Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Στις 24 Ιουλίου 1974 η Χούντα του Ιωαννίδη έχει καταρρεύσει και τα πρωτοσέλιδα του ημερήσιου τύπου, κάνουν εκτενείς αναφορές στον ερχομό του Κωνσταντίνου Καραμανλή από το Παρίσι. Ο ερχομός του σηματοδοτούσε Εθνικές εκλογές και δημιουργία Νέου Συντάγματος.
Κατά χιλιάδες οι Αθηναίοι πολίτες, με αναμμένες λαμπάδες έτρεξαν να τον προϋπαντήσουν, καταθέτοντας έτσι την αμέριστη εμπιστοσύνη τους προς το πρόσωπό του.
Στις Εθνικές εκλογές που ακολούθησαν, λοιπόν, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας υπό την αρχηγία του, εξελέγη πρώτο με ποσοστό 54,37%.
Από τις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974, προέκυψε η Ε΄ Αναθεωρητική Βουλή που επεξεργάσθηκε την αναθεώρηση του Συντάγματος του 1952 και τον Ιούνιο του 1975 ψήφισε το Σύνταγμα του 1975 που ορίζει ως πολίτευμα της χώρας, την προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Όμως ο χρόνος που πέρασε από τότε, έχει πλέον αποδείξει πως το αναθεωρημένο Σύνταγμα του 1975, ήταν τελείως διάτρητο και ελλιπές και επέτρεψε στα πολιτικά κόμματα της πατρίδος μας να το χρησιμοποιούν κατά το δοκούν, εξυπηρετώντας τις πολιτικές τους σκοπιμότητες.
Παραμένει βέβαια τεράστιο ερώτημα, γιατί ο Κωνσταντίνος Καραμανλής οξυδερκής πολιτικός που έβλεπε μπροστά από την εποχή του, δεν όρισε Συντακτική Βουλή προκειμένου να προετοιμάσει νέο Σύνταγμα για την χώρα, αλλά αρκέστηκε στην αναθεώρηση του Συντάγματος του 1952.
Ποιες δεσμεύσεις ήταν εκείνες που τον εμπόδισαν να θωρακίσει θεσμικά την χώρα και να προστατέψει τον Ελληνικό λαό από τους κάθε λογής απατεώνες και καιροσκόπους;
Αργότερα το 1981 ο λαϊκιστής Πρωθυπουργός του τρίπτυχου «Εθνική Ανεξαρτησία – Λαϊκή Κυριαρχία – Κοινωνική Απελευθέρωση», Ανδρέας Παπανδρέου ψηφίσθηκε από το 48,07% και ξανά το 1985 από το 45,82% του Ελληνικού λαού.
Αυτός ήταν ο πολιτικός που είχε την μεγαλύτερη συμβολή στη δημιουργία του σαθρού υπερκομματικού πολιτικού συστήματος της σύγχρονης Ελλάδας.
Ήταν ο δημιουργός και ο εκφραστής του σκληρού πασοκικού συνδικαλιστικού κινήματος, των «αυριανιστών» και των «κλαδικών».
Ήταν ο δημιουργός του υπερτροφικού και σπάταλου δημόσιου τομέα που σήμερα κατατρώγει τις σάρκες της χώρας μας και δημιουργεί τα τεράστια ελλείμματα της οικονομίας μας.
Ήταν ο δημιουργός του δίπολου «δεξιά – Αντιδεξιά» και του διχαστικού δόγματος, «απόψε πεθαίνει η δεξιά».
Αυτός ο Πρωθυπουργός λοιπόν, το 1985, αναθεώρησε το Σύνταγμα μέσω της ΣΤ΄ Αναθεωρητικής Βουλής, δίχως να καλύψει στο ελάχιστο τις αδυναμίες του. Αντ΄αυτού αφαίρεσε ακόμη και τις λίγες αρμοδιότητες που είχε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, μετατρέποντάς τον από Ανώτατο άρχοντα, σε ορντίναντσα του συστήματος εξουσίας.
Εδώ πρέπει εδώ να σημειωθεί πως η δικτατορία άφησε το Δημόσιο χρέος στο 25% του ΑΕΠ και το ΠΑΣΟΚ όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση της Ελλάδος το 1981, το Δημόσιο χρέος αντιστοιχούσε στο 27% του ΑΕΠ, ενώ το παρέδωσε στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1990 στο 80%.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, απ΄την άλλη, μέσα σε τρία χρόνια εκτίναξε το Δημόσιο χρέος στο 110% του ΑΕΠ. Επιπλέον από το 1993, όταν έγινε πάλι Πρωθυπουργός ο Ανδρέας, διογκώνεται εκ νέου ο δημόσιος τομέας της οικονομίας, με πολλά πολιτικά τερτίπια, όπως η επανακρατικοποίηση των Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών (ποιος θα ξεχάσει άραγε τους Κολλάδες και τους Σταμούληδες).
Επίσης, γίνεται κατασπατάληση του χρήματος που εισρέει από την ΕΕ αφού διοχετεύεται σε μη βιώσιμες ή ελλειμματικές δημόσιες ή ιδιωτικές επιχειρήσεις. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ήταν τα δύο κόμματα εξουσίας, όλα αυτά τα χρόνια από την μεταπολίτευση και μετά να μετατρέψουν το πολίτευμα της χώρας από Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική δημοκρατία, σε πλήρη ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ.
Αυτά τα κόμματα αντί να είναι όργανα προάσπισης των συμφερόντων του Ελληνικού λαού και του δημοκρατικού πολιτεύματος, μετετράπησαν σε σπόνσορες των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και των διαφόρων συντεχνιών και έγιναν παράγοντες εκμαυλισμού, διαφθοράς και διαπλοκής.
Μέσω των αναθεωρήσεων του Συντάγματος προάσπισαν τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών παραγόντων και εμμέσως και των δικών τους, από την στιγμή που οι ίδιοι παραδέχονται πως κόμματα και πολιτικά πρόσωπα έχουν χορηγούς το μεγάλο, ανεξέλεγκτο κεφάλαιο.
Τα αναθεωρημένα Συντάγματα, τους δίνουν το δικαίωμα της πλήρους ασυλίας και ατιμωρησίας στα όποια ανομήματά τους (ασυλία βουλευτών και νόμος περί ευθύνης υπουργών κ.α.).
Τριάντα επτά ολόκληρα χρόνια δεν έλυσαν κανένα κοινωνικό πρόβλημα παρά τις συνεχείς προεκλογικές τους εξαγγελίες. Ξεχαρβαλωμένη η υγεία, η παιδεία, η δικαιοσύνη, η Εθνική άμυνα, το ασφαλιστικό κ.α.
Τα εγκλήματα των δύο κομμάτων εξουσίας είναι εξόφθαλμα και αποδεδειγμένα. Κατασπατάλησαν ασύστολα το απίστευτο χρήμα που εισέρευσε στην χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και απέβλεπε στην ανάπτυξή της και την βελτίωση της υποδομής της, για να επιτευχτεί η σύγκλιση της οικονομίας με τις οικονομίες των χωρών της Ευρωζώνης.
Δημιούργησαν παρανοϊκό και ακατάσχετο δανεισμό βουλιάζοντας κάθε μέρα που περνούσε την χώρα στην άβυσσο. Μοίραζαν πρόσκαιρες φρούδες ελπίδες, με τα ρουσφέτια και τους διορισμούς στο δημόσιο.
Ανάγκασαν τον πολίτη να ψηφίζει, με μοναδικό κριτήριο το ατομικό του συμφέρον και μόνο. Υφάρπαζαν επί της ουσίας βίαια την ψήφο, το τελευταίο απομεινάρι διαφοράς από το σκλάβο, το ραγιά, του άμοιρου ψηφοφόρου.
Αυτά τα κόμματα εξουσίας δεν είναι πολιτικοί σχηματισμοί είναι καρκινώματα στο κοινωνικό ιστό της χώρας, είναι εστίες μόλυνσης ανίατων ασθενειών. Μετάλλαξαν τους Έλληνες πολίτες σε ευνουχισμένες μάζες. Ευνουχισμός που συντελέσθηκε με τέχνη και μεθοδικότητα.
Δεν νομίζω πως σήμερα υπάρχει έστω ένας Έλληνας που να μην έχει πεισθεί για την προκλητική ιδιοτέλεια, την ανικανότητα, την φαυλότητα και την εξωτερική πολιτική εξάρτηση των πολιτικών κομμάτων.
Αποτέλεσμα αυτής της φαύλης πολιτικής είναι το σημερινό κατάντημα της χώρας, όπου κατακρεουργούνται οι μισθοί εργαζομένων και οι συντάξεις των απόμαχων της εργασίας με οριζόντιες περικοπές, που μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν με πρωτόγνωρους ρυθμούς, που οι έμμεσοι φόροι είναι χαράτσι απάνθρωπης αδικίας, όπου η ανεργία, ειδικά στους νέους καλπάζει και δεν δίνει στην νεολαία μας καμία ελπίδα και προοπτική.
Με λίγα λόγια έχουμε μια κοινωνία σε πλήρη απόγνωση και ταυτόχρονα έχουμε πολιτικούς που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η επανεκλογή τους στα έδρανα της Βουλής, από την στιγμή που οι περισσότεροι των σημερινών βουλευτών είναι κατ΄ ουσίαν ανεπάγγελτοι, χωρίς να έχουν κωλύσει ούτε ένα ένσημο στη ζωή τους και όταν τους φτύνουν, θεωρούν πως ψιχαλίζει.
Αυτά τα κόμματα εξουσίας, λοιπόν, δεν ήθελαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον οποίο τα ίδια εκλέγουν, με τις λίγες αρμοδιότητες που είχε και φρόντισαν, μέσω των αναθεωρήσεων του Συντάγματος, να τον αποδυναμώσουν περισσότερο από κάθε θεσμική εξουσία.
Τον έκαναν διακοσμητικό στοιχείο της κομματικής τους αυθαιρεσίας, ενώ θα έπρεπε να είναι ο πραγματικός ρυθμιστής του πολιτεύματος και ο φρουρός του Συντάγματος. Ωστόσο, αυτά τα κόμματα εξουσίας πάντα επένδυαν και όριζαν ως «ανώτατους άρχοντες», απόμαχους πολιτικούς στα βαθειά τους γεράματα που δεν είχαν πλέον τίποτε να δώσουν στην πατρίδα και τους πολίτες της χώρας εκτός των απολαύσεων και των ανέσεων που τους παρέχει η εγκατάστασή τους στο Προεδρικό Μέγαρο.
Ένας τέτοιος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι και ο σημερινός Πρόεδρος, ο κ. Παπούλιας, ο οποίος είναι συμμέτοχος της ηθικής, πολιτικής, πολιτισμικής και οικονομικής εξαθλίωσης της πατρίδος, εφ΄όσον ήταν στενότατος συνεργάτης του Ανδρέα και διατέλεσε Υπουργός σε όλες τις κυβερνήσεις του Ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ.
Ήταν δε εξ εκείνων που ψήφισαν το 1985 στην αναθεώρηση του Συντάγματος, το «κούρεμα» των λίγων αρμοδιοτήτων που είχαν απομείνει στον ανώτατο άρχοντα. Ο κ. Παπούλιας το 2005 «εκλέγεται» με τεράστια πλειοψηφία από την βουλή των Ελλήνων, Πρόεδρος της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Η κ. Μπενάκη, Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, επί κυβερνήσεως Ν.Δ. του Κώστα Καραμανλή, προσφωνεί από χειρογράφου εκ μέρους της βουλής των Ελλήνων, τον κ. Κάρολο Παπούλια για την εκλογή του στο ύπατο αξίωμα της χώρας, του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, στις 12/12/2004 και μεταξύ άλλων αναφέρει:
« … Τα Εθνικά σύνορα και ένα μέρος της Εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν, χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη…»
Είναι γνωστό πως η πολιτική είναι πρόβλεψη!!
Άρα η κ. Μπενάκη, ως πρόεδρος της Ελληνικής βουλής, είχε τόσο υψηλή διορατικότητα επτά χρόνια πριν, που μπόρεσε να προβλέψει όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα και πλέον μας τρομάζουν;
Ο Ελληνικός Λαός, που παρακολουθούσε από τις τηλεοράσεις την τελετή της ορκωμοσίας, έμεινε κεραυνόπληκτος, όταν άκουσε από την Πρόεδρο της Βουλής τα ανωτέρω και ανάμενε την αντίδραση του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας που περιέργως σιώπησε.
Ο Ελληνικός λαός περίμενε από τον Ανώτατο άρχοντα της Δημοκρατίας του, να απαιτήσει από την Πρόεδρο της Βουλής να εξηγήσει πως είναι δυνατόν να γνωρίζει τι ακριβώς θα συμβεί τα επόμενα χρόνια στην πατρίδα μας. Επίσης, θα έπρεπε να είχε ζητήσει την άμεση καθαίρεσή της, από την προεδρία της Βουλής και εάν δεν το έπραττε άμεσα ο Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, να προέβαινε ακόμη και στην παραίτησή του, προκειμένου να τηρήσει και να τιμήσει τον όρκο που μόλις είχε δώσει ενώπιον του Θεού και του Ελληνικού Λαού, ως ο θεματοφύλακας του Συντάγματος.
Όμως δυστυχώς, σιώπησε !!!
Τον Μάιο του 2010, η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. υπέγραψε την δανειακή διεθνή σύμβαση με το ΔΝΤ, μια ανυπόστατη σύμβαση που είναι αντίθετη στην διεθνή, Ευρωπαϊκή και Ελληνική νομιμότητα που παραβιάζει κατάφορα το Ελληνικό Σύνταγμα.
Μία σύμβαση που εμπεριέχει πλήθος καταχρηστικών όρων και που για πρώτη φορά μια διεθνής σύμβαση κάνει αναφορά σε κυριαρχικά Εθνικά δικαιώματα κράτους.
Μία σύμβαση που παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές δικαίου.
Ο Γιώργος Παπανδρέου και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. υπογράφοντας αυτή την σύμβαση υποθήκευσε το μέλλον της Ελλάδος και των πολιτών της. Υποθήκευσε τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδος μας.
Σήμερα εκποιεί τις τηλεπικοινωνίες, εκχωρεί τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, πωλεί τις αερομεταφορές, χρονομισθώνει τις Εθνικές οδούς. Εξαθλιώνει τον λαό της Ελλάδος μετατρέποντάς τον σε επαίτη της Ευρώπης.
Τώρα βλέπουμε να ψηφίζονται άδικοι και αντιλαϊκοί νόμοι και ο Ελληνικός Λαός στην συντριπτική του πλειοψηφία να αντιδρά κατά των μέτρων της κυβέρνησης και αυτή η αντιλαϊκή, κουφή και υποταγμένη στους διεθνείς τραπεζίτες Κυβέρνηση, να συνεχίζει ανενόχλητη το καταστροφικό της έργο με ανεπανόρθωτη ζημία για τον λαό και την χώρα, έχοντας απόλυτο συνεργάτη της, όλα τα ΜΜΕ κρατικά και μη.
Πάλι όμως ο πρόεδρος σιωπά!!!
Έτσι, σιώπησε και τότε, όταν εβδομήντα επτά ακαδημαϊκοί του ζήτησαν με επιστολή τους να καταγγείλει το κατάπτυστο και προδοτικό μνημόνιο, εκφράζοντας παράλληλα τις ανησυχίες τους για την εξέλιξη των Εθνικών μας θεμάτων.
Παρόλα αυτά, ο Πρόεδρος ποτέ δεν έπαυσε να είναι ο Ανώτατος Άρχων του πολιτεύματος, αλλά και ο πρώτος πολίτης της χώρας και θα έπρεπε να κάνει χρήση των όποιων αρμοδιοτήτων του απορρέουν από το Σύνταγμα, από την στιγμή που διαπιστώνει πως η χώρα εξαθλιώνεται και κινδυνεύει η Εθνική της Κυριαρχία και η εδαφική της ανεξαρτησία.
Στο Σύνταγμα μας, δυστυχώς, δεν προβλέπεται Συνταγματικό Δικαστήριο, που αποτελεί τεράστιο συνταγματικό έλλειμμα, το οποίο θα αποφάσιζε, εάν ο εκάστοτε ψηφισθείς νόμος από την Βουλή είναι συνταγματικός ή όχι.
Όμως παρόλα ταύτα κανείς νεοψηφισθείς νόμος από την Βουλή, δεν καθίσταται έγκυρος και δεν μπορεί να δημοσιευθεί σε ΦΕΚ, εάν δεν φέρει και την ΥΠΟΓΡΑΦΗ του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Τα τελευταία κυρίως δύο χρόνια πολλοί αντιλαϊκοί νόμοι υπεγράφησαν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η μη υπογραφή κάποιου νόμου οδηγεί την Κυβέρνηση σε παραίτηση και οδηγεί τη χώρα σε εκλογές.
Αυτή την στιγμή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε κάθε δικαίωμα να προκαλέσει εκλογές, αφουγκραζόμενος την συνεχώς αυξανόμενη λαϊκή οργή και την μη δεδηλωμένη, πλέον στήριξη του Ελληνικού λαού ως προς την Κυβέρνησή του.
Συμπληρωματικά θα μπορούσε να έκανε χρήση των άρθρων 40 και 42 του Συντάγματος που θα του έδινε το δικαίωμα να προκαλέσει την παραίτησή του.
Αλλά όπως φαίνεται, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας εναποθέτει τις τύχες της χώρας στο ακροτελεύτιο άρθρο 120 παρ. 4 του Συντάγματος που αναφέρει: « Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στο πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».
Κε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, κατάγομαι από την Ήπειρο και συγκεκριμένα από την πόλη των Ιωαννίνων.
Αισθάνομαι πολύ υπερήφανος για τους προγόνους μου Ηπειρώτες, οι οποίοι έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της πατρίδος μας μέσα από πολύχρονους αιματηρούς αγώνες.
Αισθάνομαι, επίσης υπερήφανος για τους Ηπειρώτες Εθνικούς ευεργέτες που μόχθησαν στην ξενιτιά και δημιούργησαν τεράστιες περιουσίες, τις οποίες πρόσφεραν ολόψυχα στην μητέρα πατρίδα τους, τα σκλαβωμένα τότε Ιωάννινα, αλλά και στην ελεύθερη Αθήνα.
Κε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, θα ήθελα πάρα πολύ να αισθάνομαι το ίδιο ακριβώς και για εσάς, αλλά δυστυχώς με οδύνη και θλίψη ομολογώ, ότι μέχρι αυτή τη στιγμή, αισθάνομαι ντροπιασμένος και ταπεινωμένος από την γενικότερη στάση σας.
Κε Πρόεδρε, έχετε την χρυσή ευκαιρία, τις αμέσως επόμενες ημέρες, να πράξετε το χρέος σας απέναντι στην πατρίδα, μη υπογράφοντας τον αντιλαϊκό και φασιστικό νόμο που πρόσφατα ψήφισε η βουλή για το νέο χαράτσι του «ειδικού τέλους ακινήτων».
Κε Πρόεδρε, επιτέλους σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων και κάντε το καθήκον σας απέναντι στην Ελλάδα και τον Ελληνικό λαό, που σας πληρώνει για να ζείτε πλουσιοπάροχα, από τη στιγμή που το μεγαλύτερο μέρος του λαού μας και κυρίως συνομήλικοί σας, φυτοζωούν και έχουν περιέλθει σε απόλυτη δυστυχία και απελπισία.
Κε Πρόεδρε, οδηγείστε τη χώρα σε Εθνικές εκλογές που ίσως σηματοδοτήσουν με την ψήφο του Ελληνικού λαού, καλύτερες ημέρες για την πολύπαθη πατρίδα μας.
Παναγιώτης Αποστόλου
οικονομολόγος
