Η θαυματουργή εικόνα του Αγίου Νικολάου στην περιοχή στην θέση του κτήμα “Κοντογιάννη Πλατανιάς & Βογατσικού……
Ποιος είναι όμως ο σπουδαίος αυτός Άγιος πατέρας που έχει δώσει το όνομά του σε τόσους πιστούς Χριστιανούς και θεωρείται προστάτης των ναυτικών της χώρας;
Τα θαύματα του Αγίου Νικολάου.
Ένας εκ των κατοίκων της περιοχής αφηγήθηκε στον δημοσιογράφο γεγονός που του συνέβη , όταν ενώ όργωνε το χωράφι του απέναντι από τον ναό Αγίου Νικολάου, χάλασε το τρακτέρ , δεν έπαιρνε εμπρός με τίποτα, αφήνοντας την δουλειά του στην μέση , ενώ και η νύχτα σύντομα θα τον έβρισκε εκεί στο χωράφι , μην μπορώντας ούτε να επιστρέψει στο σπίτι του.
Στην απελπισία του στράφηκε προς την εκκλησία του Άγιο Νικόλαο και με κλάματα προσευχήθηκε μέχρι να ξημερώσει να μην πάθει κάτι μέσα στην νύχτα . Λίγο αργότερα ξαναπροσπάθησε να επανεκκίνηση το τρακτέρ ,το οποίο για μεγάλη του έκπληξη αμέσως πήρε μπρος, αναφωνώντας » Είναι θαύμα …Είναι θαύμα! «. Έτσι μπόρεσε να τελειώσει το όργωμα πριν καλά, καλά νυχτώσει, παράλληλα έκανε τάμα στον Άγιο.
Ένας άλλος χωρικός που κυνηγούσε στην περιοχή, στον δημοσιογράφο περίγραψε την δικιά του θαυμαστή ιστορία , όταν στο κυνήγι του έτυχε κάτι πάρα πολύ σοβαρό για το οποίο δεν θέλησε να επεκταθεί με τις λεπτομέρειες.
Καθώς η ζωή του κινδύνευε άμεσα, ζήτησε την βοήθεια του Αγίου Νικολάου, οποίος και πάλι έκανε το θαύμα του. Ο κυνηγός βαθιά συγκινημένος έκανε δωρεά στην εκκλησία μια εικόνα του Αγίου Γεωργίου, ενώ κάθε χρόνο επισκέπτεται το ναό , οπού συλλογίζεται για ώρες.
Ομαδικής εργασίας τους στον ναό.
Ήταν αργά το μεσημέρι ,όταν η ομάδα έξω από την εκκλησία κάθισε για κολατσιό . Λίγα λεπτά αργότερα , περνούσαν τρία άτομα με σακούλες και εργαλεία στα χέρια τους. Στην αρχή πήραν μια τρομάρα καθώς τα άτομα αυτά φαίνονταν αλλοδαποί, όμως έκαναν λάθος.
Τα τρία αυτά άτομα ήρθαν αποκλειστικά για να βοηθήσουν την ομάδα στην επισκευή της εκκλησίας Αγίου Νικολάου , η οποία κάποτε τους πρόσφερε προστασία , καθώς περνούσαν παράνομοι από την περιοχή και την Ελλάδα. Ενώ δεν θεωρούν και το γεγονός καθόλου τυχαίο ,που μόλις λίγες ημέρες αργότερα βρήκαν εργασία με την οποίαν νομιμοποιήθηκαν και σήμερα ζουν καλά στην γύρο περιοχή μαζί με της οικογένειες τους.
Έκτοτε τακτικά έρχονται στον Άγιο να τον ευχαριστήσουν ανάβοντας ένα κερί και κόβοντας πάντα τα αγριόχορτα γύρο από τον ναό.
Βλέποντας δε την ομάδα να προσπαθεί να επιδιορθώσει το ναό , δεν το σκέφτηκαν ούτε λεπτό, άφησαν τις δουλειές τους και ήρθαν να βάλουν ένα χεράκι έμπειρο ,αφού με το πέρασμα του χρόνου έγινα καλή τεχνίτες οικοδομών.
Η παρουσία τους ήταν τακτική με την πολύτιμη βοήθεια που έδωσαν στα μερεμέτια.
«Δεν έχω λόγια να εκφραστώ τόσο για την πανέμορφη πλούσια περιοχή, όσο κυρίως για τον θαυματουργό Άγιο Νικόλαο ,που κόντρα των καιρικών συνθηκών και της φθοράς , στέκεται εκεί αγέραστος πάνω από ένα αιώνα.
Συνιστώ δε σε όλους, κατοίκους της περιοχής, αλλά και τους εκδρομείς να μην χάσουν την ευκαιρία και να προσκυνήσουν τον ναό του Άγιο Νικόλαου.
Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου του 270 μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας (σημερινό Γκελεμίς της Τουρκίας) από γονείς ευσεβείς και πλούσιους και έτυχε επιμελημένης μόρφωσης. Σε νεαρή ηλικία, ο Νικόλαος, έμεινε ορφανός και κληρονόμησε μεγάλη περιουσία. Από νωρίς στη ζωή του είχε αφιερωθεί στα Θεία. Αφού μοίρασε την περιουσία του στους άπορους, χειροτονήθηκε ιερέας και αγωνίστηκε για τη διάδοση της χριστιανικής πίστης, προστατεύοντας συγχρόνως κάθε αδύνατο, πάσχοντα ή αδικούμενο. Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο και έγινε ηγούμενος της Μονής Σιών στα Μύρα της Λυκίας. Όταν απεβίωσε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, οι επίσκοποι αναγόρευσαν Αρχιεπίσκοπο τον Νικόλαο. Η άνοδός του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο των Μύρων της Λυκίας (σημερινό Ντεμρέ Τουρκίας), προκάλεσε την οργή των ειδωλολατρών, οι οποίοι των συνέλαβαν και τον υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια.
Αποφυλακίστηκε μετά την επικράτηση του Μεγάλου Κωνσταντίνου και αφοσιώθηκε στο ποιμαντικό του έργο. Έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας (325 μ.Χ.), όπου διαμορφώθηκε ως γνωστόν το χριστιανικό δόγμα, με την καταδίκη της αίρεσης του Αρείου. Κοιμήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 343 μ.Χ. και μετά την κοίμησή του ονομάστηκε «μυροβλύτης», επειδή τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν άγιο μύρο. Στον Άγιο Νικόλαο αποδίδονται και πολλά θαύματα.
Το μεγαλύτερο μέρος των λειψάνων του βρίσκονται σήμερα στη Βασιλική του Αγίου Νικολάου στο Μπάρι της Ιταλίας και ένα μέρος τους στον ναό του Αγίου Νικολάου στο νησάκι Λίντο της Βενετίας. Η μεταφορά τους στην Ιταλία έγινε επί βυζαντινού αυτοκράτορα Αλεξίου Β’ Κομνηνού (1180-1183 μ.Χ.), όταν τα Μύρα κατακτήθηκαν από τους Σελτζούκους Τούρκους και υπήρχε κίνδυνος να τα καταστρέψουν.
Στην ελληνική λαϊκή παράδοση η εορτή του Αγίου Νικολάου αποτελεί το τέλος του εορταστικού τριημέρου που ονομάζεται «Νικολοβάρβαρα» και είναι ταυτισμένα με το δυνατό κρύο και τις άσχημες καιρικές συνθήκες.
