έγινε σε γνωστό κέντρο των Αθηνών όπου εμφανίζονται ως και την Καθαρά Δευτέρα δύο λαμπερά ονόματα της πίστας. Και εξηγούμαι: Το στόρι διαδραματίζεται στην 2η σειρά των τραπεζιών του κέντρου με δύο μετρ και δύο βοηθούς σερβιτόρους. Επώνυμος διευθυντής μεγάλης ξενοδοχειακής μονάδας στην Γλυφάδα θέλησε να διασκεδάσει με Ολλανδούς ξενοδόχους που ήλθαν στην Αθήνα για να γευτούν την Ελληνική διασκέδαση.
Έτσι έκλεισε τραπέζι στο νυχτερινό κέντρο Α….. επί της Συγγρού, μέσω ενός συμμαθητού του που είναι σερβιτόρος στο εν λόγω κέντρο, για να έχει την καλύτερη εξυπηρέτηση και το καλύτερο τραπέζι.
Από νωρίς έφτασε η μεγάλη παρέα στο κέντρο, ζήτησε το τραπέζι και τον σερβιτόρο που του το έκλεισε. Στην είσοδο τον ενημέρωσαν ότι το άτομο αυτό έχει πολύ δουλειά και θα τους οδηγήσει κάποιος άλλος στο τραπέζι τους. Έτσι και έγινε μόνο που το τραπέζι που τους έβαλαν ήταν δίπλα στην κουζίνα και μακριά από την πίστα.
Αυτό και μόνο σόκαρε τον διευθυντή ξενοδοχείου ο οποίος ήθελε την καλύτερη θέα για τους ξένους επισκέπτες του.
Αφού τακτοποιήθηκαν στο κουζινό -τραπέζι ο διευθυντής έψαξε σε όλο το κέντρο και βρήκε τον συμμαθητή του στον οποίον έκανε παράπονα για το απαράδεχτο αυτό τραπέζι.
Ο συμμαθητής γνωρίζοντας το κόλπο με την ανοιχτή χούφτα του απάντησε λακωνικά, “..δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα καλύτερο….βλέπεις είναι τελευταία ημέρα του καρναβαλιού και τα πράγματα είναι δύσκολα, αλλά κάτι θα κάνω για να σας βολέψω (αφού βολευτεί και αυτός με το πράσινο χαρτί της χούφτας)…”
Μετά από πολύ ώρα τους άλλαξε τραπέζι και τους έβαλε στην 2η σειρά πίστας. Η παρέα παρήγγειλε 2 φιάλες σπέσιαλ. Το κέφι δεν άργησε να έλθει μια και ακριβώς δίπλα καθόταν μια γυναικοπαρέα. Έστι άρχισαν και οι πρώτες παραγγελίες λουλουδιών. Αρχικά ξεκίνησαν με 20 δίσκους που τους πέταξαν όλους πάνω στις γυναίκες του διπλανού τραπεζιού.
Ο τελικός λογαριασμός των λουλουπαιχνιδιών έφτασε στα 600 Ευρώ τα οποία πλήρωσαν επί τόπου στις λουλουδούδες.
Από το πρώτο ποτήρι της δεύτερης φιάλης ο διευθυντής ξενοδοχείου ξαφνικά άρχισε να μην αισθάνεται καλά, γι΄ αυτό και δεν ξαπαήπιε, προκειμένου να αισθάνεται καλύτερα και να είναι νηφάλιος. Πήγε αναγκαστικά στο WC να προκαλέσει με τεχνικά μέσα εμετό. Πριν φύγει έδωσε τα λεφτά και την εντολή στο ανιψιό του να πληρώσει τον λογαριασμό.
Ο ανιψιός ζήτησε από τον σερβιτόρο τον λογαριασμό, ο οποίος πήγε πρώτα μέσα στην μάρκα γύρισε χωρίς απόδειξη για το ποσό των 380 Ευρώ. Ο ανιψιός έδωσε 400 Ευρώ, “…τα ρέστα δικά σας ,αφού μου φέρετε την απόδειξη…” η οποία ήλθε χωρίς να είναι διάτριτη, κοινώς πρόχειρη, όπως και το όλο στήσιμο του τραπεζιού.
Στο μεταξύ γύρισε ο διευθυντής νηφάλιος κα τότε σηκώθηκε όλη η παρέα να φύγει. Στο κέντρο όλοι τους χαιρέτησαν με υποκλίσεις από τους σερβιτόρους, μετρ, πορτιέρηδες, ως και τους παρκαδόρους οι οποίοι επίσης πήραν το ανάλογο πουρμπουάρ.
Οι αλλοδαποί ξενοδόχοι πέρασαν υπέροχα ,το ίδιο κλίμα επικράτησε και στο αυτοκίνητο, τραγουδώντας Ελληνικά τραγούδια. Το τσακίρ κέφι σταμάτησε απότομα όταν κάπου μετά από μία ώρα χτύπησε το κινητό τηλέφωνο του διευθυντή ξενοδοχείου και ακούστηκε μια άγνωστη ανδρική φωνή να λέει
“…είστε ο κύριος Χ..;;;” Μάλιστα απάντησε.
Ο μάγκας συνέχισε “…κύριε ο λογαριασμός σας στο κέντρο δεν πληρώθηκε ….”
Έξαλλος ο διευθυντής του απάντησε “…μα τι λέτε;;; …Πλήρωσα 600 Ευρώ στις λουλουδούδες και 400 Ευρώ για τις φιάλες..”
“…Όχι κύριε …επέμεινε ο μάγκας….δεν πληρώσατε τίποτα, και να έλθετε τώρα να ξοφλήσετε, αλλιώς δεν ξέρω κι εγώ τι θα γίνει….,..κανονίστε την πορεία σας, εμείς δεν καταλαβαίνουμε τίποτα..” και έκλεισε το τηλέφωνο.
Ο διευθυντής ξενοδοχείου έγινε Τούρκος και ας είχε και τους Ολλανδούς δίπλα του. Αμέσως σκέφτηκε ότι κάτι δεν πάει καλά σ΄ όλη αυτή την ιστορία. Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τις σκέψεις του και το τηλέφωνο ξαναχτύπησε άλλες τέσσερις φορές που όμως οι φωνές ήταν διαφορετικές και πάντα επαναλάμβαναν τα ίδια.
Έξαλλος πια τους ρώτησε: “…Πως είναι δυνατόν να μας αφήνατε να φύγουμε έτσι απλά, και μάλιστα μας έκαναν και υποκλίσεις. Πλάκα μου κάνετε τώρα;;;..” …Άί παρατήστε μας …και έκλεισε οριστικά το τηλέφωνο. Άιντε μετά απ΄ όλα αυτά να κοιμηθεί.
Την επόμενη το μεσημέρι το τηλέφωνο ξαναχτύπησε και πάλι μια άγρια ανδρική φωνή ακούστηκε η οποία τον εκβίασε εν ψυχρώ,
“…θα έλθουμε να σε βρούμε και θα μας δώσεις τα λεφτά…”. Ο διευθυντής κατάλαβε πλέον τι παιχνίδι παίζεται και απάντησε
“…. Άκου ρε μάγκα δώσε τώρα το τηλέφωνο του διευθυντή του κέντρου, για να δούμε τι ακριβώς ζητάτε…”.
Δεν πέρασε ούτε ένα λεπτό κα να σου ο διευθυντής του κέντρου ο οποίος επανέλαβε το ίδιο παραμύθι, “…ο λογαριασμός δεν πληρώθηκε…”
“..Και τότε πως μας αφήσατε να φύγουμε;;;….” Ρώτησε ο διευθυντής.
“…Έγινε λάθος κύριε….”, ήταν κοφτή η απάντηση από την άλλη γραμμή.
“… Λοιπόν επειδή έχω κάποιο κύρος στην αγορά, έμαθα να είμαι εντάξει με όλα τις υποχρεώσεις μου, πόσο μάλλον με αυτό το τόσο αστείο ποσό των 400 Ευρώ, εγώ θα σας ξαναπληρώσω τον λογαριασμό μέσω τραπεζικού λογαριασμού που θα μου δώσετε…”
Ο διευθυντής του κέντρου δίνει τον αριθμό προσωπικού του τραπεζικού λογαριασμού.
“…Δεν καταλαβαίνετε κύριε διευθυντά θέλω τον λογαριασμό της επιχείρησης, επωνυμία, ΑΦΜ, διεύθυνση και το όνομα ,αριθμο κατάθεσεισ της τράπεζας….
…Δεν πληρώνω σε σας, αλλά στην επιχείρηση….”, επέμενε ο ξενοδόχος. “…Μόνο εκεί θα στείλω τα λεφτά και να ξέρετε ότι το θέμα δεν θα το αφήσω έτσι απλά..”, και ο υπεύθυνος του κέντρου έδωσε όλα τα στοιχεία που του ζητήθηκαν αναγκαστικά.
Την επόμενη μέρα το πρωί ο λογαριασμός για 2η φορά εξοφλήθηκε στον τραπεζικό λογαριασμό της επιχείρηση. Όλα τα στοιχεία και οι αποδείξεις μαζί και με την πρόχειρη απόδειξη βρίσκονται στα δικά μου χέρια.
Ο δε διευθυντής ξεκίνησε έρευνες γύρω απ΄ όλο το θέμα και τα πρόσωπα με πρώτο αυτό του συμμαθητού του. Όταν θα έχει ολοκληρωμένη εικόνα γύρω από το βρώμικο και εκβιαστικό αυτό παιχνίδι, θα έλθει σε προσωπική επαφή με τον ιδιοκτήτη του κέντρου και από εκεί και πέρα θα έχει και την ανάλογη έκβαση η σοβαρή αυτή ιστορία.
Επειδή ο επιχειρηματίας του εν λόγω κέντρου είναι σοβαρό άτομο και νοικοκύρης , γνωρίζει δε καλά το κατεστημένο της νύχτας, θα το συμβούλευα να κάνει επειγόντως ένα έλεγχο στο προσωπικό του, να βρει ποια λαμόγια (ευτυχώς είναι λίγα αυτά) που δρουν πίσω από την πλάτη σαν ποντικοί εκθέτοντας επικίνδυνα τον ίδιο, την επιχείρηση, και το υπόλοιπο προσωπικό, τινάζοντας έτσι στον αέρα την εμπιστοσύνη των πελατών.
Αυτό το Ελληνικό φαινόμενο στα νυχτερινά κέντρα μας δεν πρέπει να πάρει κι άλλες διαστάσεις. Το μήνυμα αυτό είναι προς κάθε κατεύθυνση, για να σταματήσει εδώ τα φαινόμενο αυτό.
Με τα στοιχεία, και την προσωπική ενημέρωση που έχω από τον ίδιο τον παθόντα (γι΄ αυτό έκανε και το ταξίδι αστραπή) θα περιμένω αν μη τι άλλο από τον επιχειρηματία του κέντρου να λύσει πολιτισμένα το σοβαρό αυτό θέμα που προέκυψε όχι ξαφνικά θα έλεγα.
Ο κάθε επιχειρηματίας νυχτερινού κέντρου έχει την ευθύνη για την αξιοπιστία των πελατών που του αφήνουν ουκ ολίγα χρήματα και συντηρούν έτσι την Ελληνική διασκέδαση.
Μην τα κάνουμε όλα του “Κουτρούλη το πανηγύρι”.
Εδώ θα είμαστε και θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις.
