Του Δημήτρη Ρομποτή
Περιμέναμε ξεκατινιάσματα και μαλλιοτραβήγματα στη χθεσινοβραδυνή τηλεμαχία μεταξύ Χίλαρυς Κλίντον και (Μακ)Ντόναλντ Τραμπ, για άλλη μια φορά όμως αυτοί οι ξενέρωτοι Αμερικανοί μας απογοήτευσαν εμάς τους θερμόαιμους και το θέαμα κρατήθηκε σε πολιτισμένα επίπεδα, δεν άνοιξε ρουθούνι που λένε. Θύμιζε κάτι από ελληνικό “ντιμπέιτ”, άχρωμο, άοσμο, αναίμακτο με τους πρωταγωνιστές περιχαρακωμένους στα στερεότυπά τους. Βέβαια, υπήρξαν αναλαμπές πού και πού, ο Τραμπ πήρε φωτιά, όμως η Χίλαρυ δεν τσίμπησε.
Κι’όταν αυτή πήγε να στριμώξη τον αντίπαλό της, εκείνος της ξέφυγε σαν χέλι επαναλαμβάνοντας τις γνωστές αερολογίες του. Δυστυχώς η αμερικανική δημοσιογραφική σκηνή δεν ευτύχησε γιγάντων τύπου Χατζηνικολάου που, αφού θα επαναλάμβαναν καμμιά δεκαριά φορές ότι δεν συμφωνούν με τους κανονισμούς, απλώς τους εφάρμοζαν, θα μπορούσαν να κρατήσουν τους δύο μονομάχους στο ρινγκ κι’αν δεν θα έσπαγαν κεφάλια, σίγουρα θα έσπαγαν τα νεύρα μας! Είναι επιτακτική ανάγκη το Debate Commission να έρθη σε επαφή με την ΕΣΗΕΑ για μερικά μαθήματα ώστε να βελτιωθή η εικόνα στις δύο επόμενες τηλεμαχίες. Ας κοστίση ό,τι κοστίση, αν φύγη το θέαμα από την πολιτική τί θα μείνη; Το προβλέψιμο φαρδύ σκούρο κοστούμι του Τραμπ με την τεράστια γραβάτα (της δικής του μάρκας, χειροποίητη από Κινέζους σκλάβους) ή τα κατακόκκινα της Χίλαρυς που με μια άσπρη γενειάδα θα ήταν έτοιμη αν όχι για την προεδρία, σίγουρα για τα Χριστούγεννα;
Πέραν από τα αστεία τώρα, στα σημεία κέρδισε η Χίλαρυ γιατί ήταν πιο συγκροτημένη και ήξερε τί έλεγε. Στο κλίμα των ημερών όμως αυτό δεν μεταφράζεται σε πραγματική επιτυχία. Ο κοσμάκης ο,τιδήποτε “ιντελέξουαλ” το αντιλαμβάνεται εκ του πονηρού, ότι προέρχεται δηλαδή από καριερίστες πολιτικούς που έχουν φέρει τη χώρα στα υποτιθέμενα σημερινά της χάλια. Αυτό είναι και το σημαντικότερο πρόβλημα της Κλίντον, πώς, δηλαδή, ενώ θα ξέρη τί λέει, ταυτόχρονα θα ακούγεται και όσο απλοϊκή χρειάζεται για να κερδίση τους αναποφάσιστους κι’αυτούς που τείνουν προς τον Τραμπ επειδή την μισούν, θεωρώντας την κατεξοχήν εκπρόσωπο του κατεστημένου. Αυτό το χαρτί της είναι πολύ δύσκολο να το παίξη γιατί δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα της. Ενίοτε γίνεται μπούμερανγκ όπως όταν μιλάη εναντίον της Γουώλ Στρητ τη στιγμή που τόσα εκατομμύρια έχουν προσφέρει στην εκστρατεία της ή ως αμοιβές για ομιλίες που έκανε με θέμα πώς να φυτέψουμε ντομάτες στις ταράτσες μας για να αντιμετωπίσουμε καλύτερα το φαινόμενο του θερμοκηπίου στο οποίο ο Τραμπ βάζει τα μαλλιά του και βγαίνουν όπως της γριάς με τη διαφορά ότι είναι βαμμένα! Εν κατακλείδι, για να κερδίση η Χίλαρυ θα πρέπη να πάη ενάντια στον εαυτό της με τρόπο όμως που ταυτόχρονα να μην αποπνέη σχιζοφρένεια. Δύσκολο έως αδύνατο, επιπλέον η ακροβασία δεν ταιριάζει ούτε στον σωματότυπό της…
Ο Τραμπ από την άλλη, γλύτωσε την ολοκληρωτική ξεφτίλα. Ηταν πιο διαβασμένος, αλλά για όποιον ήξερε να δη και να ακούση δεν έλεγε τίποτα συγκεκριμένο, έχανε τον ειρμό της σχέψης του, επαναλάμβανε τα ίδια πράγματα ενώ σε κάποιες περιπτώσεις παραδέχτηκε και την ενοχή του μην απαντώντας στις κατηγορίες, όπως με τα κτίρια που δεν έβαζε μέσα μαύρους ή πως δεν πλήρωσε διάφορους “κοντράκτορς” (ανάμεσά τους και ομογενείς) όταν ολοκλήρωσαν τη δουλειά που τους είχε αναθέσει με αποτέλεσμα κάποιοι να πάνε και out of business. Ξέρει όμως τους ψηφοφόρους του, ότι χοντροκομμένοι και άσχετοι όντες οι περισσότερο δεν ενδιαφέρονται για λεπτομέρειες. Τους αρκεί να εμφανίζεται αντισυμβατικός και ότι δεν ανήκει στο πολιτικό κατεστημένο. Και εδώ η δημοκρατία, χάρη στα όχι λίγα λάθη της, εμφανίζεται ως εχθρός του “λαού” ο οποίος στην τύφλα του ψάχνει για “χαρισματικούς” ηγέτες που θα τον πείσουν ότι αυτό που καβαλάει δεν είναι καλάμι μα άλογο αφηνιασμένο.
Είναι νωρίς ακόμη για να διακινδυνεύση κανείς προβλέψεις. Το σίγουρο είναι ότι ο δρόμος του Τραμπ είναι ευκολότερος γιατί εν αντιθέσει με τη Χίλαρυ δεν χρειάζεται να μεταμορφωθή σε κάτι που δεν είναι, του αρκεί να βαράη το ίδιο βιολί με κάποιες ίσως βελτιώσεις στη μελωδία και το κούρδισμα. Βοηθάει επίσης το γεγονός ότι το πολιτικό κατεστημένο έχει σκυλιάσει εναντίον του. Πολλοί ψηφοφόροι θα τον προτιμήσουν από συμπάθεια. Σου λέει, για να τον βρίζουν όλοι καλός είναι ή τουλάχιστον όχι χειρότερος από τους άλλους. Ούτε οι δημοσκοπήσεις που τους φέρνουν στα ίσια είναι εμπιστεύσιμες διότι πολλοί που θα ψηφίσουν Τραμπ “ντρέπονται” να το ομολογήσουν. Ετσι έγινε και στις προκριματικές. Το πεδίο παραείναι ολισθηρό για σίγουρους βηματισμούς και πολλά μπορεί να αλλάξουν κάτι που ισχύει και για τους δύο αντιπάλους. Οψόμεθα!
Στο σημείο αυτό και συμπληρωματικώς στο χθεσινό σχόλιο, αξίζει ιδιαιτέρας μνείας ένας μεγάλος Ελλην (κυριολεκτικώς). Από από τα μέλη της κυβερνητικής αντιπροσωπείας που συμμετείχε εκ μέρους της Ελλάδος στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ξεχώρισε ο υπουργός Εξωτερικών κ.κ. Κοτζιάς (αγγλιστί προφέρεται Καντζίας) κι’όχι μόνο λόγω του ευτραφούςκαι ευσώμου της παρουσίας του. Σκίστηκε, μάτωσε που λένε και στα συριζαίικα, με απανωτές συναντήσεις, back to back! Αν είχε κι’άλλες ώρες η μέρα, θα έβλεπε όλα τα μέλη της Γενικής Συνελεύσεως! Μέχριπου παραιτήθηκαν οι φρουροί του Σήκρετ Σέρβις που ήταν επιφορτιμένοι με την ασφάλειά του, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει! Τα βρόντηξαν και είπαν στον Ομπάμα, “να πας εσύ να τον φυλάς, μας έχει ξεποδαριάσει”!
Εν τω μεταξύ, πληροφορίες που τον θέλουν να έχη δει τόσους ομολόγους του επειδή σε κάθε συνάντηση προσεφέρετο και γεύμα, δεν επιβεβαιώθησαν ….
Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: Εκεί που οι Ρεπουμπλικανοί προσπαθούσαν να βγάλουν από τους εκλογικούς καταλόγους όσους περισσότερους Μαύρους και Σπανιόλους μπορούσαν, τώρα θα τρέχουν να τους ξαναβάλουν μέσα για να ψηφίρουν τη Χίλαρυ και να μην εκλεγή ο Τραμπ! Εκλογικές αλλαξοκωλιές ….
