Τα τελευταία χρόνια, group που ανήκουν στο ελληνικό black metal, επέλεξαν να ενδυναμώσουν την αγγλική (και για πολλούς μονοδιάστατη) στιχουργία τους με την χρήση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας…
Από το Βαγγέλη Παπαθανασίου στους Rotting Christ…
«Τα αρχαία ελληνικά είναι νεκρή γλώσσα» είπε κάποτε η Θάλεια Δραγώνα (ειδική γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας) σε ομιλία της και έπεσαν να την φάνε οι αυτόκλητοι υπερασπιστές του αρχαίου ελληνικού πνεύματος.
Τεράστιος ο φόβος τους μήπως και περάσει στη λήθη η γλωσσική μας κληρονομιά και φτωχύνουμε πνευματικά.
Ίσως έχουν δίκιο, αλλά προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός, από την στιγμή που δεν υπάρχουν αντίστοιχα παθιασμένες φωνές για την κάκιστη διαχείριση της πνευματικής μας κληρονομιάς;
Αλήθεια ποιος δεν πιστεύει ότι περισσότερο επικίνδυνος είναι ο τρόπος διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής στα λύκεια; Οι κοντόφθαλμες αντιλήψεις μεμονωμένων ατόμων που δρουν (περιστασιακά) σε κρατικούς και πανεπιστημιακούς μηχανισμούς αποτελούν μια ακόμα απόδειξη της απουσίας αντίληψης περί εθνικής κουλτούρας.
Δυστυχώς, όταν κατανοήσουμε την ανυπολόγιστη αξία του γλωσσικού παρελθόντος μας (που δεν «ζει» αυτούσιο και αυτόφωτο στην πνευματική ζωή της σύγχρονης Ελλάδας, ωστόσο εσωκλείεται στην καθομιλουμένη), θα έχει ήδη επέλθει ήδη ο δικός μας νέο-ελληνικός πνευματικός θάνατος.
Αντίθετα σε αυτή τη λογική, υπάρχουν και κάποιοι μουσικοί που θέλησαν να ενώσουν το «φρέσκο» πνεύμα τους με την ιστορία, ενσωματώνοντας τα αρχαία ελληνικά στην στιχουργία τους.
Κάποια από τα κύρια ονόματα καλλιτεχνών που πρωτοστάτησαν σε αυτή την κίνηση είναι οι εξής: Δαιμόνια Νύμφη, Terror X Crew, Βαγγέλης Παπαθανασίου, Kawir, Rotting Christ, Acherontas.
Η κάθε μια περίπτωση αποτέλεσε και ξεχωριστή οπτική, αλλά όλες με κοινό γνώμονα, τον απεριόριστο σεβασμό σε μια γλώσσα εξαιρετικά ιδιαίτερη και πλούσια σε ήχο και νόημα.
Ίσως η πιο αναγνωρίσιμη από τις παραπάνω προτάσεις, η «διαγαλαξιακή επίκληση των Ολύμπιων θεών» της «Μυθωδίας» του Βαγγέλη Παπαθανασίου, ένα έργο μοναδικό σε ποιότητα, αλλά καταδικασμένο σε άπειρες αναλύσεις ημίτρελων, δήθεν επιστημόνων, άσχετων με την μουσική.
Εάν υπάρχει ένα μυστήριο πίσω από την συναυλία που διοργάνωσε η NASA στις 28 Ιουνίου του 2001 στις Στήλες του Ολυμπίου Διός, είναι η χρήση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και το concept της στιχουργίας.
Ο Vangelis ποτέ δεν αναφέρθηκε σε αυτά τα θέματα, με αποτέλεσμα για πλέον μια δεκαετία τώρα, το έργο αυτό να αποτελεί πάγιο αντικείμενο συζήτησης κάθε «μεταφυσικού» πάνελ που σέβεται τον εαυτό του.
Τα τελευταία χρόνια, group που ανήκουν στο ελληνικό black metal, επέλεξαν να ενδυναμώσουν την αγγλική (και για πολλούς μονοδιάστατη) στιχουργία τους με την χρήση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας.
Μάλιστα το «Αθάνατοι Έστε» των Rotting Christ, από το άλμπουμ Sanctus Diavolos, έγινε τεράστια επιτυχία και αναπόσπαστο momentum κάθε live εμφάνισης τους, με τους αρχαιοελληνικούς στίχους να προσδίδουν μια έντονα επική αίσθηση σε ένα κατά τ’ άλλα αρχετυπικό metal τραγούδι.
Στηριζόμενοι στο σκεπτικό αυτής της «πρόδρομης» σύνθεσης, οι επόμενοι δύο δίσκοι τους, με τίτλους “Theogonia” και “Aealo”, εκτόξευσαν την δημοτικότητα τους στην Ευρώπη, η οποία διψά για περικεφαλαίες, μανδύες, αρχαίο πνεύμα αθάνατο και νέο-παγανισμό.
Μυσταγωγικές απαγγελίες, πολεμικές ιαχές, μοιρολόγια και επικλήσεις στους ξεχασμένους θεούς ενσωματώνονται σε μια σύγχρονη μουσική, χωρίς να χάνεται δράμι από την σοβαρότητα του εγχειρήματος.
Δυστυχώς την ίδια σοβαρότητα δεν επέδειξαν οι επικριτές τους, οι οποίοι σαν μικρόψυχα, κοντόφθαλμα, γνήσια trolls κατηγόρησαν το group για εθνικιστικές προσεγγίσεις. Δεν αξίζει καν να παραθέσουμε την επιφανειακή επιχειρηματολογία τους, μιας και προσεγγίζει τα έργα με «καφενειακή» διάθεση.
Δαιμόνια Νύμφη & Kawir
Το heavy metal και δη οι πιο ακραίες του εκφάνσεις, είναι ένας ταιριαστός τρόπος να «ντυθεί» μια παγανιστική θεματολογία. Οι Σκανδιναβοί ασχολήθηκαν με τους Vikings, οι Κέλτες είχαν την τιμητική τους στο «νησί», ενώ στο παιχνίδι έπαιξαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, με μπάντες σαν τους Δαιμόνια Νύμφη και Kawir να καταπιάνονται εξ’ ολοκλήρου με την αρχαιοελληνική θεματολογία.
Οι Δαιμόνια Νύμφη, αν και βρήκαν κατά καιρούς φιλοξενία και ζεστασιά σε διάφορα metal έντυπα, ουδεμία σχέση έχουν με το «σπορ». Η μουσική τους ακουστική, παγανιστική, έντονα μυστηριακή, με σαφείς αναφορές στην Αρχαία Ελλάδα, τόσο σε μουσικό επίπεδο, μιας και τα όργανά τους είναι ανακατασκευές αρχαίων ελληνικών, όσο και σε στιχουργικό, αφού οι στίχοι είναι γραμμένοι στα αρχαία ελληνικά και η θεματολογία ασχολείται κυρίως με τα Bακχικά Mυστήρια.
Οι Kawir είναι μια μπάντα χαμηλού προφίλ, επηρεασμένη κυρίως από τα Καβείρια Μυστήρια και μια από τους βασικές συνιστώσες του Greek Black Metal οικοδομήματος. Η μουσική τους, ακραία, ακολουθεί τα black metal πρότυπα, αποτελούμενη κυρίως από παγανιστικές κιθαριστικές μελωδίες και διανθισμένη με πλήκτρα που αποπνέουν μια αρχαιοελληνική αύρα, δημιουργώντας συχνά μυσταγωγικές ατμόσφαιρες.
Οι γραμμένοι στα αρχαία Ελληνικά στίχοι είναι αφιερωμένοι στο αρχαιοελληνικό πάνθεο, με ιδιαίτερη έμφαση στους ύμνους του Ορφέα του Καλλιμάχου, αλλά και του Ομήρου.
αναδημοσίευση από το Sonik
avopolis
