“Δέν σας χρειάζεται…,είμαστε εμείς που θα σας βοηθήσουμε την κατάλληλη στιγμή…”. Αυτό είναι το σύνθημα και η γραμμή πλεύσης όλων των τραπεζικών συστημάτων. Οι δε πολιτικοί έχουν σταθερά το περίφημο δόγμα “Οικονομική ανάπτυξη”, όπου όλοι εμείς συνυπεύθυνα συμμετέχουμε στην διατήρηση και διόγκωση της εξουσίας αυτής.
Οι πολίτες των αναπτυγμένων χωρών όπως και η Ελλάδα έχασαν κάθε έννοια περί άρτια ζωής όπως το αναπτύσσει ο Αριστοτέλης στα πολιτικά Α΄.
Μια οικονομία που λειτουργεί στα πλαίσια της οικογένειας και της οικιακής οικονομίας που σκοπό έχει να αναπτύξει τα αναγκαία του βίου, όπως τροφή, ένδυση, σπίτι, εξασφαλίζοντας τα απαραίτητα αγαθά στην οικογένεια, ενώ τα παραπέρα ανταλλάσει σε ότι της λείπει, όπως λάδι, σιτάρι, κ.λ.π.
Είναι ο λεγόμενος αντιπραγματισμός. Αυτή η οικονομία κατά τον Αριστοτέλη είναι η “κατά φύση” οικονομία, βασίζεται στην αυταρέσκεια, γιατί υπάρχει κα η “παρά φύση”, όπως ο άμετρος πλουτισμός δια νομίσματος διεξαγόμενο εμπόριο. Το χρηματιστικό “καπηλικόν” και τους εμπόρους “καπήλους”. Με αντικειμενικό σκοπό τους, την συναποκόμιση του μέγιστου κέρδους.
Ο Αριστοτέλης απέρριψε την χρηματιστική εμπορική δραστηριότητα που ασκείται από επαγγελματίες (εμπόρους) και μαζί μ΄ αυτήν απέρριψε κάθε άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα , καθώς μοιρέως κυριαρχείται από το χρηματικό κέρδος, την συσσώρευση χρηματικού πλούτου, και κατ΄ ακολουθίαν δημιουργείται η έννοια του τόκου από δανεισμό των χρημάτων, δηλαδή “πράγμα εντελώς αντίθετο προς την φύση”.
Πόσο μακριά έβλεπε αυτός ο φιλόσοφος, δάσκαλος, φαίνεται ιδιαίτερα στις ημέρες μας, όπου το κέρδος και ο πλουτισμός στην καταναλωτική κοινωνία που δημιούργησαν οι πολιτικές ηγεσίες, εξουσιαστές δεν έχει αρχή και τέλος στο ορίζοντα, οδηγώντας το άτομο σε πνευματική υπαρξιακή αδιέξοδο, και η ατομική ελευθερία στο όνομα του οικονομισμού να περνά στο δόγμα της δουλείας.
Με απλά λόγια όλοι μας αυτοτροφοδοτούμαι τον μηχανισμό οικονομίας, με το να κυνηγάμε το χρήμα του πλούτου, την κατανάλωση, την σπατάλη.
Έτσι με το δόγμα της δήθεν οικονομικής ανάπτυξης των κρατών, τα πιστωτικά ιδρύματα φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια για να μας “βοηθούν” δήθεν, όταν μας χρειαστεί να ικανοποιήσουμε το καταναλωτικό μας χόμπι της απληστίας.
Και να έχουμε ως αποτέλεσμα σήμερα να μας κυβερνούν οι 10-20-50 τραπεζίτες ανά τον κόσμο, να μας διαμορφώνουν οικονομικά παιχνίδια με την στενή υποστήριξη του κάθε κράτους.
Στην Ελλάδα όπως και σε άλλα κράτη το γενικό κουμάντο για την ποιότητα της ζωής του πολίτη έχουν οι τράπεζες. Ένα παράδειγμα είναι με τα δάνεια που έδιναν στους απροστάτευτους πολίτες, χωρίς την φερεγγυότητα. Ένα ρίσκο καθαρά για το κάθε χρηματιστικό ίδρυμα που μοιράζει ανεξέλεγκτα .
Τα περισσότερα δάνεια αυτά δεν εξοφλήθηκαν για λόγους που γνωρίζει ο δανειολήπτης. Τα ανεξόφλητα αυτά δάνεια ουσιαστικά παραγράφονται, χωρίς να τα γνωρίζει ο δανειολήπτης (και εδώ ας με διαψεύσει οποιοσδήποτε με στοιχεία). Όμως το ρίσκο αυτό της τράπεζας και πάλι ο δανειολήπτης θα το πληρώσει, ενώ το τραπεζικό ίδρυμα τρίβει τα χέρια του, με το που ανατοκίζει και ξανατοκίζει τα αφερέγγυα δάνεια με τα τεράστια ποσά.
Ένα ανέλπιστο κέρδος των τραπεζών. Ενώ ο δανειολήπτης για το αφερέγγυο δάνειο (αυτό και μόνο) που δεν έχει την δυνατότητα εξόφλησης, αντί η τράπεζα να ζημιωθεί για το ρίσκο της, ωστόσο λαμβάνει ζεστό χρήμα αφού έχει μεταπουλήσει το ανεξόφλητο δάνειο στο εξωτερικό κυρίως στις ΗΠΑ, μαζί με όλα τα προσωπικά δεδομένα του δανειολήπτη, σε χρηματιστηριακά πιστωτικά ιδρύματα, τα οποία είναι καλά οργανωμένα με κλιμάκια εισπρακτικού μηχανισμού.
Η δουλειά τους είναι να μαζεύουν και το τελευταία σεντς του Ευρώ με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο. Η συνεργασία αυτή των Ελληνικών τραπεζών (και όχι μόνο) εκεί που δεν μπορεί να εισπράξει από τον δανειολήπτη τα 100 Ευρώ, με την μεταπώληση του δανείου θα εισπράξει έστω τα 50 Ευρώ cash και ατσαλάκωτα, και πάλι κερδισμένες θα βγουν από το τίποτα που δεν θα μπορούσαν να εισπράξουν από τον αφερέγγυο δανειολήπτη.
Η δε ξένη εταιρεία που αγόρασε το ανεξόφλητο δάνειο θα εισπράξει τα άλλα 50 Ευρώ του δανείου καθαρά, και ουρανοκατέβατα . Οι δουλειές πάνε τόσο καλά για τις εταιρείες που πωλούν τσαμπουκά,που γέμισαν με υποκαταστήματα σ΄όλη την Ευρώπη, μαζεύοντας κάθε χαμένο Ευρώ των τραπεζών, για κάποια δάνεια που μοιράζονται χωρίς να έχουν περιουσιακά στοιχεία οι δανειολήπτες τους, κυρίως για καταναλωτικά δάνεια.
Οι εισπρακτικές εταιρείες έχουν γίνει χρήσιμες και στενοί συνεργάτες όλων σχεδόν των τραπεζών, σε μια συνεργασία όπου οι δύο πλευρές βγαίνουν πάντα κερδισμένοι.
Μόνο ο άμυαλος δανειολήπτης που με πολύ ευκολία ικανοποιεί τα γούστα του , για ανεξέλεγκτη κατανάλωση χωρίς να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του, και έτσι χάνει τον ύπνο του.
Όσο για τις ανεξάρτητες αρχές του Ελληνικού κράτους ουσιαστικά είναι ανύπαρκτες, ανήμπορες να προστατεύσουν τον πολίτη και τα δικαιώματα του, όπως τα προσωπικά του δεδομένα., σε κάθε περίπτωση κωφεύουν. Μοιάζουν σαν ανεξάρτητες αρχές φαντασμάτων, όμως ο βαρβάτος μισθός τους από τις πλάτες των πολιτών πέφτει κάθε μήνα απαραιτήτως.
Όσο για το κράτος δικαίου όπως έπρεπε να είναι χαρίζει όχι σε μια, αλλά σε όλες τις τράπεζες ιδιωτικές και κρατικές δις Ευρώ του Ελληνικού εργαζόμενου λαού, εισφορές που δεν αποδίδει ποτέ στα ασφαλιστικά ταμεία τους, δημιουργώντας τεράστια μαύρη τρύπα στα έσοδα το κρατικού ταμείου. Θυμίζει μάλιστα την εποχή της δικτατορίας όπου χαρίστηκαν τα δάνεια των αγροτών και των φτωχών.
Η τωρινή, αλλά και οι προγενέστερες κυβερνήσεις χαρίζουν δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες, που δεν απέδωσαν ποτέ τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ βάσει του συντάγματος θα έπρεπε πρώτον να κλείσουν οι τράπεζες αυτές, και δεύτερον να βγουν σε πλειστηριασμό όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία, έτσι ώστε να εισπράξουν και την τελευταία δεκάρα του χρέους τους στο ταμείο του κράτους, όπως ακριβώς συμβαίνει με τον απλό πολίτη.
Όπως συνέβη με το σκάνδαλο Κοσκοτά μέγα τραπεζίτη και χρηματοδότη πολιτικών κομμάτων ,ο οποίος δικάστηκε για τις παρανομίες, και εξέτεινε την ποινή του στις φυλακές, το ίδιο έπρεπε να συμβεί και με τις τράπεζες, τραπεζίτες που χρωστούν και της Παναγιάς τα μάτια.
Αντί αυτού η πολιτεία τους προστατεύει, ισοπεδώνοντας το σύνταγμα , όπου και πάλι ρητά αναφέρει ισονομία – ισοπολιτεία. Μια θεωρεία ουσιαστική μόνο για κατανάλωση, όπως είναι και τα δάνεια που μοιράζουν ανεξέλεγκτα οι σύγχρονοι τοκογλύφοι, νυχτερίδες του κατεστημένου, απόλυτα προστατευόμενα μέλη της παγκοσμιοποίησης.
Συμπέρασμα:
1) Μην δανείζεστε ούτε ένα Ευρώ
2) πετάξτε τις πιστωτικές κάρτες τις οποίες ούτως ή άλλως ούτε ο πιο διαβασμένος οικονομολόγος δεν βγάζει τον ακριβή λογαριασμό του χρέους με τους τόκους, και τους τόκους υπερημερίας, έξοδα κ.λ.π
3) βρείτε την ψυχική σας ηρεμία με τα απλά και καθημερινά πράγματα.
Όσα φέρει η ζωή, και όσα δεν φέρει δεν χάλασε και ο κόσμος, ούτε γινόμαστε πιο φτωχοί, απολαύστε τον ύπνο σας χωρίς εφιάλτες !!!
4) Αγοράστε ξανά ένα κουμπαρά και φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι. Μόνο έτσι θα ξαναποκτήσετε την άρτια ζωή “κατά φύση”.
