*Tου Δημήτρη Βόγγολη**
Πριν χρόνια είχα επισημάνει ότι τα τείχη πέφτουν εκ των έσω, όχι μόνο στην
παιδεία αλλά σε όλα τα τεκταινόμενα.
Θα επαναλάβω και πάλι ότι : Ίσως ήρθε η ώρα μετά από τέτοια άρθρα όπως της
Washington Post που εξηγεί γιατί η υφήλιος μαθαίνει Ελληνικά, να είναι η
στιγμή της Αναγέννησης την οποία προτείνω στους ακαδημαϊκούς από καιρό. Μια
αναγέννηση με γνώμονα την ενάρετη κοινωνία του Πλάτωνα και Αριστοτέλη, με
εσωτερική και εξωτερική ισορροπία.
Πώς όμως μπορεί να επιτευχθεί αυτό όταν:
Την ιστορία από το 400-1400 τη χιλιόχρονη αυτή περίοδο τα παιδιά μας δεν τη
διδάσκονται, αν κάνετε μια έρευνα στους ιστορικούς της αναγέννησης του
διαφωτισμού θα διαπιστώσετε μετά βδελυγμίας να καταγγέλλουν οι δάσκαλοι,
τον μεσαίωνα ως εποχή βαρβαρότητος, σαν εποχή σκοταδισμού, σαν εποχή
τυραννίας και καταπίεσης των ολίγων και με τις ευλογίες του κλήρου που ήταν
στον έλεγχό τους ενάντια σε όλους τους λαούς.
Και μπαίνουμε στα βαθιά , όπως επικαλείται ο καλός μας Δάσκαλος Δ.Νατσιός.
Για ν αλλάξει μια κοινωνία η αρχή γίνεται από την παιδεία με ριζικούς
νόμους και διατάξεις, από την προσχολική ηλικία και πέρα, γιατί αν δεν
αλλάξει θα συνεχίζονται τα ίδια πράγματα.
Περισσεύει στα τρισάθλια σχολικά βιβλία η εκκλησιομαχία η κατασυκοφάντηση
της αμωμήτου πίστεως μας, που «μας λευτέρωσε και βγήκαμε στην κοινωνία του
κόσμου» όπως βροντοφωνάζει ο Μακρυγιάννης.
Και όλα αυτά κατά παράβαση της συνταγματικής επιταγής.
Παραθέτω παρακάτω τα επίμαχα σημεία κάθαρσης, για αντικατάσταση από σοβαρά
κείμενα λογοτεχνών.
Ανθολόγιο Α΄Δημοτικού. (σελ.107) Κείμενο με τίτλο «Δώσε την αγάπη»
Διαδραματίζεται ο εξής διάλογος στην τάξη: «αύριο θα κάνουμε μια γιορτούλα
στην τάξη» λέει η δασκάλα. «τι γιορτή; Ποιος άγιος γιορτάζει;» ρωτούν τα
παιδιά «αυτός ο άγιος δεν υπάρχει. Είναι ο άγιος της φιλίας» απαντά η
δασκάλα, «μα δεν έχει όνομα» να τον πούμε φιλάγιο λέει ο Μάνος το
Πολωνεζάκι και συμφωνεί και η δασκάλα. Ερώτηση: χάθηκαν οι άγιοι της
εκκλησίας μας;
Γλώσσα Α΄Δημοτικού. Αφιέρωμα στο Πάσχα με δύο ποιήματα, στο πρώτο με τίτλο
«Πασχαλινό» περιγράφονται «οι φούρνοι που μοσχοβολούν» και τα τραπέζια που
«κοκκινίζουν από αυγά». Το δεύτερο με τίτλο «Πασχαλινά κουλούρια(σελ.56)
Πουθενά η Ανάσταση Του Χριστού, το Χριστός Ανέστη. Στην κρισιμότερη τάξη
όλων των βαθμίδων! Μη θιγεί ο πολυπολιτισμός τους!…
Στη Β΄ και Γ΄ θα βρούμε 4-5 σελίδες με προσκλήσεις για γενέθλια. Πουθενά
στο Δημοτικό δεν αναφέρεται η ονομαστική εορτή.
Ανθολόγιο Γ΄ και Δ΄ Δημοτικού (σελ.79) με τίτλο «τότε που πήγαμε βόλτα τον
επιτάφιο» βόλτα αντί περιφοράς. Και στον επίλογο «όταν φθάσαμε στην
εκκλησία, οι ψάλτες σήκωσαν τον επιτάφιο ψηλά και όλοι εμείς περάσαμε από
κάτω. Να όπως το περνά – περνά η μέλισσα. Διακωμώδηση της κατανυκτικότερης
ακολουθίας της εκκλησίας μας.
Στη σελίδα 74 ο Μουσουλμάνος Ναρντίν επισκέπτεται την εκκλησία του
Χριστιανού Αλλάχ και βλέποντας τις αγιογραφίες στους τοίχους «δυσφορεί με
τους άσχημους γέρους με τις μακριές γενειάδες» δηλαδή με τους αγίους μας.
Στη σελ.143 σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα ένας δάσκαλος και ένας παπάς είναι
τερματοφύλακες και αλληλο-υβρίζονται.
Στη Γλώσσα Δ΄ Δημοτικού σελ. 52 ο Αϊ Βασίλης βγαίνει στην αυλή απλώνει τη
μπουγάδα του, τις κάλτσες του, τη φανέλα του και το μακρύ του σώβρακο.
Στη σελ.29 τα άγια Θεοφάνεια είναι για τα έντυπα σκύβαλα αγώνας κολύμβησης.
Στο βιβλίο «Θεατρική Αγωγή Ε΄ και ΣΤ΄ τα παιδιά καλούνται να υποδυθούν το
δαιμόνιο.
Στη Γλώσσα ΣΤ΄ Δημοτικού σελ.90 θα βρεις την παναίρεση του Οικουμενισμού,
όπου ο Χριστιανισμός εξισώνεται με τις θρησκείες του κόσμου και υποτιμάται
σαφώς το Πρόσωπο του Χριστού.
Στο Ανθολόγιο ΣΤ΄ Δημοτικού σελ.166 συγκρίνονται τα μάτια του Χριστού με
μιας γάτας.
Η τύχη του γένους μας κρίνεται στα Σχολεία και στις Αίθουσες διδασκαλίας.
(Αν επικρατήσει η Ελληνοκτόνος Παιδαγωγία και εκλείψει δια παντός η
Ελληνορθόδοξη Παιδεία, η ροδόχρους ελπίδα του έθνους «Καποδίστριας», τότε
ας θυροκολλήσουμε το αγγελτήριο θανάτου –πλησιάζει η ιστορική ευθανασία).
Η καταπολέμηση της πίστης (Από πολλά χρόνια και σήμερα τα παιδιά να
καταντήσουν εύκολη λεία κάθε νοητού ή φανερού θηρίου, στο τετράδιο εργασιών
Α΄ Γυμνασίου σελ.76 «Μ. Παρασκευή στην εκκλησία» του Καζαντζάκη διαβάζουμε
«μια φορά τον έλεγαν Άδωνη, τώρα Χριστό» Στα κείμενα Νεοελληνικής
Λογοτεχνίας Α΄ Γυμνασίου «σελ. 222 μια γάτα εισέρχεται στο Ιερό βήμα και
αφήνει τις ακαθαρσίες της στην Αγία Πρόθεση» Από τέτοια κείμενα , αλήθεια
τι θα διδαχθούν οι μαθητές.
Στα κείμενα Ελληνικής Λογοτεχνίας της Β’ Γυμνασίου οι μαθητές μετά τον
«φιλάγιο» του Δημοτικού γνωρίζουν και έναν άλλο άγιο που ονομάζεται Άϊ Λαός
(σελ.62) του Ι Ρίτσου. Στο ίδιο βιβλίο συναντούμε τον Καζαντζάκη που «την
ώρα που χτυπούσαν οι καμπάνες και οι χριστιανοί πήγαιναν στον Άϊ Μηνά»
αυτός, «κίνησε για άλλο προσκύνημα, να χαιρετήσει την Άγια Κρήτη» σελ.113.
Στη γλώσσα Γ΄ Γυμνασίου ο Σημίτης που δυσφορεί για την « διαστρεβλωμένη και
γι΄ αυτό χωρίς απήχηση ελληνική και χριστιανική παράδοση» της Πατρίδας μας.
Στη σελ.73 του ιδίου βιβλίου συναντούμε το μέγα πνευματικό ανάστημα του Κ.
Λεφάκη γνωστού αστρομπουρδολόγου να συμβουλεύει τους μαθητές να προβούν σε
ερωτικές σχέσεις, διότι ο Άρης και η Αφροδίτη τις ευνοεί. Χάθηκε πχ. ο
Κόντογλου, ο Κάλβος ή Παλαμάς κ. άλλοι;
Ας μην απορούμε για τα ξινά μήλα οι μηλιές είναι σάπιες. «0 Ανθέλληνας της
Νέας Τάξης Ν. Δήμου επαίρεται ότι ανήκει σε ΜΚΟ και κατηγορεί την πατρίδα
μας για καταπίεση των μαρτύρων του Ιαχωβά, των Σλαβόφωνων και Μουσουλμάνων»
σελ.116 και σε σύγγραμμά του να ισοπεδώνει τον νεοέλληνα με το βιβλίο του
«Ευτυχία ή Δυστυχία να είσαι Έλληνας».
Και τελειώνω με το συμπέρασμα ότι «Η τύχη του γένους κρίνεται στις Σχολικές
Τάξεις».
(*)*Υποστρατήγου ε.α.,
