Του Γιώργου Πετράκη
Ο Γιάννης Δραγασάκης, που θεωρείται ο «σοβαρός» του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί από παλιά φύλαγε τα νώτα του, σωπαίνει όταν θα έπρεπε να μιλά, και μιλά όταν θα έπρεπε να σωπαίνει, επανέφερε το Σάββατο το γνωστό από την εποχή Βαρουφάκη στόρι του “παράλληλου τραπεζικού συστήματος”.
Το πραγματικό σοκ δεν ήταν οι προχειρότητες και επιπολαιότητες που εκστομίστηκαν, με την κουτοπονηριά ότι έτσι θα ξεγελαστεί η ΕΚΤ και η Ευρώπη και έτσι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα αποκτήσει το δικό της ελεγχόμενο από συνεταιρισμούς ή Ταμεία τραπεζικό σύστημα για να κάνει την δουλίτσα της..
Το τραγικό είναι ότι σαν απάντηση στην κριτική που δέχθηκε, ο κ. Δραγασάκης έκανε tweet παραπέμποντας σε μια ηλεκτρονική διεύθυνση.Φανταστήκαμε ότι θα επρόκειτο για κάποια πρόβλεψη του θεσμικού πλαισίου του Ευρωπαϊκού Τραπεζικού Συστήματος, μια απόφαση της ΕΚΤ.
Όχι τίποτα από όλα αυτά.
Ήταν μια παρουσίαση του Bruegel, ενός γνωστού Think Tank των Βρυξελλών, από το 2014 που περιέγραφε την ιδιομορφία της παραδοσιακής λειτουργίας μικρών τραπεζών κυρίως στη Γερμανία, την Ιταλία και την Αυστρία, που εξαιρέθηκαν από τον μηχανισμό επιτήρησης της ΕΚΤ.
Ένα διαπιστωτικό κείμενο, τίποτε περισσότερο. Οι μικρές τράπεζες στην Ευρώπη δεν φτιάχτηκαν για να παρακάμψουν την ΕΚΤ, αλλά λειτουργούσαν δεκαετίες πριν και διατηρούν την σχετική αυτονομία τους παρά την απόφαση για εποπτικό μηχανισμό του υπόλοιπου τραπεζικού σεισίματος, από την ΕΚΤ.
Η επιχειρηματολογία και ο σχεδιασμός του κ. Δραγασακη, δηλαδή, δεν στηρίχθηκε πουθενά αλλού παρά σε ένα άρθρο κάποιου αναλυτή-συνεργάτη ενός Think Tank των Βρυξελλών..
Τουλάχιστον, ο Βαρουφάκης είχε και τις επιστημονικές γνώμες του Γκαλμπρεϊθ, του Κορεάτη συμβούλου του και αρκετών άλλων ιδιόρρυθμων στην πλειοψηφία τους επιστημόνων και οικονομολόγων.
Ο κ. Δραγασάκης, λοιπόν, σκέφθηκε ότι αφού η Γερμανία έχει μικρές τράπεζες να φτιάξουμε και εμείς τις δικές μας μικρές, να στηρίξουμε την ανάπτυξη και παρεμπιπτόντως να διορίσουμε και τους δικούς μας σε αυτό το παράλληλο σύστημα, που έτσι θα αποτελεί τον μηχανισμό του πλήρους και ανεξέλεγκτου από ευρωπαϊκούς θεσμούς, ελέγχου της οικονομικής ζωής της χώρας.
Λες και το πρόβλημα της Ελλάδας σήμερα είναι ο έλεγχος της ΕΚΤ στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο κινδυνεύει να σκάσει σαν μπαλόνι και συντηρείται τα τελευταία χρόνια μόνο και μόνο από τις ενέσεις της ΕΚΤ.
Η αλήθεια είναι ότι στο μυαλό της κυβέρνησης δεν είναι τόσο το μοντέλο των νοικοκυρεμένων ή εν πάση περιπτώσει των τραπεζών που ελέγχονται από ανεξαρτήτους μηχανισμούς στη Γερμανία, την Αυστρία και την Ιταλία, αλλά το σοβιετικό μοντέλο. Σαν εκείνο των συνεταιρισμών που άκμασαν στην Ελλάδα στην μεταπολίτευση, που έκαναν πλούσιες γενιές και γενιές συνδικαλιστών και πολιτικών και παρέδωσαν σε εμάς τα χρέη τους… Χρέη δισεκατομμυρίων. Αλλά μέχρι τότε λειτούργησαν μια χαρά για την εξαγορά συνειδήσεων και ψήφων.
Πάντως για να μην αδικούμε τον κ. Δραγασάκη που η αλήθεια είναι ότι του ξεφεύγουν πάντα κάποια λόγια παραπάνω, το πείραμα με τον έλεγχο των μικρών τραπεζών το έχει δοκιμάσει και στην Τουρκία, το καθεστώς Ερντογαν, που δεν είχε και κανένα λόγο να δικαιολογήσει το εγχείρημα με άρθρα του Bruegel και άλλες εξυπνάδες..
Εδώ μήπως πρέπει αναλυτικά να μας εξηγήσουν τι εννοούν οι ποιητές;
Γιατί εάν κάνουν πολιτική και χαράσσουν το μέλλον της χώρας ,βασισμένοι σε άρθρα και σε Think Tank …
http://bruegel.org/2014/09/europes-single-supervisory-mechanism-most-small-banks-are-german-and-austrian-and-italian/
mignatiou
