Το οδοιπορικό του δημοσιογράφου Νίκο Βάνη Στον Άγιο Γέροντα Γαβριήλ.
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές αγιορείτικες μορφές αποτελεί ο Γέροντας Γαβριήλ, ο οποίος Παρά την επιβαρυμένη υγεία του υποδέχεται με χαρά από τα πέρατα της γης προσκυνητές σπεύδουν να επισκεφτούν το Περιβόλι της Παναγίας και για να πάρουν την ευχή του.
Γέροντας Γαβριήλ Προσευχή Ονόματι Ιησού-Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με.. μάστιζε πολεμίους.-Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με- Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με.
Εύχομαι ολοψύχως η ευλογία του Θεού να είναι μαζί σας, λέει αρχικά.
Για να μας ελεήσει ο Θεός πρέπει να μετανοήσουμε.
Χωρίς τη μετάνοια δεν θα σωθούμε, θα πάμε στην καταστροφή» προσθέτει ο Γέροντας Γαβριήλ.
Μια Προσευχή Πρώτα να κάνετε το σταυρό σας στο Όνομα της Αγίας Τριάδος.
Μετά πείτε την προσευχή της Παναγίας «Χαίρε, Κεχαριτωμένη Μαρία» και ύστερα επικαλεστείτε τον Άγιο τρείς φορές.
Άγιε Μεγαλομάρτυρα Γεώργιε, παρακάλεσε τον Θεό για μας!», και ύστερα ζητήστε εκείνο που θέλετε, αλλά αυτό να είναι χρήσιμο για την ψυχή.
Αν σε πολεμεί ο εχθρός με βλάσφημους και αισχρούς και πονηρούς λογισμούς, έπικαλού το φοβερό όνομα του Ιησού Χριστού και αυτό θέλει διασκορπίσει όλες τις προσβολές του διαβόλου.
Τέτοια είναι η φύση της προσευχής, ανεβάζει τον άνθρωπο από την γη στον ουρανό, και, αφού υπερβεί κάθε εμπόδιο, παρευρίσκεται εις αυτόν των επί όλων Θεόν.
Όταν μελετάς το όνομα του Ιησού συχνά «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με.
Λυτρώνεσαι από τους αισχρούς λογισμούς και συνηθίζεις να αγαπάς τον Ιησού και να κάνεις τις εντολές Του.«Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με.
Άγιος Γαβριήλ, ο διά Χριστόν σαλός, Το δίλημμα του Μοναχού από την απαίτηση των ληστών… Άγιος Γαβριήλ, ο διά Χριστόν σαλός και Ομολογητής (1929-1995).
Κάποιος μοναχός είχε δώσει υπόσχεση στον Κύριο να μην πίνει κρασί, και το να αθετήσεις την υπόσχεσή σου είναι μεγάλη αμαρτία απέναντι στον Κύριο.
Μια φορά, κι ενώ βρισκόταν μες στο δάσος, ληστές επιτέθηκαν στον μοναχό και τον απείλησαν:
– Γρήγορα πιες κρασί, αλλιώς θα σε σκοτώσουμε.
Κι εκείνος σκέφτηκε: Αν πιο, τότε παραβιάζω την υπόσχεσή μου. Αν δεν πιο, θα με σκοτώσουν κι εκείνοι θα διαπράξουν φόνο.
Η αμαρτία του φόνου είναι πολύ μεγαλύτερη από το να αθετήσω εγώ την υπόσχεση μου.
Τότε πήρε το ποτήρι και ήπιε. Βέβαια το έκανε αυτό όχι από φόβο –που είναι κι αυτό μια αμαρτία- αλλά από αγάπη προς τον πλησίον.
Η αγάπη του μοναχού είλκυσε τη χάρη του Κυρίου, η οποία αλλοίωσε τις καρδιές τους.
Οι φοβεροί ληστές γονάτισα μπροστά του και συντετριμμένοι τον παρακαλούσαν-
Συγχώρησέ μας, μοναχέ, αμαρτήσαμε. Κι εγώ τα ίδια παθαίνω.
Άγιος Γαβριήλ
