γεννήθηκε το 1946 στα Βασιλικά Ευβοίας και ήταν το τρίτο παιδί της οικογένειας του Αναστάσιου και της Ελευθερίας Γεραμάνη. Μαθητής ακόμη στο χωριό του, έδειξε από μικρός την αγάπη του για την δημοσιογραφία, εκδίδοντας μάλιστα μια δίφυλλη εφημεριδούλα, τον “Μαθητικό φάρο”, η έκδοση της οποίας σταμάτησε νωρίς, ύστερα από την παρέμβαση της αστυνομίας και του κατεστημένου της εποχής. Ανήσυχος καθώς ήταν, στράφηκε από τα 16 του χρόνια στις δύο μεγάλες του αγάπες: το αθλητικό ρεπορτάζ και το λαϊκό τραγούδι. Έφευγε από το χωριό του με τα φορτηγά που μετέφεραν κεραμίδια για την Αθήνα, προκειμένου να καλύψει ποδοσφαιρικά ματς για την αθλητική εφημερίδα “Φως των σπορ” και επέστρεφε -πάλι με τα φορτηγά- τα ξημερώματα στο Βασιλικό, λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι του σχολείου. Ήταν μαθητής στα Βασιλικά Ευβοίας, όταν πήρε για πρώτη φορά συνέντευξη από τον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Στέλιο Καζαντζίδη τον Ιούλιο του 1963. Από τότε με τον Καζαντζίδη έγιναν αδελφικοί φίλοι, μέχρι που έφυγε από τη ζωή το 2001.
Στα 38 χρόνια φιλίας έκανε μαζί του 56 συνεντεύξεις. Και από ποιον δεν είχε πάρει συνέντευξη: Μίκης Θεοδωράκης, Σταύρος Ξαρχάκος, Γιώργος Ζαμπέτας, Γιώτα Λύδια, Πόλυ Πάνου, Σωτηρία Μπέλλου, Μανώλης Αγγελόπουλος, Γιώργος Μητσάκης, Απόστολος Καλδάρας, Ιωάννα Γεωργακοπούλου, Κώστας Βίρβος, Μιχάλης Γενίτσαρης, Βαγγέλης Περπινιάδης, Μαριάννα Χατζοπούλου, Γιάννης Τατασσόπουλος, Γιώργος Μανισαλής, Ακης Πάνου, Αννα Χρυσάφη, Αντώνης Ρεπάνης, Βίκυ Μοσχολιού και εκατοντάδες ακόμη.
Το 2001 επιμελήθηκε την έκδοση του ημερολογίου για τον Στέλιο Καζαντζίδη “Όταν η φωνή φτάνει τον θρύλο”, ενώ πάντα είχε στο μυαλό του να γράψει τα βιώματά του από όλα όσα έζησε τα 38 χρόνια κοντά στον Στέλιο Καζαντζίδη. Όμως δεν πρόλαβε. Δεκα πέντε χρόνια πριν, το 1986, κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο “Ρεπορτάζ από τη Σιβηρία” με τις εμπειρίες του -όπως ο ίδιος σημείωνε στην εισαγωγή- από “ένα συγκλονιστικό 15νθήμερο ταξίδι στις αχανείς εκτάσεις, στην καρδιά της -πρώην- Σοβιετικής Ένωσης”.
Ήταν τόσο γνώστης του λαϊκού τραγουδιού και τόσο καλόψυχος και δημιουργικός ως άνθρωπος, που και ο άλλος μεγάλος του λαϊκού τραγουδιού Γρηγόρης Μπιθικώτσης, που έφυγε πρόσφατα, του εμπιστεύτηκε πριν από δύο χρόνια την αυτοβιογραφία του “Εγώ ο Σερ”. “Για μένα ήταν μεγάλη τιμή να με εμπιστευτεί ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης για να γράψω για την ζωή του παρότι γνώριζε ότι ήμουν πολύ φίλος με τον Στέλιο Καζαντζίδη” είχε πει ο Π.Γεραμάνης, όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο. Στην δημοσιογραφική του καριέρα εργάστηκε στο “Φως των σπορ”, στην “Ακρόπολη”, στην “Απογευματινή”, στο “Έθνος”, ενώ τα τελευταία 18 χρόνια ανήκε στο δημοσιογραφικό δυναμικό των Νέων.
Εργάστηκε κατ’ αρχήν ως υπεύθυνος του επαρχιακού ρεπορτάζ, αλλά και στέλεχος του πολιτιστικού τομέα “Ορίζοντες”. Αν και έγραφε για το γνήσιο λαϊκό τραγούδι δεν εγκατέλειψε -στην έντυπη δημοσιογραφία- την άλλη μεγάλη αγάπη του: το αθλητικό ρεπορτάζ. Κάθε Σάββατο, από τη στήλη του “Για θυμήσου”, της “Ομάδας”, θύμιζε στους παλαιότερους και μάθαινε στους νεώτερους αναγνώστες και φιλάθλους για στιγμές, ποδοσφαιριστές και ομάδες των δεκαετιών του ’50 και το ’60.
Παράλληλα, κάθε Παρασκευή, από τους “Ορίζοντες” έδινε γευστικές προτάσεις για τους αναγνώστες των Νέων, παρουσιάζοντας κουτούκια, ταβέρνες, αλλά και ρεστοράν. Με το ραδιόφωνο άρχισε να ασχολείται από το 1989, έχοντας την επιμέλεια και την παρουσίαση εκπομπής για το λαϊκό τραγούδι στον 902 Αριστερά στα FM και συνέχισε στην Ελληνική Ραδιοφωνία, με τους “Λαϊκούς βάρδους”, που φέτος συμπλήρωσαν 15 χρόνια στα ερτζιανά, αλλά και τους “Άσσους των γηπέδων” στην ΕΡΑ Σπορ καθώς και με εκπομπή για τους απόδημους στην ΕΡΑ 5.
Το 1999, για την 32χρονη -τότε- προσφορά του στη δημοσιογραφία, καθώς και για την ιστορική έρευνα και μελέτη της λαϊκής μουσικής και του αθλητισμού μέσα από 1.500 εκπομπές από το κρατικό ραδιόφωνο, τιμήθηκε με το δημοσιογραφικό βραβείο της χρονιάς εκείνης από το Ίδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθανασίου Βασ. Μπότση, παραλαμβάνοντας το βραβείο από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο. Τον Ιούνιο του 2002 ο δήμος Λιλαντίων τίμησε τον Πάνο Γεραμάνη για την πολύχρονη προσφορά του στη δημοσιογραφία και για την έρευνα στο λαϊκό τραγούδι και τον αθλητισμό.
Ο Πάνος Γεραμάνης πέθανε το 2005 Μεγάλο Σάββατοστο εξοχικό του στην Πάργα, όπου είχε μεταβεί για τις ημέρες του Πάσχα, από ανακοπή καρδιάς. πηγή:’chiosnews
