Παίχθηκε στην άσφαλτο και όχι στον χωματόδρομο προς την Δράμα μεταξύ μιας Υπουργικής λιμουζίνας και παικτών μια ομάδας Θεσσαλονικέων επιχειρηματιών που ήθελαν να καταθέσουν το κοινό πρόβλημα που βασανίζει τις επιχειρήσεις τους, και για το οποίο ο εν λόγω Υπουργός υποσχέθηκε να τους ακούσει και να τους βοηθήσει κατά την περιοδεία του στην Βόρεια Ελλάδα.
Η ομάδα επιχειρματιών για να έχουν και ένα πρόσωπο της πολιτείας που θα πλησίαζε τον Υπουργό, πήραν μαζί τους τον Νομάρχη με τον οποίον ταξίδεψαν στην Δράμα, όπου και θα είχε δημόσια ομιλία ο Υπουργός σε κατοίκους και φορείς της πόλης.
Η ομάδα της Θεσ/νίκης περίμενε να τελειώσει ο Υπουργός την ομιλία, αλλά φεύγοντας ο ίδιος δεν είχε τον χρόνο για να τους ακούσει.
Όμως για να μην τους αφήσει σύξυλους, κάνοντας τον κόπο να πάνε μέχρι την Δράμα είπε στον Νομάρχη , να τον ακολουθήσει η ομάδα και όταν σταματήσει κάπου θα τους ακούσει.
Η Υπουργική λιμουζίνα ξεκίνησε και από πίσω ακολουθούσε το πολυτελές Μερσεντές τζιπ των επιχειρηματιών μαζί με τον άρχοντα του Νομού.
Στράτα – στρατούλα λιμουζίνα και τζιπ προχωρούσαν στην Εθνική οδό όταν ξαφνικά σταμάτησε η λιμουζίνα και σε κλάσμα δευτερολέπτου βγαίνει ο υπουργός από την θέση του συνοδηγού και τρέχει προς την πόρτα του οδηγού, απ΄ όπου βγήκε ο σοφέρ, πιάνει το τιμόνι ο Υπουργός με συνοδηγό τον σοφέρ, και τους φρουρούς να είναι στα πίσω καθίσματα.
Η ομάδα του τζιπ σάστισε για λίγο, δηλαδή όσο κράτησαν οι αλλαγές του οδηγού με τον συνοδηγό της λιμουζίνας, και δεν κατάλαβαν τι να κάνουν, να βγουν από το τζιπ και να πλησιάσουν τον Υπουργό, όπως τους έδωσε οδηγίες, ή …;;
Μέχρι να πουν το ή.., η λιμουζίνα έγινε καπνός..
Ο Υπουργός παίρνοντας τον ρόλο του σοφέρ πάτησε το γκάζι και έφυγε με χίλια προς Θεσ/νίκη. Το καντράν χτύπησε πάνω από 220 χιλιόμετρα με την ταχύτητα που πετούσε πλέον ο Υπουργός.
Το τζιπ προσπάθησε να τον φτάσει, αλλά ο Υπουργός ήταν άπιαστος, μέχρι που τον έχασε εντελώς.
Τι Σουμάχερ, τι Άϊτον Σένα βάλτε τον Υπουργό, να δείτε ράλι τρέλα.
Το παιχνίδι του τροχού της τύχης δεν χάθηκε ακόμα. Τελευταία ελπίδα της ομάδας των Θεσσαλονικέων ήταν το αεροδρόμιο Μακεδονία, απ΄ όπου θα έπαιρνε το αεροπλάνο ο οδηγός – σοφέρ ύπουργος για την Αθήνα.
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο η ομάδα των Θεσσαλονικέων έχοντας μπροστά τον Νομάρχη έτρεχε προς την αίθουσα των VIPS όπου και τους φρέναρε η ασφάλεια.
Ε΄…, που πάτε κύριοι…, απαγορεύεται να περάσετε …, και πριν τελειώσει την φράση ο φρουρός είδαν να πετά ήδη το αεροπλάνο του Υπουργού.
“..Πάει τον χάσαμε….,” αναστέναξαν όλοι μαζί και συνέχισαν, “..άϊντε και χαιρετίσματα στην εξουσία..”
Έτσι χάθηκε η ευκαιρία να πουν στον Υπουργό αυτά που δεν ήθελε να ακούσει, γι΄ αυτό και έγινε σίφουνας της ασφάλτου.
Σήμερα γελάνε με την περίπτωση τους η ομάδα των Θεσσαλονικέων για το πόσο αφελείς αποδείχθηκαν ,μάλιστα και με την καθοδήγηση του Νομάρχη,.
“.. Μάλλον αυτός ήταν ο γκαντέμης της ιστορίας..” λένε μεταξύ τους, και σκάνε στα γέλια.
Και βέβαια έκτοτε το κοινό πρόβλημα των επιχειρηματιών παραμένει μέχρι και σήμερα.
Ένα είναι το σίγουρο πώς δεν πρόκειται ξανά να προσκυνήσουν τροχούς της ασφάλτου και ας είναι Υπουργικά.
