Ανάλυση: Περιοδικό Focus με πληροφορίες από την Le Monde Diplomatique
Aπόδοση: “Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!”
“Λόγω της επιτεινόμενης μεταναστευτικής κρίσης και των προβλημάτων που αφορούν την στέγαση πολλών χιλιάδων προσφύγων, η επιτροπή εμπειρογνωμόνων (“think tank”) που ακούει στο όνομα European Democracy Lab (Ευρωπαϊκό Δημοκρατικό Εργαστήριο) πρότεινε να παρέχεται στους πρόσφυγες γη σε διάφορα σημεία της Ευρώπης, προκειμένου να είναι σε θέση να αναδημιουργήσουν τις πατρίδες τους”, αναφέρει σε ανάλυσή του το γερμανικό εβδομαδιαίο περιοδικό Focus.
Η ιδέα ανήκει στην επικεφαλής του EDL Ουλρίκε Γκερό και τον Αυστριακό συγγραφέα Ρόμπερτ Μενάσε και παρουσιάστηκε σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στη γερμανική έκδοση της γαλλικής εφημερίδας Le Monde Diplomatique.
Νέα Δαμασκός, Νέο Χαλέπι, Νέα Καμπούλ, Νέο Ισλαμαμπάντ…
Σύμφωνα με τους αρθρογράφους, αντί να χρηματοδοτούν οι Ευρωπαίοι με αδρά ποσά την κοινωνική ένταξη και τα μαθήματα γλώσσας των μεταναστών, την προστασία των συνόρων τους, τους φράχτες και τα ενισχυτικά μέτρα ασφαλείας, θα πρέπει να βοηθήσουν τους μετανάστες, διαθέτοντάς τους ορισμένα ποσά και γη, προκειμένου να εγκατασταθούν και να χτίσουν δικές τους κατοικίες. Στη συνέχεια, οι μετανάστες θα είναι σε θέση να φροντίσουν τον εαυτό τους και να αρχίσουν την οικοδόμηση των πόλεών τους.
Αυτές οι πόλεις, οι οποίες πιθανόν να ονομαστούν “Νέα Δαμασκός”, “Νέο Χαλέπι” ή “Νέα Καμπούλ”, θα μπορούσαν να αποτελέσουν την λύση στο πρόβλημα της κοινωνικής ενσωμάτωσης, σύμφωνα με την Γκερό και τον Μενάσε. “Με τον καιρό”, διαβεβαιώνουν οι αρθρογράφοι τους αναγνώστες, “οι νεοαφιχθέντες θα αναμιχθούν, όπως είναι αναμενόμενο, με τους κατοίκους των παλαιών πόλεων”. Οι πρόσφυγες “θα ψάξουν για δουλειά στο Βερολίνο, ενώ οι (π.χ. Γερμανοί) φοιτητές θα αναζητήσουν να μείνουν σε φθηνά διαμερίσματα στη Νέα Δαμασκό”.
Ατυχείς παραλληλισμοί με ιδρύσεις πόλεων στην Αμερική του 18ου και 19ου αιώνα
“Η πλήρης ενοποίηση θα προκύψει με την τρίτη γενιά των μεταναστών, όταν τα εγγόνια του πρώτου κύματος θα έχουν μάθει τη γλώσσα της νέας χώρας καταγωγής τους”, υποστηρίζουν οι Γκερό και Μενάσε, αναφέροντας ως παράδειγμα πόλεις που ιδρύθηκαν από Γερμανούς αποίκους στην Αμερική τον 18ο και 19ο αιώνα, και ονομάστηκαν Νέο Ανόβερο ή Νέο Αμβούργο.
Υποσκελίζοντας το κράτος
Το σχέδιο της επιτροπής εμπειρογνωμόνων προτείνει επίσης, στις νέες πόλεις, οι μετανάστες να έχουν τα δικά τους σχολεία, θέατρα, νοσοκομεία, ραδιοφωνικούς σταθμούς και εφημερίδες.
“Σε Σύριους γιατρούς και Κούρδους δασκάλους και καθηγητές θα πρέπει να δοθεί αμέσως το δικαίωμα να ασκούν τα επαγγέλματα τους, χωρίς να υπάρχει ανάγκη να περιμένουν να τους δοθούν οι απαραίτητες άδειες από τις γερμανικές αρχές”, αναφέρει η ανάλυση.
Η ιδέα εγείρει πολλά αναπάντητα ερωτήματα
Αυτό που, εκ πρώτης όψεως, ίσως να φανεί σε κάποιους σαν μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση, αποδεικνύεται ότι είναι στην επιεικότερη περίπτωση προβληματική.
Πρώτον: Όταν θα επιτραπεί σε γιατρούς να ασκούν το επάγγελμά τους χωρίς την άδεια των αρχών της χώρας, ποιος θα θεωρείται υπεύθυνος όταν σε μια εγχείρηση κάτι πάει στραβά;
Δεύτερον: Ποιος θα διασφαλίσει ότι οι δίχως κρατική έγκριση προσληφθέντες δάσκαλοι και καθηγητές δεν θα αναμιχθούν με ιεροκήρυκες του μίσους, μαζί με άλλους εκπαιδευτικούς στα σχολεία;
Τρίτον: Αυτό το “οι νεοαφιχθέντες θα αναμιχθούν, όπως είναι αναμενόμενο, με τους κατοίκους των παλαιών πόλεων”, πόσο αναμενόμενο είναι; Είναι δυνατόν άνθρωποι που προέρχονται από άλλες πολιτισμικές καταβολές και αξίες, να αναμιχθούν και να αποτελέσουν σε λίγα χρόνια ένα ενιαίο και αρμονικό σύνολο, χωρίς προβλήματα; Οι επικριτές της ιδέας που παρουσίασαν τα μέλη της επιτροπής εμπειρογνωμόνων εκφράζουν κυρίως αυτόν τον βάσιμο φόβο: ότι, δηλαδή, μέσα από την υλοποίηση τέτοιων σχεδίων, θα προκύψουν μάλλον παράλληλες κοινωνίες παρά ενιαίες.
Χωρίς τη ρυθμιστική παρέμβαση των κρατών, θα είναι στην καλύτερη περίπτωση δύσκολη η υλοποίηση ενός τέτοιου πονήματος. Η εμπειρογνώμονας Γκερό παραδέχεται ότι οι παράλληλες κοινωνίες θα πρέπει να συνυπολογιστούν ως μέρος του σχεδίου αυτού σε αρχική φάση, προτού επιτευχθεί (με ποιον τρόπο δεν διασαφηνίζεται) η “ενοποίηση”, αφού η “ταχεία αφομοίωση” είναι απατηλό όραμα, ούτως ή άλλως.
Επομένως, αφού είναι απατηλό όραμα, και δεδομένου του ρυθμού της ισλαμοποίησης της Ευρώπης, το ερώτημα που θα έθετε κάθε λογικός αναγνώστης είναι: “αφομοίωση” ποιού από ποιον;
Υ.Γ. Να υπενθυμίσουμε ότι το σχέδιο της Γκερό έχει ήδη τεθεί υπ’ όψιν του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων της Γερμανίας. Η ίδια θα οργανώσει συνέδριο για το 2016 με τίτλο “Πόλεις για τους Πρόσφυγες”.
Προς το παρόν, και μέχρι να πραγματοποιηθούν οι ευσεβείς πόθοι κάποιων επιτροπών, το παρακάτω βίντεο αποδίδει με ρεαλισμό τι στην πραγματικότητα συμβαίνει σε κάποιες ευρωπαϊκές πόλεις που μετατράπηκαν σε “hotspots”.
Καλαί της Γαλλίας: Μια κάτοικος της πόλης που σήμερα μετονομάστηκε σε “Ζούγκλα” αφηγείται…
https://youtu.be/HE-siTN242E
kostasxan
