Ανοιχτή σε όλον τον ελληνικό Λαό, επιτροπή ειδικών αλλά και απλών πολιτών, με στόχο τη σύνταξη νέου Συντάγματος, συγκροτήθηκε από το Πατριωτικό Μέτωπο, μετά από απόφαση της Οργανωτικής Γραμματείας του Κινήματος.
Στην Επιτροπή Σύνταξης Νέου Συντάγματος, (Ε.ΣΥ.ΝΕ.ΣΥ) η οποία είναι ανοιχτή σε κάθε ενδιαφερόμενο, ειδικό ή απλό πολίτη, καλούνται να δηλώσουν συμμετοχή, όλοι όσοι εκτιμούν πως η χώρα μας χρειάζεται κατεπειγόντως έναν νέο θεσμικό εργαλείο, με πέρασμα των εξουσιών στον Λαό μέσω διαδικασιών Άμεσης Δημοκρατίας.
Ένα εργαλείο, το οποίο πρέπει να παραδοθεί στις επόμενες γενιές ως παρακαταθήκη μόνιμου απεγκλωβισμού της χώρας από το σάπιο και διεφθαρμένο δικομματικό σύστημα εξουσίας, που οδήγησε την Ελλάδα στα σημερινά καταστροφικά αδιέξοδα.
Συντονιστής της Επιτροπής ορίσθηκε ο κ. Στυλιανός Σφακιανάκης, γνωστός για τους πολυετής αγώνες του προς την κατεύθυνση της σύνταξης αμεσοδημοκρατικού τύπου Συντάγματος, ενώ τα πρώτα μέλη της είναι ο καθηγητής Τοπικής Αυτοδιοίκησης, (βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών), κ. Παναγιώτης Παπαγαρυφάλλου, ο συγγραφέας κ. Γιώργος Ιεροδιάκονος, ο οικονομολόγος κ. Τζανέτος Γκούσκος, και ο ιστορικός κ. Βασίλης Λεμεντζόγλου.
Όλοι οι ενδιαφερόμενοι ειδικοί και μη, για συμμετοχή στην Επιτροπή Σύνταξης Νέου Συντάγματος, μπορούν να απευθύνονται στον Συντονιστή της κ. Σφακιανάκη στο τηλέφωνο 6977250222, στα γραφεία του Πατριωτικού Μετώπου (Νίκης 33, 10557 Σύνταγμα Αθήνα) στα τηλ. 2103311642, 21033116652 και 2103233582 και στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο pametopo@gmail.com.
Ακόμη, όλοι οι ενδιαφερόμενοι για υποβολή εισηγήσεων, σχετιζομένων με τις αρχές, τα άρθρα, τις διατάξεις κλπ του Νέου Συντάγματος, είτε από το εσωτερικό είτε από το εξωτερικό, μπορούν να επικοινωνούν με τα παραπάνω τηλέφωνα και ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.
Το Πατριωτικό Μέτωπο, ζώντας την αγωνία ολόκληρου του ελληνικού Έθνους για την πορεία της Πατρίδας και του Λαού μας, καλεί όλους τους Έλληνες Πατριώτες να ενώσουν τις δυνάμεις τους για την ανατροπή του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος.
Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας για τη σύνταξη Νέου Συντάγματος, δίνουμε στη δημοσιότητα εισήγηση του καθηγητή της Αυτοδιοίκησης κ. Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου, το οποίο αναφέρεται στη σύγκληση της Α’ Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης.
ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ (ΠΑΜ) ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Του πολίτη Π.Λ. Παπαγαρυφάλλου (Βραβείον Ακαδημίας Αθηνών και Δήμου Αθηναίων)
Για την Α΄ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΜ Αθήνα, 19 Ιουλίου 2011
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ ΓΙΑ ΘΕΣΠΙΣΗ ΝΕΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΝΕΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ Προοίμιο Α. Συνέλληνες, Ελληνίδες και Έλληνες!
Ετούτα τα τελευταία χρόνια της απόλυτης παρακμής και σήψης ανθέλληνες πολιτικοί και εντολοδόχοι, Κυβερνήτες οδήγησαν τη φιλτάτη Πατρίδα μας, την Ελλάδα, στα έσχατα όρια της βιολογικής και ιστορικής της ύπαρξης ως ανεξαρτήτου κυριάρχου Κράτους στα πλαίσια της διεθνούς Κοινότητας.
Ελληνίδες και Έλληνες είναι σ’ όλους μας πλέον γνωστό ότι με τις πολύχρονες πράξεις και παραλείψεις των στυλοβατών του πιο διεφθαρμένου Πολιτικού συστήματος που περπάτησε ποτέ πάνω σε τούτα τα ιερά χώματα των Ελλήνων, η Ελλάδα δολοφονείται. Πατριώτες και Πατριώτισσες της Ελλάδος :
Όλοι γνωρίζουμε ότι άθλιοι πολιτικάντηδες και κοπρίτες υποστηρικτές τους λεηλάτησαν πολλαπλώς την Πατρίδα μας χωρίς να τιμωρηθούν και χωρίς οι αρχικοπρίτες να περάσουν τις πόρτες της φυλακής. Τώρα πια, η βιολογική μας ύπαρξη επιτάσσει την άμεση αντίδραση στο λεγόμενο πολιτικό σύστημα, το οποίο δεν απειλεί μόνο τη δική μας υπόσταση, ως ανθρωπίνων όντων, αλλά αφαιρεί τη ζωή και από τις μέλλουσες γενεές, οι οποίες θα βρεθούν μπροστά σε μια ερειπωμένη και υποβαθμισμένη Ελλάδα.
Πρόκειται για την πιο χυδαία και αντιανθρώπινη συμπεριφορά των κοινωνιοκτόνων, πατριδοκτόνων και εθνοκτόνων κυβερνήσεων, οι οποίες, εδώ και πολλά χρόνια, «χορεύουν το χορό των κολασμένων» στο πτώμα της Πατρίδας, όπως ήδη έγραφε ο μακαριστός Χριστόδουλος από το 1992 (βλ. το άρθρο του: «Η έκπτωση ήθους» στην εφημ. “Το Βήμα” της 6ης Δεκεμβρίου 1992).
Ελληνίδες και Έλληνες Πατριώτες.
Είναι γνωστό πια ότι η δοξασμένη Ελλάδα έγινε παίγνιο στα χέρια μερικών τοκογλύφων και παγκόσμια χλεύη στη διεθνή πολιτική σκακιέρα. Οι διαπιστώσεις αυτές –που αποτελούν αναμφισβήτητα εθνοκτόνα γεγονότα, κρούουν τις θύρες της πατριωτικής μας ευαισθησίας και του εθνικού μας χρέους ν’ αντιδράσουμε. Το γνωρίζουμε πολύ καλά ότι είμαστε λίγοι, αλλά στην πορεία θα γινόμαστε περισσότεροι κάτω από τα παράνομα βάρη που συνεχώς θα φορτώνονται στις πλάτες των παρόντων και μελλοντικών Ελλήνων.
Αυτό όμως μας επιβάλλει ν’ αντιδράσουμε εδώ και τώρα έχοντας μαζί μας τη συνηγορία της Ιστορίας, η οποία διδάσκει ότι οι κοινωνικές εξελίξεις δρομολογούνται από τις μειοψηφίες. Αν δεν υπήρχαν οι μειοψηφίες, λέει ο Αυστριακός κοινωνικός φιλόσοφος Ε.Φρόμ, «οι άνθρωποι θα ζούσαν στην εποχή των Σπηλαίων», ενώ ο Γερμανός διανοητής Γκαίτε θα πει ότι : «Η ζωή προχωρά γιατί υπάρχουν και εκείνοι που της αντιστέκονται».
Εμείς, λοιπόν, οι «άγνωστοι» και ανώνυμοι Πατριώτες σας Κ α λ ο ύ μ ε Σε μία Νέα Εθνική Αντίσταση, αρχής γενομένης από τη συγκρότηση μιας Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης, η οποία θ’ αποφασίσει για την αναδόμηση του Συντάγματος και του πολιτικού και κοινωνικού βίου των Ελλήνων.
Είμαστε αποφασισμένοι ν’ αντισταθούμε στην απόλυτη σημερινή παρακμή του συμμοριακού συστήματος, αλλά και στη βολεμένη πλειοψηφία, η οποία ποτέ στην Ιστορία δεν είχε δίκαιο, έλεγε ο Άγγλος φιλόσοφος Μ Ρασσέλ.
Ζητω, λοιπόν, η Νέα Εθνική Αντίσταση. Εμπρός για την Εθνική ανασυγκρότηση της Πατρίδας. Οι καιροί ου μενετοί. Β.- Ιστορικό πλαίσιο της Εθνοσυνέλευσης.
1.- Όπως είναι Ιστορικά γνωστό, οι Συνελεύσεις, οι λαϊκές Συνελεύσεις, αποτελούν ουσιώδες στοιχείο του Πολιτικού και Κοινωνικού βίου των Ελλήνων, που έλκουν την καταγωγή τους ήδη από την εποχή του Τρωικού Πολέμου. Κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου, τις οποίες περιγράφει ο ΄Ομηρος στην Ιλιάδα, συγκαλούνταν Συνελεύσεις ως αδιαφιλονίκητες εστίες αμφισβήτησης και ελέγχου και ως κυριαρχικά λαϊκά σώματα για την παραπέρα πορεία του πολέμου.
Οι Συνελεύσεις αυτές είχαν την αποφασιστική δύναμη, η οποία πολλές φορές δια βοής μεγάλη –ηχή θεσπεσίη- γράφει ο ΄Ομηρος, μετέβαλαν τη γνώμη του βασιλιά και της Βουλής και αποτελούσαν «αδιαφιλονίκητες εστίες ελέγχου και αποφάσεων όπως γράφει ο ακαδημαϊκός Γ.Βλάχος στο πολυσήμαντο έργο του: « οι πολιτικές κοινωνίες στον Όμηρο» (Αθήνα 1981, σελ. 121).
2.- Από την Ομηρική εποχή, ο θεσμός των Συνελεύσεων θα διοχετευθεί στην «Αγορά» της κλασικής αρχαιότητας όπου λειτούργησε αποτελεσματικά στους κόλπους της Εκκλησίας του Δήμου, στην περίφημη Πνύκα. Το θεσμό αυτό ο Ιστορικός μας Κ.Παπαρρηγόπουλος χαρακτήρισε ως «ιδιοφυές πολίτευμα μέσα στους κόλπους του οποίου γεννήθηκαν και ωρίμασαν όλες οι αφορμές των θεσμών, οι οποίοι άνθησαν στα καλύτερα χρόνια της Ελλάδας»
3.- Είναι σκόπιμο να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι ο Σόλων με τη νομοθεσία του «περί συσσωματώσεως», άνοιξε το δρόμο για τη συμμετοχή του λαού στα κοινά, πράγμα το οποίο ο καθηγητής Ν. Πανταζόπουλος χαρακτήρισε «ως την πρώτην εν τω κόσμω διακήρυξιν των δικαιωμάτων του ελεύθερου ανθρώπου»
4.- Με την επαναστατική μεταρρύθμιση του Κλεισθένη (το 508 π.χ.), με την οποία θεσπίστηκαν οι Συνελεύσεις κατά Δήμους, ολοκληρώθηκε ο θεσμός των Συνελεύσεων ως πολιτικών Σωμάτων που αποφάσιζαν κυριαρχικά. Ήταν η εποχή της υπεύθυνης λαϊκής συμμετοχής την οποία ο Αριστοτέλης χαρακτήρισε ως συμμετοχή κρίσεως και Αρχής, η οποία περιέκλειε και το δικαίωμα της κατακρίσεως και της διαφωνίας.
5.- Θα παραλείψουμε τα ενδιάμεσα στάδια για να έρθουμε στη Βυζαντινή περίοδο και να τονίσουμε ότι και στο Βυζάντιο λειτούργησε ο θεσμός των Συνελεύσεων στους κόλπους του δημοτικού συστήματος, γεγονός το οποίο ο ιστορικός Σ. Λάμπρου χαρακτήρισε «ως αγνοτάτη έκφανση του λαϊκού στοιχείου του βυζαντινού κόσμου» Χαρακτηριστικό παράδειγμα της δύναμης που απέκτησαν οι Δήμοι της Κωνσταντινουπόλεως -«οι οποίοι πολλάκις επενήργησαν εις την τύχην του κράτους”- γράφει ο Κ. Παπαρηγόπουλος είναι η περίφημη Στάση του Νίκα, το 532, η οποία έθεσε σε κίνδυνο την βασιλική εξουσία του Ιουστινιανού.
6.- Κατά τη μακραίωνη διάρκεια της τουρκικής δουλείας αναπτύχθηκε και εδραιώθηκε ο θεσμός των κοινοτήτων στις οποίες λειτούργησαν οι Συνελεύσεις που γίνονταν στον προαύλιο χώρο των εκκλησιών και αποφάσιζαν για τα τοπικά ζητήματα. Οι Συνελεύσεις αυτές, γράφει ο πολίτης Π. Παπαγαρυφάλλου, (“αποτέλεσαν το κρηπίδωμα της διατήρησης της εθνικής μας συνείδησης και τον αγωγό της ροής των εθνικών μας παραδόσεων”.
7.- Μέσα στους κόλπους αυτού του κοινοτικού συστήματος καλλιεργήθηκε η διατήρηση του θρησκευτικού αισθήματος και της εθνικής ιδέας, γεγονός το οποίο καλλιεργούσε και δυνάμωνε την ελπίδα της απελευθέρωσης και της Επανάστασης, που έφθασε επιτέλους το ’21, Από το θεσμό των Κοινοτήτων της Τουρκοκρατίας, η επαναστατημένη Ελλάδα θα βρεθεί ενώπιον των Συνελεύσεων των πολιτευμάτων του μαχόμενου Έθνους, οι οποίες έκαναν την εκλογή των αντιπροσώπων, αρχής γενομένης από τον Οργανισμό της Δυτικής και Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος (Μεσολόγγι, Νοέμβριος του 1821) και ακολούθησε η Άμφισσα).
8.- Η πρώτη αντιπροσωπευτική Συνέλευση συγκλήθηκε στο Άργος (Δεκέμβριο του 1821). Σ’ αυτή πήραν μέρος 27 αντιπρόσωποι της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος, 13 από τα Ναυτικά Νησιά, 8 από τη Δυτική Χέρσο Ελλάδα και 10 της Πελοποννήσου. (Οι ενδιαφερόμενοι για τα ζητήματα αυτά μπορούν να δουν το έργο του ιστορικού Απ. Δασκαλάκη: “Οι Τοπικοί Οργανισμοί της Επαναστάσεως του 1821 και το Πολίτευμα της Επιδαύρου”, Αθήνα, 1980).
Όμως, λόγω των εντάσεων και των ζωηρών διαφωνιών των 50 αντιπροσώπων ως προς τη μορφή του πολιτεύματος, αποφασίστηκε η συνέχισή της στην Επίδαυρο (Παιάδα), η οποία θεωρήθηκε και πιο ασφαλής σε περίπτωση Τουρκικής επίθεσης. Η Συνέλευση αυτή χαρακτηρίστηκε “ως σύμβολον της συντελεσθείσης πολιτικής αναστάσεως του έθνους” (βλ. Δασκαλάκη, όπ. π. σελ. 148). Ο όρκος των αντιπροσώπων έλεγε: “Ορκιζόμεθα εις το όνομα της Τρισυποστάτου Θεότητας και εις το σεβαστόν όνομα της Πατρίδος, αδιαφορούντες περί των προσωπικών συμφερόντων μας και φροντίζοντες περί μόνον του κοινού της Ελλάδος συμφέροντος” (βλ. Δασκαλάκη, όπ. π. σελ. 153).
Όμως όσο κι αν αυτές οι διακηρύξεις για το καλό και μόνο της Πατρίδος καταγράφονται σε επίσημα κείμενα, δεν αποτρέπουν τελικώς στους ανθρώπους να προωθούν το ατομικό τους συμφέρον και την δική τους κοινωνική και πολιτική ανέλιξη (Τέτοιες περιπτώσεις αναφέρονται στο πιο πάνω έργο σελ. 110, σημ.1 και σελ. 176 όπου και η αναφορά για τον παραγκωνισμό του Θ. Κολοκοτρώνη και του Α. Υψηλάντη.
Πρόκειται για φυσιολογικό γεγονός το οποίο είναι σύμφυτο με τον άνθρωπο και είναι αυτό ακριβώς το οποίο αποτελεί ανάχωμα στην οικοδόμηση της κομμουνιστικής κοινωνίας. Το καθοριστικό αυτό ζήτημα για το ανθρώπινο γένος αναπτύσσω στο έργο μου: “Η Κομμουνιστική Ουτοπία” εκδ. “Κάδμος”, 2010, σελ. 91 επ. όπου το κεφάλαιο: “Η φύση του ανθρώπου και τα τρωτά χαρακτηριστικά του) και “Η φύση του ανθρώπου διαχρονικά με το “Εγώ” να δεσπόζει” σελ. 147 επ.).
Τελειώνοντας αυτό το κεφάλαιο θεωρώ χρήσιμο να παραθέσω ετούτες τις έγκυρες διαπιστώσεις: Ο Απ. Δασκαλάκης, που δίδαξε το μάθημα της Ιστορίας στο Παν/μιο Αθηνών, ερμηνεύοντας την θέσπιση φιλελεύθερων και πρωτοπόρων αρχών από τα πολιτεύματα της επαναστατημένης Ελλάδας του ’21, γράφει:
“Πρέπει, λοιπόν, να αναζητήσωμεν την εξήγησιν εις άλλα ιδιάζοντα δια τον Ελληνικόν λαόν αίτια. Εν πρώτοις, η αρχαία ελληνική παράδοσις δεν είχεν σβεσθεί καθ’ ολοκληρίαν εις την υπόδουλον Ελλάδα, τουναντίον είχεν αναζωογονιθή κατά την τελευταίαν πεντηκονταετίαν δια της μεγάλης εκπαιδευτικής προσπάθειας. Η δε παράδοσις της κλασσικής Ελλάδας περισσότερον παντός άλλου εσυμβόλιζε τας μικράς δημοκρατίας και ιδιαιτέρως της Αθήνας με τας συνελεύσεις του λαού, τους λόγους των ρητόρων εις την Πνύκα και τα θεσμοθετούμενα κηρύγματα περί Πατρίδος και ελευθερίας…
Οι Έλληνες απέκτων την συνήθειαν να συνέρχωνται, να εκλέγουν άρχοντας και να συζητούν από κοινού… Αυτοί δεν εδίστασαν μετά τόσης προκλητικότητος να διακηρύξουν ιδέας της Γαλλικής Επαναστάσεως ως ιδικάς των και να ψηφίσουν το πλέον φιλελεύθερον πολίτευμα του κόσμου” (βλ. το έργο του: ”
Οι Τοπικοί Οργανισμοί της Επαναστάσεως του 1821 και το Πολίτευμα της Επιδαύρου”, Αθήναι, 1980, σελ. 11-12).
9.- Όμως αυτός ο λαϊκός θεσμός των Συνελεύσεων, που όπως ήδη σημειώθηκε, χάνεται στην αχλύ της ελληνικής πολιτικής ιστορίας αγνοήθηκε μετά την απελευθέρωση της πατρίδας στην οποία μεταφυτεύθηκαν ξένα διοικητικά πρότυπα, τα οποία ήταν αντίθετα με την Ιστορία και τη φύση των Ελλήνων, όπως κατήγγειλε το φαινόμενο αυτό της Βαυαροκρατίας ο Ίων Δραγούμης.
Έτσι η απελευθερωθείσα Ελλάς θα διοικηθεί κατά το πλέον συγκεντρωτικό τρόπο και μάλιστα τόσο πολύ ώστε η εδώ Αμερικανική Αποστολή (το 1951) να χαρακτηρίσει την Ελλάδα “ως το πλέον συγκεντρωτικό διοικητικό σύστημα του κόσμου”.
10.- Θα ήταν χρήσιμο ιστορικά να επισημανθεί το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της τριπλής κατοχής της Ελλάδος, η Κυβέρνηση του Βουνού – Η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), με πρόεδρο τον καθηγητή Α. Σβώλο, θέσπισε τον “Κώδικα Τοπικής Αυτοδιοίκησης” (με την υπ’ αριθ. 55/12.8.1944 Πράξη της).
Ο Κώδικας αυτός προέβλεπε τη σύσταση Συνοικιακών Συμβουλίων και δημοτικές και κοινοτικές συνελεύσεις (Ο γράφων ανέλυσε τις σχετικές διατάξεις με τις μελέτες του: “Ο θεσμός των συνοικιακών συμβουλίων στα πλαίσια της αντιστασιακής νομοθεσίας της ελεύθερης Ελλάδας”, και “Ο θεσμός των δημοτικών και κοινοτικών συνελεύσεων και των δημοτικών και κοινοτικών δημοψηφισμάτων στον Κώδικα Τοπ. Αυτ. της ΠΕΕΑ” (βλ. περιοδ. Τοπ. Αυτοδιοίκηση, έτους 1982, τεύχ. 2-3 και έτους 1983, τεύχ. 5 και 6).
Σημειώνεται ότι αυτοί οι θεσμοί δεν πρόλαβαν να εφαρμοσθούν, γιατί ακολούθησε η πολυπόθητη λευτεριά, τον Οκτώβριο του 1944, και η Ελλάδα βρέθηκε μπροστά σε άλλα ιστορικά γεγονότα… Συμπέρασμα:
11.- Με το ιστορικό και πολιτικό φορτίο τριών χιλιάδων χρόνων και πλέον καλούμε τους Έλληνες και τις Ελληνίδες ν’ απαιτήσουν και να εφαρμόσουν την λαϊκή πολιτική συμμετοχή και δια μέσου των τοπικών και εθνικών Συνελεύσεων, με πρώτη την Συντακτική μας Συνέλευση που θα γίνει στις ………………… στην Πνύκα (πρόταση του γράφοντος).
Είναι αδιανόητο εμείς οι Έλληνες που πρώτοι στην Ιστορία της ανθρωπότητος διδάξαμε και εφαρμόσαμε τις Λαϊκές Συνελεύσεις, κάτω από αντίξοες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, να ποδηγετούμεθα από μερικά πολιτικά τζάκια και μικρούς αχθοφόρους κάποιων ονομάτων.
12.- Είναι πολιτικά χυδαίο το γεγονός ότι επιτρέψαμε σε μερικές οικογένειες να ιδιωτικοποιήσουν την εξουσία (βλ. Π. Παπαγαρυφάλου: “Η ιδιωτικοποιημένη εξουσία” στα “Πολιτικά Θέματα” της 17/4/1992). Είναι αντιδημοκρατικό το γεγονός ότι ο Ελληνικός λαός σύρθηκε για χρόνια πίσω από το πολιτικό άρμα της οικογενειοκρατίας (βλ. Π. Παπαγαρυφάλλου: “Αρχαία και σύγχρονη Δημοκρατία. Από την Αθηναϊκή Δημοκρατία στη σύγχρονη οικογενειοκρατία”, εκδ. “Πελασγός”, Αθήνα, 2007).
Είναι πρόστυχο να σε μετατρέπουν σε κοπρίτη για να εργαστείς και να σε αιχμαλωτίζουν πολιτικά. Πρόκειται για την πιο πρόστυχη μετατροπή του πολίτη σε δοχείο για ξένο περιεχόμενο. Καιρός να σπάσουμε τα δεσμά και με τους νταβατζήδες της διεφαρμένης εξουσίας και με την ανομία των “νόμων” τους.
Για τους πρώτους ο Σουρής έλεγε σαρκαστικά: “Πουλούσατε την ψήφο σας αντί του αργυρίου σαν πρόστυχοι ντελάληδες του Αναβρυτηρίου” Για την πρόστυχη νομοθεσία ο εθνικός μας βάρδος Κωστής Παλαμάς έλεγε: “Οι αφέντες νόμοι δένουν με δεσίματα λογής και τ’ ανθρώπου τα φτερούγια, και τα πόδια της φυλής” Ελληνίδες και Έλληνες, Κανένας δεν πρόκειται να μας σώσει.
13.- Καιρός να σπάσουμε τις αλυσίδες της ντροπής. Οι φορείς της εκφυλισμένης εξουσίας φαίνονται “μεγάλοι” γιατί εμείς γονατίζουμε μπροστά τους. Ήρθε η μεγάλη ώρα, η ύστατη ώρα, να σηκωθούμε όρθιοι και να τους συντρίψουμε πολιτικά. ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΑΠΕΛΕΥΘΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ. ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ. ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.
14.- Ελληνίδες και Έλληνες, Κάποτε η Πατρίδα μας ήταν υπερήφανη, κατοικούμενη από έναν υπερήφανο λαό. Τώρα οι πολιτικοί μας κατέστησαν χλεύη της Οικουμένης. Ήρθε η μεγάλη ώρα ν’ ανακτήσουμε την εθνική και ατομική μας υπερηφάνεια. Και αυτή η υπέροχη ιδιότητα του ανθρώπου και του πολίτη υπερασπίζεται μόνο με πράξεις.
Επειδή έρπουν οι στυλοβάτες του εκφυλισμένου οικογενειοκρατικού “πολιτικού” συστήματος δεν μας είναι επιτρεπτό να έρπουμε και μεις, μέσα στα ηθικά και οικονομικά ερείπια της πατρίδος.
15.- Εμπρός, λοιπόν, να κάνουμε τρόπο ζωής και τη χαμένη περηφάνια μας, στην οποία ο Γερμανός διανοητής Γκαίτε (1749-1832) έδινε τόση μεγάλη σημασία λέγοντας: “Ήρθε ο καιρός ν’ αποδείξουμε με πράξεις ότι η αξιοπρέπεια του ανθρώπου ισούται με το μεγαλείο των θεών”.
Γ΄. Ο τρόπος συγκροτήσεως των Τοπικών Συνελεύσεων
1.- Προκειμένου η Α΄ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ν’ αντιπροσωπεύει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό Ελληνίδων και Ελλήνων, που θέλουν να χτίσουμε μαζί μία Νέα Ελλάδα, θα πρέπει να καταβληθούν οι ανάλογες προσπάθειες.
2. Το πρακτικό αυτό ζήτημα είναι από τα πλέον ακανθώδη δεδομένης της πληθώρας των Πατριωτικών Κινήσεων, οι οποίες δρουν αυτοτελώς ενώ ο σκοπός τους είναι ο ίδιος. Πρόκειται για ένα γεγονός το οποίο επιδρά αρνητικά στην αποτελεσματική μας δράση και στην πραγμάτωση του στόχου μας. Όσο γρηγορότερα ενστερνισθούν οι διάσπαρτες Πατριωτικές κινήσεις αυτή την εθνική αναγκαιότητα τόσο πιο γρήγορα και αποτελεσματικά θα πλησιάζουμε τον στόχο μας το βασικό που είναι: Ανατροπή του εκφυλισμένου πολιτικού συστήματος, το οποίο έφθασε την Ελλάδα μας και το λαό της στο σημερινό κατάντημα.
3.- Για την επίτευξη αυτού του οργανωτικού σχήματος, κρίθηκε αρμόζουσα η μέθοδος την οποία πρότεινε ο Ρήγας στη “Νέα Πολιτική Διοίκηση”, περιγράφοντάς την στα άρθρα 11-12-13 και 115, που ρύθμιζαν τα σχετικά “Περί των Πρώτων Συναθροίσεων” και “Περί των Εθνικών Συνελεύσεων”. Είναι αυτονόητο ότι οι σημερινές συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές από αυτές του εθνομάρτυρα και συνεπώς θα χρησιμοποιηθεί μόνο η κεντρική της ιδέα.
4.- Αντί, λοιπόν, για τις τοπαρχίες του Ρήγα προτείνεται η συγκρότηση τοπικών Πατριωτικών Ομάδων, οι οποίες θα δρουν προς αυτή την κατεύθυνση και θα εκλέξουν μεταξύ τους μία προσωρινή τριμελή επιτροπή δράσης. Ανάλογα με τον αριθμό των μελών (αυτό είναι για συζήτηση) οι ομάδες αυτές θα προτείνουν τους αντιπροσώπους τους στην Συντακτική Συνέλευση.
5.- Είναι αυτονόητο επίσης ότι αυτές οι Πατριωτικές Ομάδες θα πρέπει να λειτουργήσουν σε όσο το δυνατόν περισσότερα μέρη της Ελλάδος με όσο το δυνατό μεγαλύτερο αριθμό μελών. Ο τρόπος λειτουργίας τους και η εκλογή των αντιπροσώπων τους αποτελεί εσωτερική τους υπόθεση.
6.- Ο τρόπος σύγκλησης της Συντακτικής Συνέλευσης, της λειτουργίας της, οι αρμοδιότητές της, η συμμετοχή των αντιπροσώπων και μία σειρά από πρακτικά οργανωτικά ζητήματα, αποτελούν αντικείμενο ιδιαίτερων επεξεργασιών. Ως προς τον τόπο συγκλήσεως της Πρώτης Εθνικής Συντακτικής Συνέλευσης, ο γράφων προτείνει την Πνύκα, αυτό το παγκόσμιο μνημείο του Πολιτικού και Δημοκρατικού Πολιτισμού.
Αθήνα, 19/7/2011
Ο προτείνων πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
(Αντιπρόεδρος Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων και Μέλος του Πατριωτικού Μετώπου Νίκης 23, 105 57 Αθήνα)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όσοι ενδιαφέρονται να μελετήσουν το Πολίτευμα του Ρήγα, να δουν:
Ρήγα Βελεστινλή: “Τα επαναστατικά”, έκδοση Εταιρείας” “Φερών-Βελεστίνου-Ρήγα”, Αθήνα, 1984.
