Του Δημήτρη Ρομποτή*
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα η παρέλαση μου άρεσε φέτος. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεως, μιλώ για την ελληνική παρέλαση της Νέας Υόρκης που έγινε προχτές στην 5η Λεωφόρο ως είθισται τα τελευταία 60 χρόνια και βάλε. Είχε παλμό, είχε χρώμα που λέμε και γενικά η ατμόσφαιρα ήταν πιο χαρούμενη σε σχέση με άλλες χρονιές.
Βοήθησε και ο καιρός, καθότι, παρά το κρύο, κυριαρχούσε ένας αστραφτερός ήλιος από το πρωί οπότε έκανε τον κόσμο κατά πολύ πιο πρόθυμο να ξεκουμπιστή από τον καναπέ και να επιτελέση το πατριωτικό του καθήκον.
Χιλιάδες ήταν επίσης οι ένοικοι των παραπλεύρως πολυτελών και πανάκριβων διαμερισμάτων (με τα ίδια λεφτά αγοράζεις ποδοσφαιρική ομάδα στην Ελλάδα) που είχαν βγει βόλτα με ή χωρίς τα σκυλιά τους και σταμάτησαν να χαζέψουν το θέαμα.
Δεν έλειψαν και οι τουρίστες που είχαν παραταχθεί στα πεζοδρόμια και τραβούσαν φωτογραφίες ασταμάτητα. Μια οικογένεια Τούρκων τα είχε πάρει στο κρανίο με το άρμα των Αρμενίων που συμμετέχουν παραδοσιακά στην ελληνική παρέλαση και το οποίο κατηγορούσε την Τουρκία (στην αγγλική γλώσσα κι’όχι στα αρμένικα για να τα καταλαβαίνουν μόνο οι ίδιοι) ότι είναι ένοχη γενοκτονίας.
Κάποιοι άλλοι Τούρκοι, νεαροί (αυτοί βλέπετε, έχουν λεφτά και ταξιδεύουν όπως και αεροπορική εταιρεία να τους φέρνη χωρίς στάση), δεν σταματούσαν να φωτογραφίζουν τις πανέμορφες κοπέλες του Ελληνικού Κολεγίου Θεσσαλονίκης που με άψογο σχηματισμό έδωσαν ξεχωριστό τόνο. Ομοίως και η αντιπροσωπεία του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου.
Χωρίς ομοιόμορφη ενδυμασία και βήμα, νέοι και χαρούμενοι όμως, καταχειροκροτήθηκαν. Κάποιοι Ισπανοί με τίγκα την 5η Λεωφόρο στις ελληνικές σημαίες αναρωτιόντουσαν τί ήταν όλοι αυτοί, για να τους απαντήσω με άπταιστη προφορά Καστίλλης – μη μας περάσουνε και για …βλάχους τα ζώα – ότι επρόκειτο για εκδήλωση του …Κεμπέκ! Και το πίστεψαν!
Η παρέλαση ξεκίνησε κάπως άσχημα γιατί αφηνίασε το άλογο, τί άλογο δηλαδή, σωστή αλόγα, μπροστά του ωχριούν Σουηδέζες και Νορβηγές μαζί, ενός αστυνομικού και αφού τον έριξε στο έδαφος, τον κλώτσησε κιόλας! Αυτό θα πη αντίσταση κατά της αρχής κι’όχι να αρνηθής να βγης από το αυτοκίνητο όταν σε σταματάνε για υπερβολική ταχύτητα! Ο άνθρωπος μετεκομίσθη στο νοσοκομείο και η κατάστασή του είναι σταθερή από ό,τι ξέρω.
Το άλογο ετέθη σε κατά στάβλον περιορισμόν με στέρηση σανού επί διήμερον. Το συμβάν πάντως είχε ψυχολογικό αντίκτυπο στον έφιππο παρελαύνοντα Γιάννη Νικολόπουλο, ο οποίος είχε ντυθεί Καραϊσκάκης ζηλεύοντας – καλή τη εννοία – τη δόξα του αειμνήστου Τάκη Νικολόπουλου (Κωλοκοτρώνης) και του Λεωνίδα Λόη (συνδυασμός Γέρο Δήμου και Πλαπούτα) οι οποίοι υπήρξαν οι πρώτοι διδάξαντες στις έφιππες συμμετοχές. Ο Νικολόπουλος όμως, εν αντιθέσει με τον αστυνομικό, είχε ιπποκόμο μαζί του που κρατούσε το άλογο από τα γκέμια καθόλη της διάρκεια της παρελάσεως.
Σου λέει καλός ο πατριωτισμός και το εθνικό φρόνημα, αλλά μη γυρίσουμε ανάποδα και σπάσουμε καμμιά μέση, χώρια το ρεζιλίκι! Χρειάζεται πάντως να πάρη μερικά μαθήματα ιππασίας για του χρόνου (ας ζητήση πληροφορίες από τον Δημήρη Φίλιο που είναι κλασικός ιππεύς, αν και ποτέ δεν έχει παρελάσει έφιππος) και να αφήση αληθινό μουστάκι ένα μήνα πριν, γιατί το ψεύτικο θύμιζε λίγο αποκριές …
Της παρελάσεως προηγήθη δεξίωσις στη Λέσχη της Αρμονίας (Harmony Club) όπου από νωρίς είχε γίνει το αδιαχώρητον δημιουργώντας συνθήκες …δυσαρμονίας. Ανεβαίνοντας προς τον 7ο όροφο (λόγω κλειστοφοβίας δεν παίρνω ανελκυστήρα, πάω από τις σκάλες), έκανα λάθος και μπήκα σε αίθουσα όπου γινόταν ένα «μπέιμπυ σάουερ». Πριν με καταλάβουν είχα φάει τρία-τέσσερα γλυκά γκουρμέ και ήπια ένα εξαιρετικής ποιότητος αρωματικό τσάι.
Στο τέλος ευχήθηκα στους γονείς να τους ζήση, μου δώσανε και το δώρο μου και έφυγα για την αίθουσα της δικής μας δεξιώσεως σαν να μη συμβαίνη τίποτα.
Μεταξύ των επισήμων ξεχώρισε ο Δήμαρχος της Νέας Υόρκη, κ. Ντι Μπλάσιο. Τους περνούσε όλους τουλάχιστον δυο κεφάλια, ούτε ο Ντίβατς να ήτανε! Λεβέντης, αυτόν έπρεπε να ντύσουν εύζωνα και τον στρατηγό Φράγκο Φραγκούλη (δυο μέτρα ύψος) που ήτο μεταξύ των επισήμων προσκεκλημένων και ο οποίος έχει από φυσικού του στρατιωτικό παράστημα. Οχι σαν κάτι άλλους. Ας μην πω όμως ονόματα και δημιουργήσω πικρίες μέρες που είναι.
Ο κ. Φραγκούλης, τελών εν αποστρατεία, δεν ήταν ένστολος, αλλά όλοι του απέδιδαν τιμές ούτως ή άλλως, ανάμεσά τους και ο υπεύθυνος για τη διοργάνωση της παρελάσεως, κ. Βασίλειος Γουρνέλος, ο οποίος ερχόταν κατά διαστήματα, χτύπαγε προσοχή και έδινε τη σχετική αναφορά.
Επίσημος προσκεκλημένος ήταν και ο συνταγματάρχης Σάββας Καλεντερίδης. Δεν χρειαζόταν να ξέρη κανείς ότι ήταν πρώην κατάσκοπος (στην ΚΥΠ) για να το καταλάβη! Χωρίς να τον παίρνης είδηση ήταν παντού, ανά πάσα στιγμή, μίλαγε με όλους και γενικά είχε τον έλεγχο της καταστάσεως χωρίς καν να προσπαθήση.
Προς το τέλος της παρελάσεως, εις αναζήτησιν εστιατορίου εκεί κοντά, σταμάτησα σε ένα γαλλικό μπιστρώ, «Le Charlot» ονομάζεται, όπου με έκπληξη διαπίστωσα ότι είχε καταληφθεί από Κυπρίους! Ο μαίτρ με ενημέρωσε ότι το είχαν κλείσει μέχρι τις επτά, οπότε δεν δεχόταν άλλους πελάτες.
Πάντα πιο οργανωμένοι οι Κύπριοι είχαν φροντίσει για τις γαστρονομικές ανάγκες των επισήμων που παρήλασαν μαζί τους και οι οποίοι είχαν έτσι την ευκαιρία να αποτίσουν φόρο τιμής και στη γαλλική κουζίνα!
Εγώ απέτισα φόρο τιμής στο παραπλεύρως ιταλικό «Sant Ambroeus» (μην σας μπερδεύη το γαλλικό όνομα), αλλά οι τιμές ήταν τσουχτερές και το μετάνοιωσα! Τα λάθη πληρώνονται, και με πιστωτική κάρτα ευτυχώς …
Την παράσταση κάθε χρόνο κλέβουν οι εύζωνοι της Προεδρικής Φρουράς προκαλώντας εκρήξεις ενθουσιασμού καθώς τα τσαρούχια χτυπούν ρυθμικά την άσφαλτο.
Φέτος όμως την παράσταση έκλεψε η χαριεστάτη και καλλίγραμμος γυμνάστρια του Ελληνικού Κολλεγίου Θεσσαλονίκης, της οποίας η άψογος εμφάνισις εξετιμήθη δεόντως υπό του επευφημούντος πλήθους.
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
