Είχε αποκτήσει γνωστός επιχειρηματίας νυχτερινού κέντρου της Θεσ/νίκης. Τους εμπιστευόταν απόλυτα, γι΄αυτό όταν έλειπε είχε ήσυχο το κεφάλι του. Πίστευε ακράδαντα ότι είχε τους καλύτερους και πιο τίμιους συνεταίρους στην επιχείρηση που με τόσο κόπο και βάσανα την είχε φτάσει πολύ ψηλά. Όταν δε έφευγε για άλλες δουλειές ήταν ήσυχος, χωρίς έννοιες. Όμως οι καλοί συνέταιροι ,σε κάθε απουσία του το είχαν ρίξει στην πλάκα, στην χασούρα, στις γκομενοδουλιές., στην αλαζονεία, και επιπλέον μάλωναν με τους καλλιτέχνες του σχήματος,
μοίραζαν τσάμπα δεξιά και αριστερά φιάλες σε κολλητούς φίλους, με αποτέλεσμα το μαγαζί σε καθημερινή βάση να είναι μέσα με τσαρούχια. Τις τσέπες τους όμως πάντα φρόντιζαν να τις γεμίζουν με πολύ καλό μεροκάματο.
Όταν ο επιχειρηματίας επέστρεφε κα μετρούσε τις μηδαμινές εισπράξεις, οι καλοί και έμπιστοι συνέταιροι τον παραμύθιαζαν με τις δήθεν αναδουλειές του κέντρου.
Αυτό το παραμύθι κράτησε κάμποσο καιρό, όμως μόνο ένας φίλος του μαγαζιού προσπαθούσε να ξυπνήσει τον επιχειρηματία από την ζάλη, αλλά αντί να συμβεί αυτό, μάλωσε μαζί του, νομίζοντας ότι του βάζει διαβάλματα. Η τυφλαμάρα του πλέον ήταν ολική.
Οι συνέταιροι παρ΄ όλα αυτά συνέχιζαν την δράση τους, αφού κανείς δεν μπορούσε να τους ξεσκεπάσει. Άρχισαν να μαλώνουν, ο ένας δε που είναι και μετρ, έβαζε διαβάλματα σε έναν από τους δύο πρωτοκλασάτους καλλιτέχνες του σχήματος, για να εξυπηρετεί συμφέροντα ατζέντη από τον οποίο εισέπραττε έξτρα μεροκάματο.
Εντέλει η φαγωμάρα ήταν τόσο ανυπόφορη που ο ένας καλλιτέχνης αποχώρησε από το σχήμα, αφού πρώτα έγινε ένας μεγάλος σαματάς μεταξύ αυτού και συνεταίρου μετρ,όμως γιατί την επόμενη σαιζόν το κέντρο έμεινε μόνο με έναν πρωτοκλασάτο καλλιτέχνη.
Για όλα αυτά είχε γνώση ο επιχειρηματίας, αλλά με το γνωστό παραμύθι τα πάντα δικαιολογούνταν. Ο καλός φίλος συνέχιζε να τον ξυπνά, μήπως και κάποια στιγμή κατάφερνε να δει την αλήθεια, αλλά και πάλι τίποτα. Μάλιστα ο επιχειρηματίας του έκοψε και την καλημέρα καθώς τον ενοχλούσαν αυτά που του έλεγε.
Όμως επιτέλους από το σκοτάδι ήλθε το φως, από μια καλλιτέχνιδα πριν λίγο καιρό, όταν την τελευταία μέρα του προγράμματος της απευθύνθηκε στο κοινό του , λέγοντας τους
“..σας ευχαριστώ όλους που ερχόσασταν και με στηρίζατε κάθε βράδυ, όπως και σήμερα που είναι η τελευταία βραδιά, που είμαι μαζί σας…,
…Θέλω να πω και ένα ευχαριστώ στα αφεντικά αυτού του κέντρου που αφήνετε εσέις το κοινό μου”¨, το παραδάκι σας κάθε βράδυ, αλλά αυτοί δεν με πληρώνουν τα μεροκάματα μου, σ΄αυτά τα αφεντικά,αφήνετε τον οβολό σας…” και ύστερα έγινε το έλα να δεις στο κέντρο.
Ο επιχειρηματίας ξύπνησε απότομα, κατάλαβε τη γινόταν γύρω του τόσο καιρό, θυμήθηκε και αυτά που του έλεγε ο φίλος προσπαθώντας να τον ξυπνήσει, αλλά αυτός του έκοψε την καλημέρα, και αμέσως έδειξε το πραγματικό του μπόι .
Την ίδαι ώρα έδιωξε όλα τα λαμόγια κλωτσιδών από το μαγαζί του, συνεταίρους, εργαζομένους, ακόμα και τους καλλιτέχνες που δεν έφταιγαν σε τίποτα . Επιτέλους έκανε το σωστό, αν και ήταν λίγι αργά, γιατί στο μεταξύ του έχουν φάει όλο το μεδούλι, έκαναν γερή μπάζα, περιουσία, πάνω στην πλάτη του, οι κατά τα άλλα συνεταίροι της συμφοράς.
Η εν λόγω επιχείρηση έκλεισε για μικρό διάστημα , έπειτα ο επιχειρηματίας την πούλησε. Και πολύ καλά έκανε, όμως είναι κρίμα που χάθηκαν τόσες θέσεις εργασίας εν μία νυχτί.
Οι δε λαμογιότατοι συνέταιροι ψάχνουν σε άλλα κέντρα να τρυπώσουν. Δύσκολο το εγχείρημα του, καθώς η φήμη τους ταξιδεύει προς κάθε κατεύθυνση. Άλλωστε τι να τους κάνουν;; Από δουλειά δεν ξέρουν, από χαβαλέ όμως πάνε καλά.
Μήπως θα έπρεπε να γίνουν τσομπάνοι στα βουνά με όλα τα σύγχρονα χάι -τεκ και το Lap Top αγκαζέ. Δεν είναι και άσχημη ιδέα. Θα είχαν και τζαμπαντάν φιάλες γάλακτος όσες ήθελαν και μιά επιδερμίδα αφράτη,αφράτη.
Το Ελληνικό Φαινόμενο θα τους συμβούλευε να σκεφτούν πολύ σοβαρά την πρόταση αυτή, γιατί και εκεί οι θέσεις καλύπονται μάνι – μάνι.
