Πάντα θα κλαίω μέσα μου για σένα Κύριε μου…
Για το άδικο. .την σταύρωση..τα θεία σου τα πάθη..
Κι είναι τα δάκρυα της ψυχής
Mεγάλος σπαραγμός..
Μην είμαι εγώ υπεύθυνος πού τώρα σε σταυρώνω;
Μην είμαστε όλοι εμείς μες στον αγριεμένο όχλο;
Πού φώναζε «Σταυρώστε τον ετούτο εδώ τον ξένο;
Μην είμαι εγώ μέσα σ’ αυτούς πού κάθε φορά σε αρνούνται;
Πού το εκούσιο πάθος σου φτηνά το λογαριάζουν;
Μην μπήγω ανήλεα τα καρφιά στην τρυφερή σου σάρκα;
Μην είμαι υπαίτιος εγώ για το μαρτύριό σου;
Σαν πρόβατο σε σφάξανε οι άθλιοι σταυρωτές σου αισχρά σε ταπεινώσανε.. στεφάνι σου φορέσαν..
Ραπίσματα και χλευασμοί στο Θείο πρόσωπο σου;
Μην είμαι εγώ ένα από τα αγκάθια του
Αφού με τις άθλιες πράξεις μου συνέχεια σε πληγώνω;
Με την αμετανοησία μου και πάλι σε ματώνω;
Κάθε μου δάκρυ κατάθεση ψυχής στα Θεικά σου πόδια. ..τα τρυπημένα απ τα καρφιά τα χιλιοματωμένα…
Το σώμα σου το Θεϊκό που μοιάζει άψυχο …νεκρό.. με μύρο να τ’ αλείψω.. μύρο απ΄τα δικά μου δάκρυα. ..ελάχιστη θυσία. ..καρδιά συντετριμμένη. ..γιατί με αγάπησες πολύ..κι αυτή η αγάπη είναι πράξη… πράξη ζωής ύδωρ ζωής… είναι η σταύρωση σου… πηγή ελπίδας και χαράς. .είναι η Ανάσταση σου!!!
