Του Δημήτρη Ρομποτή*Είναι μερικές μέρες που πέφτουν πολλά σπουδαία και σοβαρά μαζί, με αποτέλεσμα να προβληματίζεσαι ποιό να πρωτοδιαλέξης, να μην βρίσκης άκρη και στο τέλος να μην κάνης τίποτα!Χτες βράδυ, για παράδειγμα, ο πρόεδρος, ο Ομπάμα, όχι ο Αλέξης, εξεφώνησε την καθιερωμένη ομιλία του για την Κατάσταση της Ενώσεως (State of the Union Address).
Σιγά τα ωά, θα μου πήτε, περί εθιμοτυπίας πρόκειται, άλλωστε ξέραμε τί θα έλεγε μέσες άκρες. Ωστόσο, έχει τη συμβολική της σημασία, καθώς σύσσωμο το Κογκρέσσο βρισκόταν εκεί να ακούση τον πρόεδρο για μιάμισυ περίπου ώρα, χωρίς αλλαλαγμούς, εκσφενδονισμούς αιχμηρών αντικειμένων, καφενειακού τύπου σχολιάκια, διακοπές ή κραυγές αποδοκιμασίας.
Μέχρι που και οι ορκισμένοι αντίπαλοί του χειροκροτούσαν ευγενικά.
Ο λαός έχει πάντα ανάγκη παραστάσεις ενότητος κι’όχι απλώς δράματος (ή φαρσοκωμωδίας αν μιλάμε για Ελλάδα). Ο αρχηγός του κράτους έχει τη δυνανότητα και την άνεση να μιλήση στους εκπροσώπους του λαού (όσων ψηφίζουν, δηλαδή) χωρίς τον κίνδυνο μπάχαλου. Οι αντιδράσεις από προσεκτικές έως έντονες, γίνονται αφού τελειώση, όταν αρχίζη και το ολονύκτιο αλισβερίσι των πολιτικών σχολιαστών που ξεψαχνίζουν φράσεις και λέξεις προκειμένου να πούνε τα ίδια πράγματα όσο πιο διαφορετικά γίνεται. Εμένα προσωπικά, είναι αυτό, το δεύτερο μέρος που με ενδιαφέρει γιατί το βρίσκω από διασκεδαστικό έως γελοίο και αναλογίζομαι έμπλεος υπερηφανείας πώς ο νεοελληνισμός έχει αφήση ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στον Δυτικόν Πολιτισμόν!
Εκεί λοιπόν που είχα κάνει κουμάντο για χτες, έριξα μια ματιά στο ημερολόγιο και είδα ότι λίγο πριν θα εκφωνούσε ομιλία στο Πανεπιστήμιο «Φόρνταμ» ο Αλβανίας ή Αρβανίας όπως λέμε στα Επτάνησα, Αναστάσιος! Ευθύς πέρασε από τον διεστραμένον νου μου η ιδέα ότι οι Γιουσουίτες του «Φόρνταμ», προκειμένου να κάνουν χαλάστρα στον Ομπάμα που είναι υπέρ του γάμου των ομοφυλοφύλων – κάτι που μπορεί να μεταφραστή και σε αφαίμαξη προσωπικού από τα άγ(ρ)ια τάγματα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αλλά και της δικής μας – έβαλαν τον Αναστάσιο την ίδια ώρα!
Μέχρι που σκέφτηκα να πάρω τηλέφωνο τον πολυμήχανο Μιχάλη Ιγνατίου να μοιραστώ τη σκέψη μου μαζί του και να ζητήσω τα φώτα του για το αν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ήταν ενήμερο και τί ρόλο έπαιξε, αν έπαιξε, στην όλη ιστορία ο Μητροπολίτης Πειραιώς ο οποίος αφού μέχρι με τη Χρυσή Αυγή συμμαχεί για «τα όσια και τα ιερά» γιατί όχι και με τους «αιρετικούς».
Σκέφτηκα όμως πιο «κουλ» (όπως θά’λεγε κι’ο Πέτρος ο Κωστόπουλος επειδή δεν έχει ιδέα ποιά είναι η αντίστοιχη ελληνική λέξη), και λέω ότι ο Αναστάσιος (από τη Λευκάδα η καταγωγή του, άρα μυαλό ξουράφι. Μέχρι να ανοιγοκλείσης το μάτι σου σε έχει τυλίξει σε μια κόλα χαρτί, όπως τον Ειρηναίο των Ιεροσολύμων που ακόμα ψάχνεται.
Ο Αναστάσιος, ζώντας στην Αλβανία, έχει άκρες στα καλύτερα αντιοξειοδωτικά: μούρα, αγριοβατόμουρα, ρόδια κλπ. χωρίς λιπάσματα, με αγνή κοπριά. Ετσι το μυαλό του δουλεύει ρολόι εν αντιθέσει μέ κάποιων άλλων που έχει φρακάρει από το λίπος! Εξαιρείται ο αγαπητός Νέας Ιερσέης Ευάγγελος ο οποίος απαγορεύεται να αδυνατίση γιατί μπορεί να επηρεασθή η φωνή του. Το ίδιο πρόβλημα είχε κι’ο Παβαρότι), αν και επιφανής προσωπικότης εντός των εκκλησιαστικών δεν είναι δα και κανένας σούπερ σταρ, όπως ο Θεσσαλονίκης Ανθιμος ή κάτι παπάδες τηλεοπτικών παραθύρων, ώστε να μπορή να συνεγείρη πλήθος μέγα και να μείνη ο Ομπάμα να μιλάη μόνος του!
Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο οι υπεύθυνοι του «Φόρνταμ» (ιδρύθηκε και διοικείται από Ιησουίτες καλόγερους – «Γιουσουίτης» στα Επτάνησα είναι βρισιά, φανταστήτε τί τράβηξε ο κοσμάκης από δαύτους) να ήθελαν να κάνουν χαλάστρα στην ίδια τους την εκδήλωση και να μην πάη κόσμος στον Αναστάσιο!
Ετσι και τον ακούσουν οι Ρωμαιοκαθολικοί να μιλάη μπορεί να έχουμε χιλιάδες προσήλυτους στην Ορθοδοξία επί τόπου (ενώ μέχρι τώρα πρόκειται για ιερείς κυρίως που ακούνε ότι πέφτουνε κάτι κατοστάρες και εκατοπενηντάρες χιλιάδες μισθοί ετησίως στις Ελληνορθόδοξες κοινότητες και βλέπουν ξαφνικά το φως το αληθινόν! Σε κάποιες Ρωμαιοκαθολικές εκκλησίες δεν υπάρχει ούτε πέννυ …) Θα μου πήτε τώρα, γιατί τον κάλεσαν αν δεν τον ήθελαν; Ε, οι Γιουσουίτες δεν είναι αχάριστοι! Τόσοι ομογενείς φοιτητές σπουδάζουν εκεί (έχει από τις καλύτερες νομικές σχολές – Ρωμαιοκαθολική παράδοση γαρ) και οι γονείς τους τα σκάνε χοντρά, ενώ προ τριετίας επιφανής ομογενής δώρισε δύο εκατομμύρια για τη δημιουργία Εδρας Ορθοδόξων Σπουδών στο όνομα του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου.
Εκτοτε, έτσι και πάρουν πρέφα ότι έρχεται Ορθόδοξος ιεράρχης στις ΗΠΑ, αρχίζουν τους τεμενάδες. «Περάστε περικαλώ στο φτωχικό μας να πάρετε ένα φοντανάκι και να μας πήτε δυο λογάκια»! Κάνουνε και μια δεξίωση στην οποία οι κοινοί καλεσμένοι τη βγάζουν με καλαμαράκια και ντολμάδες κονσέρβας, ενώ οι των ενδοτέρων τρώνε πλήρες δείπνο σε άλλη αίθουσα.
Θυμάμαι όταν είχε μιλήσει ο Κάλλιστος (πολύ τον πάω, είναι αυτό που θέλει σύμπας ο Ελληνισμός να γίνη και του βγαίνει διαστροφικά: από μέσα Εγγλέζος κι’απ’έξω Ελληνας – στην Ελλάδα έχουν πετύχει ακριβώς το αντίθετο: απ’έξω Εγγλέζοι κι’από μέσα …Κερκέζοι) μεταξύ του κοινού ήταν και ένας νεαρός Κόπτης επίσκοπος και κανένας δεν τού’δωσε σημασία. Ε, βέβαια, αυτοί δεν έχουνε λεφτά, χώρια που οι Αιγύπτιοι σου παίρνουνε κι’αυτά που έχεις έτσι και τους δώσεις λίγο αέρα. Τον βάλανε στην άκρη και κανείς δεν ήξερε ότι υπήρχε …
Τέλος πάντων, για αλλού ξεκίνησα κι’αλλού με έφερε το ρεύμα, ούτε ο αγαπητός Χρύσανθος Λαζαρίδης να ήμουνα! Στο δίλημμα Ομπάμα-Αναστάσιος προστέθηκε κάτι άλλο που με αποδιοργάνωσε πλήρως: ζεύγος που μετακόμισε προσφάτως παρέθεσε χτες βράδυ δεξίωση «χάουζ γουόρμινγκ» κατά την οποία φίλοι επισκέπτονται κουβαλώντας γλάστρες, μπρακάτσια, σουρωτήρια, αποχυμωτές, διακοσμητικά και γενικά όλα εκείνα που βλέπεις πεταμένα την επόμενη μέρα γύρω από τους παραφουσκωμένους κάδους των σκουπιδιών. Θα υπήρχε δε, καλός μεζές, κρασί και παρέα, χώρια που έχω να τους δω πολύ καιρό και μάτια που δεν βλέπονται δύσκολα αγαπιούνται.
Είχα έρθει λοιπόν σε δύσκολη θέση: αν παρακολουθούσα τον Ομπάμα, ήταν σαν να ρίχνω τον Αναστάσιο που είναι και Λευκαδίτης (στον Πειραιά γεννήθηκε, αλλά η φύτρα είναι λευκαδίτικη), άρα είχα υποχρέωση να παραβρεθώ και λόγω καταγωγής! Να πήγαινα πάλι στην ομιλία Αναστασίου, ρίχνοντας τον Ομπάμα που έτσι και το μάθαινε θα μού’κοβε το «γκουντ μόρνιγνκ Γκας» (ακόμη νομίζει ότι το όνομά μου είναι Κώστας) και θα κατέβαζε μια οργιά μουσούδα από την τσαντίλα, πάλι δεν μου πήγαινε. Χώρια που είχα και τους φίλους με το «χάουζ γουόρμινγκ» οι οποίοι κι’αυτοί θα παρεξηγούντο. Η υπόθεση σήκωνε …πούρο (πούρο ή υγεία, διαλέξτε)!
Τελικά κι’αφού πήγα να σκάσω ενώπιον αυτού του τριφασικού διλήμματος, αποφάσισα να το παίξω ελληνοπρεπώς, του ύψους ή του βάθους δηλαδή, και διάλεξα το …βάθος! Δεν πήγα πουθενά! Κάθησα σπίτι κι’όταν πείνασα τηγάνισα ένα αυγό που λέει κι’ο Κηλαϊδόνης (με λουκάνικο, μαντσέγο τυρί, ελλείψει γραβιέρας Κρήτης, και μερικά μπλούμπερις για να έχει υγιεινή χροιά) και πέρασα μια χαρά! Οχι θα κάτσω να σκάσω που λέει κι’η Λίτσα Διαμάντη …
Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού ΝΕΟ (neomagazine.com) με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: Κέρδισε, λέει, στην Αγγλία τη δίκη για το όνομα του «Ελληνικού Γιαουρτιού» η ΦΑΓΕ από την αμερικανική εταιρεία γαλακτοκομικών (την έχει ιδρύσει Τούρκος φοιτητής, κουρδικής καταγωγής, στη Νέα Υόρκη) «Chobani». Ετσι, δεν θα μπορή να πουλάη γιαούρτι στην Αγγλία ως «Greek Yogurt»
. Ο Ελληνισμός πέτυχε κορυφαία νίκη, άντε και στο όνομα της Μακεδονίας με το καλό! Βρε, δεν χεζόμαστε λέω εγώ; Η ΦΑΓΕ είναι ξένη εταιρεία με έδρα το Λουξεμβούργο και το “ελληνικό” της γιαούρτι στην αμερικανική αγορά κατασκευάζεται στο Σκενέκταντυ της Νέας Υόρκης! Αν και βασίστηκαν στους ομογενείς όταν άρχισαν την επέκταση εδώ, δεν έχω ακούσει να δώσουν ένα πένυ σε ελληνικά σχολεία, οργανισμούς κλπ.
Δεν ξόδεψαν ούτε για να διασφαλίσουν το όνομα του “Ελληνικού Γιαουρτιού” (παρεπιπτόνως η λέξη γιαούρτι προέρχεται από την τουρκική γλώσσα) και γενικά κινήθηκαν πάντα με γνώμονα τη μεγιστοποίηση του κέρδους, χωρίς ιδιαίτερη κοινωνική ευαισθησία. Κι’αν τους έπιασε η πρεμούρα τώρα είναι επειδή το «Chobani» είναι πρώτο στην αμερικανική αγορά η δε ΦΑΓΕ έχει περάσει στην τρίτη θέση και η πορεία της εξακολουθεί να διαγράφεται καθοδική (άσχετα αν οι πωλήσεις της συνολικά έχουν αυξηθεί, επειδή μεγάλωσε η αγορά γιαουρτιού, και έχουν χεστεί στο τάλληρο).
