Tο περιβόητο πρόγραμμα εκπαίδευσης μουσουλμανοπαίδων της Φραγκουδάκη. Προσέξτε την αναφορά για τους Πομάκους (ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ!!! αναφέρει συνεργάτιδα της Φραγκουδάκη).
Συνεντεύξεις δίνει τον τελευταίο καιρό, από το σπίτι της στην Αθήνα, η υπεύθυνη του Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων, Άννα Φραγκουδάκη, για να υπερασπιστεί το έργο της στην ελληνική Θράκη.
Σε συνέντευξή της στο Βήμα της Κυριακής (27.03.11) μιλώντας για το Πρόγραμμά της, λέει και τα εξής ‘‘καταπληκτικά’’:
«Όλα αυτά είχαν πολλά αποτελέσματα. Σε αριθμούς, το 2000 π.χ., η πρόωρη εγκατάλειψη του Γυμνασίου έφτανε για τα παιδιά της μειονότητας το 65%. Το τεράστιο αυτό ποσοστό σε επτά μόλις χρόνια, το 2007, είχε πέσει στο μισό».
Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ καυχιέται ότι για τη συνέχιση της φοίτησης των παιδιών των μουσουλμάνων στα Γυμνάσια είναι υπεύθυνο το Πρόγραμμά της. Προφανώς πρόκειται για ένα μεγάλο παραμύθι.
Ενδιαφέρον θα είχε να μας πει το πόσα παιδιά πηγαίνουν στο Πρόγραμμα από κάθε τάξη του Γυμνασίου.
Γιατί, όπως πληροφορούμαστε από γονείς, από μία τάξη Γυμνασίου 30 ατόμων πηγαίνουν συνήθως στις τάξεις του Προγράμματος γύρω στα 5 παιδιά ή και λιγότερα.
Δηλαδή αν η Γ’ Γυμνασίου σε ένα σχολείο έχει 90 παιδιά περίπου, τότε το Πρόγραμμα της Φραγκουδάκη παρακολουθούν (στις πιο αισιόδοξες προβλέψεις) γύρω στα 15 παιδιά και αυτά όχι καθημερινά. Όχι το 50%, αλλά ούτε το 30% σε συμμετοχή δεν συμπληρώνεται.
Κατά συνέπεια, προφανώς και δεν είναι αυτή η αιτία που έπεσε το ποσοστό εγκατάλειψης του Γυμνασίου στο μισό.
Τα λεγόμενα της Φραγκουδάκη διαψεύδονται και από την …ίδια τη συνεργάτιδά της και καθηγήτρια κα Νέλλη Ασκούνη στο βιβλίο της, «Η Εκπαίδευση της Μειονότητας στη Θράκη», που εκδόθηκε το 2006 με λεφτά του Προγράμματος.
Στο βιβλίο αυτό η Ασκούνη μιλάει για τη στροφή των μουσουλμανικών μειονοτήτων (Πομάκων, τουρκοφανών, Ρωμά) στην δημόσια εκπαίδευση. Η στροφή αυτή, σύμφωνα με την Ασκούνη, δεν έχει να κάνει με το Πρόγραμμα Φραγκουδάκη, αλλά με αίτια κοινωνικά, οικονομικά, ιδεολογικά και άλλα.
Επιπρόσθετα, να επισημάνουμε ότι τα τελευταία χρόνια, ιδίως στο νομό Ροδόπης ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός οικογενειών (κυρίως τουρκοφανών) στέλνει τα παιδιά του σε ιδιωτικά φροντιστήρια ελληνικής γλώσσας. Και μάλιστα από χωριά που δεν διακρίνονται για την ..αγάπη τους προς την Ελλάδα και το ελληνικό κράτος.
Αυτή η εκμάθηση των ελληνικών στα ιδιωτικά φροντιστήρια προφανώς και βοηθάει τα παιδιά να τα πάνε καλύτερα στην δημόσια εκπαίδευση.
Ως Ζαγάλισα θεωρούμε ότι για την στροφή των μουσουλμανικών μειονοτήτων στην δημόσια εκπαίδευση, δύο είναι τα βασικά αίτια:
Πρώτον, η συνειδητοποίηση των μουσουλμανικών μειονοτήτων ότι πρέπει να μάθουν τη γλώσσα του κράτους στο οποίο ζουν (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομική, κοινωνική και άλλη τους πρόοδο).
Και δεύτερον (και αυτό αφορά κυρίως τους τουρκοφανείς), στην προτροπή της πρώην Πρωθυπουργού της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ, τη δεκαετία του 1990, προς τους μουσουλμάνους της ελληνικής Θράκης να στέλνουν τα παιδιά τους στα ελληνικά σχολεία.
Ακόμη και η σύζυγος του νυν πρωθυπουργού της Τουρκίας στην πρόσφατη επίσκεψή της στη Θράκη, προέτρεψε τους μουσουλμάνους ‘‘πρέπει να μάθετε καλά Ελληνικά”. Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν φαντασιώσεις, διαστρεβλώσεις και μεγαλοστομίες της Φραγκουδάκη.
ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΜΑΚΟΥΣ
Τέλος, να σχολιάσουμε και μία αναφορά στους Πομάκους:
Στις 28 και 29 Ιανουαρίου, στην Κομοτηνή, πραγματοποιήθηκε διημερίδα από επιμορφωτές του προγράμματος Φραγκουδάκη που απευθύνονταν σε εκπαιδευτικούς του νηπιαγωγείου και του δημοτικού και των τριών νομών της ελληνικής Θράκης.
Την πρώτη ημέρα της διημερίδας, Παρασκευή 28 Ιανουαρίου, πραγματοποιήθηκε εισήγηση από την Επίκουρη Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών κα. Αλεξάνδρα Ανδρούσου, με θέμα «Η σημασία της αποδοχής της πολιτισμικής και της προσωπικής ταυτότητας στην προοπτική της μάθησης».
Και ενώ η εισηγήτρια προσπαθούσε να πείσει τους δασκάλους και τους νηπιαγωγούς για τη σημασία της αποδοχής της διαφορετικότητας του κάθε μαθητή, γλωσσικής, πολιτιστικής, εθνολογικής και άλλης, ρωτήθηκε από δάσκαλο αν, στα πλαίσια αυτά της διαφορετικότητας, μπορεί να διδάξει στο σχολείο, προφανώς μειονοτικό, στο οποίο μαθητεύουν και Πομακόπουλα, ένα Πομάκικο παραμύθι!
Αντί άλλης απάντησης έλαβε από την κα Ανδρούσου τα εξής: «Α, το θέμα των Πομάκων είναι θέμα πολιτικής!»
Από τη μια λοιπόν η υπεράσπιση της διαφορετικότητας και τα μεγάλα λόγια της αριστερής, «προοδευτικής» διανόησης και από την άλλη η υποταγή του δίκαιου στις εκάστοτε πολιτικές επιδιώξεις. Κατά τα άλλα, η κα Φραγκουδάκη υπερασπίζεται τον εαυτό της (Χρόνος, 15.03.11) λέγοντας πως δεν είναι «ανθελληνίς», αλλά η δράση της έχει … πατριωτικό χαρακτήρα! «Φιλελληνίς», λοιπόν, η κυρία καθηγήτρια;
Εμείς οι Πομάκοι πάντως μέχρι να μπει πομακικό αναγνωστικό στα σχολεία με Πομάκους μαθητές και να μπουν και πομακικά τραγούδια στα βιβλία του Προγράμματος, όπως έχει κάνει με τα τουρκικά, δεν την παραδεχόμαστε ούτε για πλάκα.
Κατά τ’ άλλα περιμένει κανείς να πιστέψουμε ότι τα κίνητρα του προγράμματος αυτού είναι αντικειμενικά κι ότι δεν είναι υποκεινούμενο για να περάσει έμμεσα όλες τις επιθυμίες των τουρκοφρόνων.
Που είναι επιτέλους ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ στη Διαφορετικότητα που διατείνεται η υπεύθυνη του προγράμματος, Φραγκουδάκη;
Γιατί η εκπαίδευση των Πομάκων, και κάθε αναφορά σ’ αυτούς, είναι ΘΕΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ κι όχι αποδοχής της διαφορετικότητάς τους;
Ας μας απαντήσουν (αν μπορούν) οι υπεύθυνοι του προγράμματος που τόσο καυχιούνται για την επιτυχία του …
πηγή:Ζαγάλισα (τεύχος 53, Μάιος 2011)
