Άλλο ένα αστραπιαίο ταξίδι στην πρωτεύουσα και μια σύντομη περαντζάδα από τα Αθηναϊκά κέντρα πραγματοποίησα από την περασμένη Τετάρτη. Αυτή την φορά επέλεξα το ΙΧ ως μεταφορικό μέσο για να διασχίσω την εθνική οδό Θεσσαλονίκης – Αθηνών.
Κατά βάθος το ταξίδι αυτό ήταν σαν να πήγα αεροπορικώς με οικονομικό εισιτήριο Θεσσαλονίκη – Νέα Υόρκη με επιστροφή. Κι αυτό γιατί, τα έξοδα για βενζίνη ήταν γύρω στα 180 Ευρώ, από τα βενζινάδικα κατά μήκος της εθνικής, των μεγαλοεφολιστών εταιρειών AVIN – AEGEAN – EKO, πάντα και με την συμμετοχή του Ελληνικού κράτους να πουλούν πανάκριβα την βενζίνη προς 1,80 Ευρώ το λίτρο.
Επιπλέον, τα διόδια κόστισαν 70 Ευρώ (35+35), αλλά και οι 2-3 στάσεις για κατούρημα, δεν θα πάρεις, να φας, να πιεις ένα καφέ στο σύνολο να μην έφυγαν 15-20 Ευρώ, ουσιαστικά το ταξίδι Θεσσαλονίκη – Αθήνα, ήταν πτήση aller retour
Νέα Υόρκη .Φωτιά και λάβρα, γι΄ αυτό και άλλωστε η κίνηση στην εθνική οδό ήταν πάρα πολύ χαλαρή, με ελάχιστα ΙΧ να κυκλοφορούν.
Εν πάει περιπτώσει, τουλάχιστον βρήκα πολύ προσιτές τιμές στα ξενοδοχεία, τα οποία πράγματι στην Αθήνα έκαναν γενναίες εκπτώσεις, χωρίς να χαλάσουν την καλή ποιότητα σε όλες τις υπηρεσίες τους. Ο κλάδος αυτός έχει αντιληφθεί το μέγεθος της ακρίβειας για τον Ελληνικό τουρισμό, μόνο το κράτος σφυρίζει αδιάφορα.
Έτσι λοιπόν, την Τετάρτη βράδυ μετά από ένα καλό μούλιασμα στην μπανιέρα, τράβηξα προς Γλυφάδα για να τσιμπολογήσω κάτι, και προς μεγάλη μου έκπληξη τα μαγαζιά της περιοχής, φαγάδικα – καφετέριες, όλα στην σειρά ήταν άδεια, όπως και οι δρόμοι, δεν κυκλοφορούσε ψυχή.
Από τα νυχτερινά κέντρα ζήτημα 2-3 να ήταν ανοιχτά. Πολύ απογοητευτική εικόνα για μια Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.
Με ένα φίλο επιχειρηματία των Αθηνών, καθίσαμε σε γνωστό μαγαζί με σπεσιαλιτέ τα μπιφτέκια και όπως όλα, έτσι και αυτό ήταν τελείως άδειο. Ήμασταν η μοναδική παρέα, ενώ οι οκτώ σερβιτόροι του μαγαζιού, μια και δουλειά δεν υπήρχε, κάπνιζαν το πικρό φαρμάκι έξω από το μαγαζί.
Φεύγοντας τους ρώτησα; “τι γίνεται παιδιά, σήμερα δεν έχει δουλειά;;”
Για να μου απαντήσουν “μόνο σήμερα;;, κάθε μέρα έτσι είναι τα πράγματα, όπως τα βλέπετε, μια το χαράτσι, μια οι φόροι, που καλύπτουν το 80%, πώς να έλθει μετά ο άλλος να ξοδέψει και για φαγητό;; Με τους λαμογιότατους πολιτικούς που μπλέξαμε, πληρώνουμε τους νταβατζήδες τραπεζίτες Έλληνες και ξένους, και όλοι μαζί ξεπουλούν την Ελλάδα κάτω από το τραπέζι. Αυτά να γράψετε κύριε Βάνη, και όχι μόνο για τα μπουζούκια. Υπάρχουμε και εμείς στην νύχτα της Αθήνας;;”
“ Εγώ τα γράφω όλα αυτά που μου είπατε, και όχι μόνο, μάλλον εσείς δεν με διαβάζετε”, τους απάντησα και τους διαβεβαίωσα να ξαναπεράσω στο επόμενο ταξίδι μου, αν βέβαια μπορέσουν να παραμείνουν στο χώρο με όλη αυτήν την κρίση που τους χτύπησε ξαφνικά.
Με την παραπάνω εικόνα και την κουβέντα που είχα ,ενώ το μπιφτέκι του μαγαζιού ήταν θεσπέσιο, ωστόσο, δεν μπόρεσα να το χωνέψω , αλλά και ο ύπνος δεν με έπαιρνε παρά την κούραση που είχα.
Το μεσημέρι της Πέμπτης απόλαυσα το καφεδάκι μου σε μαγαζί της Γλυφάδας, εκεί όπου συχνάζουν από τις τρεις η ώρα όλο το καλλιτεχνικό στερέωμα, από μουσικούς, καλλιτέχνες, δημοσιοσχετίστες, συνθέτες, στιχουργούς, χορευτές κ.τ.λ.π. Έτσι έμαθα μάνι – μάνι όλα τα κουτσομπολιά της Ελλάδος, μια και είμαι καλό σφουγγάρι στην πληροφόρηση. Πολύς χαβαλές, αλλά και πολλά κουτσομπολιά πάσης φύσεως.
Το βράδυ της Πέμπτης επιτέλους πήγα να ακούσω και λίγο μπουζουκάκι. τράβηξα προς το νυχτερινό κέντρο “Ποσειδώνιο” για να απολαύσω τον Πάνο Κιάμο, που είχα καιρό να συναντήσω. Και ενώ την ημέρα αυτή είχε κηρυχθεί γενική απεργία, όπου ακόμα και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ταξί, μετρό, ηλεκτρικός, όλα ήταν σταματημένα, έξω δεν κυκλοφορούσε κανείς, εντούτοις, το μαγαζί από τις 12 η ώρα άρχισε να γεμίζει από παρέες που έφταναν με ΙΧ, μέχρι που γέμισε ασφυχτικά από κόσμο ακόμα και από την Κύπρο, την Πελοπόννησο, την Κέρκυρα, και ένας από την Θεσσαλονίκη ο Βάνης.
Το πρόγραμμα ξεκίνησε με την Ήβη Αδάμου και το Κώστα Μαρτάκη. Μόλις βγήκε ο Πάνος Κιάμος με το σουξέ του “Ολοκαίνουργιος”, έγινε ανάσταση, με τον κόσμο να σηκώνεται και να χειροκροτεί όρθιος. Ο καλλιτέχνης ερμήνευσε όλες τις μεγάλες επιτυχίες της καριέρας του, που δεν είναι και λίγες, μια και έχει πολλούς δίσκους στο ενεργητικό του, δίσκους που ακόμα ήταν πιτσιρικάς όταν τον γνώρισα και εγώ ως καλλιτέχνης.
Στο δε λαϊκό πρόγραμμα έδωσε ρέστα, έπιασε ρεπερτόριο αειμνήστων καλλιτεχνών, αλλά και νεοτέρων καλλιτεχνών και δημιουργών , δίδοντας ένα ανεπανάληπτο κέφι. Ένας Κύπριος επιχειρηματίας από το πρώτο τραπέζι πίστας, σε όλο το λαϊκό πρόγραμμα έριχνε ασταμάτητα λουλούδια στον Πάνο Κιάμο, ίσα με 1.000 δίσκους, ίσως και παραπάνω, καθώς έχασα το μέτρημα, τόσο γρήγορα που έπεφταν τα καλάθια.
Με την λουλουδού παρήγγειλα το τραγούδι “Βρες” και ο Πάνος όχι μια φορά, αλλά δύο φορές το τραγούδησε, φωνάζοντας από το μικρόφωνο, “Βάνη, άρχοντα…, γεια σου Θεσσαλονίκη…, για πάρτη σου μόνο Βάνη” και πολλά άλλα. Με έφτιαξε, όπως και το κοινό το οποίο διασκέδαζε τρελά.
Να σημειωθεί πως ο Πάνος Κιάμος τελειώνει τις εμφανίσεις του στο “Ποσειδώνιο” στις 7 Ιανουαρίου 2012. Εν συνεχεία στις 14 Ιουνίου αναχωρεί για τις ΗΠΑ και τον Καναδά, όπου θα δώσει 9 εμφανίσεις και στην συνέχεια 5 εμφανίσεις στην Αυστραλία. Είναι τα πρώτα του ταξίδια στις παραπάνω χώρες, όπου η ομογένεια τον περιμένει με μεγάλη λαχτάρα, εξαντλήθηκαν όλα τα διαθέσιμα εισιτήρια από τώρα. Τελικά, αναμφίβολα ο Πάνος Κιάμος έχει άστρο.
Όσο για το σέρβις του νυχτερινού κέντρου Ποσειδωνίου, ήταν άψογο, από την είσοδο έως και τα καμαρίνια. Οι σερβιτόροι, οι μετρ και όλο το προσωπικό έλεγχαν τα πάντα, έτρεχαν ακόμα και για το παραμικρό. Σ΄ αυτήν την επιχείρηση δεν υπάρχει στραβή, όποιος την κάνει, έφυγε την ίδια ώρα, γι΄ αυτό δουλεύει ρολόι όλο το μαγαζί. Μακάρι να το έβλεπαν αυτό και σε άλλα νυχτερινά κέντρα της Ελλάδος.
Ο Πάνος Κιάμος με την επιστροφή του από την Αμερική και την Αυστραλία, θα ξεκινήσει πρόβες και πάλι στο νυχτερινό κέντρο “Ποσειδώνιο”, όπου θα αρχίσει την νέα σεζόν από το Πάσχα. Στο μεταξύ το μαγαζί θα ανακαινιστεί από την αρχή, μια και για τον επιχειρηματία του κέντρου είναι κανόνας κάθε χρόνο να παρουσιάζει στο κοινό ένα νέο μαγαζί.
Κατά τις 5 το πρωί (ξημερώματα Παρασκευής) με παρέα φίλο επιχειρηματία τραβήξαμε προς το νυχτερινό κέντρο “Frangelico” για να δούμε τον καλλιτέχνη Χρ. Μενιδιάτη και το υπόλοιπο σχήμα, όπου λόγω της προχωρημένης ώρας η κίνηση ήταν μικρή.
Μετά την σύντομη αυτή περαντζάδα και αφού ξεκούρασα την κορμάρα μου, το μεσημέρι πήρα το δρόμο της επιστροφής προς την Μακεδονία, και την Θεσσαλονίκη.
Το συμπέρασμα που βγαίνει από την περαντζάδα μου στην Αθήνα είναι ότι, και στην πρωτεύουσα ο τομέας της διασκέδασης δέχεται μεγάλο πλήγμα. Δύσκολα θα είναι τα πράγματα για το 2012, ωστόσο, με πρωτότυπα προγράμματα και σχήματα, άριστο σέρβις , ευγένεια, οι χαμηλές τιμές, αλλά και με καθαρά ποτά, τα κέντρα δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα.
Η κρίση ,κρίση, αλλά και η ζωή συνεχίζονται, με όποιες δυσκολίες και αν έχουν. Η πνευματική ισορροπία είναι το παν και αυτή χωρίς την διασκέδαση, δεν αποκτάται με τίποτα.
Διασκεδάστε δεν χανόμαστε !!!!!!!!
