http://youtu.be/DyaykESuK18
Το νομικό πλαίσιο βάσει του οποίου οι ΗΠΑ θα μπορούν να εξοντώνουν με τη χρήση drone (μη επανδρωμένο εναέριο όχημα UAV) Αμερικανούς πολίτες στο εξωτερικό, όταν αυτοί θεωρείται ότι είναι μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων, ήρθε στο φως με τη διαρροή εσωτερικού εγγράφου του υπουργείου Δικαιοσύνης.
Η κυβέρνηση μπορεί πρακτικά να προχωρήσει σε δολοφονίες ακόμα και αν δεν συγκεντρώνονται ισχυρές ενδείξεις διασφαλίζοντας, κατά την κρίση της, την συνταγματικότητα των ενεργειών της ενώ παρακάμπτεται μάλλον εύκολα και η κυριαρχία της χώρας όπου διεξάγονται οι επιχειρήσεις.
Καθώς η κυβέρνηση Ομπάμα έχει συνεχίσει -μέχρι υπερβολής μερικές φορές- το πρόγραμμα εξόντωσης ισλαμιστών μαχητών στο Πακιστάν και πιο πρόσφατα στην Υεμένη με τη χρήση drone, η χρήση τους εγείρει σοβαρά ηθικά και νομικά ζητήματα (από πολλούς θεωρείται σαν συνοπτική εκτέλεση χωρίς δίκη) με δεδομένο ότι η χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών στο εσωτερικό των ΗΠΑ θα ενταθεί τα επόμενα χρόνια.
Η αποκάλυψη του εγγράφου έρχεται την ώρα που γερουσιαστές και από τις δύο παρατάξεις πιέζουν για την αποκάλυψη «όλων των νομικών επιλογών» που έχει ο πρόεδρος για να στοχεύσει και να εξοντώσει Αμερικανούς πολίτες. Σε μια όχι άσχετη χρονική συγκυρία, την Πέμπτη γίνεται η ακρόαση για τον διορισμό του Τζον Μπρέναν για την θέση του επικεφαλής της CIA· ο Μπρέναν τάσσεται υπέρ του προγράμματος των drone.
Η βίαιη εξουδετέρωση του μαχητή, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο αδιαβάθμητο και αχρονολόγητο έγγραφο του υπουργείου, αποφασίζεται από ανώτατο και καλά πληροφορημένο για το ζήτημα αξιωματούχο.
Τρεις προϋποθέσεις πρέπει να συντρέχουν για να αποφασιστεί η εξόντωση: ο μαχητής να κρίνεται ότι συνιστά «άμεση απειλή» επίθεσης κατά των ΗΠΑ· η σύλληψή του να είναι ανέφικτη· η επιχείρηση εναντίον του με τους ισχύοντες κανόνες πολεμικής εμπλοκής.
Το πεδίο αυτής της «άμεσης απειλής» είναι ευρύ: δεν είναι απαραίτητο να προσκομιστούν αποδείξεις ότι σχεδιάζεται επίθεση αν ο (μελλοντικός) στόχος είναι γενικά γνωστό εμπλέκεται σε σχέδια επιθέσεων κατά των ΗΠΑ. Επιπλέον ο μαχητής θα πρέπει να εξακολουθεί να εμπλέκεται σε σχεδιασμούς, χωρίς να έχει «αποκηρύξει ή εγκαταλείψει» την τρομοκρατική δραστηριότητα.
Είναι σημαντικό ότι αυτές οι αποφάσεις λαμβάνονται χωρίς δικαστικό έλεγχο ή επίβλεψη.
Οι επιχειρήσεις δεν θεωρείται, τέλος, ότι παραβιάζουν την κυριαρχία της χώρας όπου διεξάγονται αν η χώρα αυτή έχει δώσει την συγκατάθεσή της ή αν είναι απρόθυμη ή δεν είναι σε θέση να εξουδετερώσει την απειλή που συνιστούν οι τρομοκράτες.
Από το 2008 ως σήμερα εκατοντάδες μαχητές έχουν εντοπιστεί και εξοντωθεί από drone στο Αφγανιστάν, το Πακιστάν και πιο πρόσφατα την Υεμένη.
Το Πακιστάν ειδικότερα, που διατηρεί μια μάλλον ψυχρή σχέση αμοιβαίας καχυποψίας με τις ΗΠΑ, έχει επανειλημμένα εκφράσει την οργή του για τις επιθέσεις που γίνονται χωρίς να το γνωρίζει. Εξοργισμένη είναι και η κοινή γνώμη της χώρας-και το έχει δείξει σε πάρα πολλές περιπτώσεις– από τους θανάτους αμάχων κατά τη διάρκεια των επιθέσεων.
Σαρωτικές εξουσίες
Σε μια πρώτη αντίδραση, η Αμερικανική Ένωση για τις Πολιτικές Ελευθερίες (ACLU) μιλά για ένα «αξιοσημείωτο έγγραφο» που αποκαλύπτει «τον τυχοδιωκτικό κεντρικό ισχυρισμό της κυβέρνησης και τις αδυναμίες της γραμμής άμυνάς της».
Ο λόγος γίνεται για σαρωτικές εξουσίες ακόμα και αν απειλή δεν είναι κατά καμία έννοια άμεση ή αν ο στόχος δεν έχει κατηγορηθεί ή ενημερωθεί ότι κατηγορείται ή, ακόμη, και αν ο στόχος είναι πολύ μακριά από το πεδίο της μάχης.
Η ACLU καλεί και στη δημοσίευση του απόρρητου εγγράφου, περίληψη του οποίου είναι αυτό που ήρθε στο φως.
Η δολοφονία του Ανουάρ αλ-Αουλάκι στην Υεμένη το 2011 έβαλε σε πρώτο πλάνο το θέμα του σιωπηλού πολέμου με τα drone στο Πακιστάν και γύρω από το Κέρας της Αφρικής, το νέο πεδίο δραστηριότητας της Αλ Κάιντα, σύμφωνα τουλάχιστον με τις ΗΠΑ.
Τρεις Αμερικανοί (ο Αλ-Αουλάκι και ο Σαμίρ Χαν, όπως και ο ανήλικος γιος του Αλ Αουλάκι σε άλλη επίθεση), έχουν σκοτωθεί από μη επανδρωμένα αεροσκάφη· οι συγγενείς τους έχουν καταφύγει στα δικαστήρια θεωρώντας τους θανάτους αντισυνταγματικούς
Το αμερικανικό σύστημα ποινικής δικαιοσύνης υποτίθεται ότι βασίζεται στην ιδέα ότι κάποιος είναι αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Τώρα, όχι μόνο είναι ένοχοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου, αλλά προφανώς, η απόδειξη δεν είναι πλέον απαραίτητη..
πληρ:NBC News, ΔΟΛ
