Του Δημήτρη Ρομποτή*
Δεν υπάρχει μέσον «ενημερώσεως» που να έχη στηρίξη την ελληνική «κυβέρνηση» σταθερά και με συνέπεια όσο η Καθημερινή.Για ο,τιδήποτε μπορεί να την κατηγορήση κανείς, όχι όμως για αντικυβερνητισμό ή αντισυστημισμό, κάποιες φορές μάλιστα είναι και βαλικοτέρα του βασιλέως (του εξορισθέντου Ανακτος μη εξαιρουμένου)!
Υπ’αυτή την έννοια έχει τεραστεία βαρύτητα η κωδωνόκρουσις της εφημερίδος, δια κυρίου άρθρου, τη Μεγάλη Πέμπτη: «Οι τοποθετήσεις που έχει κάνει η κυβέρνηση σε ορισμένες κρίσιμες θέσεις είναι επιεικώς απαράδεκτες. Δεν είναι δυνατόν εν έτει 2013 να διορίζονται κομματικά στελέχη ή συνδικαλιστές σε καίρια πόστα όπως ο ΟΑΕΔ.
Δεν μπορεί μια κυβέρνηση που ευαγγελίζεται τις μεταρρυθμίσεις και την καλύτερη οργάνωση του κράτους να χρησιμοποιεί τους ανθρώπους που μας έφεραν στο σημερινό χάλι. Χάθηκαν οι έμπειροι, μη κομματικοί άνθρωποι της αγοράς;
Το φαινόμενο μη αξιοκρατικών διορισμών πρέπει να σταματήσει αν η κυβέρνηση θέλει να έχει αξιοπιστία και να παράγει έργο. Εκτός αν ενδιαφέρουν μόνο τα ρουσφέτια και η τακτοποίηση ημετέρων…».
Για να φτάση σε σημείο να απηυδύση και να δημοσιεύση τέτοιο άρθρο που σημειωτέον αγγίζει με χειρουργική ακρίβεια, παρότι δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένα ονόματα ή τομείς, το πλέον ακανθώδες πρόβλημα της «κυβερνήσεως», το οποίο σημειωτέον φανερώνει ότι η παλαιοκομματική παράδοσις καλά κρατεί, φανταστείτε τί γίνεται όχι μόνο στο προσκήνιο που μπορούμε και βλέπουμε ως ένα σημείο, αλλά στο παρασκήνιο!
Το σκυλολόι έχει λυσσάξει γιατί τώρα που έχει μικρύνει η πίττα, πέφτουν τα προσωπεία και ορμάει ο καθένας ως αναρχικός σε βιτρίνα κι’ό,τι προκύψη!
Σε άλλες περιπτώσεις πάλι, εντελώς άχρηστοι και ακατάλληλοι για τη θέση στην οποία βρίσκονται, καθηλώνουν αναγκαστικά στο δικό τους επίπεδο ολόκληρους τομείς με αποτέλεσμα να αποθαρρύνωνται κι’αυτοί οι ελάχιστοι που όχι μόνο έχουν όρεξη για δουλειά (αυτό δεν αρκεί στην παρούσα συγκυρία), αλλά ξέρουν και τί κάνουν!
Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό πως τις διαπιστώσεις αυτές δεν τις κάνει ο Τσίπρας ή ο Καμμένος αλλά μια εφημερίδα-πυλώνας του κυβερνητικού πειραματισμού στου …Κασιδιάρη το κεφάλι.
Τώρα ότι θα ληφθούν σοβαρά υπόψιν από έναν πρωθυπουργό ο οποίος ακροβατεί σε ισορροπίες αδιεξόδων που εν πολλοίς ο ίδιος δημιούργησε ή ανέχτηκε, μάλλον δεν εντάσσεται ως ενδεχόμενο σε οιασδήποτε μορφής ρεαλιστική δυνατότητα.
Στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα …(Θα ανέφερα και την παροιμία «τον αράπη κι’αν τον τρίβης το σαπούνι σου χαλάς», αλλά αφενός άμα τρίψης έναν αράπη μπορείς να έχης κάποιου είδους …αποτέλεσμα, έστω κι’αν δεν είναι το επιθυμητό, κι’αφετέρου μπορεί οι «υπερευαίσθητοι» της Ελληνικής «Ολυμπιακής» Επιτροπής να με κατηγορήσουν ως ρατσιστή – ενώ αυτοί με την ερμηνευτική τους ταύτιση των όρων «Αφρικανός» και «μαύρος», τότε με το μαλακοανέκδοτο της χαζοαθλήτριας, δεν είναι καθόλου ρατσιστές, τα ζώα!)
Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι το κύριο άρθρο της Καθημερινής ήταν απλά μια απόπειρα να διασφαλιστή η αξιοπρέπεια της εφημερίδος, αφού στο μέλλον, αν τα πράγματα γίνουνε, όπως φαίνεται, σκατά, θα μπορούνε οι υπεύθυνοι να πούνε ότι εμείς σας τα λέγαμε και είχαμε κρούση κατ’επανάληψη τον κώδωνα του κινδύνου.
Αν δεν ακούσατε, δικό σας (και της Ελλάδος) πρόβλημα! Μπορεί επίσης να ήταν και μια έμμεση προειδοποίηση ότι είμαστε μεν μαζί σας, αλλά δεν θα σας ακολουθήσουμε και στον χορό του …Ζαλόγγου! «Δε μπιγκ πλέιερς», άλλωστε, δεν είναι ποτέ μονογαμικοί που λέει κι’ο Μαρκεζίνης για την εξωτερική πολιτική, αλλά πουτάνες πολυτελείας κι’αυτό είναι το μοναδικό στοιχείο που τους καθιστά ενίοτε αξιαγάπητους και χαριτωμένους!
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού ΝΕΟ με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: Ξέχασα να πώ ένα Χριστός Ανέστη και να ευχηθώ σε όλους Χρόνια Πολλά, όμορφα και δημιουργικά, ψαγμένα σαν το κόκκινο αυγό πριν το τσουγκρίσουμε!
