ερεύνησα με την περαντζάδα μου στα νυχτερινά κέντρα της Θεσ/νίκης στην περιοχή αεροδρομίου, στην οδό “Μπουζουκιών”. Μπήκα στο πρώτο μαγαζί “Μαμούνια Live”, όπου βρήκα καλό πρόγραμμα μεν με τον Βαλάντη, έχει κουραστεί δε το κοινό της Θεσ/νίκης με τις πολλές σεζόν εμφανίσεων που συμπληρώνει.
Καλός είναι και ο Θ. Φέρρης, θα μπορούσε και να σηκώσει μαγαζί στην πλάτη του. Οι γυναίκες του σχήματος ε΄….κάτι κάνουν και αυτές. Το σέρβις όμως είναι καταπληκτικό με την ολική την τιμή της φιάλης.
Η κίνηση στο κέντρο για Παρασκευή ήταν καλύτερη απ΄ όλα τα άλλα σχήματα της περιοχής. Αυτό που με χάλασε ήταν το πολύ Play Back της ορχήστρας, γι΄αυτό και έφυγα
προς το κέντρο “Ρόδον Live”. Στην πόρτα βρήκα ευγενικό καλωσόρισμα προς τον κόσμο που ήταν ελάχιστος, μετρημένος στα δάχτυλα.
Η μουσική μπάντα έπαιζε με ελάχιστους μουσικούς, όλοι κι όλοι ήταν τέσσερεις, μάλιστα την ώρα που είχε πρόγραμμα το πρώτο(!) όνο του μαγαζιού Χ. Κολέτση. Η όμορφη κυρία θέλει πολύ δουλειά για να είναι σε θέση να ηγείται προγράμματος σε οποιοδήποτε κέντρο, καθώς την βρήκα πολύ άψητη.
Η κοπέλα χρειάζεται να διανύσει πολλά χιλιόμετρα. Λάθος επιλογή των επιχειρηματιών του κέντρου, οι οποίοι νομίζουν πως με τα κιάλια μπορούν να εκλύουν κόσμο. Τόσα χρόνια δεν έμαθαν, δεν ρώταγαν ότι για το κέντρο τους το πρώτο και ουσιαστικό ρόλο παίζει η φωνή, το ρεπερτόριο, η τσαχπινιά, τα πάντα σε ένα πακέτο.
Θα τους συνιστούσα να αφήσουν τα σταριλίκια της τηλεόρασης, καλλιτέχνιδα και επιχειρηματίες.
Έφυγα στεναχωρημένος, προβληματισμένος για τι για μια άλλη φορά δικαιώνομαι μ΄ αυτά που λέω και γράφω.
Έφυγα σφαίρα για τον καρντάση Νίκο Μακρόπουλο στο κέντρο “Πολιτεία” .Πολύ γυναικομάνι βρήκα να διασκεδάζει “Αλλά Ελληνικά”. Από το διπλανό τραπέζι όπου έκατσα άκουσα παράπονα για την ακρίβεια των λουλουδιών, “..άκου να ζητούν 15 Ευρώ το τελάρο…”
Δίκιο έχουν οι θαμώνες, είναι πολλά τα 15 Ευρώ γα λουλούδια σε κέντρα της Θεσ/νίκης.Ο κόσμος δεν μπορεί να τα δώσει και να ευχαριστηθεί, γι΄ αυτό και δεν ξοδεύοντα πολλά λουλούδια στα κέντρα.
Ο Νίκος Μακρόπουλος πολύ καλός στην πίστα, έχει πάρει πολυ τον αέρα και πετάει, ενώ στην πρεμιέρα ήταν πολύ σφιγμένος. Το σέρβις πολύ καλό, με τους ευγενικούς μετρ Γιάννη και Νεκτάριο, μου έκανε εντύπωση, καθώς παλαιότερα τους έλεγα πολλά λόγια για να βελτιωθούν. Μου έβαλαν να καθήσω στα πίσω τραπέζια , μια και δεν υπήρχαν άλλα διαθέσιμα.
Δέκα λεπτά με το ρολόι στο χέρι περίμενα να φανεί κάποιος σερβιτόρος για παραγγελία, απαράδεκτο!!!! Αντί αυτού οι σερβιτόροι και οι βοηθοί κάθονταν στις σκάλες και χαλβάδιαζαν τις γκόμενες. Που μυαλό για τα τραπέζια;;
Αφού τα έψαλα σερβιρίστηκα κάποια στιγμή, με μια φιάλη κρασί που παρήγγειλα, μου έφεραν και μια φτωχή πιατέλα φρούτων, που περιείχε 1 μικρή φέτα πεπόνι, 3-4 κομμάτια καρπούζι, 5-6 φετούλες ροδάκινα ίσα με το πάχος του νυχιού. Μόνο με το πεπόνι και το καρπούζι φούσκωσα.
Άϊντε – άϊντε, φαίνεται πως από τις πιατέλες κάνουν οικονομία τα αφεντικά για να βγει το πρόγραμμα και το κλειδί του μαγαζιού.
Εν πάσει περιπτώσει με αποζημίωσε ο καλλιτέχνης με το πολύ καλό του πρόγαμμα. Μπαίνοντας και φεύγοντας στην πόρτα είδα τους τρεις Θεσσαλονικείς επιχειρηματίες του κέντρου με χαμόγελο, τον Αθηναίο επιχειρηματία που συνέδευε το καλλιτέχνη δεν τον είδα πουθενά. Πάντως έτσι θέλω να τους βλέπω χαμογελαστούς.
Κατά τα άλλα ευχαριστημένος αλλά και προβληματισμένος έφυγα σφαίρα για το κέντρο “Galla”
Στην υποδοχή ήταν ο θοδωρής φίλος από τα παλιά. Έκατσα στο μπαρ όπου την αδιαφορία δεν την γλύτωσα. Η Bar woman ήταν στον κόσμο της, έκανε καμάκι στον γκόμενο-πελάτη, και εγώ περίμενα μήπως και με προσέξει.
Μπα…αυτή επί το έργον της με τον γκόμενο. χρειάστηκε να την κράξω για να με αντιληφθεί ως πελάτη. Παρήγγειλα ένα ποτό, το έφερε με τα μούτρα ως κάτω και ξεροσφύρι, χωρίς τα σχετικά (ξηρούς καρπούς κτλπ) με αποτέλεσμα να την ξανακράξω. ΄Αμα είναι αυτό σέρβις για κέντρο, ε΄τότε “κλάψε Χαράλαμπε.
Στην πίστα πάνω ήταν ο Γ. Γιασεμής όπου επιτέλους είδα ορχήστρα να παίζει ζωντανά και όχι Play Back. Μου άρεσε και με έφτιαξε αυτό.
Η κίνηση όμως ήταν μέτρια με 3 σειρές από τραπέζια, αν και το κέντρο αυτό είναι τεράστιο, και μόνο με μεγάλο σουξέ, μεγάλη φίρμα μπορεί να γεμίσει.
Έφυγα μεν ικανοποιημένος, αρκετά δε προβληματισμένος προς το τελευταίο κέντρο στο δρόμο για τις “Μούσες εν χορώ”.
Τον πρώτο που συνάντησα ήταν ο κέρβερος επιχειρηματίας στην πόρτα αν και ξημέρωνε, ήταν στο πόστο του. Δύο μετρ με οδήγησαν σε τραπέζι.Στην πίστα επάνω ήταν ο Σάκης Αρσενίου και ο Δαναός ο οποίος την χειμερινή περίοδο θα είναι επικεφαλής προγράμματος στο ίδιο κέντρο, του ιδίου επιχειρηματία.
Ετοιμάζει και την πρώτη δισκογραφική δουλειά όπου θα περιέχει και κάποια τραγούδια το Σ. Γονίδη. Ο Δαναός τα έχωνε καλά, ενώ…
ε΄….εσύ Σάκη, μην παθαίνεις φλας, δώστα όλα, βλέπε και τα τραπέζια, πάνω – κάτω, δεξιά – αριστερά.
Λόγου του ότι ξημέρωνε ο κόσμος έφευγε, έτσι δεν μπόρεσα να σιγομετρήσω την κίνηση του κέντρου, αλλά απ΄ ότι με πληροφόρησε καλός φίλος το εν λόγω κέντρο είχε καλή κίνηση.
Στην μισή ώρα που έκατσα άκουσα κάποια καλά τραγούδια του προγράμματος, βέβια θα μπορούσε να γίνει καλύτερη επιλογή από τον μαέστρο του κέντρου και τους ίδιους τους καλλιτέχνες, αυτό ας το προσέξουν ιδιαίτερα.
Πριν απλώσω την κορμάρα μου στο κρεβάτι, έβγαλα τα συμπεράσματα της περαντζάδας μου, ότι η νύχτα της Θεσ/νίκης, θέλει καλό σενιάρισμα, ειδικά στις λεπτομέρειες που επισημαίνω παραπάνω, για να μπορεί να κάμψει προς τα πάνω πιο δυναμικά, εν όψει και της ΔΕΘ κυρίως της χειμερινής περιόδου που θα είναι “βοήθεια Παναγιά”.
