Του Δημήτρη Ρομποτή*
Κάθε φορά που έρχονται εκλογές στην Ελλάδα πετιέται από ξαρχής σαν τη Ρωμιοσύνη και το «φολκλορικό» αίτημα να ψηφίζωμε, λέει, οι …ωμογενείς δια της επιστολικής ψήφου ή μέσω υπολογιστών,διότι δεν νοείται το 2015 να στερούμαστε του «ιερού» τούτου συνταγματικού δικαιώματος δια το οποίον τόσοι και τόσοι ηγωνίσθησαν τραπεζώνοντας παρεπιδημούντες πολιτικάντηδες, κάνοντάς τους «Γκράντ Μάρσαλ» (ή Βασιλιάδες του Καρναβαλιού) σε παρελάσεις, διοργανώνοντας συγκεντρώσεις με κουβαλητούς δια τηλεφωνημάτων, ενίοτε και εκβιαστικών, και γενικά σπαταλώντας ενέργεια πολύτιμη η οποία, ευτυχώς, δεν ξοδεύτηκε αλλού, διότι τότε ίσως να είχαμε πραγματικό πρόβλημα!
Ετσι και τώρα, οι φωνές, ακόμα κι’από σοβαρούς ανθρώπους πληθαίνουν καθώς μία ακόμη εκλογική αναμέτρηση θα περάση βλέποντας τα αποτελέσματα από την τηλεόραση σαν να είναι ποδοσφαιρικός αγώνας, χωρίς να έχουμε την ικανοποίηση ότι συμμετείχαμε και εμείς στη διαμόρφωση της μοίρας του τόπου (άσχετα αν ζούμε χιλιάδες μίλια μακρυά και η δική μας καθημερινότητα είναι άσχετη με τη δική τους, όσο κι’αν τους αισθανόμαστε κοντά μας κι’ας είμαστε πιο Ελληνες από αυτούς – άλλη κοροϊδία που μέχρι και ο Σαββόπουλος τόλμησε να αρθρώση! Και οι σοβαροί όμως λένε μαλακίες, πάρτε εμένα για παράδειγμα …), ότι η φωνή μας ακούστηκε, λες και χέστηκε κανένας να την ακούση!
Αλλοι πάλι, πιο «ντάουν του έρθ», λένε ότι πέραν από τα ψευτοϊδεολογικά και τα ρομαντικά, στην Ελλάδα έχουμε περιουσία, πρέπει να έχουμε και λόγο για νομοθεσίες οι οποίες μας αφορούν και μας κοστίζουν χιλιάδες δολάρια. Ορθώς, αγαπητοί μου, αλλά και εγώ μπορεί να έχω περιουσιακά στοιχεία στον Ισημερινό, την Ισπανία και τη Ρωσσία, δεν ψηφίζω όμως στις εκλογές αυτών των χωρών κι’ούτε τέθηκε ποτέ το θέμα από εμένα ή αυτούς. Μα είμαστε Ελληνες πολίτες, λένε αγανακτισμένοι, αγκομαχώντας εθνική υπερηφάνεια.
Ναί, αγαπητοί μου, είμεθα και από αυτό, αλλά ζούμε στις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Αυστραλία κλπ. Μα οι Μεξικανοί ψηφίζουν, οι Τούρκοι το ίδιο, μόνον εμείς πρέπει να ταξιδέψουμε για να ασκήσουμε το συνταγματικό μας δικαίωμα, και, το χειρότερο, σταματήσανε τα ελληνικά κόμματα να επιδοτούν αεροπορικά εισιτήρια! Δεν είναι κατάσταση αυτή!
Εδώ συμφωνώ, τα ελλαδικά κόμματα θα έπρεπε να εξακολουθούν να πληρώνουν τα αεροπορικά μας εισιτήρια αν θέλουν την ψήφο μας τόσο πολύ! Κοτζάμ συνταγματικό δικαίωμα, να το διαθέσωμε τσάμπα και να πληρώσωμε από πάνω; Κερατάδες και ζημιωμένοι δηλαδή;
Ούτε αυτό το επιχείρημα πάντως, ότι οι Μεξικανοί και οι Τούρκοι ψηφίζουν, βοηθάει διότι οι «δημοκρατίες» τους είναι οι τελευταίες που θα θέλαμε της Ελλάδος, με όλα της τα προβλήματα, να μοιάση!
Πέραν από τους καλοπροαίρετους και τους αφελείς, το δικαίωμα ψήφου στους …ωμογενείς ζητούν επιμελώς και με ποικίλους τρόπους διάφοροι νταραβεριτζήδες οι οποίοι αποβλέπουν σε ίδιον όφελος (έτσι γίνεται πάντα, άλλωστε). Σου λέει αν γίνω κομματάρχης κάποιου ή κάποιων, αποκτώ μεγαλύτερη ισχύ, πουλάω μούρη και προϊόντα, μαζεύω χρήμα δια του «φάντρέιζινγκ» (η Ντόρα, για παράδειγμα, έπαιρνε σβάρνα τις Καρολίνες όπου διαβιούν και προκόβουν πολυάριθμοι Ευρυτάνες «νταϊνιέρηδες» όταν ήταν υποψήφιος στην Ευρυτανία.
Παρεπιπτόντως, το ίδιο κάνουν και οι γύφτοι οργανοπαίκτες, προς τιμήν τους, όμως, για καθαρώς επαγγελματικούς λόγους!), χώρια που βάζω και μαγιά ως μελλοντικός βουλευτής των αποδήμω (κάποιοι ακόμη πιο αλαζόνες και πέραν του δέοντος ευφάνταστοι, βλέπουν μέχρι προεδρία της Δημοκρατίας …) και γενικά γίνομαι «πλέυ μέικερ», μέχρι ο Αβραμόπουλος με παίρνει τηλέφωνο στη γιορτή μου!
Ολα αυτά γίνονται και τώρα θα μου πείτε, φανταστήτε όμως τί θα γινόταν αν ψηφίζαμε κιόλας! Τα προαναφερθέντα στον υπερθετικό βαθμό και βάλε! Να σημειωθή επίσης, ότι αν και την πρωτοκαθεδρία σε τέτοιες κινητοποιήσεις παραδοσιακά είχαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δεν έλειψε η ανάλογη δραστηριοποίηση κι’από αριστερότερα κόμματα, ΚΚΕ μη εξαιρουμένου. Το ομογενειακό κομματικό αλισβερίσι είναι όπως τους πατροπαράδοτους χορούς μας: μπορεί ένας να σέρνη αλλά ακολουθούν όσοι θέλουν!
Βέβαια, σε μια δημοκρατία, σαν την ελλαδική, που δεν έχει αδιέξοδα, δεν θα ήταν το τέλος του κόσμου αν και οι …ωμογενείς ψήφιζαν, εδώ ο Σημίτης είχε εισάγει τόσους Πόντιους για να κερδίση τις εκλογές, πόσο μάλλον που μιλάμε δια αναμφισβητήτου ταυτότητος Ελληνες!
Χώρια που ισχύει και το μόδα είναι θα περάση, δηλαδή μετά από μία-δύο το πολύ εκλογές (τώρα έχουμε και τρεις τον χρόνο «εντ δε νάιτ ιζ γιανγκ»), ο όποιος εκλογικός οίστρος θα εκτονωθή και μερικές δεκάδες μόνο θα προσέρχονται στα προξενεία (καθόλη εύκολη υπόθεση – οι δε παράνομοι μετανάστες αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να τους μαζέψη το Ιμιγκρέσιον) για να ασκήσουν το συνταγματικό τους δικαίωμα.
Εκτός βέβαια, κι’αν τοποθετηθούν κάλπες τα Σαββατοκύριακα σε χώρους κοινής συνάθροισης, όπως τα κομμωτήρια! Εκεί μπορεί να επιδοτήται η κόμμωσις προκειμένου να ενθαρρύνεται ο κόσμος να ψηφίση. Περμανάντ μισή τιμή, ξέρω’γώ, εφόσον προηγουμένως ψηφίσετε. Κι’αν ψηφίσετε το κόμμα που θα σας πω, τσάμπα, μόνο τυχερά αφήστε στην κοπέλα που δεν είναι ελληνικής καταγωγής, οπότε δεν έχει λόγο να σας τα χαρίση!
Ας κόψουμε τις μαλακίες κι’ας αντιληφθούμε επιτέλους ότι ως προς την Ελλάδα και την Κύπρο ο ρόλος μας πρέπει να είναι κατά κανόνα επικουρικός και έμμεσος, όχι άμεσος. Οποιος θέλει άμεση δραστηριοποίηση να παλινοστήση, να ξαναρίξη ρίζες εκεί και με γειά του με χαρά του! Υπερπόντιους υπερπατριώτες δεν έχει ανάγκη η Ελλάς κι’ούτε ψηφοφόρους της ευκαιρίας.
Οι δε ελληνόφωνοι ομογενείς, διότι σ’αυτούς αφορά κυρίως το αίτημα της ψήφου, ας ανοίξουν τα στραβά τους κι’ας κοιτάξουν λίγο τις εκλογές και το πολιτικό παιχνίδι των χωρών στις οποίες διαβιούν. Διότι είναι κυρίως αυτό το έλειμμα πολιτικής αυτοπεποίθησης που τους κρατάει έξω από την πολιτική διαδικασία των κατά περίπτωσή κοινωνιών που με τη σειρά του εκφράζεται σε παθιασμένο αίτημα συμμετοχής στις ελλαδικές εκλογές.
Η Ελλάς όμως δεν έχει ανάγκη περισσότερους κομπλεξικούς, οι δικοί της φτάνουν και περισσεύουν!
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
