Το ασφαλιστικό που διαιωνίζουν τον ασφυκτικό εναγκαλισμό και έλεγχο του κράτους επί των ταμείων
Το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, στη Δημόσια Διαβούλευση για το ασφαλιστικό καταθέτει τους «βασικούς άξονες και τις κεντρικές ιδέες γύρω από τις οποίες θα δομηθούν οι συγκεκριμένες διατάξεις του ασφαλιστικού νομοσχεδίου».
Στη διαβούλευση αυτή αναγνωρίζεται, για πρώτη φορά, ότι η βασική αιτία της σημερινής οικτρής κατάστασης αποτελεί το σημερινό διανεμητικό σύστημα ασφάλισης και οι πελατειακές πολιτικές σχέσεις που αυτό εξυπηρετούσε.
Όμως δεν δίνεται καμιά εξήγηση για τους λόγους που το διανεμητικό σύστημα ασφάλισης και η εξυπηρέτηση πελατειακών πολιτικών σχέσεων αποτελούσαν, για τριάντα χρόνια, τη βάση κάθε πρότασης του ΠΑΣΟΚ για το ασφαλιστικό.
Αντίθετα ομολογείται από τον ίδιο τον υπουργό ότι η απομάκρυνση από αυτό «προσδιορίστηκε από το ότι δεν υπάρχουν τα απαραίτητα κεφάλαια για να περάσεις σε κάτι άλλο»…
Έτσι, προτείνεται, στο κείμενο της διαβούλευσης, «η μετάβαση σε ανταποδοτικό σύστημα ασφάλισης στο οποίο η κάθε σύνταξη θα αναλογεί στο χρόνο εργασίας και τις καταβληθείσες εισφορές και ο προσδιορισμός του ύψους της δεν θα αποτελεί θέμα εισοδηματικής πολιτικής, όπως είναι σήμερα, αλλά θα καθορίζεται, δίχως η κυβέρνηση να διαθέτει διακριτική ευχέρεια, με όρους τιμαριθμικούς και με συνυπολογισμό των οικονομικών δυνατοτήτων των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης.»
Προτείνονται επίσης «ενοποιήσεις των ασφαλιστικών φορέων και συγκρότηση τριών μεγάλων Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης, μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων, και αγροτών».
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία πρότεινε, από την ίδρυσή της, την μετάβαση σε ένα μικτό ασφαλιστικό σύστημα, στο οποίο η κάθε σύνταξη θα αναλογεί στο χρόνο εργασίας και τις καταβληθείσες εισφορές κάθε εργαζομένου, όπως δηλώνει και το κείμενο της διαβούλευσης.
Όμως, το σύστημα αυτό μπορεί να λειτουργήσει μόνο εφόσον εκπληρωθούν ταυτόχρονα οι παρακάτω τέσσερεις βασικές προϋποθέσεις:
(α) ο κάθε εργαζόμενος έχει υπό δική του ιδιοκτησία και έλεγχο τις ασφαλιστικές του εισφορές τοποθετώντας τες σε δικό του, ατομικό, καταθετικό ασφαλιστικό λογαριασμό,
(β) ο κάθε εργαζόμενος έχει τη δυνατότητα ελεύθερης επιλογής, ή και αλλαγής, του Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης στον οποίο θα τοποθετεί τις εισφορές του,
(γ) εκλείψει ο «ομφάλιος λώρος» της διαφθοράς μεταξύ κράτους και ασφαλιστικών ταμείων μεταφέροντας την ευθύνη της διαχείρισης των ασφαλιστικών εισφορών σε πιστοποιημένα μη-κρατικά ασφαλιστικά ιδρύματα που θα έχουν την απαραίτητη τεχνογνωσία και
(δ) το κράτος να εγγυάται την καταβολή των συντάξεων και να ασκεί αυστηρή εποπτεία της διαχείρισης των ασφαλιστικών διαθεσίμων από τα μη-κρατικά ασφαλιστικά ιδρύματα, όπως ασκεί σήμερα η Τράπεζα της Ελλάδος την εποπτεία του τραπεζικού συστήματος.
Το γεγονός ότι δεν γίνεται καμιά αναφορά σε αυτές τις προϋποθέσεις αναδεικνύει ότι η πραγματική στόχευση του νέου συστήματος είναι η παράταση του χρόνου κατάρρευσής του και η διατήρηση του ασφυκτικού εναγκαλισμού και ελέγχου του κράτους επί των ταμείων που εγγυάται, και για τα νέα ενοποιημένα ταμεία, την συνέχιση της σπατάλης και της ασυδοσίας στην διαχείρισή τους.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία έχει καταθέσει, στη Βουλή και στη κοινωνία, την δική της πρόταση για το ασφαλιστικό που στηρίζεται στην διεθνή εμπειρία. Κάθε καθυστέρηση στην εφαρμογή της πρότασης αυτής, συντομεύει απλώς τον χρόνο του επερχόμενου αδιεξόδου.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
