Επί τη ευκαιρία κάποιας δουλειάς μου στην Αθήνα, έκανα και μια σύντομη περατζάδα στα νυχτερινά κέντρα σε μια νύχτα του Σαββάτου.
Έτσι από νωρίς βρέθηκα στο “Theatro Music Hall”, όπου εμφανίζεται ο Θεσσαλονικιός λαϊκός τραγουδιστής Βασίλης Καρράς.
Αν και ή ώρα ήταν 12 το βράδυ, εντούτοις βρήκα μια ατέλειωτη ουρά από κόσμο, που περίμενε υπομονετικά να βρει τραπέζι.
Και όπως έμαθα από έρευνα που έκανα, κάθε Πέμπτη – Παρασκευή και Σάββατο πάνω από 1.000 άτομα μένουν απ΄ έξω, λόγω του ότι το μαγαζί, γεμίζει ασφυχτικά.
Πρωτοφανές γεγονός για έναν Έλληνα καλλιτέχνη στις μέρες μας, όταν η λέξη κρίση έχει γίνει πλέον καραμέλα.
Το συγκρότημα “Αλχημιστές” επίσης παιδιά από την Θεσσαλονίκη, κάνει την διαφορά στο σχήμα. Είναι μια από τις καλύτερες μπάντες που έχει βγάλει η Βόρεια Ελλάδα.
Το πρόγραμμα του Βασίλη Καρρά δεν χρειάζεται συστάσεις, είναι άκρως λαϊκό. Ο καλλιτέχνης κάνει ότι θέλει πάνω στην πίστα, και ο κόσμος τον αποδέχεται. Τα παλιά και νέα του τραγούδια χτυπούν στη καρδιά της νεολαίας. Γι΄ αυτό και το τηλέφωνο δεν σταματά να χτυπά για τα ρεζερβέ.
Κάθισα και απόλαυσα το πρόγραμμα, και έφυγα για το νυχτερινό κέντρο “Fix” στον Νίκο Οικονομόπουλο, όπου και εκεί γίνεται το αδιαχώρητο, πολύ νεολαία, και γυναικομάνι χορεύει πάνω στην πίστα , στα τραπέζια με το καινούργιo ζεϊμπέκικο, τους στίχους τους οποίους έγραψε ο Πάνος Φαλάρας και την μουσική του Βαξαβανέλη με τίτλο “Άλλα μου τάξανε” που χαλάει κόσμο.
Έφυγα προς το νυχτερινό κέντρο “Frangelico” για να δω ένα σχήμα πολύ καλό με τους καλλιτέχνες Ανδρέα Στάμο, την Χρύσπα, και τον Γιώργο Γιασεμή, με τον οποίον τα είπαμε για λίγο στο καμαρίνι του.
Την φίλη μου Χρύσπα και τον Ανδρέα Στάμο δεν είχα τον χρόνο να τους δω, καθώς έφευγα για το νυχτερινό κέντρο “Ρωμαίο”, όπου εμφανίζεται ο Θεσσαλονικιός Χρήστος Χολίδης.
Τον είδα όμως πολύ φουσκωμένο, από την μεγάλη υπερεκτίμηση του εαυτού του, έχασε τη αμεσότητα που είχε με τον κόσμο. Του συνιστώ να αλλάξει και να ξαναγίνει ο παλιός Χρήστος Χολίδης που είναι φίλος, γι΄ αυτό και του τα χώνω, μήπως και έλθει στα ζύγια του, (στα ίσια), όπως ήταν παλιά.
Στα ρεπορτάζ μου είτε στα Αθηναϊκά κέντρα, είτε της Θεσσαλονίκης, είτε της επαρχίας με αυτά που βλέπω, γράφω τα σύκα – σύκα και σε όσους αρέσει. Πηγαίνω και επισκέπτομαι κυρίως τα κέντρα όπου οι επιχειρηματίες , τραγουδιστές, μουσικοί, και εργαζόμενοι ξέρουν, και εκτιμούν την δουλειά μου, είτε γράφω αρνητικά, είτε θετικά, και οι περισσότεροι από τους παραπάνω γνωρίζουν πολύ καλά την δουλειά μου.
Οι πικραμένοι που δεν ξέρουν να εκτιμούν, μετά από κάθε ρεπορτάζ μου, δέχομαι τόσα e-mail, όσα και τηλεφωνήματα, εκφράζοντας τα παράπονα τους, αντί να διορθώσουν τα λάθη τους.
Κάποιοι δε το τραβούν και πιο μακριά, βρίζοντας, και γράφοντας φαντασιώσεις που κατεβάζει το βρώμικο μυαλό τους, πάντα ανώνυμα, ακριβώς γιατί δεν φορούν πανταλόνια.
Αλλά μ΄ αυτούς δεν ασχολούμαι, καθώς γνωρίζω πολύ καλά, ποιοι είναι, άσχετα εάν κρύβονται πίσω από την ανωνυμία τους οι κόλακες, τα γλειφιτζούρια, οι αεριτζήδες που εξυπηρετούν συμφέροντα.
Ευτυχώς οι περισσότεροι επιχειρηματίες νυχτερινών κέντρων έχουν σωστούς ανθρώπους δίπλα τους, και κάτι τέτοιους κόλακες τους έχουν διώξει με τις κλωτσιές.
Αλλά και κάποιοι ψωνισμένοι καλλιτέχνες, δεν πέφτουν πιο κάτω. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όταν είχα γράψει για ένα σχήμα που εμφανιζόταν στην Θεσσαλονίκη, όπου η επικεφαλής ήταν η καλλιτέχνιδα “Π”, και πρώτος άνδρας ο “Γ”.
Μόλις δημοσιεύθηκε το κείμενο η καλλιτέχνιδα “Π” ζήτησε από τον επιχειρηματία του νυχτερινού κέντρου να παρέμβει και να διορθώσουν την σειρά των ονομάτων.
Ο επιχειρηματίας σαστισμένος της απάντησε λέγοντας:
“Στον Βάνη δεν μπορώ να κάνω καμιά παρέμβαση, γιατί δεν καταλαβαίνει από συστάσεις”.
Τότε η τραγουδίστρια (δήθεν) εκνευρισμένη του ανακοίνωσε: “αφού δεν μπορείς να κάνεις παρέμβαση, τότε εγώ φεύγω από το σχήμα”,
“όπως νομίζεις”, απάντησε ο επιχειρηματίας στα νάζια της καλλιτέχνιδας, που ήταν τόσο ψώνιο με το όνομα της, που πράγματι έφυγε. Ωστόσο, ο επιχειρηματίας την ίδια ώρα έκλεισε άλλη καλλιτέχνιδα με τον οποία το σχήμα πήγε πολύ καλά.
Το παράδειγμα το αναφέρω μόνο και μόνο, για να αποδείξω δια του λόγου του αληθές ότι υπάρχουν επιχειρηματίες που φορούν πανταλόνια, κόντρα στους άλλους, οι οποίοι με κάθε ψύλλου πήδημα, όπως στην παραπάνω κατάσταση , ή κάποιων λαμογιών τους – κόλακες προσπαθούν να παρέμβουν λέγοντας :
“ Βάνη γράψε δύο καλά λόγια, Βάνη, μην γράφεις ότι δεν είχαμε κόσμο, Βάνη το ένα, Βάνη το άλλο…”
Μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις μιλούν με ανοιχτή ακρόαση, έχοντας δίπλα τους θιγόμενους, που έχουν μάθει στα σιρόπια, μια ζωή ασοβάρευτοι και αθεράπευτοι επαγγελματίες.
Εν πάσει περιπτώσει τα ρεπορτάζ μου συνεχίζουν ακάθεκτα περιγράφοντας ότι βλέπω, και όπως διαδραματίζονται τα πράγματα.
