Ο Ούγγρος πρωθυπουργός υπενθύμισε ότι οι Βρυξέλλες σκοπεύουν να διαθέσουν περίπου το ένα τέταρτο του προϋπολογισμού της ΕΕ για τα επόμενα επτά χρόνια για την Ουκρανία… Άνευ προηγουμένου είναι τα ποσά που έχουν χαριστεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση στην Ουκρανία για τον πόλεμο με τη Ρωσία, με τον Ούγγρο πρωθυπουργό Viktor Orban να αποκαλύπτει ότι το ποσό που αναμένεται να κατασπαταληθεί στο διεφθαρμένο Κίεβο ξεπερνά τα 220 δισεκατομμύρια ευρώ.
Η αποκάλυψη αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη σκληρή αντιμετώπιση που είχε η Ελλάδα κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης, όταν ο ελληνικός λαός υπέστη πρωτοφανή εξευτελισμό για να διασφαλιστεί η διάσωση της χώρας με δάνεια ύψους 250 δισεκατομμυρίων ευρώ. Εύλογα, το χάσμα ανάμεσα στη στάση της ΕΕ απέναντι στην Ελλάδα και στην Ουκρανία εγείρει ερωτήματα για τη λογική και τις προτεραιότητες της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, αλλά και για το πώς αντιμετωπίζονται κάποιες χώρες μέσα στην Ένωση έναντι κάποιων άλλων.
Ειδικότερα, σύμφωνα με δηλώσεις του Ούγγρου πρωθυπουργού Viktor Orbán, όπως μεταδίδει το RIA Novosti, περίπου 180 δισεκατομμύρια ευρώ έχει πετάξει στο «άπατο» βαρέλι της Ουκρανίας η Ευρωπαϊκή Ένωση κατά τη διάρκεια της τριετούς ουκρανικής σύγκρουσης. «Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη δαπανήσει 180 δισ. ευρώ για τον πόλεμο στην Ουκρανία και, μόλις εξαντληθούν τα αποθεματικά, θα ήθελε να υποστηρίξει τον πόλεμο με ένα νέο πακέτο 40 δισ. ευρώ», τόνισε ο Orbán. Ο Ούγγρος πρωθυπουργός υπενθύμισε ότι οι Βρυξέλλες σκοπεύουν να διαθέσουν περίπου το ένα τέταρτο του προϋπολογισμού της ΕΕ για τα επόμενα επτά χρόνια για την Ουκρανία.
Προηγουμένως, ο Ουκρανός υπουργός Άμυνας Denis Smihal είχε δηλώσει ότι το Κίεβο θα χρειαστεί έως και 20 δισεκατομμύρια δολάρια το επόμενο έτος για να συνεχίσει τη στρατιωτική σύγκρουση. Ο Smihal υπογράμμισε ότι η Ουκρανία, με επαρκή χρηματοδότηση από τους συμμάχους της, είναι ικανή να παράγει 10 εκατομμύρια UAV έως το 2026, ενώ τόνισε την ανάγκη για περισσότερα βλήματα πυροβολικού μεγάλου βεληνεκούς για την αντιμετώπιση των ρωσικών δυνάμεων.
Η οικονομική και στρατιωτική στήριξη της ΕΕ προς την Ουκρανία συνεχίζει να αποτελεί βαρύ φορτίο για τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, ενώ παράλληλα η ανάγκη για νέες χρηματοδοτήσεις παραμένει επείγουσα για τη συνέχιση της σύγκρουσης
Η «δικαιοσύνη» της Δύσης και τα μαθήματα για την Ευρώπη
Από την άλλη, η Ελλάδα βίωσε πρωτοφανή εξευτελισμό από τους Ευρωπαίους.
Από την περίοδο των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Σαμαρά έως Τσίπρα και Μητσοτάκη, οι Έλληνες πολιτικοί υποχρεώθηκαν να διασυρθούν διεθνώς λόγω της χρεοκοπίας της χώρας.
Ο ελληνικός λαός υπέστη σκληρές θυσίες: η μεσαία τάξη δεινοπάθησε, οι φτωχοί αυξήθηκαν, και η αξιοπιστία της Ελλάδας διασώθηκε με μεγάλο προσωπικό και συλλογικό κόστος. Τα τρία μνημόνια, τα αυστηρότατα μέτρα λιτότητας, που επιβλήθηκαν από τους διεθνείς δανειστές, με ολέθριες κοινωνικές συνέπειες, υπήρξαν το τίμημα για τα 250 δισ. ευρώ δανείων που έλαβε η χώρα.
Εμείς οι Έλληνες, ιδιωτικός και δημόσιος τομέας μαζί, δανειζόμασταν με 8,5% του ΑΕΠ μας κάθε χρόνο για να τα βγάλουμε πέρα, για να εξυπηρετούμε τις υποχρεώσεις μας στο εξωτερικό. Υποθηκεύσαμε την εθνική περιουσία για 100 χρόνια… με μνημόνια – διομολογήσεις.
Σπάσαμε τον ΟΣΕ και δώσαμε τις ράγες σε πτωχευμένη ελληνική εταιρεία και τους συρμούς σε πτωχευμένη ιταλική, που μας έφερε τρένα 35 ετών, απαγορευμένα στην Ευρώπη, και εντέλει… τους 57 νεκρούς στα Τέμπη. Βγάλαμε τους πολίτες μας από τα σπίτια τους και τους δώσαμε βορά στα funds…
Αφήσαμε τους Τούρκους να αλωνίζουν σε Αιγαίο και Θράκη… Αν και για ορισμένα μέτρα και μεταρρυθμίσεις η Ευρώπη είχε δίκιο η Ελλάδα ήταν μια διεφθαρμένη οικονομία – η χώρα σήμερα, παρά τις βελτιώσεις και τις προσπάθειες καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, παραμένει εν μέρει διεφθαρμένη, με τη φοροδιαφυγή να αγγίζει ακόμη τα 40 δισ. ευρώ.
Σήμερα, η εικόνα της Ευρώπης φαίνεται αδύναμη και διασυρμένη, ακολουθώντας πολιτικές ηγεμονικές γραμμές που την οδηγούν σε περαιτέρω εξευτελισμό. Η Ρωσία φαίνεται να κερδίζει έδαφος, ενώ η Ευρώπη και το ΝΑΤΟ αντιμετωπίζουν σοβαρές απώλειες σε κύρος και επιρροή.
Η Ουκρανία δεν αποτελεί τον μεγάλο χαμένο – η «αλαζονεία της Δύσης» είναι αυτή που θα πληρώσει το τίμημα.
Η ιστορία της Ελλάδας αποτελεί υπενθύμιση για τη διεθνή δικαιοσύνη της Δύσης: μια μικρή χώρα μπορεί να γίνει διεθνής περίγελως για να διασφαλίσει τη χρηματοδότηση και την επιβίωσή της.
Η Ουγγαρία και ο πρωθυπουργός της Viktor Orbán δίνουν το δικό τους μήνυμα, αμφισβητώντας την αλαζονεία της Δύσης και υπενθυμίζοντας ότι οι μικρές χώρες μπορούν να απαιτήσουν τον σεβασμό τους ακόμα και απέναντι στις υπερδυνάμεις.
Η ελληνική εμπειρία παραμένει ένα πικρό μάθημα για την Ευρώπη, την έννοια της ισχύος και την τιμή της εθνικής αξιοπρέπειας στην παγκόσμια σκηνή.
