Στην εκπομπή “Ραδιοξυπνήματα” με τον Νίκο Βάνη, (στις 18/3/2005, μας μιλά ο στιχουργός Νίκος Θέος για την απόπειρα δολοφονίας εις βάρος του, αλλά και γενικότερα για τα καλλιτεχνικά δρώμενα.
Νίκο τι κάνεις, είσαι καλά;;
Ν. Θεός: Γεια σου Νίκο, καλημέρα σε όλους, όλα καλά.
Ν. Βάνης: Τι έγινε χθες στις 2,30 μ.μ;;; Πληροφορήθηκα το συμβάν από τον διευθυντή ασφαλείας Λιτοχώρου, ήλθαν και σε πυροβόλησαν;;
Ν. Θέος: Συμβαίνουν κι αυτά.
Ν. Βάνης: Του ενοχλεί μήπως η πένα σου;; Φαίνεται ότι τα τραγούδια σου ενοχλούν κάποιους;;
Ν. Θέος: Φαίνεται ότι είναι πιο επικίνδυνα από τις σφαίρες.
Ν. Βάνης: Τα τραγούδια που έχεις γράψει για τον Σ. Καζαντζίδη, τον Σ. Διονυσίου και πολλούς άλλους καλλιτέχνες τους ενοχλούν;;
Ν. Θέος: Μα είναι γνωστό αυτό, δεν το ξέρεις Νίκο;; Τι να κάνουμε;;
Ν. Βάνης: Δεν θα τους περάσει όμως αυτό.
Ν. Θέος: Όχι βέβαια, όλα εδώ πληρώνονται, όπως λέει και το τραγούδι.
Ν. Βάνης: Απ΄ ότι έμαθα ήλθε και ο εισαγγελέας Κατερίνης.
Ν. Θέος: Όλοι ήλθαν, δεν έχω παράπονο.
Ν. Βάνης: Φάνηκε ότι όλες οι αρχές του κράτους δουλεύουν. Αστυνομία, δικαιοσύνη, αυτό έχει σημασία για την δημοκρατία.
Ν. Θέος: Υπάρχει η θέληση, αλλά αυτό είναι κάτι άλλο, δεν μιλώ αυτή την στιγμή για την δική μου περίπτωση, είναι σίγουρο ότι κάτι άλλο είναι που δεν αφήνει να λειτουργήσει το σύστημα στην πατρίδα μας, και αυτό είναι από χρόνια, δεν είναι τωρινό φαινόμενο, δεν μπορούν να λειτουργήσουν τα γρανάζια όπως πρέπει. Υπάρχουν λίγοι που κάνουν σωστά την δουλειά τους.
Ν. Βάνης: Υπάρχουν και δημόσιοι λειτουργοί που δουλεύουν σωστά.
Ν. Θέος: Και βέβαια υπάρχουν αλίμονο, αλλά δυστυχώς είναι λίγοι. Αυτοί οι λίγοι στέκονται όρθιοι, δεν βάζουν κάτω το κεφάλι.
Ν. Βάνης: Θέλω λίγο να μου περιγράψεις πως έγινε το συμβάν.
Ν. Θέος: Είναι η μοναδική φορά που είχα γυρισμένη την πλάτη. Να φανταστείς τις τελευταίες δύο ημέρες είχα την διαίσθηση, κάτι με έτρωγε και είχα τον νου μου, δεν ξέρω γιατί και πως. Είχα λοιπόν την πλάτη γυρισμένη προς τον δρόμο, ήμουν έξω στην αυλή, κοιτούσα την θάλασσα, κοιτούσα απέναντι την Θεσ/νίκη την οποία αγαπώ πολύ. Το βράδυ από εδώ βλέπω τα φώτα της, της Χαλκιδικής, το αεροδρόμιο, τον Χορτιάτη. Εκείνη την στιγμή με πυροβόλησαν μέσα από ένα διερχόμενο αυτοκίνητο.
Τις τελευταίες δύο ημέρες κοιτούσα αριστερά, δεξιά, δεν ξέρω γιατί, είχα το προαίσθημα ότι κάτι κακό θα μου συμβεί, αυτό το είπα στους αστυνομικούς χθες. Δεν φοβάμαι, δεν είμαι δειλός, ούτε το στόμα μου πρόκειται να κλείσω, ούτε να σκύψω το κεφάλι. Την λέξη δειλία ο Νίκος Θέος δεν την ξέρει, και ούτε πρόκειται να την μάθω, δεν υπάρχει περίπτωση. Μου είπαν λοιπόν οι αστυνομικοί να ανέβω επάνω, να μην είμαι μόνος.
Ν. Βάνης: Μήπως η όλη αυτή ενέργεια αφορούσε τον αιγιαλό;;
Ν. Θέος: Με βεβαιότητα σου λέω όχι, δεν έχει καμιά σχέση.
Ν. Βάνης: Μήπως ορισμένοι πειράχτηκαν από την συνέντευξη που έδωσες στον Ράδιο Σπορ 98,7 FM και στην απόλυτη τηλεφημερίδα;;
Ν. Θέος: Δίκιο έχεις, πειράζει, ενοχλεί. Ο Στέλιος Καζαντζίδης μια κουβέντα είχε πει στο δικαστήριο, θυμάσαι;; Εγώ είπα χίλιες δύο, με την διαφορά ότι εγώ θα ήθελα να είμαι ο Στελάρας, που ήταν ο θρύλος, και θα είναι πάντα. Εγώ είμαι μικρός μπροστά στον Στέλιο, αλλά δεν παύω να είμαι Έλληνας, όπως ήταν και ο Στέλιος. Τελευταία το είχε καταλάβει, το συζητούσαμε και μου έλεγε σοβαρά “…μου λες ότι συμβαίνουν τέτοια πράγματα…;;;” Ναι Στέλιο ξύπνα, αυτό και αυτό συμβαίνει.
Εγώ θα λέω πάντα αυτό που θέλω, δεν ήλθε η ώρα μου ακόμα, γιατί δεν με πέτυχε η σφαίρα. Όλοι έχουμε την ώρα μας, έτσι κι αλλιώς. Μια κουβέντα είχε πει ο άνθρωπος στο δικαστήριο για κάποιους συγκεκριμένους κυρίους, εντός και εκτός Ελλάδος και είδες που κατέληξε. Εγώ πάει πολύς καιρός που λέω τέτοιες κουβέντες, επίσης στο Ραδιόφωνο σας είπαμε κάποια πράγματα και θα τα ξαναπούμε όταν ανέβω επάνω.
Ν. Βάνης: Πρέπει να τα λέμε για να τα ακούει ο κόσμος.
Ν. Θέος: Κάποιος πρέπει να τα πει. Επειδή είμαι υποχρεωμένος εγώ να τα πω και για κάποιους άλλους, γιατί έρχομαι στην θέση τους, που δεν μπορούν να τα πουν οι άνθρωποι, γιατί δεν είναι η θέση τους. Εγώ λοιπόν πρέπει να τα πω, και θα τα πω.
Ν. Βάνης: Νίκο εσύ έχεις ζήσει ένα Παρθενώνα του Ελληνικού τραγουδιού, και αναφέρομαι στον Σ. Καζαντζίδη. Σήμερα υπάρχουν καλλιτέχνες καλά παιδιά;; Διότι οι περισσότεροι έχουν ως κύριο σκοπό μόνο τα χρήματα.
Ν. Θέος: Δυστυχώς, ή ευτυχώς όταν υπάρχει μέσα το μεράκι (και πάντα έλεγα από μικρός, και άκουγα από καλλιτέχνες που μου έλεγαν) ότι κάνεις στην ζωή σου, πρώτα πρέπει να έχεις το μεράκι και ύστερα τα χρήματα. Γιατί όταν κάνεις κάποια δουλειά, έχεις ένα ταλέντο, ένα χάρισμα, το δείχνεις στον κόσμο. Πρέπει όμως και να φας, να μεγαλώσεις την οικογένεια σου, να ντυθείς, να κάνεις κάτι, να σπουδάσεις τα παιδιά σου, πρώτα όμως είναι το μεράκι, διότι εάν δεν υπάρχει, όταν κάνεις κάτι με αγγαρεία (γιατί όταν λένε σήμερα πλήρωσε με για να τραγουδήσω) αυτό καταντά αηδία.
Για ποιο τραγούδι μιλάμε, λυπάμαι πάρα πολύ. Κατ΄ αρχήν δεν ανοίγω Ραδιόφωνο και τηλεόραση, εκτός από κάποια ντοκιμαντέρ, καλές ταινίες και ειδήσεις, δεν βλέπω και δεν ακούω τίποτα άλλο. Τι να δω γυμνές;; Δεν τραγουδούν προβάλλοντας την φωνή, αλλά τα ωραία στήθη και τα μπούτια. Καταλαβαίνω ότι θα πρέπει να προσέχουμε την εμφάνιση. Πες μου μια γυναικεία φωνή σήμερα ;; Προκαλώ τον οποιονδήποτε, πες μου μια φωνάρα, εκτός από την Ε. Βιτάλη και από τις παλαιότερες σήμερα έχουμε μόνο αξιόλογες φωνούλες.
Ν. Βάνης: Ματώνω τα βράδια που βλέπω κάποιους καλλιτέχνες να κοροϊδεύουν τον κόσμο.
Ν. Θέος: Εγώ ήξερα όλα τα χρόνια τον υπεύθυνο του καταστήματος του πολιτιστικού κέντρου, που λες και εσύ, την ορχήστρα, το προσωπικό, τους καλλιτέχνες. Τώρα έγιναν όλοι εξουσία εκεί μέσα. Ο ηχολήπτης είναι αφεντικό, ο υπεύθυνος για να σε βάλει σε κάποιο τραπέζι θέλει λεφτά, ο μαέστρος κάνει κουμάντο, κουμάντο κάνει ο μπράβος, ο παρκαδόρος κάνει το αφεντικό, και να πω και κάτι άλλο, αυτοί που πάνε στα μαγαζιά , τους πελάτες εννοώ, γιατί φοβούνται;;
Δεν προστατεύονται από κανέναν. Παλιά έλεγαν ότι στα μαγαζιά μαχαιρώνονταν, αυτό γινόταν πολύ πιο παλιά, σε κάτι καταγώγια που τραγουδούσαν με τα κουμπούρια. Σήμερα προστατεύονται οι πελάτες.
Ν. Βάνης: Άκουγα παλαιότερα τον Στέλιο Καζαντζίδη που έλεγε, ότι θα πρέπει να σταματήσουν αυτοί με τα κουμπούρια. Αυτό ήταν μια αιτία που σταμάτησε να τραγουδά ο Στέλιος στα νυχτερινά κέντρα.
Ν. Θέος: Έτσι ακριβώς είναι. Κοιτούσες κάποιον και τραβούσε το κουμπούρι και σε πυροβολούσε. Η σημαντικότερη αιτία που σταμάτησε ο Στέλιος να τραγουδά δεν ήταν αυτό. Υπήρχαν σοβαρά πράγματα που τον έκαναν να σταματήσει. Τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει διασκέδαση. Δηλαδή να φοβάσαι να πας να διασκεδάσεις. Πληρώνεις όλους τους τιποτένιους, τους τενεκέδες, μπαίνεις σε ένα κέντρο διασκέδασης και δεν ακούς τίποτα, παρά μόνο βαβούρα
Αναφέρθηκες στην ηχοληψία. Ποιόν ήχο σπούδασαν;; Ο άλλος έχει την γκόμενα, μιλά με το κινητό, οι άλλοι τραγουδούν από κάτω και άλλοι υποτίθεται ότι ακούν. Τι ακούς;; Σε ρωτώ εσένα, είναι ένα μπάχαλο και μισό. Ποιόν ήχο, ποιόν τραγουδιστή, ποια τραγουδίστρια να ακούσεις;; Άσε μ΄ αυτά που πίνουν, λένε ότι είναι εμφιαλωμένα. Παραμύθια, ουίσκι από την Ραψάνη είναι, νταμιτζάνα πέντε κιλών. Ξέρετε τι πίνουμε;;; Όχι βέβαια. Έτσι έμαθαν όλα αυτά τα χρόνια οι επιχειρηματίες. Μιλώ για τους νεόπλουτους, γιατί σήμερα παραδοσιακοί δεν υπάρχουν. Γνωρίζεις ότι ένα μαγαζί εδώ στην Θεσ/νίκη κάνει κουμάντο στα υπόλοιπα 15;; Εμείς θα τα πούμε εκτενέστερα όταν θα ανέβω επάνω.
Ν. Βάνης: Επειδή γνωρίζω πολύ καλά την νύχτα , να μην φάμε και το δίκιο των επιχειρηματιών , γιατί βλέπω ότι τους δουλεύουν οι καλλιτέχνες, οι ηχολήπτες, και στο τέλος τους παίρνουν και τα λεφτά. Ματώνουν οι φουκαράδες, και γιατί τους λέω έτσι, θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Ήμουνα στον Βασίλη Καρρά και διαπίστωσα ότι του είχαν κλείσει το μικρόφωνο. Ποιόν τον Καρρά, φυσικά φταίει και ο ίδιος. Είναι ντροπή για τον καλλιτέχνη και τον επιχειρηματία αυτά που συμβαίνουν.
Ν. Θέος: Θα πρέπει ο ίδιος ο Βασίλης να πάει να πιάσει τον υπεύθυνο και να του τραβήξει το αυτί. Ούτε ο Βασίλης φταίει, αλλά ούτε και το κοινό. Σ΄ αυτήν την περίπτωση πρέπει να επέμβει ο επιχειρηματίας. Κάποτε στο “Ρωμαίο” ηχολήπτης ήταν ένας φοιτητής, καλό παιδί, αλλά δεν γνώριζε από ηχοληψία. Τραγουδούσε ο Ζαφείρης Μελάς, ένα βράδυ, δύο βράδια συνεχιζόταν αυτή η κατάσταση, δηλαδή ο ήχος ήταν κλειστός. Κάποια στιγμή είχε πάθει ο λαιμός του Ζαφείρη, ζοριζόταν, είχαν σπάσει οι χορδές του, να φωνάζει, γιατί δεν έβγαινε ο ήχος. Το είπε μια, δυο, τρεις φορές, κάποια στιγμή σταματά και απευθύνεται στο αφεντικό και του λέει “ τι θα γίνει αφεντικό θα φέρεις κανέναν ηχολήπτη, γιατί θα πεθάνουμε όλοι”, και αυτό το είπε μπροστά στον κόσμο, γιατί δεν κρατήθηκε άλλο. Πρέπει να φωνάζουν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες.
Ν. Βάνης: Δεν φταίνε οι επιχειρηματίες, γιατί δεν γνωρίζουν το αντικείμενο.
Ν. Θέος: Συγνώμη Νικόλα, θα σε ρωτήσω κάτι. Είσαι αυτήν την στιγμή στο Ραδιόφωνο, έχεις μπροστά σου την κονσόλα, κάποιος ηχολήπτης, ή κάποιος συνεργάτης δεν είναι δίπλα σου;; Δεν είσαι ο υπεύθυνος εσύ γι΄ αυτούς τους δύο που έχεις δίπλα σου;; Ε΄ λοιπόν δεν είναι υπεύθυνος ο επιχειρηματίας που έχει τον ηχολήπτη;; Δεν τον πληρώνει;; Πρέπει να το γνωρίζουν, γιατί είναι το μαγαζί τους, η δουλειά τους. Δεν βλέπει τι γίνεται;; Όταν μπαίνει κάποιος από την είσοδο ακόμη μπορεί να το καταλάβει, δεν χρειάζεται να έχει γνώσεις, να είναι ειδικός. Βλέπει τον καλλιτέχνη που διαμαρτύρεται, οι ίδιοι τους σαμποτάρουν τους καλλιτέχνες. Δεν προωθούν τα παιδιά τους;; Αυτό γίνεται, αυτοί είναι λοιπόν υπεύθυνοι, γιατί είναι το σπίτι τους, το μαγαζί τους, αν δεν πάει κάτι καλά υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι.
Ν. Βάνης: Πέφτουν και λαμόγια από δίπλα τους, τους δουλεύουν και τους παίρνουν τα λεφτά.
Ν. Θέος: Άρα δεν είναι επιχειρηματίες. Κάποιοι λοιπόν δουλεύουν, γιατί το κάνουν με το μυαλό για να οικονομήσουν. Είναι αυτοί οι άσχετοι, οι τενεκέδες που λέω. Δεν ξέρεις την δουλειά;; Θα χάσεις, είναι λογικό, γι΄ αυτό κλείνουν τα μαγαζιά. Πριν χρόνια είχα πει ότι θα διασκεδάζουμε όρθιοι, πετώντας κάποια χαρτιά. Αυτό το θυμήθηκε πριν δύο χρόνια ο κουμπάρος του Β. Καρρά, ο Γιάννης ο φωτογράφος και αυτό έγινε. Επίσης θα ξεχάσουμε τα παραδοσιακά νυχτερινά κέντρα. Δεν υπάρχουν δυστυχώς κανένα από τα παλιά, “Δειλινά”, “Καλύβα”, κ.α.
Ν. Βάνης: Θα σου πω μια περίπτωση στο Ζυγό, όπου εμφανιζόταν ο Θ. Αδαμαντίδης, ο οποίος πλάκωσε τον ηχολήπτη με την σκούπα.
Ν. Θέος: Το γνωρίζω, καλά τον έκανε. Δεν είναι σωστό να σπάσουμε στο ξύλο τον άλλον, αλλά σ΄ αυτήν την περίπτωση χρειάζεται. Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος. Μόνο από ξύλο καταλαβαίνουν αυτοί δυστυχώς. Δεν πρέπει, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Για ποια διασκέδαση μιλάμε;; Όλοι αυτοί με τις βιλάρες, τις Μερσεντάρες, και τις πισίνες παίρνουν ένα κάρο λεφτά, τι να μου που. Λένε ενάμιση τραγούδι και αυτό λάθος. Είναι πρόκληση αυτό. Λένε στον επιχειρηματία δώσε μου τόσα, αλλιώς δεν έρχομαι. Να μην σώσει και έλθει.
Ν. Βάνης: Αυτό ακριβώς λέω και εγώ. Να μην έλθουν όλοι οι μεγάλοι Σταρ. Γιατί λέγοντας στον επιχειρηματία δώσε μου τόσα, αλλιώς δεν έρχομαι, αυτό είναι εκβιασμός.
Ν. Θέος: Θα πω κάτι που θυμάμαι από τους παλιούς. Είμαι με έναν καλλιτέχνη και με τον Κούμπο τον παππού, από τους παλιούς επιχειρηματίες. Λέει λοιπόν ο Κούμπος στον καλλιτέχνη, πόσα θέλεις φίλε μου, παράδειγμα 10 δραχμές, ωραία θα μου φέρεις 30 στο μαγαζί. Εγώ θα στα δώσω αυτά που θέλεις, θα φέρεις το μερίδιο το δικό σου, που θα πληρωθείς, το μερίδιο των εξόδων του καταστήματος, αλλιώς δεν σου δίνω, γιατί να σου δώσω έχεις σουξέ;; Θα φέρεις τον κόσμο;; Δηλαδή γιατί να φέρω εσένα και να μπω εγώ φυλακή;; Κάθισε εκεί που είσαι, για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Έτσι λειτουργούσαν οι παλιοί επιχειρηματίες.
Ν. Βάνης: θέλω να μου πεις για τον Στράτο Διονυσίου, γιατί τον έχεις ζήσει ακόμα και στο στούντιο.
Ν. Θέος: Αυτοί ήταν καλλιτέχνες. Ο Στράτος ήταν λαϊκός, είχε λαϊκή γκάμα. Πες μου σήμερα ένα όνομα από τους γνωστούς, που τους ξέρει ο κόσμος. Υπάρχουν παλικάρια αρκετά, αλλά δεν τους βγάζουν, τους αφήνουν στην άκρη. Λαϊκός λέει είναι ο άλλος σήμερα. Ποιο λαϊκό τραγούδι;; Υπάρχει λαϊκό τραγούδι τα τελευταία 15 χρόνια;;;
Ν. Βάνης: Όχι φυσικά, έχει νοθευτεί το λαϊκό τραγούδι.
Ν. Θέος: Έτσι είναι το λαϊκό τραγούδι;; Κατ΄ αρχάς δεν ξέρουν τι θέλουν σήμερα. Ελαφρολαϊκοί είναι όλοι αυτοί.
Ν. Βάνης: Η νεότερη γενιά σήμερα, Π. Τερζής, Β. Καρράς, Ζ. Μελάς, Θ. Αδαμαντίδης, Γ. Νταλάρας, δεν λένε λαϊκά τραγούδια;;
Ν. Θέος: Αυτοί είναι από τις δύο τελευταίες φουρνιές, είναι όλοι τους αξιόλογοι. Λένε όμως λαϊκά τραγούδια;; Έτσι νομίζουν;; Είναι γελασμένοι.
Ν. Βάνης: Γιατί Νίκο δεν λένε λαϊκά τραγούδια, όλοι αυτοί οι καταξιωμένοι καλλιτέχνες;;
Ν. Θέος: Πάνε, όπου πάει το ρεύμα, όπου τους πουν.
Ν. Βάνης: Δηλαδή είναι εμπορικοί;;
Ν. Θέος: Εδώ είναι το λάθος, δεν είναι εμπορικοί. Ξέρεις ποιο τραγούδι είναι εμπορικό;; Το “Δύο πόρτες έχει η ζωή” , αυτό είναι σουξέ με την καλή έννοια. Εμπορικά και σουξέ είναι αυτά που είναι διαχρονικά. Θα ξεχαστούν αυτά τα τραγούδια;; Με τίποτα. Αυτά είναι λαϊκά τραγούδια και όχι αυτά που διαρκούν ένα μήνα. Ακούς σήμερα ένα τραγούδι, ξέρεις το δεύτερο κουπλέ;; Δεν το γνωρίζει κανείς, δεν το θυμάται. Μπορούν να γράψουν σήμερα τραγούδι που να θυμάται ο κόσμος τις τελευταίες αράδες;; Με βεβαιότητα σου λέω όχι.
Ν. Βάνης: Έχουν την ανάλογη μουσική παιδεία τα σημερινά παιδιά που γράφουν μουσικοί και στίχους;;;
Ν. Θέος: Δεν είναι θέμα παιδείας, είναι θέμα ταλέντου. Ταλέντα υπάρχουν, μπορεί να γράφουν καλά τραγούδια. Αναγκάζονται όμως από το κατεστημένο να γράφουν έτσι.
Ν. Βάνης: Γιατί όλα τα τραγούδια είναι γραμμένα στο ίδιο μοτίβο;;
Ν. Θέος: Γιατί είναι γραμμή των δισκογραφικών εταιρειών, που τους ενδιαφέρει μόνο το λεγόμενο εμπορικό τραγούδι και όχι το καλό. Εμένα δεν μπορούν, να μου μάθουν, να γράφω στίχους κάποιοι από τις δισκογραφικές, που είναι τελείως άσχετοι. Ο Στελάρας έλεγε “φέρτε το χαρτί με τα λόγια, αλλιώς φύγετε από εδώ”. Ο Καζαντζίδης δεν μου άλλαζε ούτε ένα να, θα, ή μια φράση. Για να πει κανείς από όλους αυτούς ότι είναι μεγάλος στιχουργός, θα πρέπει να έχει δουλέψει με Σ. Καζαντζίδη, Σ. Διονυσίου, Μ. Αγγελόπουλο, όλους τους μεγάλους. Ξέρεις πολλούς από τους σημερινούς στιχουργούς να έχουν γράψει για έναν Σ. Καζαντζίδη;; Δεν έχουν τα προσόντα, είναι πολύ λίγοι.
Ν. Βάνης: Σήμερα οι στιχουργοί και οι συνθέτες Νίκο παίρνουν πολλά χρήματα.
Ν. Θέος: Αυτοί είναι δύο, τρεις δεν τα παίρνουν όλοι. Γιατί οι περισσότεροι συνάδελφοι είναι αδικημένοι, δεν μπορούν να ζήσουν γράφοντας μόνο στίχους. Σήμερα κάποιος δημιουργός κάνει ένα καλλιτέχνη που δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του, έχει μια ωραία φωνούλα, τον γράφει ένα ωραίο τραγουδάκι και κάθε βράδυ ο ίδιος αρχίζει να φορά μαύρα γυαλιά, το καμαρίνι του το έχει κλειστό, να μην τον ενοχλήσουν. Αυτός είναι ο κύριος τίποτα, ο μηδέν. Ο δε δημιουργός κάθεται και καπνίζει δύο πακέτα τσιγάρα, για να κατεβάσει καμιά ιδέα, να γράφει κανένα τραγουδάκι.
Δυστυχώς στην Ελλάδα οι περισσότεροι σε όλα τα επαγγέλματα δεν αμείβονται σωστά. Μόνο οι τριακόσιοι που είναι στην βουλή αμείβονται. Και να πάμε σε ένα εθνικό μας θέμα, κανείς δεν λέει κουβέντα για το Μακεδονικό σήμερα. Καλά θα κάνει ο Ελληνικός λαός να ξυπνήσει.
Ν. Βάνης: Με άλλα λόγια θέλεις να μου πεις Νίκο ότι το Ελληνικό τραγούδι νοσεί σήμερα.
Ν. Θέος: Όχι τώρα, νοσεί από χρόνια. Έχει μερίδιο ευθύνης και ο κόσμος, αλλά δεν είναι στο χέρι του.
Ν. Βάνης: Γιατί ο Σ. Καζαντζίδης είπε τέρμα σταματώ, να τραγουδώ;;
Ν. Θέος: Ένας είναι πάντα. Ξέρεις πολλούς που το έκαναν αυτό;; Μας ακούει πολύς κόσμος και στο εξωτερικό. Θα πως κάτι, ο Π. Τερζής είναι ο πρώτος που σταμάτησε σπάσιμο των πιάτων στα νυχτερινά κέντρα.
Ν. Βάνης: Τον Πασχάλη τον αγαπάς πολύ.
Ν. Θέος: Τον αγαπώ, αλλά θέλει και καμιά ανάποδη. Αυτό είναι όμως δικό μου προσωπικό.
Ν. Βάνης: Και για τον Ζ. Μελά λες καλά λόγια, τον Β. Καρρά δε μπορεί να τον αγαπάς, αλλά πολλές φορές λες ότι δεν ακούει.
Ν. Θέος: Τελικά ο Β. Καρράς είναι ο πιο έξυπνος από τους τρεις. Τον ιδρώτα που έριξε ο Βασίλης, δεν τον έριξαν οι άλλοι δύο. Ο Βασίλης βοηθά κόσμο, αλλά το κάνει αθόρυβα.
Ν. Βάνης: Αυτό είναι θετικό για έναν καλλιτέχνη.
Ν. Θέος: Φυσικά και είναι. Εγώ όταν τον έβλεπα του τα έλεγα, μαλώναμε και θα μαλώνουμε.
Ν. Βάνης: Γνωρίζω ότι ο Δ. Κοντολάζο, είναι δικό σου παιδί, του έχεις γράψει πολλά τραγούδια.
Ν. Θέος: Ένα από τα πολλά είναι και το “Αν μ΄ αγαπούσες λίγο”. Τον ήξερε η μάνα του;; Αυτός δεν είναι που είπε ότι δεν είμαι από την Πυλαία, αλλά από το Πανόραμα. Δεν έχω να πω τίποτα.
Ν. Βάνης: Ορισμένοι καλλιτέχνες σνομπάρουν την πατρίδα τους Θεσ/νίκη, την φτωχομάνα, ξεκίνησαν από εδώ, τους έκανε μάγκες με περιουσίες.
Ν. Θέος: Κάποια στιγμή έπρεπε να φύγουν, να πάνε κάτω. Έτσι γινόταν όλα τα χρόνια. Η Αθήνα έχει πολύ κόσμο, το κοινό είναι διαφορετικό, εκεί είναι όλες οι δισκογραφικές εταιρείες, λογικό είναι, γι΄ αυτό κάθονται κάτω. Εδώ έρχονται για λίγες ημέρες, γιατί δεν αντέχουν για περισσότερο. Ας ψάξουν αυτοί οι ίδιοι και οι επιχειρηματίες να τα βρουν. Στην Αθήνα έτσι όπως είναι η διασκέδαση σήμερα δουλεύουν τριήμερα. Εγώ θυμάμαι όλα αυτά τα χρόνια μια φορά την εβδομάδα είχαν ρεπό τα κέντρα.
Ν. Βάνης: Στην ουσία Νίκο δουλεύουν διήμερα.
Ν. Θέος: Ναι δουλεύουν διήμερα και πάλι δεν είναι γεμάτοι. Εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι Broadway, με μπαλέτα. Δεν πάει να δει ο άλλος, αλλά να ακούσει. Τελικά διασκέδαση σήμερα προσφέρουν τα ταβερνάκια, που έχουν τρία όργανα και μια φωνούλα. Εκεί ακούς σωστή μουσική, ωραία τραγούδια και ωραίες φωνές.
Ν. Βάνης: Αυτές τις ημέρες Νίκο είχα πολλές καταγγελίες για καλλιτέχνες που πάνε για συναυλίες στο εξωτερικό και ξυρίζουν κόντρα τους ομογενείς.
Ν. Θέος: Δυστυχώς αυτό γίνεται. Κάθε χρόνο έρχονται από την Αυστραλία, Μακεδόνες ξενιτεμένοι για να παραθερίσουν εδώ στον Άγιο Παντελεήμονα και μου λένε με παράπονο, για τους καλλιτέχνες που πάνε εκεί μόνο για τα λεφτά.
Είναι πολλοί λίγοι αυτοί που σέβονται τους ομογενείς μας. Οι υπόλοιποι κάνουν τις λεγόμενες αρπαχτές, βάζοντας ένα κάρο λεφτά στο εισιτήριο. Τους ακούμε συνέχεια που λένε, τι καλά να πάω έξω, να τα οικονομήσω. Εδώ δεν μπορούν να τα οικονομήσουν, δεν τους δέχεται κανείς. Είναι ντροπή γιατί τους περιμένουν με λαχτάρα αυτοί οι Ελληναράδες, οι δικοί μας ξενιτεμένοι, οι απανταχού της γης. Περιμένουν κάποιον καλλιτέχνη, το ίνδαλμα τους, ρε αδελφέ, να τον ακούσουν και τους γδέρνουν. Έφτασαν λοιπόν στο σημείο να τους απορρίπτουν.
Ν. Βάνης: Ξέρω ότι ο Στέλιος όταν έκανε συναυλίες στο εξωτερικό είχε το εισιτήριο πολύ φθηνό, για να μπορέσουν να τον δούν όλοι οι ομογενείς.
Ν Θέος: Κάποτε ήταν ιδέα του Κωνσταντίνου Καραμανλή του παππού να κλείσει όλα αυτά τα παραμάγαζα που λένε και να γίνει ένα μεγάλο κέντρο διασκέδασης που θα περιλάμβανε ρεστοράν, ντισκοτέκ, κέντρο διασκέδασης, αυτό όμως δεν υλοποιήθηκε. Κάποια στιγμή τα λαμόγια που λες και εσύ, του είπαν του Στέλιου να αφήσει καμπάνα παντελόνι, λίγη φαβορίτα πιο μακριά, το μπουκάλι θα έχει τόσο, το ποτηράκι εάν είναι κρασί, ή ουίσκι. Είχε δεχθεί φυσικά, αλλά τους είπε, “τι είναι αυτά που μου λέτε, δηλαδή να κοροϊδεύουμε τον κόσμο, δεν δέχομαι” και δεν δέχθηκε.
Ν. Βάνης: Δηλαδή δεν πήγε;;;
Ν. Θέος: Πήγε, αλλά δεν δέχθηκε για την τιμή του ποτού και όλα τα άλλα. Υπάρχουν καλλιτέχνες ακόμα και σήμερα που λένε, “κοίταξε αφεντικό το μπουκάλι τόσο θα το βάλεις”. Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτοί.
Ν. Βάνης: Βλέπω ορισμένους επιχειρηματίες ότι ξέρουν και κρατούν σωστά την επιχείρηση τους.
Ν. Θέος: Είναι λίγοι αυτοί που είναι γάτες, μετρημένοι στα δάχτυλα σε Θεσ/νίκη και Αθήνα. Είναι λίγοι αυτοί που ξέρουν τι τους γίνεται και έχουν και το μεράκι, όλοι οι άλλοι δεν έχουν ιδέα. Αυτοί θα ξεγελαστούν από κάποια λαμόγια. Είναι κάποια παράσιτα που κολλούν δίπλα σε κάποιο επιχειρηματία, καλλιτέχνη, τους πίνουν το αίμα και τελικά τους κάνουν κακό. Ξέρεις τι σημαίνει νύχτα;; Έχει τους νόμους τους δικούς της, κράτος εν κράτει.
Ν. Βάνης: Καλά κάνει η νύχτα και έχει δικούς της νόμους, εγώ τους παραδέχομαι, θα πρέπει οι επιχειρηματίες να είναι οι ίδιοι στην επιχείρηση τους, και να μην αφήνουν άλλους ανθρώπους στο πόστο τους. Είναι αφεντικά αυτοί;;
Ν. Θέος: Ε΄ όχι βέβαια. Μα δεν ξέρουν την δουλειά. Ο καθένας θα πρέπει να κάνε αυτό που ξέρει και αυτό που μπορεί. Εγώ τόσα χρόνια ξέρω να γράφω, κατά την ταπεινή μου άποψη, μέτρια τραγουδάκια, προσπαθώ, κάνω ότι μπορώ.
Ν. Βάνης: To “Πατρίδα μου” που τραγουδά ο Ν. Σφακιανάκης είναι δικό σου τραγούδι. Θέλω να σου δώσω μια συμβουλή, να μην δίνεις τραγούδια σου και να βάζουν κάποιοι άχρηστοι το όνομα τους από κάτω. Επίσης ένα πολύ μεγάλο τραγούδι δικό σου είναι το “Έρχονται χρόνια δύσκολα”.
Ν. Θέος: Καμιά φορά την ώρα που γράφω, έρχεται στο σπίτι ο Χρήστος Νικολόπουλος και μου λέει “τι ωραίος στίχος αυτός Νίκο, μου αρέσει, άντε να βάλω το όνομα σου. Εντάξει αυτό δεν είναι τίποτα, γίνεται πάντα. Τώρα θα κυκλοφορήσουν τα αφιερώματα, εκεί να δεις τραγούδια. Καμιά φορά υπάρχει ανάγκη γι΄ αυτό αναγκαζόμαστε να πουλάμε τους στίχους. Και παλαιότερα γινόταν αυτό, και ήταν πολύ συχνό φαινόμενο. Το να βάλω το όνομα σου σε έναν δικό μου στίχο, δεν θα έλθω να σε κάνω μήνυση μετά από είκοσι χρόνια. Έτσι δεν είναι;; Λογικό είναι αυτό.
Ν. Βάνης: Το Ελληνικό τραγούδι όσο υπάρχει ο Νίκος Θέος δεν θα χαθεί.
Ν. Θέος: Όχι μόνο εγώ, υπάρχουν και άλλοι αξιόλογοι, επίσης υπάρχουν και καινούργιοι που είναι καταπληκτικοί. Έχουμε υλικό, είναι θέμα εταιρειών, οι εντολές έρχονται απ΄ έξω, παγκοσμιοποίηση έχουμε. Είναι επιτακτική ανάγκη σήμερα στα τραγούδια μας να βάλουμε μπουζούκια. Γίνεται λαϊκό τραγούδι χωρίς μπουζούκι;; Σήμερα γίνονται όλα μέσω υπολογιστών, τα ζωντανά όργανα δεν υπάρχουν πια, γι΄ αυτό και δεν υπάρχουν λαϊκά τραγούδια σήμερα στο Ελληνικό πεντάγραμμο.
Ν. Βάνης: Νίκο θέλω να σ΄ ευχαριστήσω που ήσουν μαζί μας, και να σου ευχηθώ άλλο κακό να μην σου συμβεί.
Ν. Θέος: Νάσαι καλά, την καλημέρα μου σε όλον τον κόσμο.
