Του Δημήτρη Ρομπότη*
Η «συμφωνία» μεταξύ Ελλάδος και δανειστών ή θεσμών για την παράταση της δανειακής συμβάσεως θυμίζει εν πολλοίς το ανέκδοτο με τους καλογέρους που βάφτισαν το κρέας ψάρι προκειμένου να το φάνε κατά τη διάρκεια της νηστείας.
Το δήθεν μνημόνιο έγινε δήθεν συμφωνία, η τρόικα μετονομάστηκε σε «θεσμούς», οι «τοκογλύφοι» σε «εταίρους» (η πτωχή αλλά όχι και τόσο τιμία Ελλάς είναι η …εταίρα εν προκειμένω) οι «γερμανοτσολιάδες» σε «αγωνιστές», το «κάνε ό,τι σου λέω» σε «συμφωνώ να κάνω ό,τι μου λες» κοκ.
Η διαφορά με το ανέκδοτο, πέραν του ότι είναι …ανέκδοτο, συνίσταται στο ότι κάθε νηστεία, ακόμη και η πλέον αυστηρή, τελειώνει κάποτε, το δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδος όμως έχει μόνο αρχή, τέλος δεν διαφαίνεται ούτε με κυάλια!
Κι’όταν ακούτε ότι έχουμε πιάσει πάτο, καλό είναι να κρατάτε διπλό …βαρέλι. Πάτος στο χάλι μιας χώρας σαν την Ελλάδα δεν δύναται να προσδιοριστή, η δυνατότητα να γίνουν τα πράγματα χειρότερα είναι απεριόριστη, «η Ρωμανία ανθεί και φέρει κι’άλλα»!
Για όσους δεν παρασύρθηκαν από την ενθουσιώδη ρητορική της νέας κυβερνήσεως, συνοδευομένη κι’από συμβολικές, ενδυματολογικού κυρίως χαρακτήρος, «οβερτούρες», η προσγείωση στην πραγματικότητα ως έχει – κι’όχι όπως ονειρευόμαστε ότι έχει – ήταν λιγότερο απότομη, για αυτό και εν αντιθέσει με τους «απογοητευμένους εραστές» ενός κλωνοποιημένου πρώιμου ΠΑΣΟΚ, παραμένουμε ψύχραιμοι και συγκρατημένοι, δεν επιχαίρουμε εκδικητικώς.
Αλλωστε, ποιός καλοπροαίρετος Ελλην, φιλέλλην ή ελληνικής καταγωγής δεν θα επιθυμούσε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να επιτύχη στην προσπάθειά της να βγάλη τους πάντες λάθος; Ο ελληνισμός μεγαλούργησε ιδιαιτέρως τις φορές που κατάφερε να αποδείξη ότι ο γυαλός είναι στραβός, όχι ο ίδιος. Τις φορές εκείνες όμως έβλεπε κατακάθαρα και πιο μακρυά από όλους τους άλλους, τώρα βλέπει κυρίως …κατακάθια!
Χώρια που είναι και θέμα τεχνικών ικανοτήτων σε πολύ μεγάλο βαθμό. Το να έχης μάθει να ισορροπής σε μια σανίδα δεν σημαίνει ότι ξέρεις και σέρφινγκ. Με το που διπλώνει από πάνω σου το υπερμεγέθες κύμα κόβεται η μαγκιά και εύχεσαι μόνο να βγης σώος και αβλαβής στην παραλία, υποσχόμενος στον εαυτό σου να κόψης τις μαλακίες! Θα είμαι πολύ ευχαριστημένος αν η πρόσφατη εμπειρία αποτελέση τέτοιου είδους μάθημα για τη νέα κυβέρνηση …
Από την άλλη, δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι το θέατρο που παίχτηκε τις προηγούμενες τρεις εβδομάδες, ακόμη κι’αν απέτυχε παταγωδώς ως προς τις εισπράξεις, άφησε μια σημαντική παρακαταθήκη: έγινε μια κάποιου είδους συζήτηση που επανέφερε στο προσκήνιο με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι το πράγμα δεν πάει άλλο ως έχει.
Χάρη στην αδυναμία του παλαιοκομματισμού – μέρος του οποίου είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ όπως απέδειξε η επιλογή για πρόεδρο της Δημοκρατίας αλλά και η στελέχωση κρατικών υπηρεσιών με αποτυχόντες πολιτευτές και διαφόρων ειδών «ινστρούχτορες» προς άγραν μισθών – να εφαρμόση τις διαρθρωτικές αλλαγές που προέβλεπε το μνημόνιο ή «συμφωνία» τώρα, η όλη σπουδή εξαντλήθηκε στα φορομπηχτικά και εισπρακτικά με αποτέλεσμα να ξεζουμιστή ό,τι παραγωγικό είχε απομείνει στη λεγόμενη ελλαδική κοινωνία.
Οι όψιμες εξαγγελίες της κυβερνήσεως μετά την άνευ όρων αναδίπλωση στις Βρυξέλλες σχετικά με την καταπολέμηση της διαφθοράς, φοροδιαφυγής, την ενίσχυση της ανάπτυξης κλπ. είναι ενθαρρυντικές και προς τη σωστή κατεύθυνση. Το αν θα μπορέση ο ΣΥΡΙΖΑ να αυτοκτονήση και δεύτερη φορά (μετά την αναδίπλωση) και να τις εφαρμόση είναι συζητήσιμο. Οι μέχρι στιγμής ενδείξεις πάντως δεν συνηγορούν σε μια τέτοια αισιόδοξη έκβαση.
Ωστόσο, βοηθούν οι διεθνείς συγκυρίες, εξού και η σπουδή των ΗΠΑ να μην αφήσουν την Ελλάδα να καταρρεύση, άσχετα με το τί είδους ανταλλάγματα στα λεγόμενα εθνικά θέματα θα απαιτήσουν παρασκηνιακά για αυτού του είδους τη στήριξη. Οσο κι’αν λένε κατά καιρούς εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών θεσμών ότι η ΕΕ είναι προετοιμασμένη για ένα πιθανό «Γκρέξιτ», μπλοφάρουν σε μεγάλο βαθμό. Ποιός πολιτικός μηχανικός θα ήθελε έναν σεισμό για να αποδείξη ότι το αντισεισμικό κτίριο που σχεδίασε και κατασκεύασε αντέχει;
Θα μπορέση η νέα και ονειροπόλος κυβέρνησις να ακροβατήση επί όλων αυτών και να ελιχθή χωρίς να πέση τη στιγμή μάλιστα που δεν προβλέπεται προστατευτικό δίχτυ;
Ο συμπαθής, αλλά και υπέρβαρος, κ. Κοτζιάς, για παράδειγμα, θα αποδειχτή ικανός στις πιρουέτες πέραν από τις …πηρουνέτες όπου εμφανώς έχει συγκριτικό πλεονέκτημα;
Ο γυμνασμένος και μυώδης κ. Βαρουφάκης θα κάνη ενόργανη γυμναστική ή τον ζογκλέρ/γελωτοποιό στις ευρωπαϊκές αυλές προς τέρψιν των ΜΜΕ;
Ο δε πολύς κ. Κατρούγκαλος, η προσωπική αδυναμία μου, επαναλαμβάνω, θα επιχειρήση να πραγματοποιήση τις μεταρρυθμίσεις που προβλέπει η «συμφωνία» με τους «εταίρους» ή θα παραιτηθή αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό στην κυβέρνηση και τα γραπτά μου;
Για να μην πάω στους λοιπούς «αστέρες» της συγκυβερνήσεως οι οποίοι όπως και οι πραγματικοί αστέρες, δύνανται να φανούν μόνο νύχτα και με ξαστεριά!
Οψόμεθα διατελώντες υπό καθεστώς μονίμου συναρπαγής με την ελπίδα ότι η Ελλάς δεν θα παύση να εκπλήσση. Κι’ότι δεν θα παύση γενικώς …
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
