«Πόθεν έσχες» δικαστών! Δημόσια ανησυχία

O κίνδυνος αλλοίωσης του δημοκρατικού πολιτεύματος προέρχεται τόσο από την τάση επιβολής της κυβέρνησης στη δικαιοσύνη και υποταγής της δεύτερης στην πρώτη και την επιβολή της σκοπιμότητας απέναντι στη νομιμότητα, όσο και από την προσπάθεια «αυτονόμησης» και «περιχαράκωσης» των λειτουργών  της  δικαστικής εξουσίας απέναντι στους άλλους δύο «πυλώνες» της δημοκρατίας,  τη Κυβέρνηση και τη Βουλή.

Ο νομικός κόσμος της χώρας με έκδηλη και συνεχώς αυξανόμενη ανησυχία  παρακολουθεί το τελευταίο διάστημα την ηγεσία της δικαιοσύνης να εκφέρει ένα στενά  «συντεχνιακό» και «κορπορατίστικο» λόγο  διατυπώνοντας και αντίστοιχες θέσεις σε μία σειρά σοβαρά ζητήματα.

Κι όμως η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας δεν επιτρέπει σε κανέναν τη δημιουργία ενός αυτόνομου – απέναντι στους άλλους «πυλώνες»-  πόλου εξουσίας, που να ξεφεύγει από το πλαίσιο της δημοκρατικής νομιμοποίησης.

 Το Σύνταγμα ορίζει ότι «θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία. ‘Ολες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και ασκούνται υπέρ αυτού και του έθνους…» (άρθρο 1 παρ. 1, 2)

Οι  αρχές της λαϊκής κυριαρχίας , της διαφάνειας ,   της λογοδοσίας της ίσης μεταχείρισης όλων των Ελλήνων πολιτών αποτελούν  ένα υποχρεωτικό πλαίσιο δράσης και συμπεριφοράς όλων των δημόσιων-και των δικαστικών – λειτουργών.

Αυτό ισχύει και στο ζήτημα της υποβολής ετήσιων δηλώσεων  «πόθεν έσχες». Δεν επιτρέπεται  προϋποθέσεις υποβολής δηλώσεων «πόθεν έσχες» και άσκησης ελέγχου να  διαφοροποιούνται ανάμεσα πχ στους βουλευτές και στους δικαστές ή  ανάμεσα στους αιρετούς στην Τ.Α.  και σε μέλη διοικήσεων κρατικών οργανισμών.

Δικαιούμαστε να γνωρίζουμε αν από τη δημόσια δράση του κάποιος λειτουργός πλούτισε αθέμιτα πέραν των ορίων που ορίζουν οι αποδοχές του και η τυχόν προϋφιστάμενη περιουσιακή του κατάσταση.

Όλα τα περιουσιακά στοιχεία  όλων των δημόσιων λειτουργών από το πρώτο μέχρι το τελευταίο ευρώ θα έπρεπε να δηλώνονται- χωρίς ακατανόητες κλιμακώσεις-.

Να είναι εμφανής και διαφανής απέναντι στον κυρίαρχο ελληνικό λαό ο τρόπος  κτήσης και «αυγατίσματος» των περιουσιακών στοιχείων όλων των δημοσίων λειτουργών ανεξαίρετα.

Η συγκρότηση επίσης του μηχανισμού ελέγχου των δηλώσεων δεν επιτρέπεται να διαφοροποιείται ανάλογα με την κατηγορία λειτουργών, στους οποίους  αφορά. Δεν υπάρχει κανένας λόγος. Οι πάντες είμαστε  ίσοι απέναντι στο νόμο.

Τυχόν νομοτεχνικές αβλεψίες , λάθη η παραλείψεις αυτών που νομοθετούν, δεν δικαιολογούν καμία άμεση ή έμμεση προσπάθεια αποφυγής ελέγχου από οποιονδήποτε υπόχρεο.

Τι νόημα θα είχε άραγε η απαίτηση αιρετών της αυτοδιοίκησης – ένα πεδίο όπου καταγράφονται  συχνά πράξεις οικονομικής διαφθοράς –  να ελέγχονται οι δηλώσεις τους από Επιτροπή με πλειοψηφούντες -πάλι -αιρετούς; Κανένα!

Η ελληνική δικαιοσύνη για να γίνει σύγχρονη και αποτελεσματική και να είναι ανεξάρτητη – τόσο απέναντι στην όποια κυβέρνηση , όσο και απέναντι σε  εξωθεσμικά κέντρα και πόλους οικονομικής ισχύος- πρέπει να λειτουργεί στο πλαίσιο της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας και της διάκρισης των λειτουργιών σε μία δημιουργική διαλεκτική σχέση και ορισμένες φορές  σε συνθήκες θεσμικής έντασης- πάντως εντός των συνταγματικών ορίων- με τους άλλους πόλους της εξουσίας.

Η ρήξη και  η διαρκής δημόσια αντιπαράθεση μεταξύ των φορέων της δημόσιας λειτουργίας δεν εξυπηρετούν την προοπτική της κοινωνίας και της  χώρας .

Με αυτές τις σκέψεις , ειλικρινά δεν κατανοώ τις τελευταίες αντιδράσεις της ηγεσίας του δικαστικού σώματος στο ζήτημα της υποβολής δηλώσεων «πόθεν έσχες» και καταθέτω δημόσια την ανησυχία μου.

Μανόλης Λαμτζίδης

Δικηγόρος

Αντιπρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμαριάς

Πρ. Πρόεδρος ΔΣΘ