Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Γιώργος Βοσκόπουλος ξεσπάει μέσα από επιστολή που έστειλε στο elliniko fenomeno gr όπου εξηγεί αναλυτικά τους λόγους που τον οδήγησαν σεκαθιστική διαμαρτυρία την περασμένη εβδομάδα.
Ο κ.Βοσκόπουλος καταγγέλλει ότι δέχεται bullying και απειλές τόσο ο ίδιος όσο και η 18χρονη κόρη του και αφήνει αιχμές για συγκεκριμένο κομματικό σύστημα Νεοδημοκρατικής προέλευσης που «λύνει και δένει» στο τμήμα Διεθνών Ευρωπαικών Σπουδών του ΠΑΜΑΚ στο οποίο είναι καθηγητής και καλύπτει ακόμα και φαινόμενα λογοκλοπής και αντιγραφής υποβαθμίζοντας το επίπεδο των σπουδών. Ο καθηγητής δηλώνει ότι προσπαθεί εδώ και ένα χρόνο να επικονωνήσει με τον αρχηγό της ΝΔ κ.Μητσοτάκη ώστε να τον ενημερώσει αλλά κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατόν παρά τα μέιλ και τις επιστολές που του έστειλε.
Αναλυτικά τα όσα καταγγέλλει ο αναπληρωτής καθηγητής κ.ΒοσκόπουλοςΩστόσο υπάρχει και μία άλλη δέσμευση που ξεπερνά ποιοτικά και ηθικά την τυπική συνταγματική μου υποχρέωση έναντι της πολιτείας. Είναι αυτή του πατέρα. Όταν λοιπόν πέραν των απειλών προς το πρόσωπο μου, μου μεταφέρονται απειλές και για τη ζωή της 18ης κόρης μου τότε απαιτείται υπέρβαση των συμβατικών τρόπων αντίδρασης σε ένα φασιστικό περιβάλλον που στραγγαλίζει ανθρώπους και καριέρες. Η ανάγκη αυτή ξεπερνάει κάθε ιδεολογική ή κομματική σκοπιμότητα, ιδιαίτερα από κάποιον όπως ο υποφαινόμενος ο οποίος δεν υπήρξε ποτέ «υπάλληλος» κανενός πολιτικού φορέα.
Θα πρέπει λοιπόν να ομολογήσω δημόσια ότι το πρωταρχικό κίνητρο αυτής της ακραίας μορφής διαμαρτυρίας δεν είναι η προστασία του εαυτού μου (αν και απειλούμαι εδώ και δύο χρόνια) αλλά η προστασία του παιδιού μου, πρωτοετούς φοιτήτριας στο ΠΑΝΤΕΙΟ πανεπιστήμιο. Η σχέση γονέα και παιδιού ξεπερνά κάθε συμβατική και συμπεριφορική λογική και νόρμα συμπεριφοράς. Θεωρώ πως ο μοναδικός ρόλος που ξεπερνά αυτόν του δημόσιου λειτουργού είναι αυτός του γονέα. Και ως γονιός προσπαθώ να προστατεύσω ότι πιο πολύτιμο έχω, αφού μέσω πολύ κοντινού μου προσώπου μου μεταφέρθηκαν απειλές έναντι του παιδιού μου.
Με την παρούσα παρέμβαση μου δεν επιθυμώ σε καμία περίπτωση να κάνω πολιτική παρέμβαση, ωστόσο εκ των πραγμάτων η ανάλυση της πηγής των προβλημάτων ενέχει σαφέστατες πολιτικές απολήξεις, αφού συγκεκριμένος κομματικός και παραταξιακός χώρος με αντιμετωπίζει ως “ξένο σώμα” σε έναν ακαδημαϊκό χώρο που λειτουργεί προφανώς με όρους υποτέλειας. Εξάλλου ο πλέον επίσημος θεσμικός εκπρόσωπος αυτού του χώρου με χαρακτήρισε «αδιαπέραστο τοίχο” πάνω στον οποίο σταματούν τα πάντα, δηλαδή όλο το πελατειακό πλέγμα. Μου επεσήμανε ακόμα ότι όταν ο χώρος αποφασίζει ότι ο “τάδε” θα πάρει μεταπτυχιακό εγώ θα πρέπει να υπακούω αγόγγυστα!
Στην ανακοίνωση μου ανέφερα μία σειρά λόγους για τους οποίους αναγκάζομαι να υπερβώ νόρμες συμπεριφοράς μάλλον ξένες προς εμένα. Ο πρώτος είναι αυτός της έλλειψης αξιοκρατίας. Μία παρατεταμένη οργανωτική αδυναμία που χαρακτηρίζει ένα τμήμα (ΔΕΣ) το οποίο σαφέστατα βρίσκεται σε πτώση – τουλάχιστον όσον αφορά τις βάσεις – επί σειρά ετών. Το πρώτο ερώτημα μου αφορά την επί μήνες καθυστέρηση παροχής γνωμοδότησης όσον αφορά την εξέλιξη μου. Με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του τμήματος την 1η Ιουνίου 2017 αποφασίστηκε να ζητηθεί γνωμοδότηση από το νομικό σύμβουλο.
Το αίτημα, σύμφωνα με τον πρόεδρο του τμήματος, κατατέθηκε τέλη Ιουνίου, με αδικαιολόγητη καθυστέρηση. Με συνεχή αιτήματα μου ζήτησα να ενημερωθώ από τον πρόεδρο για την τύχη του αιτήματος μου. Ενημέρωσα τον Κοσμήτορα καθ. Η. Κουσκουβέλη και τον πρύτανη καθ. Α. Ζαπράνη, ωστόσο μέχρι σήμερα δεν έχω λάβει επίσημη απάντηση στο αίτημα μου, τη στιγμή που άλλοι «συνάδελφοι” εξελίσσονται με υπερηχητικούς ρυθμούς. Εδώ καταλύεται κάθε έννοια ισονομίας αλλά και αξιοκρατίας, αφού υπάρχει συνάδελφος στην πρώτη βαθμίδα το ακαδημαϊκό έργο του οποίου (συγγραφικό και ερευνητικό) δεν θα ζήλευε νεοδιορισθείς λέκτορας, κάτι που συνιστά τον ορισμό του σκανδάλου.
Έχω καταγγείλει το γεγονός δημόσια ευελπιστώντας ότι ο “συνάδελφος” θα με μηνύσει ώστε να μπορέσω επιτέλους να βρεθώ απέναντι σε έναν δικαστικό λειτουργό που να θέλει και μπορεί να κάνει το καθήκον του. Αυτή είναι μία μόνο από τις καταγεγραμμένες ενδεικτικές περιπτώσεις ευνοιοκρατίας, κομματισμού και έλλειψης αξιοκρατίας που αφορά την χωροταξία του τμήματος.
Δεύτερο σημαντικό ζήτημα αφορά την προσπάθεια μου να αντιμετωπιστούν μαζικά φαινόμενα αντιγραφής και λογοκλοπής. Αυτό με οδήγησε εδώ και δυο περίπου χρόνια να κάνω επιτηρήσεις ο ίδιος, αφού δεν εμπιστεύομαι τη διαδικασία. Το ίδιο διάστημα ζήτησα, όπως και άλλοι συνάδελφοι, να γίνουν έλεγχοι σε εργασίες αφού υπήρχαν κάτι παραπάνω από ενδείξεις σε δεκάδες περιπτώσεις. Αυτό βέβαια δυσαρέστησε κάποιους κύκλους που θεωρούν ότι μπορούν να ελέγχουν τους πανεπιστημιακούς δασκάλους.
Παράλληλα ζήτησα τον αποκλεισμό συγκεκριμένου υποψήφιου διδάκτορα, παρουσία του οποίου έχουν γίνει αίσχη κατά τη διάρκεια των εξετάσεων. Έπραξα αυτό μετά από καταγγελίες φοιτητών προς εμένα οι οποίοι στη συνέχεια προφανώς απειλήθηκαν και έκτοτε βρίσκονται σε ένα συνεχές καθεστώς άτυπης ομηρίας με το φόβο ότι δεν θα ολοκληρώσουν ΠΟΤΕ τις σπουδές τους. Όλα αυτά σε ένα περιβάλλον τριτοκοσμικής ομερτά.
Τρίτο ζήτημα η προσπάθεια περιορισμού της ακαδημαϊκής μου ελευθερίας και της ελεύθερης έκφρασης, αφού παρακολουθούνται ακόμα και σχόλια μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό αιτιολογεί και το αίτημα του προέδρου του τμήματος – απάντηση σε σχόλιο μου στο twitter για φημολογία διαρροής των θεμάτων των εξετάσεων – να απολογηθώ εν τις πολλοίς για το σχόλιο μου (η ηλεκτρονική αλληλογραφία στη διάθεση των πάντων). Ακόμα μου ζητήθηκε εμμέσως να λογοδοτήσω γιατί έδωσα συνέντευξη για το μέλλον της ΕΕ σε αριστερή εφημερίδα!
Τέταρτο ζήτημα η “απουσία” της δικαιοσύνης στην προσπάθεια μου να αντιμετωπίσω σειρά παράνομων πράξεων σε βάρος μου όπως (υπάρχουν στη μήνυση που κατέθεσα εντός του 2016): συστηματική παραβίαση (χωρίς ωστόσο εμφανή ίχνη ή καταγεγραμμένες ζημίες) του γραφείου επί δύο τουλάχιστον έτη, εύρεση μηχανισμού παρακολούθησης στο γραφείο μου (κοριός) και άλλες πράξεις που περιέγραψα.
Με αφορμή το συμβάν ο πρύτανης είχε καταθέσει μήνυση κατά αγνώστων, η τύχη της οποίας αγνοείται μέχρι σήμερα, αφού δεν ενημερώθηκα ποτέ. Αντίθετα οι διωκτικές αρχές με κάλεσαν βραδινές ώρες – είναι αυτό εντός του πρωτοκόλλου; – προκειμένου να μου μεταφέρουν ερώτημα της εισαγγελίας αν συγκεκριμένα άρθρα καταγγελίες είναι δικά μου (δεν μπορώ να πιστοποιήσω αν τα ερωτήματα τέθηκαν όντως από την εισαγγελία). Ήταν μία σαφής πράξη εκφοβισμού έναντι μου βλ. ενδεικτικά, «Η μαφιοποίηση του πανεπιστημίου ante portas» και «Η μαφιοποίηση του πανεπιστημίου ante portas, παραλειπόμενα»).
Ένα χαρακτηριστικό αυτής της περίπτωσης είναι το γεγονός ότι δεν κλήθηκε μέχρι σήμερα να καταθέσει αυτόπτης μάρτυρας του περιστατικού. Άτομο το οποίο σχετίζεται με συγκεκριμένο κομματικό και παραταξιακό χώρο. Οι δημόσιες επιστολές μου προς την ηγεσία της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης (2016 και 2017) αγνοήθηκαν!
Το πέμπτο ζήτημα αφορά τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας των μεταπτυχιακών του τμήματος. Έθεσα με έμφαση επανειλημμένα το ζήτημα της ακαδημαϊκής αξιοπιστίας των προγραμμάτων αφού: αναγκάστηκα να παραιτηθώ από τη διδασκαλία τον δύο μαθημάτων στο μεταπτυχιακό στις Ευρωπαϊκές Πολιτικές Νεολαίας και Πολιτισμού του οποίου υπήρξα διευθυντής επί περισσότερο από δύο χρόνια.
Το πρόγραμμα αποτελεί μετεξέλιξη του μεταπτυχιακού στις Ευρωπαϊκές Πολιτικές Νεολαίας που δημιουργήθηκε με την αρωγή των κκ. Α. Παπαμιμίκου και Η. Κουσκουβέλη. Αναλαμβάνοντας διευθυντής του εν λόγω προγράμματος επεδίωξα να το αναβαθμίσω προχωρώντας σε σημαντικές αλλαγές όπως η κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων και η εισαγωγή στο πρόγραμμα με κατάθεση φακέλου με βάση τον βαθμό πτυχίου.
Δεύτερη “παράλογη” καινοτομία που εισήγαγα ήταν η υποχρεωτική συμμετοχή σε τελικές εξετάσεις, αφού κάποιοι συνάδελφοι δεν τις πραγματοποιούσαν στα πλαίσια των μαθημάτων τους. Δεν νοείται μεταπτυχιακό χωρίς τελικές εξετάσεις, εκτός και αν προβλέπεται σημαντικό ερευνητικό έργο στα πλαίσια συγγραφής εργασιών. Όταν μετά από εξετάσεις φοιτητές απέτυχαν δις σε αυτές έκαναν αίτηση αναβαθμολόγησης. Σε μία περίπτωση η αναβαθμολόγηση αφορούσε ΛΕΥΚΗ ΚΟΛΛΑ, αίτημα που κατατέθηκε και εγκρίθηκε από τη γενική συνέλευση του τμήματος! (δεν παραβρέθηκα στη διαδικασία).
Είχε προηγηθεί η αποδοχή αναβαθμολόγησης κόλλας φοιτήτριας (δημοσιογράφου) και η αλλαγή του βαθμού της, διαδικασία την οποία κατήγγειλα για μη τήρηση πρακτικών και μη ακριβή καταγραφή των ad hoc πρακτικών που προσκομίστηκαν στη γενική συνέλευση.
Μειοψήφησα έναντι των δύο συναδέλφων της τριμελούς επιτροπής και η φοιτήτρια πέρασε το μάθημα χωρίς να προσυπογράψω το πρακτικό (τα στοιχεία στη διάθεση των πάντων), αφού οι απαντήσεις που έδωσε δεν κάλυπταν τα ερωτήματα που δόθηκαν.
Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν η υποβάθμιση του μαθήματος μου από βασικό υποχρεωτικό μάθημα του μεταπτυχιακού σε μάθημα επιλογής. Αυτό ώστε οι βιοποριστικές μου ανάγκες να με εξαναγκάσουν να υποταχτώ σε μία μη ακαδημαϊκή λογική που απαξίωνε το πρόγραμμα και τις διαδικασίες αξιολόγησης. Με την υποβίβαση του μαθήματος αναγκάστηκα να παραιτηθώ από τη διδασκαλία του για λόγους ακαδημαϊκής αξιοπρέπειας παρόλο, επαναλαμβάνω, είχα απόλυτη ανάγκη των προσόδων από τη συμμετοχή μου στο πρόγραμμα.
Παράλληλα παραιτήθηκα και από τη συνδιδασκαλία του δεύτερου υποχρεωτικού μαθήματος του προγράμματος, αφού θεώρησα ότι δεν εξασφαλίζονται οι όροι απρόσκοπτης ακαδημαϊκής αξιολόγησης των φοιτητών. Φτάσαμε λοιπόν στο να έχουμε ένα μεταπτυχιακό σε “ευρωπαϊκά ζητήματα” χωρίς τη συμμετοχή του μοναδικού μέλους ΔΕΠ του τμήματος που διαθέτει το τυπικό (δεν ισχυρίζομαι ότι είναι και ουσιαστικό) προσόν να έχει διδακτορικό στις ευρωπαϊκές σπουδές (Lancaster University, UK, Centre for European Studies). Το ερώτημα μου (λανθάνων οντολογισμός, αφού γνωρίζω την απάντηση) αφορά το ποιοί ζήτησαν την υποβάθμιση του ρόλου μου στο πρόγραμμα ώστε να μην λειτουργώ ως “τοίχος”. Για ποιο λόγο φοιτητές που απέτυχαν στις εξετάσεις κατέθεσαν αίτηση αναβαθμολόγησης μήνες (μπορώ να προσδιορίσω το ακριβές διάστημα) μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων.
Ποιος υποκίνησε τον φοιτητή που παρέδωσε λευκή κόλλα (διοικητικό υπάλληλο του ΠΑΜΑΚ που φοιτούσε στο ίδιο πρόγραμμα με την προϊσταμένη του) να υποβάλλει αίτηση αναβαθμολόγησης; Χρήσιμο θα ήταν να διερευνήσει κάποιος τις “δεξαμενές” – χώρους από τους οποίους προέρχονται οι φοιτητές των μεταπτυχιακών του τμήματος.
Έκτο ζήτημα η παραίτηση μου, πάλι για λόγους ακαδημαϊκής αξιοπρέπειας, από το μεταπτυχιακό του ΔΕΣ στις Διεθνείς Σπουδές. Το γεγονός ότι και εδώ μερίδα φοιτητών απέτυχε στις γραπτές εξετάσεις δημιούργησε “τριβές”. Την επόμενη χρονιά που διδάχτηκε το μάθημα δεν υπήρξε προσέλευση από κανέναν φοιτητή, ούτε καν στα δοκιμαστικά πρώτα μαθήματα, όπου οι φοιτητές παρακολουθούν και αποφασίζουν ποιό μάθημα επιλογής θα πάρουν.
Ήταν σαφές ότι «άγνωστοι κύκλοι» είχαν δώσει γραμμή για τη μη παρακολούθηση του μαθήματος. Αν θεωρήσουμε ότι οι συμμετέχοντες είναι άγνωστοι μεταξύ τους και δεν προέρχονται από συγκεκριμένο κύκλο τότε κάποιοι μεμονωμένα θα είχαν προσέλθει δοκιμαστικά να αξιολογήσουν το μάθημα και τον διδάσκοντα. Αυτό δεν έγινε, οπότε οδηγούμαστε σε εύλογα συμπεράσματα.
Έβδομο ζήτημα η συστηματική προσπάθεια αποδόμησης της προσωπικότητας μου με την (προφανώς) αποστολή μηνυμάτων σε μέλη ΔΕΠ και διοικητικό προσωπικό περί “συναισθηματικής ανισορροπίας” και προβλημάτων ψυχικής υγείας μου. Με απλά λόγια προσπάθησαν και προσπαθούν να με βγάλουν “τρελό” (μειλ με την ουσιαστική ομολογία συναδέλφου στη διάθεση των πάντων).
Για να ευθυμήσουμε και λίγο βέβαια θα πρέπει να επισημάνω ότι εδώ υπάρχει διάσταση ανάμεσα στην “αξιολόγηση” που κινείται υπογείως και συστηματικά από την πλέον οργανωμένη ομάδα χάκερς της χώρας και την αίσθηση πολλών, όπως μου την έχουν εκφράσει κατ’ ιδίαν. Αυτοί λοιπόν δεν με αξιολογούν ως “τρελό” αλλά ως “μαλάκα”. Αυτό καθώς στέκομαι απέναντι στο σύστημα μόνος τη στιγμή που θα μπορούσα να ομογενοποιηθώ με αυτό και να είμαι – σύμφωνα με τα λόγια κορυφαίου θεσμικού κομματικού παράγοντα – το “νούμερο ένα σε όλα”.
Ο παππούς μου ο Σμυρνιός μου έλεγε πάντα «ή τρελός ή μαλάκας» αλλά εγώ έκανα την υπέρβαση μου και χρησιμοποίησα τη δημιουργική ασάφεια της άποψης του προς όφελος μου πετυχαίνοντας δύο σε ένα!
Όγδοο ζήτημα, το αισχρό bullying που μου ασκείται από την έναρξη της δεύτερης θητείας μου ως πρόεδρος του τμήματος ΔΕΣ (Σεπτέμβριος 2015) και περιλαμβάνει: απειλές (έχω καταθέσει μήνυση χωρίς αποτέλεσμα – σε μία περίπτωση απειλήθηκα με διεμβολισμό από άλλο όχημα, ενώ στο όχημα που οδηγούσα ήταν και η κόρη μου!), φθορά στο αυτοκίνητο μου εντός του ΠΑΜΑΚ, θραύση της προθήκης του 4ου ορόφου κτ. ΚΖ που έχει εξώφυλλα από τα βιβλία μου, μη παροχή αρωγής από το Κέντρο Υπολογιστών και Δικτύων του ΠΑΜΑΚ, αφού σε μία τουλάχιστον σοβαρή περίπτωση δεν έγινε σύνδεση μέσω τηλεδιάσκεψης προκειμένου να συμμετάσχω σε εκλογή συναδέλφου στο ΕΚΠΑ, παραβίαση λογαριασμών μειλ μου και της ιδιωτικότητας μου.
Ένατο σοβαρότατο ζήτημα η συστηματική προσπάθεια απομάκρυνσης μου από μέλος της επιτροπής διεξαγωγής των κατατακτηρίων εξετάσεων του τμήματος. Στις περασμένες εξετάσεις η πρόταση του προέδρου του τμήματος για αντικατάσταση μου έπεσε στο κενό λόγω της αντίδρασης μου. Για να είμαι πιο σαφής αφορά ένα από τα μαθήματα εισαγωγής που διδάσκω (Πολιτική και Οικονομία στην Ευρώπη μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο). Ποιοί είναι αυτοί που ζήτησαν την απομάκρυνση μου από την επιτροπή και ως εκ τούτου τη στέρηση της ιδιότητας μου ως βαθμολογητή; Μήπως θα πρέπει να δημοσιοποιήσουμε τα ονόματα των επιτυχόντων των τελευταίων ετών και να διερευνήσουμε τη σχέση τους με συγκεκριμένο παραταξιακό και κομματικό χώρο (βρίσκονται στη διάθεση όποιου τα ζητήσει).
Δέκατο ζήτημα η δημοσιοποίηση εγγράφου από πλευράς φοιτητή του τμήματος με το οποίο κατηγορούμαι για μια σειρά “εγκλήματα” όπως η απαίτηση μου να διερευνηθούν φαινόμενα λογοκλοπής (αξιολογείται ως συκοφάντηση των φοιτητών) , η άρνηση μου (!!!) να αξιολογώ αντικειμενικά κ.α. τα οποία θα δημοσιοποιήσω.
Βέβαια ο φοιτητής δεν αναφέρει ότι λίγες μέρες πριν τις εξετάσεις με είχε επισκεφθεί στο γραφείο και επί της ουσίας μου ζήτησε τα θέματα (“που να δώσω έμφαση στο διάβασμα” – η μεταξύ μας αλληλογραφία στη διάθεση των πάντων). Όχι δεν αφορά μία περίπτωση ενός “ισχυρού” καθηγητή και ενός «αδύναμου» φοιτητή.
Οι πάντες γνωρίζουν το γεγονός ότι αντιστέκομαι στο πελατειακό κράτος και την κομματοκρατία κάτι που με έχει στοχοποιήσει. Το ερώτημα είναι αν ο εν λόγω φοιτητής πήρε αυτή την πρωτοβουλία μόνος του! Δεν ανέφερε κουβέντα για τις μαζικές και συστηματικές αντιγραφές!
Το αίτημα μου να συζητηθεί το θέμα ήδη από το καλοκαίρι δεν έγινε περιέργως αποδεκτό από τον πρόεδρο του τμήματος με την αιτιολογία ότι ο «πρόεδρος αποφασίζει ποια θέματα θα έρθουν στη γενική συνέλευση». Ο απόλυτος φασισμός έναντι του πρώην προέδρου του τμήματος!
Έχω ρητά και επίσημα δηλώσει στον πρόεδρο και κοσμήτορα της σχολής ότι απέχω από όλες τις δραστηριότητες του τμήματος πλην του Κέντρου Αριστείας. Δεν συμμετέχω σε εξελίξεις συναδέλφων, δραστηριότητες, συνέδρια, ομιλίες, αναθέσεις έργων ή ανανεώσεις αναθέσεων από το τμήμα. Βρίσκομαι στο τμήμα για βιοποριστικούς λόγους, αναζητώντας εργασία στο εξωτερικό, όντας θύμα της “κομματικής αριστείας”.
Η στοχοποίηση μου έχει άραγε σχέση με την απροθυμία μου να προωθήσω συγκεκριμένα ζητήματα τα οποία επανήλθαν και πέρασαν μετά την εκ των πραγμάτων αναγκαστική παραίτηση μου από την προεδρία του τμήματος; (να αναφέρω ενδεικτικά μόνο την περίπτωση κορυφαίου συνδικαλιστή της αντιπολίτευσης ο οποίος υπήρξε φοιτητής σε μεταπτυχιακό του τμήματος και στη συνέχεια έγινε δεκτός ως υποψήφιος διδάκτορας, διαδικασία την οποία δεν είχα αποδεχθεί ως πρόεδρος). Κοσμητεία και πρυτανεία τηρούν μία ανεξήγητη στάση, ενώ μέχρι σήμερα δεν πήραν θέση σε ζητήματα που γνωρίζουν.
Επί μήνες μάλιστα ο πρύτανης δεν ανταποκρίνεται καν στα αιτήματα μου να τον δω. (τα μειλ μου και sms στη διάθεση των πάντων).
Δηλώνω πως αδυνατώ να στηρίξω οικονομικά τη νομική υπεράσπιση μου, αφού η μήνυση που έχω καταθέσει κατά του φοιτητή και αυτή που πρόκειται να κατατεθεί για συστηματική και δόλια διασπορά ψευδών ειδήσεων με εξάντλησαν οικονομικά.
Έχω ζητήσει επί μακρόν την αρωγή της ελληνικής δικαιοσύνης η οποία με αγνοεί χαρακτηριστικά. Θα ήθελα λοιπόν κλίνοντας την πρώτη δημόσια τοποθέτηση μου επί του ζητήματος να θέσω μερικά κρίσιμα ερωτήματα.
Σε ποια δημοκρατική χώρα ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος ασκεί το λειτούργημα του σε συνθήκες Οργουελιανού ελέγχου;
Σε ποια δημοκρατική χώρα παρακολουθούνται συστηματικά και παραβιάζονται προσωπικά του δεδομένα, τα μειλ του, παρακολουθείται το τηλέφωνο του και το τηλέφωνο της συντρόφου του;
Σε ποιά δημοκρατική χώρα ασκείται τέτοιας έκτασης και έντασης bullying σε έναν πανεπιστημιακό δάσκαλο;
Σε ποιά δημοκρατική χώρα “αναχαιτίζεται” η ακαδημαϊκή εξέλιξη ενός πανεπιστημιακού δασκάλου λόγω εντιμότητας και απροθυμίας υποταγής σε κομματικό και παραταξιακό φορέα;
Σε ποια δημοκρατική χώρα απειλούνται ζωές προκειμένου να ικανοποιηθούν οι ανάγκες ενός πελατειακού κράτους;
Θα επανέλθω
Γ. Βοσκόπουλος, αναπλ. καθηγητής Ευρωπαϊκών Σπουδών, Τμήμα ΔΕΣ, ΠΑΜΑΚ, π. πρόεδρος τμήματος, π. Διευθυντής του ΠΜΣ στις Ευρωπαϊκές Πολιτικές Νεολαίας και Πολιτισμού, π. Erasmus Academic Coordinator του τμήματος…και πολλά άλλα πρώην!
