Έφυγε από τη ζωή στα 73 του χρόνια ο «νονός της σόουλ», από βαριάς μορφής πνευμονία.¨”..Είμαι μαύρος και είμαι υπερήφανος..” μια δήλωση ορόσημων το 1968 της φυλετικής υπερηφάνειας. Έφερε τη μουσική φανκ στο προσκήνιο και επηρέασε μια ολόκληρη γενιά μαύρων μουσικών, οδηγώντας μετέπειτα στη γέννηση μουσικών ειδών όπως η ραπ και το χιπ-χοπ.Εκκεντρικός με τα σφιχτά εσώρουχα, στο μάτι makeup και την προσβλητική τρίχα, και απρόβλεπτος, σόουμαν επί σκηνής και με ταραχώδη ζωή μακριά από αυτή (συχνές ήταν οι συλλήψεις του για οπλοκατοχή και ναρκωτικά, ενώ πέρασε και αρκετό καιρό στη φυλακή), ο Μπράουν, που είχε στην κατοχή του έναν ολόκληρο… στόλο από πολυτελή αυτοκίνητα, ιδιοκτήτης πολλών Ραδιοφωνικών σταθμών στις ΗΠΑ, και δικό του αεροπλάνο, αρεσκόταν συχνά να υποστηρίζει ότι ήταν ο πιο εργατικός άνθρωπος στη μουσική βιομηχανία.
Οι αριθμοί μάλλον τον δικαιώνουν, καθώς κατά τη μακρόχρονη καριέρα του ηχογράφησε περισσότερα από 50 άλμπουμ, ενώ περισσότερα από 119 σινγκλ του έγιναν επιτυχίες και μπήκαν στα τσαρτ.
Φυσικά, το όνομά του μπήκε στο Hall of Fame του Rock ‘n Roll, ενώ ο ίδιος παρέλαβε ένα τιμητικό βραβείο καριέρας από τα Γκράμι το 1992. Τραγούδια-ορόσημα της μεγάλης πορείας του στο καλλιτεχνικό στερέωμα είναι, μεταξύ άλλων, τα Say it Loud (I’m Black and I’m Proud), Please, Please, Please, Papa’s Got a Brand New Bag, I Got You (I Feel Good), Get Up (I feel like being a Sex Machine), It’s a Man’s World και Living in America.
«Η σόουλ είναι όλα τα σκληρά χτυπήματα, όλη η τιμωρία στη ζωή ενός ενός μαύρου άντρα… όλα τα ανεκπλήρωτα όνειρα που πρέπει να βγουν αληθινά» συνήθιζε να λέει για το είδος της μουσικής που τόσο πιστά υπηρέτησε, ανεβάζοντάς το σε νέα επίπεδα…
πληρ:in.gr