Mια σπάνια συνέντευξη με έναν θρύλο του Ελληνικού τραγουδιού, τον Λεωνίδα Βελή, προσκεκλημένο του δημοσιογράφου Νίκου Βάνη και στ0 web radio elliniko-fenomeno.com (24/03/2012).
Ο Λεωνίδας Βελής μιλάει μετά απο καιρό για την επιστροφή του στις πίστες της Θεσσαλονίκης έπειτα απο 13 χρόνια…Για τον Στέλιο Καζαντζίδη που υπήρξε και παραγωγός του, το λαικό τραγούδι, για τους Έλληνες ομογενείς και την Αμερική που έζησε, για θέματα φιλανθρωπίας, τον ΠΑΟΚ, τις εμφανίσεις του στο νυχτερινό κέντρο “Cine Live” της Θεσσαλονίκης, για τον πόλεμο που δέχεται το λαϊκό τραγούδι, την οικονομική κρίση στην Ελλάδα κ.α..
Ο Λεωνίδας Βελής γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, από μικρός πήγε να ζήσει με την οικογένεια του στο Σικάγο των ΗΠΑ, τελείωσε το γυμνάσιο και σπούδασε “Διεύθυνση Επιχειρήσεων”. Ωστόσο,ποτέ δεν είχε σκεφτεί να γίνει τραγουδιστής, εάν και στις παρέες του τραγουδούσε με φίλους και ενθουσίαζε του πάντες.
Λίγο χρόνο μετά, εγκατέλειψε τις σπουδές και έφυγε για το Λος Άντζελες. Όταν πλέον του τελείωσαν τα χρήματα τραγούδησε σε κάποιο μαγαζί σε πολλές γλώσσες.
Εκεί τον ανακάλυψε η Ginger Rogers (Τζίντζερ Ρότζερς, ηθοποιός, χορεύτρια, τραγουδίστρια) που ξετρελάθηκε μαζί του ,έτσι τον πήρε στις περιοδεία της σ΄ όλην την Αμερική, για πάνω από 6 μήνες.
Λίγο καιρό μετά, όλα τα άφησε πίσω του για να έρθει στην Ελλάδα, ύστερα από παρότρυνση των φίλων του.
Το 1984 έβγαλε και το πρώτο του δίσκο, με τίτλο “Πρώτη γνωριμία” με παραγωγό τον Άκη Πάνου, ο οποίος περιείχε παλιά τραγούδια του Άκη Πάνου σε δεύτερες εκτελέσεις.
Ο δεύτερος δίσκος του με τίτλο “Λεωνίδας Βελής” περιείχε τις επιτυχίες, “Με σένα πλάι μου”, “Δεύτερη φορά”, καθώς και το “Πρακτορείο” του Σταύρου Ξαρχάκου.
Στα μέσα Δεκεμβρίου του 1985, κυκλοφόρησε ο τρίτος δίσκος του με τίτλο “Η συνάντηση” με παραγωγό τον Στέλιο Καζαντζίδη. Σταθμός στην Καριέρα του υπήρξε η συνεργασία με τον Χρήστο Νικολόπουλο και τον Λευτέρη Παπαδόπουλο.
Για το Λεωνίδα Βελή ο Λευτέρης Παπαδόπουλος λέει :
“ Τα τελευταία χρόνια δεν άκουσα πιο ζωντανή και πιο χυμώδη φωνή από του Λεωνίδα Βελή. Σωστά τον επέλεξε ο Στέλιος Καζαντζίδης ανάμεσα σε πολλούς για να βγάλει τον πρώτο του δίσκο, σωστά του εμπιστεύθηκε ο Άκης Πάνου μια σειρά από τα ωραία του τραγούδια.
Αυτήν την ζωντανή και χυμώδη, γεμάτη μαγνητισμό και ειλικρίνεια φωνή του Λεωνίδα Βελή ξεχωρίσαμε και εμείς ο Χρήστος Νικολόπουλος και εγώ”. Είναι μια συνειδητή επιλογή τους γιατί τον θεωρούν σαν έναν από τους σημαντικότερους ερμηνευτές του λαϊκού τραγουδιού. Το αποτέλεσμα της συνεργασία του λέγεται “Συλλαβιστά ψιθυριστά”
Ν. Βάνης: Όπως σας ανακοινώσαμε φίλοι μου ακροατές, μαζί μας σήμερα είναι ο Λεωνίδας Βελής που εμφανίζεται εδώ στην όμορφη Θεσσαλονίκη μας.
Γεια σας κύριε Βελή, τι κάνετε;; Είστε καλά;;
Λ. Βελής: Είμαι πάρα πολύ καλά και επιστρέφω στον κόσμο μετά από 12 χρόνια απουσίας.
Ν. Βάνης: Το έχω αναφέρει και εγώ, δεν γνώριζα όμως ακριβώς τα χρόνια. Εμφανίζεστε εδώ στην Θεσσαλονίκη στο “Cine Live” σε έναν πολύ ζεστό χώρο.
Λ. Βελής: Ένας πολύ μεγάλος λόγος, ίσως και ο κυριότερος, είναι ότι μόλις είδα το μαγαζί είπα “σ΄ αυτόν τον χώρο πρέπει να τραγουδήσω”. Μ΄ αρέσει πάρα πολύ ο χώρος, είναι πολύ ζεστός, είναι λαϊκός, μου θυμίζει την εποχή του Βασίλη Τσιτσάνη τότε που πήγαινα και τον άκουγα στο “Χάραμα” στην Καισαριανή, με την διαφορά που εκείνο δεν ήταν υπόγειο, ενώ αυτό είναι. Αυτό το χρώμα έχει αυτό το μαγαζί και μ΄ αρέσει πάρα πολύ.
Είμαι πολύ χαρούμενος που τραγουδώ στην πατρίδα μου την Θεσσαλονίκη, βέβαια τα σημεία των καιρών δεν είναι καλά.
Ν. Βάνης: Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα.
Λ. Βελής: Είναι πολύ δύσκολα, αλλά τι να κάνουμε, πρέπει και εμείς να δίνουμε το παρών, γιατί η μουσική δεν έχει τέλος, πρέπει να υπάρχει, όσο κι αν είναι άσχημα τα πράγματα.
Ν. Βάνης: Όλοι οι Θεσσαλονικείς και όχι μόνο θα έλθουν για να σας απολαύσουν, γιατί και ο χώρος εκπέμπει μια οικειότητα.
Λ. Βελής: Έχουμε μια καταπληκτική ορχήστρα, ένα υπέροχο πρόγραμμα, με τον Σταύρο Φωτιάδη, την Όλγα Βασιλειάδου και νέα παιδιά, κορίτσια και αγόρια που είναι καταπληκτικά. Το αφεντικό μας ο Μπάμπης είναι εκπληκτικό παιδί, τα μηνύματα που παίρνουμε αυτό το διήμερο της εβδομάδος που τραγουδάμε είναι καταπληκτικά, έρχεται ο κόσμος ο οποίος δεν φεύγει από το μαγαζί, να σκεφθείς ότι χθες τελειώσαμε 6 η ώρα το πρωί.
Ν. Βάνης: Ναι, ήμουν μέχρι αργά και είδα τον κόσμο να μην φεύγει από το μαγαζί.
Λ. Βελής: Ο κόσμος δεν φεύγει.
Ν. Βάνης: Το πρόγραμμα σας είναι καταπληκτικό και ο Σταύρος Φωτιάδης είναι πολύ καλός.
Λ. Βελής: Ο Σταύρος είναι μεγάλος τραγουδιστής, η Όλγα Βασιλειάδου είναι καταπληκτικά τραγουδίστρια, μ΄ αρέσει πάρα πολύ η Όλγα. Και εγώ για να πω ότι, μ΄ αρέσει κάποιος τραγουδιστής, πρέπει να είναι απλό, αλλά με κεφαλαία γράμματα, και η Όλγα είναι. Έχουμε αρκετό κόσμο, θα μπορούσαμε να είχαμε περισσότερο, αλλά είπα προηγουμένως το γιατί. Γίνεται ένα μεγάλο γλέντι στο μαγαζί γι΄ αυτό και είμαι πάρα πολύ χαρούμενος.
Ν. Βάνης: Μ΄ άρεσε χθες που είπες Λεωνίδα, μου επιτρέπεις να σου μιλώ στον ενικό, ότι το μαγαζί είναι παρεΐστικο. Εσείς οι μεγάλοι καλλιτέχνες την επικοινωνία με τον κόσμο την έχετε. Είδα τον κόσμο που επικοινωνούσε μαζί σου. Σήμερα οι νέοι καλλιτέχνες δεν έχουν επικοινωνία με τον κόσμο, και αυτό είναι λυπηρό. Έλεγα λοιπόν σε νέους καλλιτέχνες ότι ο Λεωνίδας, έχει τεράστια επικοινωνία με τον κοινό.
Λ. Βελής: Σ΄ ευχαριστώ πολύ.
Ν. Βάνης: Ποιος είναι ο λόγος Λεωνίδα που οι νέοι καλλιτέχνες δεν το έχουν αυτό.
Λ. Βελής: Κοίταξε, όχι ότι, τα νέα παιδιά δεν έχουν ταλέντο, προς θεού. Είναι πάρα πολλά παιδιά τα οποία έχω ακούσει εγώ με πολύ ωραία φωνή, ωραία κορίτσια, ωραία παλικάρια, ωραίες παρουσίες. Εκείνο που τους λείπει είναι το τραγούδι, ο στίχος. Σήμερα το τραγούδι που γράφετε δεν έχει μέσα του καρδιά, δεν έχει ψυχή, είναι ένα τραγούδι χωρίς όμως να σε ταξιδεύει. Εάν το τραγούδι και ο στίχος δεν σε ταξιδεύουν, δεν σε κάνει να αναρωτηθείς τι λέει αυτός ο τραγουδιστής , τότε το τραγούδι παύει να υπάρχει.
Αυτό συμβαίνει σήμερα, τα τραγούδια τα οποία γράφονται με βάση την σημερινή κατάσταση, αυτό το γρήγορο που υπάρχει, ο γρήγορος καφές, το γρήγορο φαγητό, η γρήγορη βόλτα, η γρήγορη γκόμενα, ο γρήγορος έρωτας. Όλα αυτά τα πράγματα είναι γρήγορα, και μέσα σ΄ αυτό το γρήγορο είναι και το τραγούδι.
Ν. Βάνης: Λεωνίδα, τι συμβουλή θα έδινες στα νέους καλλιτέχνες, γιατί είναι πολλοί αυτοί που μας ακούν.
Λ. Βελής: Με μεγάλη μου χαρά θα τους συμβουλεύσω δύο πράγματα. Κατ΄ αρχήν θα έλεγα στα παιδιά να στραφούν περισσότερο προς το λαϊκό τραγούδι, γιατί χωρίς το λαϊκό τραγούδι θα πάψουν, να υπάρχουν τα πάντα, θα Αμερικανοποιηθούμε, και αυτό δεν είναι ωραίο. Νομίζω ότι, το λαϊκό μας τραγούδι είναι ο ρόλος, είναι το έναυσμα του γλεντιού, της παρέας, η αγάπη μεταξύ μας. Όλα αυτά τα πράγματα μέσα σ΄ αυτό το γλέντι που προκαλεί το λαϊκό τραγούδι, τα φέρνει. Θα έλεγα λοιπόν στα νέα παιδιά, αγόρια, κορίτσια, να ασχοληθούν με το λαϊκό τραγούδι.
Αντί να γίνουν μοντέρνοι τραγουδιστές, εάν μπορούν να γίνουν λαϊκοί τραγουδιστές, θα είναι καλό γι΄ αυτούς. Όλα αυτά τα παιδιά μεγαλώνουν και προσπαθούν, να κάνουν καριέρα σε μια κακή κοινωνία, σε ένα άσχημο κόσμο, που τον έχουμε διαμορφώσει εμείς, οι πολιτικοί μας, δηλαδή όλοι αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι κατέστρεψαν την Ελλάδα, αυτήν την ωραία πατρίδα. Όμως έστω και μ΄ αυτές τις κακές προδιαγραφές που έχει σήμερα ο τόπος μας, η Ελλάδα, εάν θελήσουν, να ασχοληθούν με την μουσική, με το λαϊκό τραγούδι, και τίποτε άλλο.
Ν. Βάνης: Έχω στα χέρια μου ένα δίσκο σου, μου την έχει δώσει ένα φίλος ο στιχουργός Νίκος Θέος, διότι έψαχνα να τον βρω. Είναι ο δίσκος με τίτλο “Συνάντηση”. Αυτός ο δίσκος που σπάνια τον βρίσκεις, περιλαμβάνει 12 πολύ όμορφα τραγούδια “Είμαι τραγούδι, είμαι λαός”, “Την τελευταία ώρα”, “Νυχτοκάματο”, κ.λ.π, τα τραγούδια αυτά εγώ τα παίζω εδώ και χρόνια.
Λ. Βελής: Σ΄ αυτόν τον δίσκο παραγωγός και επιμελητής είναι ο Στέλιος Καζαντζίδης.
Ν. Βάνης: Ναι, το γνωρίζω.
Λ. Βελής: Το λέω αυτό γιατί ο Στέλιος ήταν η πρώτη φορά που έκανε αυτό το πράγμα στην ζωή του. Το έκανε μ΄ εμένα και τον ευχαριστώ πάρα πολύ.
Ν. Βάνης: Μου είπε ο στιχουργός Νίκος Θέος, ότι ο Στέλιος Καζαντζίδης από την πρώτη στιγμή σ΄ αγκάλιασε.
Μήπως Λεωνίδα, σε θεωρούσε αντικαταστάτη του;; Είναι μεγάλη λέξη, αλλά ταιριάζει σε ένα μεγάλο καλλιτέχνη όπως ήταν ο Στέλιος Καζαντζίδης, και όπως είσαι και εσύ. Δυστυχώς όμως σήμερα δύσκολα αυτά τα τραγούδια θα τα ερμηνεύσει κανείς νέος καλλιτέχνης.
Πολύ σωστά είπες ότι, τα νέα παιδιά πρέπει να ασχοληθούν με το λαϊκό τραγούδι. Τι έχεις λοιπόν να μας πεις γι΄ αυτήν σου την συνεργασία με τον Στέλιο Καζαντζίδη;;
Λ. Βελής: Αυτόν τον δίσκο μου τον έκανε ο Στέλιος, εγώ τότε τραγουδούσα στο “Play Boy” των Αθηνών. Ανοίγεις τώρα ένα πολύ μεγάλο θέμα, και επειδή δεν γίνεται να ειπωθεί σε ένα λεπτό, θα προσπαθήσω να το κάνω γρήγορο, για να μην ταλαιπωρήσουμε τον κόσμο που μας ακούει.
Ο Στέλιος Καζαντζίδης από τότε που άκουσε για μένα, ήθελε να δει ποιος είναι αυτός ο τραγουδιστής. Τέλος πάντων του άρεσα πάρα πολύ, δεν τραγουδούσε τότε αυτός, γι΄ αυτό ήθελε να συνεχίσει κάποιος τραγούδια τα οποία ήθελε να πει αυτός. Έψαχνε κάποιο παιδί και τελικά στο δρόμου του βρέθηκα εγώ. Ομολογώ ότι, ενθουσιάστηκε πάρα πολύ μαζί μου.
Με τον Στέλιο ζούσαμε μαζί περίπου ενάμιση χρόνο, γι΄ αυτήν την δουλειά που έχεις στα χέρια σου και λέγεται “Συνάντηση”. Ώσπου να γίνει αυτός ο δίσκος, να γνωριστούμε, να δούμε τι θα κάνουμε, περπατήσαμε πάρα πολύ με τον Στέλιο, και τελικά καταλήξαμε στον Τάκη Σούκα.
Τότε όπως είπα τραγουδούσα στο “Play Boy” και έπρεπε να φεύγω πάντα το πρωί που τελειώναμε, να πηγαίνω σπίτι για να κοιμάμαι λίγο, μέχρι τις δέκα, να σηκώνομαι, και να φεύγω για την Κυψέλη που έμεινε ο Τάκης Σούκας. Τώρα σου μιλάω για διαδρομές, όχι αστεία. Να μένω μέχρι το απόγευμα στον Τάκη Σούκα, για να δούμε, τι τραγούδια μπορεί να γεννήσει αυτός.
Γι΄ αυτήν την συνεργασία είχε μιλήσει ο Στέλιος με τον Τάκη Σούκα, όλα τα είχαν βρει, την διαδρομή έπρεπε να κάνω εγώ. Να παίρνω τα τραγούδια από τον Τάκη Σούκα, να κατεβαίνω κάτω στην Κάτω Κηφισιά, που έμεινε ο Στέλιος, στην Πεύκη δηλαδή, να πηγαίνω σπίτι του, να ακούμε τα τραγούδια, να τα μελετάμε, μετά έπρεπε να φύγω εγώ το βράδυ κατά τις δέκα, έντεκα η ώρα να φτάνω στο σπίτι μου, να κάνω ένα ντουζ, και δώδεκα η ώρα έπρεπε να είμαι στο μαγαζί, γιατί στις δώδεκα και μισή έβγαινα να τραγουδήσω.
Δεν ξέρω πως τα ακούει αυτά ο κόσμος, είναι μάλλον κινηματογραφικά αυτά που στου λέω, δεν γίνονται. Για τον δίσκο αυτόν μέσα απ΄ αυτήν την ταλαιπωρία που πέρασα, δούλευα και το βράδυ, έβγαζα τρία προγράμματα, έπρεπε να μπω και μέσα στο στούντιο για να γράψω τα τραγούδια.
Σε όλα τα νέα παιδιά που πρόκειται να μπουν στην δισκογραφία, τους λέω ότι, όταν έλθει η ώρα της δισκογραφίας θα πρέπει οπωσδήποτε να μην δουλεύουν. Να ασχοληθούν μόνο με την δισκογραφία, όπως κάνουν οι μεγάλοι Αμερικάνοι τραγουδιστές, όταν κάνουν δίσκο, δεν τραγουδούν πουθενά, κάνουν μόνο τον δίσκο.
Πέρασα μεγάλη ταλαιπωρία, βγήκε το αποτέλεσμα αυτό, θα μπορούσε να είναι και καλύτερο, ειλικρινά σου μιλώ, θα μπορούσε να ήταν καλύτερο, εάν εγώ δεν περνούσα αυτήν την ταλαιπωρία. Το αποτέλεσμα όμως μας δικαίωσε, το “Είμαι τραγούδι, είμαι λαός” είναι ένα καταπληκτικό τραγούδι, είναι ένα τραγούδι που δεν πρόκειται ποτέ να το σβήσει ο χρόνος.
Ευχαριστώ πάρα πολύ τον Νίκο Λουκά που έγραψε αυτό το τραγούδι για μένα. Το τραγούδι αυτό όμως έχει έναν ιδιωματισμό, αναφέρεται στον Στέλιο Καζαντζίδη. Δηλαδή εγώ τραγούδησα το “Είμαι τραγούδι, είμαι λαός” για τον Στέλιο Καζαντζίδη. Εάν δεις τον στίχο θα καταλάβεις, ότι απευθύνεται στον Στέλιο. Δεν λέω βέβαια το όνομα του, αλλά απευθύνεται στον Στέλιο. Δηλαδή τραγούδησα ένα πολύ μεγάλο τραγούδι για τον Στέλιο Καζαντζίδη στην κατάλληλη στιγμή της καριέρας μου.
Ν. Βάνης: Αυτόν τον δίσκο Λεωνίδα δεν σκέπτεσαι να τον επανακυκλοφορήσεις, διότι έχε πολύ σπουδαία τραγούδια, “Και να ΄ταν όλα ψεύτικα”, “Πληγωμένη αγάπη”, “Βίος και πολιτεία”, “Ένα σπίτι άνω κάτω”
Λ. Βελής: Αυτό που λες είναι δύο δίσκοι μαζί. Όχι δεν σκέφτηκα να τα ξανατραγουδήσω, διότι εγώ δεν θέλω να κάνω το λάθος του έκανε ο Στέλιος κάποτε, και είπε τραγούδια τα οποία είχε ξανατραγουδήσει. Όχι αυτό δεν θα το κάνω. Εγώ νομίζω εκείνη την στιγμή στην ηλικία που ήμουν, την τότε εποχή, τραγούδησα αυτά τα τραγούδια, τα είπα με την καρδούλα μου, και δεν θέλω να τα ξαναπώ. Βέβαια εάν τα ξαναπώ σήμερα θα τα τραγουδήσω διαφορετικά, γιατί μεγαλώνουμε, μεστώνουμε, αποκτάμε εμπειρίες, αλλά δεν νομίζω ότι, θα πιάσω αυτήν την δροσιά που έδωσα τότε. Όπως και ο Στέλιος ξανατραγούδησε τραγούδια που είχε πει, εμένα όμως σαν Λεωνίδα Βελή με καλύπτει η πρώτη ερμηνεία, δεν με καλύπτει η δεύτερη.
Την πρώτη ερμηνεία καμιά δεύτερη από τον ίδιο άνθρωπο δεν πρόκειται να την καλύψει, με τίποτα. Ίσως με τον καιρό να γινόμαστε καλύτεροι τραγουδιστές, να ξέρουμε καλύτερα ορισμένα πράγματα, αλλά πάντοτε η πρώτη ερμηνεία είναι αυτό το οποίο στιγματίζει τον τραγουδιστή και εκεί μένουμε.
Ν. Βάνης: Λεωνίδα μετά την μεγάλη αυτή συνεργασία σου με τον Στέλιο Καζαντζίδη και τον Τάκη Σούκα, σήμερα λες πάω να γράψω στο στούντιο κάποιο τραγούδι;;
Λ. Βελής: Κάτι ξέρεις εσύ και δεν το λες. Σου άρεσε το τραγούδι που είπα;;
Ν. Βάνης: Βεβαίως και μου άρεσε.
Λ. Βελής: Το τραγούδι αυτό εγώ το αποκαλώ φαινόμενο, έχει ένα διαφορετικό ήχο, δεν είναι ακριβώς μπουζουκοτράγουδο, είναι ένα άλλο πράγμα. Τα λόγια σε συνδυασμό με την μουσική είναι κάτι το απίστευτο. Δηλαδή το λέω μόνο μια φορά κάθε βράδυ, δεν αντέχω να το πω και δεύτερη, εάν και χθες ο Αλεξίου μ΄ έφαγε να το πω ξανά. Δεν μπορώ να το πω δεύτερη φορά για συναισθηματικούς λόγους.
Αυτό το τραγούδι θα το κυκλοφορήσω κάποια στιγμή, γιατί θέλω να δώσω στον κόσμο ένα καινούργιο πράγμα, να ακούσει κάτι ξεχωριστό, κάτι που μπορεί ίσως να μην περιμένει να ακούσει από μένα, να τραγουδήσω ένα τέτοιο είδος τραγουδιού. Άρα λοιπόν στο επανειδείν.
Ν. Βάνης: Ποιος είναι ο στιχουργός αυτού του τραγουδιού;;
Λ. Βελής: Σ΄ αυτό το τραγούδι έγραψε στίχο και μουσική ένας δικηγόρος των Αθηνών ο οποίος δεν είναι επαγγελματίας δημιουργός, αλλά του αρέσει να γράφει. Μου έχει δώσει και άλλα τραγούδια τα οποία είναι εκ ίσου τόσο δυνατά, αλλά αυτό έχει μία ιδιαιτερότητα τουλάχιστον για τον ψυχικό κόσμο τον δικό μου.
Ν. Βάνης: Λεωνίδα απ΄ ότι βλέπω θα ξεχειμωνιάσεις στην Θεσσαλονίκη.
Λ. Βελής: Νομίζω ότι, θα πάμε δύο εβδομάδες μετά το Πάσχα, μετά σκεφτόμαστε με τον Μπάμπη μήπως μετακομίσουμε στην Ασπροβάλτα, γιατί ο Μπάμπης έχει ένα καταπληκτικό μαγαζί στην Ασπροβάλτα που λέγεται “Ορόσημο”. Είναι πολύ καλό μαγαζί, το σκεφτόμαστε, αλλά θα ήθελα εγώ αυτό το μαγαζί εδώ επί της Δελφών να το κάνω στέκι μου.
Ν. Βάνης: Είναι πολύ ωραίο στέκι Λεωνίδα.
Λ. Βελής: Θα ήθελα να το κάνω στέκι μου, να κρατήσω δύο άτομα από εκεί μέσα, την ορχήστρα, και να αλλάξω το υπόλοιπο καλλιτεχνικό μέρος. Να βρούμε καινούργιες ιδέες , για να γίνει μια πιάτσα. Άκουσε τι θέλω, επειδή το δικό μου τραγούδι, το τραγουδάμε πάρα πολλοί καλλιτέχνες σήμερα. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες έχουν αφοσιωθεί σ΄ αυτό που αποκάλεσα γρήγορο τραγούδι. Αυτό το Ρουβάδικο, επειδή αυτό δεν το τραγουδάνε, επειδή ο κόσμος έτσι θέλω να πιστεύω ότι, το έχει πολύ ανάγκη. Θέλω να μάθει ο κόσμος ότι, σ΄ εκείνο το μαγαζί που λέγεται “Cinema Stage”, το παλιό “Παρασκήνιο” τραγουδιέται αυτό το τραγούδι από τα παλιά εκείνα χρόνια, που βλέπουμε στις Ελληνικές ταινίες, μέχρι σήμερα υπάρχει ανθολογία σ΄ αυτό το μαγαζί, υπάρχει αυτή η μουσική ανθολογία, και τραγουδιέται από τον Λεωνίδα Βελή και τους συνεργάτες του.
Θέλω να αποκτήσει το μαγαζί αυτό μια ταυτότητα, ώστε ο κόσμος να ξέρει ότι, πηγαίνοντας εκεί θα ακούσει αυτό. Θα γλεντήσει έτσι, θα περάσουμε μια ολόκληρη νύχτα μαζί.
Ν. Βάνης: Αυτό που μου έκανε εντύπωση Λεωνίδα είναι ότι, τραγουδάς μέχρι το πρωί, γιατί άλλοι καλλιτέχνες επάνω στην πίστα κοροϊδεύουν τον κόσμο, τραγουδούν πολύ λίγο και φεύγουν.
Λ. Βελής: Εγώ σέβομαι και τον τελευταίο που μπαίνει μέσα στο μαγαζί, γι΄ αυτό και με τον Μπάμπη που μιλήσαμε μου είπε ότι, εδώ Λεωνίδα οι τιμές θα είναι πάρα πολύ χαμηλές, δηλαδή ο τιμοκατάλογος μας είναι ανά 6 άτομα ένα μπουκάλι ουίσκι το οποίο θα κάνει 100 Ευρώ.
Ν. Βάνης: Είναι πολύ καλή τιμή.
Λ. Βελής: Στα άλλα μαγαζιά είναι ανά 4 άτομα 150 Ευρώ, εμείς ανά 6 άτομα 100 Ευρώ. Θέλουμε να φέρουμε τον κόσμο μέσα, ο κόσμος αυτό αντί να πάει να δώσει τα 10-12 Ευρώ σε ένα μπαρ και να ακούσει πλαστική μουσική, με τα ίδια λεφτά θα έλθει και θα ακούσει ζωντανή μουσική, και μάλιστα αυτού του είδους την μουσική.
Η μουσική αυτή που τραγουδάω εγώ δεν παίζεται πια στα μαγαζιά, διότι νομίζουν οι καλλιτέχνες ότι, το τραγούδι αυτό πέθανε, δεν τραγουδιέται πια, δεν έχει νόημα να το πούμε, δεν μας ενδιαφέρει, και πέφτουν σ΄ αυτήν την παγίδα που λέγεται το γρήγορο μεροκάματο, το γρήγορο διασκεδάζουμε και είμαστε όρθιοι με ένα ποτήρι στο χέρι, και προσπαθούμε το ποτήρι αυτό να μην τελειώσει, γιατί άμα τελειώσει πρέπει να δώσουν και άλλα λεφτά, ακούνε σαχλαμάρες, και φεύγοντας από εκεί όταν τελειώσει η βραδιά, και πάνε σπίτι τους, όταν ξυπνήσουν την άλλη μέρα δεν θα θυμούνται τίποτα,
Εγώ θέλω την άλλη μέρα που θα ξυπνήσει αυτή η παρέα που ήλθε στο μαγαζί , που ήλθε για να με δει, να πει στον γείτονα, ότι ξέρεις χθες ήμασταν εκεί , δώσαμε τόσα και περάσαμε υπέροχα.
Ν. Βάνης: Και ένα άλλο που πρόσεξα Λεωνίδα είναι ότι, έρχονται για να σε απολαύσουν μέχρι το πρωί πολλές γυναίκες.
Λ. Βελής: Έτσι είναι ακριβώς, και όχι μόνο έρχονται, χορεύουν κιόλας, παίρνουν μέρος στην διασκέδαση, το καταλαβαίνεις;; Και αυτό από τι βγαίνει παρακαλώ;; Βγαίνει μέσα από το τραγούδι, μέσα από τα λόγια, από συγκίνηση, από καημό, από πόνο, αυτό το τραγούδι τραγουδούμε εμείς, δεν τραγουδούμε σαχλαμάρες. Και θα έλεγα στον κόσμο είτε έλθει σε μένα, είτε όχι, τουλάχιστον να αποφύγει τις σαχλαμάρες, να φύγει απ΄ αυτούς τους καλλιτέχνες, να τους αφήσει μόνους, να τους κάνει να αναρωτηθούν ότι, αυτό που τραγουδούν δεν είναι καλό. Να τους κάνει περισσότερο συναισθηματικούς, όχι γρήγορους.
Ν. Βάνης: Οι καλλιτέχνες έχουν γίνει γρήγοροι και δεν το κατάλαβαν.
Λ. Βελής: Ήμουνα σε ένα μαγαζί την περασμένη φορά, με κάλεσαν και έπρεπε να πάω, δεν θέλω να πω το μαγαζί για λόγους δεοντολογικού, στη ώρα επάνω έφυγα, γιατί δεν είχε νόημα να μείνω. Δεν μπορώ να κάθομαι σε μια καρέκλα και να βλέπω πράγματα τα οποία δεν έχουν νόημα, ακούω πράγματα σαχλά.
Ν. Βάνης: Το έχουν βιομηχανοποιήσει το τραγούδι, γενικά ο Έλληνας δεν διασκεδάζει σήμερα. Βλέπουμε ότι στα Ελληνάδικα τις πρωινές ώρες παίζουν παλιά λαϊκά τραγούδια, ο κόσμος ψάχνει το πρωί να βρει το παλιό καλό λαϊκό τραγούδι.
Λ. Βελής: Γι΄ αυτό λοιπόν δημιουργήσαμε εμείς αυτόν τον χώρο, και πιστεύω ότι, μέρα με την μέρα κερδίζουμε έδαφος. Όλη η Θεσσαλονίκη και τα περίχωρα δεν έχουν καταλάβει, τι συμβαίνει εκεί μέσα, δεν έχουν ψάξει ακόμα, έχουν αλλού το μυαλό τους, έχουν πάρα πολλά προβλήματα, αλλά μέρα με τη μέρα, κερδίζουμε όλο και περισσότερο κόσμο, αυτό είναι πολύ σημαντικό, άλλωστε το είδες και εσύ όταν ήλθες στο μαγαζί. Είδες ότι υπάρχει η αλήθεια του τραγουδιού, δηλαδή το τραγούδι είναι ζωντανό μέσα στο μαγαζί, δεν είναι ψεύτικο.
Ν. Βάνης: Εμένα μου άρεσε Λεωνίδα που συμμετέχει ο κόσμος, γιατί σε ορισμένα μαγαζιά βλέπουμε ότι, δεν υπάρχει συμμετοχή του κόσμου.
Λ. Βελής: Εμείς είμαστε όλοι μια παρέα.
Ν. Βάνης: Είπαμε ότι, θα είσαι για αρκετό καιρό στην πόλη, γιατί θα πας και στο καλοκαιρινό νυχτερινό κέντρο στην Ασπροβάλτα.
Λ. Βελής: Μιλάμε με τον Μπάμπη ο οποίος είναι σημερινό παιδί, με την έννοια της προόδου, , βλέπει τα πράγματα κατάματα, και εμείς οι καλλιτέχνες βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι, όχι όπως θέλουμε να είναι. Τώρα ένα ρωτήσεις εμένα πως θα ήθελα να είναι τα πράγματα, πολύ διαφορετικά. Από την στιγμή που φτάσαμε στο σημείο να παίρνει μισθό ο εργάτης 300 Ευρώ το μήνα, καταλαβαίνεις ότι δεν είναι καλά τα πράγματα, θα γίνουν και χειρότερα.
Αυτό μας ανακοινώνουν κάθε μέρα από την τηλεόραση, ότι έρχονται και άλλοι φόροι. Θα πρέπει λοιπόν και εμείς ως καλλιτέχνες να βάλουμε πολύ νεράκι στο κρασάκι, να είμαστε χαμηλών τόνων, να μην κοιτάμε τις αρπαχτές.
Κάποτε κάναμε, τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε αρπαχτές, να κάνουμε σοβαρές δουλειές, που να δίνουμε στα παιδιά που έρχονται να μας ακούσουν, να αναρωτηθούν, τι γίνεται, και τι πρέπει να κάνουμε. Για όλα αυτά έχει λόγο και το τραγούδι, να το ξέρεις αυτό.
Ν. Βάνης: Λεωνίδα θέλω την γνώμη σου για τα τεράστια μεροκάματα που λαμβάνουν ορισμένοι καλλιτέχνες σήμερα, και που δεν τα δικαιολογούν;;
Λ. Βελής: Κατ΄ αρχήν ακούω ότι, δίδονται μεγάλα μεροκάματα, δεν το έχω δει με τα μάτια μου. Αλλά έτσι όπως πάνε τα πράγματα, εάν υπάρχουν αυτά τα μεροκάματα, σε λίγο καιρό θα πάψου να υπάρχουν. Γιατί και για μένα κάποτε έγραφαν ότι, παίρνω τόσα, ενώ δεν έπαιρνα. Τώρα λένε ότι εκείνος ή εκείνη παίρνει τόσα, εγώ δεν το έχω δει ποτέ, πιστεύω ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Αν όμως είναι έτσι, σε λίγο και αυτοί οι καλλιτέχνες θα βάλουν νερό στο κρασί τους, για να μπορέσουν να φέρουν κόσμο στα μαγαζιά με άλλες τιμές. Εγώ δεν συμφωνώ καθόλου ότι, το ένα μπουκάλι ουίσκι να στοιχίζει 150 Ευρώ.
Ν. Βάνης: Στην Αθήνα υπάρχουν νυχτερινά κέντρα που έχουν την φιάλη 250 Ευρώ.
Λ. Βελής: Δεν συμφωνώ καθόλου θα πρέπει και εμείς οι καλλιτέχνες να πάρουμε λιγότερα χρήματα, και ο πελάτης θα μπαίνει καλύτερα μέσα στο μαγαζί, όταν ξέρει ότι το μπουκάλι έχει 100 Ευρώ, αλλά το πληρώνει για 6 , και όχι για 4 άτομα.
Ν. Βάνης: Η συμπεριφορά αυτή των επιχειρηματιών και των καλλιτεχνών με τα υψηλά μεροκάματα έδιωξαν τον κόσμο από τα νυχτερινά κέντρα. Επίσης και τα λάθος τραγούδια που ερμηνεύουν, καθώς επίσης και το ότι ορισμένοι καλλιτέχνες το παίζουν φίρμες. Λεωνίδα το μεροκάματο το φέρνει ο επιχειρηματίας και όχι ο καλλιτέχνης.
Λ. Βελής: Τους ξέρουμε αυτούς τους επιχειρηματίες που παίζουν αυτό το παιχνίδι το οποίο δεν έχει μέλλον, και όχι μόνο δεν έχει μέλλον, είναι και πλαστικό. Δηλαδή έρχονται τα παιδιά με τα λεωφορεία, αλλά φεύγοντας από τα μαγαζιά αυτά τα παιδιά έχουν διασκεδάσει;; Αυτό είναι το ερώτημα, έχουν διασκεδάσει ή απλώς όπως μπήκαν στο μαγαζί έτσι και βγήκαν;;
Ν. Βάνης: Πιστεύω ότι τώρα που ξαναγύρισες στις πίστες και μπράβο σου, θα ήθελα πολύ να σ΄ ακούω για πολλά χρόνια, γιατί η δουλειά μου είναι να γυρίζω σε όλα τα κέντρα διασκέδασης κα να κάνω ρεπορτάζ. Περισσότερο μ΄ ενδιαφέρει Λεωνίδα να σ΄ έχουμε κάθε χρόνο στην πίστα, και πιστεύω ότι τον χώρο αυτό τον έχεις βρει.
Λ. Βελής: Τον βρήκα τον χώρο.
Ν. Βάνης: Ο Μπάμπης είναι συνεργάσιμος, καλό παιδί και φίλος μου, τον γνωρίζω καλά. Η Θεσσαλονίκη απέκτησε ένα μουσικό εργαστήρι του λαϊκού πενταγράμμου.
Λ. Βελής: Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο, έτσι είναι. Εγώ βρήκα τον χώρο μου, και αυτόν τον χώρο θα προσπαθήσω με όλες μου τις δυνάμεις να τον κάνω πιάτσα, γι΄ αυτού του είδους την μουσική. Θα γίνει αυτό πάσει θυσία. Εγώ ήταν να μην γυρίσω τώρα που γύρισα, θα κάνω αυτό το οποίο πρέπει, όχι μόνο για τον εαυτό μου, αλλά θέλω να βγει ένα μαγαζί μέσα στην Θεσσαλονίκη που να κάνει την διαφορά.
Δεν το κάνω για τα λεφτά, ξέχασε τα λεφτά, θέλω να κάνω ένα μαγαζί μέσα στην πόλη μου, γιατί είμαι Θεσσαλονικιός, γέννημα – θρέμμα από την Σταυρούπολη. Μέσα στην πόλη αυτή πρέπει να δημιουργηθεί αυτός ο χώρος που θα παίζει αυτό το τραγούδι, και θα απευθύνεται σ΄ όλον τον κόσμο.
Ν. Βάνης: Λεωνίδα τώρα με το διαδίκτυο είναι πιο εύκολο να γίνει γνωστή η εμφάνιση σου στην Θεσσαλονίκη, θα το γράψω και εγώ στην ηλεκτρονική μου εφημερίδα.
Λ. Βελής: Σ΄ ευχαριστώ πολύ.
Ν. Βάνης: Το είπα άλλωστε και στον Μπάμπη ότι θα τον βοηθήσω, διότι είναι φίλος. Θαυμάζω τον καλλιτέχνη Λεωνίδα Βελή, μ΄ αυτήν την εξαιρετική φωνή. Είδα πολλές γυναίκες που έρχονται στο μαγαζί Λεωνίδα και βουρκώνουν όταν σε ακούν να τραγουδάς.
Λ. Βελής: Σ΄ ευχαριστώ πολύ
Ν. Βάνης: Οι καλλιτέχνες σήμερα με όλα αυτά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος, θα πρέπει να του γεμίζουν τις μπαταρίες. Εσύ Λεωνίδα μου θα πρέπει να συνεχίσεις όπως άρχισες για να μας γεμίζεις τις μπαταρίες.
Λ. Βελής: Εγώ ένα πράγμα θα σου πω ότι, μόλις ξεκίνησα, το τι τραγούδια θα ειπωθούν κατά την διάρκεια στο μαγαζί, το πως θα λέγονται και πως θα παίζονται αυτό άστο σε μένα. Θα είναι ένα ατέλειωτο γλέντι- πάρτυ, γιατί βρήκα τον χώρο που μου ταιριάζει, αυτό είναι.
Ν. Βάνης: Λεωνίδα ένα θα σου γίνει πρόταση από την Αθήνα θα κατέβεις;;
Λ. Βελής: Εάν γίνει όπως το βλέπω αυτό, δεν θα φύγω από την Θεσσαλονίκη, θα μείνω εδώ. Κοίταξε οι περισσότεροι καλλιτέχνες από την Αθήνα έρχονται στην Θεσσαλονίκη. Για ποιον λόγο έρχονται εδώ;;
Γιατί τα πράγματα στην Αθήνα εκτός του ότι, είναι τραγικά, είναι και κωμικοτραγικά. Η Αθήνα έχει διαλυθεί μέσα απ΄ αυτήν την πολιτική κατάσταση. Η πρώτη πόλη που την πληρώνει πού άσχημα είναι η Αθήνα, και επειδή στην Αθήνα δεν μπορούν πια να κάνουν καριέρα, ούτε να πάρουν φράγκα οι καλλιτέχνες, ανεβαίνουν Θεσσαλονίκη. Τόσο μεγάλα ονόματα έρχονται στην Θεσσαλονίκη μέσα στον χειμώνα. Δεν θα έπρεπε να είναι στην Αθήνα;; Γιατί δεν είναι;;
Ν. Βάνης: Έχει απόλυτο δίκιο Λεωνίδα. Θέλω να μου πεις την γνώμη σου για τους πολιτικούς μας που έφεραν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού. Την ερώτηση αυτή την κάνω σχεδόν σ΄ όλους τους καλλιτέχνες.
Λ. Βελής: Καλά κάνεις και το ρωτάς. Θα σου πω και εγώ την γνώμη μου. Επιτέλους έφτασε η ώρα ο λαός μας να δείξει το πόσο μάγκας είναι, να μην ψηφίσει κανέναν. Πάλι θα κάνει λάθος ο κόσμος εάν ψηφίσει, να το θυμάσαι αυτό. Ο κόσμος πρέπει να τους τιμωρήσει, να μην ψηφίσει κανέναν, για να δούμε τι θα γίνει.
Με το να ψηφίσει ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κ.τ.λ.π δεν οδηγεί πουθενά το πράγμα. Θα ήθελα μέσα από την καρδιά μου, να υπάρξει ένα νέο παιδί, με νέες ιδέες, θαρραλέο, ένας νέος Μέγας Αλέξανδρος για να κάνει την διαφορά. Δεν το βλέπω το παιδί αυτό μέσα στο κοινοβούλιο. Βλέπεις εσύ κανέναν για να κάνε την διαφορά;;
Ν. Βάνης: Και εγώ δεν το βλέπω, μάλλον θα πάει ως ψήφος διαμαρτυρίας.
Λ. Βελής: Εάν ο κάνει ο λαός μας αυτό το πράγμα, δώσει ψήφο διαμαρτυρίας μπράβο του. Εγώ περιμένω πολλά από τον Έλληνα σ΄ αυτές τις εκλογές, μένει να δούμε τι θα κάνει.
Ν. Βάνης: Όπως ακούω θα ψηφίσει μικρά κόμματα, και θα γυρίσει την πλάτη στους μεγάλους.
Λ. Βελής: Μακάρι, έτσι ακριβώς θα πρέπει να γίνει.
Ν. Βάνης: Όταν βλέπεις τα Ελληνόπουλα να μεταναστεύουν για να βρουν δουλειά, εσύ άλλωστε το γνωρίζεις καλά, διότι ήσουν χρόνια στην Αμερική.
Λ. Βελής: Κατέστρεψαν το ωραιότερο κράτος του κόσμου. Η Ελλάδα είναι το ωραιότερο οικόπεδο, μ΄ αρέσει αυτή η λέξη, γι΄ αυτό την λέω και εγώ. Έχουμε ήλιο, Θάλασσα, δεν έχουμε βαρείς χειμώνες, δεν έχουμε δυνατούς ανέμους, τυφώνες, καταστροφές, είμαστε ένα ηλιόλουστο μέρος, το οποίο θα έπρεπε να είναι γεμάτο από παράδες, και καταντήσαμε να είμαστε δούλοι των Ευρωπαίων.
Ν. Βάνης: Είμαστε αποικία των Ευρωπαίων.
Λ. Βελής: Καταντήσαμε να είμαστε σήκω – κάτσε, κάτσε – σήκω. Ορίστε χθες μπήκε πάλι μια Τουρκική πολεμική φρεγάτα και αλωνίζει τα νησιά μας, και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Φαντάσου σε τι δυσμενή κατάσταση βρισκόμαστε. Είναι η ώρα λοιπόν να μιλήσει ο Ελληνικός λαός, εγώ περιμένω πολλά.
Ν. Βάνης: Δεν λυπάσαι Λεωνίδα τους νέους που φεύγουν στο εξωτερικό, ψάχνοντας για δουλειά;;
Λ. Βελής: Το ίδιο θα έκανα και εγώ φίλε μου, θα έφευγα για Αμερική, Αυστραλία, Καναδά, δεν ξέρω που θα πήγαινα, εδώ δεν θα καθόμουνα, διότι τουλάχιστον για μια πενταετία δεν υπάρχει μέλλον.
Ν. Βάνης: Εάν ζητήσει η ομογένεια να πας για να τραγουδήσεις, θα το κάνεις;;
Λ. Βελής: Δεν το συζητώ, ούτε λεφτά θέλω, ούτε τίποτα. Και κάτι άλλο θέλω να πω μέσα από την εκπομπή σου, και σ΄ ευχαριστώ πάρα πολύ γι΄ αυτό. Εδώ στην Θεσσαλονίκη είμαι διαθέσιμος να τραγουδήσω οπουδήποτε, και τα χρήματα αυτά να πάνε σε οικογένειες άπορες, ή σε άρρωστα παιδιά. Οποιοσδήποτε μου κάνει την πρόταση, που θα έχει νόημα και σκοπό, εγώ είμαι μέσα. Όσο για τους Έλληνες της διασποράς πάλι είμαι μέσα.
Ν. Βάνης: Λεωνίδα με πρόλαβες, γιατί χθες συζητούσαμε κάτι με τον Μπάμπη, για να κάνουμε ένα φιλανθρωπικό. Μου είπε ο Ζαφείρης Μελάς ότι μαζί με τον Λεωνίδα Βελή να κάνουμε κάτι για να μαζέψουμε χρήματα για το συσσίτιο απόρων στη Μητρόπολη Νεάπολης.
Λ. Βελής: Πες τον Ζαφείρη ότι είμαι μαζί του.
Ν. Βάνης: Με τον Μπάμπη παλαιότερα κάναμε δύο φιλανθρωπικά στο μαγαζί του, μία φιλανθρωπική βραδιά για τον φίλο μας αείμνηστο Δημήτρη Γεωργόπουλο που αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας και οικονομικά, νομίζω ότι τον γνωρίζεις τον μπουζουξή.
Λ. Βελής: Ναι, βέβαια τον ξέρω τον Δημητράκη.
Ν. Βάνης: Και μια φιλανθρωπικά βραδιά για τον Τάκη Μαρκεζίνη παλιό επιχειρηματία που αντιμετώπιζε πρόβλημα υγείας. Συζητήσαμε λοιπόν με τον Μπάμπη ο οποίος είναι ευαίσθητος σε τέτοια θέματα, και μου διαβεβαίωσε ότι θα γίνει μια φιλανθρωπική βραδιά.
Λ. Βελής: Οργανωθείτε, κάντε το, με φωνάζετε και εγώ ήλθα μαζί με τον ορχήστρα κανονικά. Όλοι θα έλθουμε να παίξουμε και τα λεφτά να πάνε σε κάποιο σκοπό, καθαρά πράγματα. Γιατί έτσι μπήκα και στον ΠΑΟΚ, νόμιζα ότι ήταν καθαρά τα πράγματα, αλλά σε ενάμιση μήνα σηκώθηκα και έφυγα, γιατί είναι ακάθαρτα πράγματα. Σηκώθηκα και έφυγα γιατί δεν είναι τα πράγματα έτσι όπως τα περίμενα, να μην νομίζει ο κόσμος ότι, εγώ μπήκα στον ΠΑΟΚ για άλλο πράγμα. Εδώ λίγο θέλει για να βγει το όνομα σου. Εγώ το όνομα μου το θέλω καθαρό φίλε μου.
Ν. Βάνης: Λεωνίδα σ΄ ευχαριστώ που σήμερα είχαμε μια τόσο εποικοδομητική κουβέντα.
Λ. Βελής: Χάρηκα πάρα πολύ που τα είπαμε. Σου εύχομαι να κάνεις πολλές και καλές εκπομπές, και οτιδήποτε έχεις σκοπό, με παίρνεις τηλέφωνο και μπαίνουμε μέσα για να βοηθήσουμε.
Μια σπάνια συνέντευξη με έναν θρύλο του Ελληνικού τραγουδιού.
