Κυπριακό, πρόβλημα εισβολής και κατοχής
του Στέλιου Παπαθεμελή*
Το Κυπριακό, περιττό να το επαναλάβουμε, είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Τελεία και παύλα. Δεν είναι διακοινοτικό πρόβλημα. Είναι αδιανόητη η κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η υποκατάστασή της από μία διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία με υποτιθέμενη πολιτική ισότητα. Παρόμοια εκδοχή θα καθιστούσε την Τουρκία αμετακλήτως επικυρίαρχο ολόκληρης της Κύπρου.
Η δήθεν «λύση» που προωθεί η Άγκυρα και οι δυνάμεις που την στηρίζουν αποτελεί ιδεολογική αυθυποβολή. Η εξίσωση τού 80%, τις πλειοψηφίας με την μειοψηφία τού 18% οδηγεί σε τερατογένεση.
Τι χρειάζεται σήμερα η Κύπρος; Φυσικά όχι συνθηκολόγηση με τον Αττίλα: χρειάζεται ασυμβίβαστη στρατηγική κατά της τουρκικής κατοχής, αποδοχή και αξιοποίηση των στρατηγικών δεδομένων και των περιφερειακών στρατηγικών συμμαχιών Ελλάδος και Κύπρου.
Η Κύπρος έχει τεράστια γεωπολιτική και γεωστρατηγική αξία. Οι δυνάμεις του συμβιβασμού και της υποχωρήσεις δεν παύουν να βυσσοδομούν και να υπομονεύουν, να μηχανεύονται «λύσεις» (=ξεπουλήματος) των ιερών και των οσίων.
Έχει προκαλέσει κατάπληξη στους σκεπτόμενους συμπολίτες μας η είδηση ότι Κύπρος και Ελλάδα συμφωνούν και επισπεύδουν μια νέα Πενταμερή Διάσκεψη. 22 από αυτούς συνήχθησαν επί το αυτό και συνυπέγραψαν Διακήρυξη όπου εκφράζουν την κατάπληξή τους για την προθυμία των κυβερνήσεων της Ελλάδος και της Κύπρου να συμμετάσχουν σε νέα Πενταμερή, εν μέσω των συνεχιζόμενων τουρκικών παραβιάσεων της κυπριακής ΑΟΖ, των νέων προκλήσεων στην Αμμόχωστο και την μετακίνηση της τουρκικής πλευράς σε νέα διεκδίκηση: «ίση κυριαρχία» και «δύο κράτη».
Η λεγόμενη νέα Πενταμερής αποβλέπει στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την υποκατάστασή της από μια ψευδεπίγραφη ομοσπονδία, διζωνική δικοινοτικοί, με πολιτική ισότητα, η οποία θα συνιστά στην πραγματικότητα ένα δικέφαλο κράτος, συνομοσπονδιακής μορφής, χωρίς καμιά ουσιαστική ανεξαρτησία και κυριαρχία.
Η εξίσωση της πλειοψηφίας του 80% των Ελληνοκυπρίων με τη μειοψηφία του 18% των Τουρκοκυπρίων και η αναγνώριση και νομιμοποίηση των κατεχομένων ως ισοτίμου συνιστώντας μέρους της υποτιθέμενης ομοσπονδίας, στην πραγματικότητα συνομοσπονδίας, θα καθιστούσε την τουρκική πλευρά κατ’ ισομοιρία “νόμιμο” συνέταιρο πάνω σ’ ολόκληρη την Κύπρο και στο ίδιο μέτρο επικυρίαρχο την Άγκυρα.
Βρώμικος ο ρόλος της Βρετανικής διπλωματίας, που είχε και έχει πάντα ως στόχο να μην επιτρέψει στην Κύπρο να αποκτήσει πραγματική ανεξαρτησία και κυριαρχία, γιατί αυτή, κατά την εκτίμησή της, θα μπορούσε να απειλήσει την ελευθερία δράσεως, αν όχι την ύπαρξη των Βρετανικών βάσεων και τη στρατηγική παρουσία της Μ. Βρετανίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Συνεχίζει γι’ αυτό τη στρατηγική σύμπραξή της με τον Τουρκικό παράγοντα, την οποία εγκαινίασε από τα μέσα της δεκαετίας του 50 και έχει χαρακτήρα διχοτομικής πολιτικής.
Η σχεδιαζόμενη κακόφημη νέα Πενταμερής, εάν η Ελλάς δεχτεί την σύγκλησή της, θα έχει βαρύτατες συνέπειες για τον Ελληνισμό.
Να αντιδράσουμε ψυχή τε και σώματι σε τέτοιες επικίνδυνες «κατασκευές».
Είναι γνωστή ή αδιάλλακτη Τουρκική πολιτική και η τακτική της να προβάλλει το δόλωμα της «επιστροφής εδαφών» για ν’ αποσπά συνεχώς νέες υποχωρήσεις. Ένα δείγμα όμως των πραγματικών Τουρκικών προθέσεων είναι οι πρόσφατες δηλώσεις του Τούρκου Αντιπροέδρου Φουάτ Οκτάϊ για την Αμμόχωστο.
Τίθεται επίσης το ερώτημα ποιο νόημα έχει η ακολουθουμένη πολιτική από την Ελληνική πλευρά και η ανεπιφύλακτη προσφορά «πολιτικής ισότητας» προς τους Τουρκοκυπρίους, όταν είναι γνωστή η έννοια που δίνει στην πολιτική ισότητα η Τουρκικά πλευρά και όταν μάλιστα αυτή μετακινείται στην «ίση κυριαρχία» και στα «δύο κράτη», με στόχο να «υποχωρήσουν» στη συνομοσπονδία, που είναι ισότιμη ουσιαστικά με τα δύο κράτη.
Οι Τουρκοκύπριοι δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να καταστούν αυτόνομος πόλος. Αυτό είναι φανερό από την ταύτισή τους διαχρονικά με την Άγκυρα, αλλά και από την παρέμβαση της Άγκυρας στις τελευταίες Τουρκοκυπριακές εκλογές.
Γιατί η Ελληνική πλευρά, ερωτούν, δεν αξιοποιεί τα πολιτικά νομικά και στρατηγικά όπλα που διαθέτει; Η απορία μετατρέπεται σε έκπληξη, όταν αναλογισθεί κανείς τα όπλα που διαθέτει η Ελληνική πλευρά και την ευνοϊκή εξέλιξη υπέρ της Κύπρου των στρατηγικών δεδομένων στην περιοχή, που επηρεάζουν το διπλωματικό και το στρατηγικό περιβάλλον και τα οποία θα μπορούσαν να υποστηρίξουν μια άλλη πολιτική και στρατηγική στο Κυπριακό.
Η διεθνής θέση της Κύπρου είναι ισχυρή. Δεν πρέπει να καταλύσουμε εμείς οι ίδιοι την Κυπριακή Δημοκρατία!
