πάνω από 1.400.000(!) Ευρώ για ανακαίνιση, για τα γούστα και μόνο του φιρμάτου τραγουδιστή, με τις εισπράξεις μπήκαν με τα ταμπούνια μέσα.
Διότι σε καθημερινή βάση με το που έβαζαν το κλειδί στην πόρτα άρχιζαν από 40.000 ευρώ (ΔΕΗ – ΕΥΑΘ – ΕΦΟΡΙΑ – ΑΜΟΙΒΕΣ – ΟΡΧΗΣΤΡΑ) τραγουδιστές – προσωπικό, που ήταν όλοι από την Αθήνα.
Το δε μεροκάματο του φιρμάτου ήταν 15.000 Ευρώ, αφού κατά την διάρκεια της λειτουργίας του κέντρου απέρριψε το ποσοστό του ώς επιχειρηματίας και προτίμησε το σίγουρο μεροκάματο (κορόϊδο είναι;;) ώς απλός διασκεδαστής.
Επιπλέον τα ξενοδοχεία και τα γεύματα για όλο το προσωπικό έξ Αθηνών, ο λογαριασμός για να γυρίσει το κλειδί στην πόρτα πετούσε πολύ ψηλά. Έτσι κάποια ελάχιστα Ευρώπουλα έμειναν μόνο για τον Αθηναίο συνέταιρο επιχειρηματία, παρ΄ όλο που σε καθημερινή βάση είχαν στημένα εκδρομικά λεωφορεία για να γεμίζει το κέντρο ακόμα και τις Τετάρτες, που είναι δύσκολες ημέρες λειτουργίας για κάθε νυχτερινό κέντρο.
Γεγονός είναι πάντως ,ότι ο κόσμος της Β. Ελλάδας είναι απογοητευμένος για όλα, όσα αφορούν τον τραγουδιστή, μαζί και το νυχτερινό κέντρο, αφού ακόμα και οι πιο θερμοί θαυμαστές του αντιμετώπισαν κρύο περιβάλλον, απόμακρο τον τραγουδιστή, ενώ από το προσωπικό εισέπραξαν πολλές διακρίσεις, και το κοστολόγιο του τύπου “στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό”, ήταν αντάξιο πέρα για πέρα.
Τον τραγουδιστή – διασκεδαστή δεν μπορώ να τον εκφωνήσω “καλλιτέχνη”, μετά και από τις απαράδεκτες εμφανίσεις του στην πόλη που τον ανέδειξε ,αλλά που μόνο την καλή τέχνη δεν εκφράζει, μια και χάθηκε το μέτρο.
Του εύχομαι όμως όταν θα ξαναβρεθεί και πάλι στην Αθήνα να κάτσει και να συλλογιστεί, αν βέβαια η συνείδηση του τον τρώει, για το πώς λειτούργησε απέναντι στον κόσμο, μια και διάλεξε αυτό το επάγγελμα.
Μήπως και θυμηθεί τα δικά του λόγια όταν κάποτε μου είπε off the record
“..Βάνη εδώ στην Αθήνα όλα είναι γυάλινα..”
Μήπως έγινε και ο ίδιος γυάλινος;; Πως αλλιώς να εξηγηθούν του κόσμου τα παράπονα ο οποίος τον τίμησε, αλλά μετάνιωσε πικρά για τα λεφτά που ξόδεψε για πάρτη του και μόνο.
Όσο για την πόλη του την Θεσσαλονίκη, που δήθεν τόσο αγαπάει και το διαλαλεί ,σε κανέναν έγκριτο δημοσιογράφο, ραδιοπαραγωγό του τοπικού Μ.Μ.Ε δεν ήταν διατεθειμένος να δώσει όχι συνέντευξη,αλλά ούτε μια δήλωση κατά την διάρκεια των εμφανίσεων του στην πόλη .
(για να μην παρεξηγηθώ,προσωπικά δεν ζήτησα τίποτα απ΄ όλα τα παραπάνω.
Έχω και μου φτάνουν οι συνεντεύξεις και αρκετές δηλώσεις του που καταγράφω από τα χρόνια, που ήταν άγνωστος στο κοινό.)
Παλικάρι μου ….μην ξηλώνεις άλλο το πουλόβερ, σφουγγαρόπανο το κατάντησες.
Προσγειώσου !!!!!!!!!!
