του Φοίβου Κλόκκαρη
Η Τουρκία μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974, την εκρίζωση του ελληνικού στοιχείου από τα κατεχόμενα εδάφη, τον εποικισμό και τη συνεχιζόμενη στρατιωτική κατοχή επί 42 χρόνια καθιέρωσε τη στρατηγική του εξαναγκασμού (compellence) για να ολοκληρώσει τη στοχοθεσία της για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, ο οποίος τέθηκε από τη δεκαετία του 1950.
Η στρατηγική της βασίζεται στην απειλή άσκησης βίας (τουρκικές δυνάμεις κατοχής, επιθετικότητα κατά της ΑΟΖ Κύπρου) και χρησιμοποιεί ως μέσον τις διακοινοτικές συνομιλίες (ΔΣ), για να αναγκάσει τους Έλληνες της Κύπρου να αποδεχθούν λύση τουρκικών όρων. Το έχει επιτύχει σε μεγάλο βαθμό.
Οι ΔΣ έχουν μετατρέψει το πρόβλημα εισβολής και κατοχής σε διακοινοτική διαφορά. Είναι μόνο κατ’ όνομα διακοινοτικές, αφού οι συζητήσεις γίνονται με την υποτελή διοίκηση της «ΤΔΒΚ», που εγκατέστησε η Τουρκία παράνομα και βίαια στο νησί. Η αναποτελεσματική πολιτική του κατευνασμού και της υποχωρητικότητας που ακολουθήσαμε είχε ως αποτέλεσμα την αποδοχή της Διζωνικής Δικοινωτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) ως λύσης, που επιβλήθηκε από την Τουρκία και τη Βρετανία.
Η λύση αυτή διχοτομεί το έδαφος, το λαό και την εξουσία. Διαλύει την Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ) και την αντικαθιστά με ένα δικέφαλο δυσλειτουργικό και αντιδημοκρατικό κράτος, που θα τελεί υπό τουρκική επικυριαρχία και θα παραβιάζει μόνιμα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών.
Η τουρκική επικυριαρχία θα ασκείται με τον πολιτικό έλεγχο του κυπριακού κράτους. Επιτυγχάνεται με τα ήδη συμφωνηθέντα στο κεφάλαιο της Διακυβέρνησης, Νομοθετικής και Δικαστικής εξουσίας στο επίπεδο της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης, που θα αποτελέσει τον δούρειο ίππο εκπόρθησης εκ των ένδον του Κυπριακού κράτους από την Τουρκία.
Είναι μέγα επίτευγμα της τουρκικής πολιτικής, που μεθοδεύθηκε με την εκμετάλλευση της χρονοβόρας και λανθασμένης για τον Ελληνισμό επιλογής των ΔΣ, που κράτησαν 41 χρόνια. Η πολιτική της οικοδομήθηκε με παράλληλη δράση προς δύο άξονες:
1.Τον εξαναγκασμό των Ελληνοκυπρίων (ΕΚ) σε συνεχείς υποχωρήσεις προς τις τουρκικές θέσεις.
2.Τη δημιουργία συνθηκών προσάρτησης των κατεχομένων μέσω συστηματικού εποικισμού και διμερών συμφωνιών πλήρους εξάρτησης από την Τουρκία της υποτελούς διοίκησης που εγκατέστησε εκεί χωρίς ουσιαστική αντίδραση της Κυπριακής δημοκρατίας(ΚΔ).
Η Τουρκία μέσω του τουρκοκυπριακού (ΤΚ) κρατιδίου που θα υποστηρίζει τα συμφέροντά της, και μέσω των συμφωνηθέντων στο κεφάλαιο της Διακυβέρνησης, όπου θα απαιτείται συναπόφαση των δύο κρατιδίων για όλα τα θέματα του κράτους θα επιτυγχάνει τον πολιτικό έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου.
Οι υποχωρήσεις μας οδήγησαν σε εξίσωση του 82% των ΕΚ με το 18% των ΤΚ σε όλες τις εξουσίες, Εκτελεστική, Νομοθετική, Δικαστική.
Η εξίσωση θα επιτυγχάνεται είτε με αριθμητική ισότητα (Δικαστική Εξουσία, Άνω Βουλή) είτε με το ΒΕΤΟ στους ΤΚ (Εκτελεστική Εξουσία, Κάτω Βουλή). Είναι διευθέτηση που θα οδηγήσει σε αναρίθμητα αδιέξοδα. Ο μηχανισμός επίλυσης των αδιεξόδων με καταφυγή σε ξένο δικαστή (Δικαστική Εξουσία) και στο εφεύρημα της κλήρωσης (Εκτελεστική, Νομοθετική Εξουσία) προσβάλλει το κύρος του κράτους και παραβιάζει την έννοια της δημοκρατίας και της αρχής της πλειοψηφίας στη λήψη αποφάσεων.
Δεν υπάρχει άλλο κράτος στον κόσμο, το οποίο λαμβάνει τις αποφάσεις για τα ζωτικής φύσεως θέματά του με κλήρωση. Για παράδειγμα, η απόφαση αν το φυσικό αέριο της Κύπρου θα διακινηθεί στην ΕΕ μέσω Ελλάδας ή Τουρκίας θα λαμβάνεται με κλήρωση; Η απόφαση για καταγγελία παραβιάσεων του θαλάσσιου και εναέριου χώρου της Κύπρου από την Τουρκία, η οποία δεν αναγνωρίζει την ΑΟΖ της ΚΔ, θα λαμβάνεται με κλήρωση;
Και, αν ακόμα ικανοποιηθούν στις συνομιλίες οι θέσεις μας στο εδαφικό και την ασφάλεια/εγγυήσεις, το κράτος μας δεν θα μπορεί να λειτουργήσει. Δεν θα μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις και θα παραλύσει από τα αδιέξοδα ή για να μην συμβεί αυτό, θα αναγκάζονται οι ΕΚ να υποχωρούν προς τις θέσεις των ΤΚ και θα μετατραπούν έτσι σε υποτελείς της Τουρκίας.
Με τον πολιτικό έλεγχο της Κύπρου η Τουρκία δεν θα χρειάζεται στρατεύματα και εγγυήσεις, αφού θα είναι παρούσα στο νησί μέσω του ΤΚ κρατιδίου και θα επιβάλλει τις αποφάσεις στο κυπριακό κράτος. Βέβαια, επειδή η Τουρκία τα θέλει όλα, θα επιδιώξει οφέλη και στο κεφάλαιο των εγγυήσεων/ασφάλειας.
Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι η κυβέρνησή μας παρουσιάζει τα συμφωνηθέντα στο κεφάλαιο της διακυβέρνησης ως πρόοδο. Αυτό μόνο ως υποτίμηση της νοημοσύνης μας και παραπλάνηση μπορεί να θεωρηθεί. Αποκοιμίζει τους πολίτες, που στρέφουν το βάρος της προσοχής τους προς τα κεφάλαια του εδαφικού και της ασφάλειας/εγγυήσεων και νομίζουν ότι, αν έχουμε θετική εξέλιξη στα κεφάλαια αυτά, θα οδηγηθούμε σε λύση λειτουργική και βιώσιμη.
Είναι μία ψευδαίσθηση. Αυτό που συμφωνήσαμε είναι την μετατροπή της Κύπρου σε τουρκικό προτεκτοράτο. Όταν γίνει αντιληπτό από τους πολίτες τι περιλαμβάνεται στο κεφάλαιο της Διακυβέρνησης, που είναι εξίσου σοβαρό όπως εκείνα του εδαφικού και ασφάλειας/εγγυήσεων θα υποστούν σοκ και τρόμο.
Ελπίζω αυτό να μην συμβεί μετά την εφαρμογή αυτής της μορφής λύσης γιατί θα είναι πολύ αργά και δεν θα υπάρχει δυνατότητα επιστροφής μετά τη διάλυση της ΚΔ. Ο ορθά και αντικειμενικά ενημερωμένος πολίτης είναι η μοναδική ασπίδα προστασίας που μας απέμεινε για ανακοπή με την ψήφο του της καταστροφικής λύσης που εξυφαίνεται.
Το έργο της ενημέρωσης είναι εξαιρετικά δύσκολο για ένα σχέδιο χιλιάδων σελίδων με δαιδαλώδεις διαδικασίες, διχοτομικά στοιχεία και τόσες δυσλειτουργικές και πολύπλοκες διατάξεις που ακόμα και έμπειροι νομικοί θα είναι δύσκολο να κατανοήσουν.
ΦΟΙΒΟΣ ΚΛΟΚΚΑΡΗΣ είναι Αντιστράτηγος ε.α.
