Άρθρο του Στάθη Θ. Τσομίδη , Δικηγόρος.
Ο εικοστός και εικοστός – πρώτος αιώνας, βρίσκει το λειτούργημα του Δικηγόρου, εξαθλιωμένο, προλεταριοποιημένο, υποαπασχολούμενο, κακώς αμειβόμεναι και χωρίς καμιά προοπτική.
Οι παράγοντες που οδήγησαν σ΄ αυτήν την ζοφερή εικόνα είναι πολλοί, κυρίως κοινωνικοί και οικονομικοί.
Δευτερευόντως και του συστήματος οργάνωσης και συλλογικής έκφρασης των ίδιων των Δικηγόρων.
Από την μια πλευρά το επίσημο κράτος, που ναι μεν έπαψε να μας αντιμετωπίζει ως φοροφυγάδες, και από την άλλη οι εντολές που είτε προσπαθούν να υποβαθμίσουν τον ρόλο, και άρα και την αμοιβή του Δικηγόρου, είτε να τον αποκλείσουν, τελείως από την καθημερινή οικονομική συναλλαγή, έρχονται να συμπληρώσουν την εν τους πράγμασι απαξίωση εκ μέρους πολλών δικαστών, την εικόνα.
Η νέα πραγματικότητα που από την αρχή του νέου έτους, με την άμεση εφαρμογή της οδηγίας Μπολντεστάιν, πρέπει τώρα να αντιμετωπιστεί. Κυρίως, πρέπει να “ξανά συζητήσουμε” τον ρόλο, την λειτουργία και τις επιδιώξεις του επαγγέλματος μας.
Κατά την γνώμη μου, ο υπερπληθυσμός, που προβάλλεται ως το πρωτεύων ζήτημα είναι ζήτημα, είναι πρόβλημα, αλλά όχι το μοναδικό και, κυρίως, δεν μπορεί να λυθεί από εμάς τους ίδιους. Ο υπερπληθωρισμός, οδηγεί και στην υποβάθμιση της παροχής των υπηρεσιών μας.
Έτσι το θέμα αυτό, για να αντιμετωπιστεί, πρέπει να γίνει κοινωνικός διάλογος, για να αποφασιστεί αν και κατά πόσο το επάγγελμά μας, θα πρέπει να επιστρέψει στο “κλειστό σύστημα εισαγωγής”, ή όχι.
Οι νέες μορφές δικηγορίας, η νέα ύλη, έχει να κάνει κυρίως, με την προληπτική νομική παροχής υπηρεσιών. Έτσι, η υποχρεωτική θεσμοθέτηση της νομικής υποστήριξης σε μορφές εταιριών που έχουν ανάγκη (Α.Ε. ΕΠΕ) θα εξασφαλίσουν όχι μόνον δουλειά, αλλά και την ασφάλεια των συναλλαγών.
Η κατάργηση των κατ΄ αποκοπή απασχολουμένων συναδέλφων σε τραπεζικούς οργανισμούς, Ο.Τ.Α και άλλα ΝΠΠΔ, και η αντικατάστασή τους από πλήρους απασχολούμενος θα έχει ως αποτέλεσμα, την απόσυρσή τους από την μαχόμενη δικηγορία, ώστε να αποσυμφορηθεί ποσοστό ύλης, με την παράλληλη αναστολή της ιδιότητας για την ελεύθερη πελατεία.
Οι νέες τεχνολογίες, και το αντίστοιχο δίκαιο, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη μη κυβερνητικών οργανώσεων και οργανώσεων εθελοντισμού (καταναλωτές), δημιουργούν νέους ρόλους στους Δικηγόρους (συλλογικές αγωγές κ.λ.π).
Βέβαια ο ρόλος του Δικηγόρου, πρέπει να διαχωριστεί και από αυτό του πανεπιστημιακού δασκάλου, από την βαθμίδα του Αναπληρωτή τουλάχιστον. Ο αντίλογος της διακοπής της σχέσης θεωρίας και πράξης, αντιπαρέρχεται από την συμμετοχή των καθηγητών στα ακυρωτικά ανώτατα Δικαστήρια.
Η συνεχής εκπαίδευση, δια βίου μάθηση, είναι επίσης ένα θέμα που πρέπει να επιδιώξουμε με την δημιουργία ΚΕΚ στα πλαίσια του Δ.Σ.Θ. και με την Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, Αυτό θα εξασφαλίσει και την συνεχή εξειδίκευση, αλλά και την απασχόληση, μόνιμη ή κατ΄ αποκοπή.
Το θέμα της οικονομικής στήριξης του εισοδήματος των Δικηγόρων είναι πρωτεύον. Έτσι η άμεση ή έμμεση ενίσχυση, κλιμακωτή, για την πρώτη δεκαετία και όχι πενταετία.
Η υλικοτεχνική υποδομή και η ενίσχυση της γνώμης του νέου συναδέλφου (ομαδική εγγραφή στο ΝοΒ), ομαδική συνδρομή στην ΝΟΜΟΣ και σε κινητή τηλεφωνία, κ.λ.π. α απελευθερώνει τον Δικηγόρο από την εξάρτηση και την υποταγή.
Ο νέος, κυρίως, Δικηγόρος πρέπει να μετέχει στην λειτουργία, αλλά κα στην εκλογή των Δικαστών.
Η αναδιάρθρωση της διαδικασίας, επιλογής των Δικαστών, που υποχρεωτικά θα έχουν 5ετή πραγματική θητεία ως δικηγόροι, παρακολούθηση μαθημάτων στην Σχολή Δικαστών και μετά εκλογή από σώμα εκλεκτόρων, είναι το αρμόζον σύστημα για μια σύγχρονη κοινωνική δικαιοσύνη με επιστημονική κατάρτιση και κοινωνική ευαισθησία.
Τέλος η αναδιάρθρωση της συνδικαλιστικής έκφρασης των Δικηγόρων είναι απαραίτητη. Η κατάργηση του ενός συλλόγου κατά νομιμοποίηση, και η κατοχύρωση του δευτεροβάθμιου, μετά την παράλληλη λειτουργία επιστημονικού συλλόγου όπου υποχρεωτικά θα εντάσσονται οι Δικηγόροι, είναι μερικά μέτρα που πρέπει να ληφθούν άμεσα.
Με αυτές τις σκέψεις, που είναι σύντομες, αλλά πιστεύω ότι δίνουν τους άξονες, μπορούμε να ελπίζουμε ότι η δικηγορία θα αναταχθεί, άλλως θα εξαφανισθεί ή θα καταλήξει πλήρως παρασιτικό και απαξιωτικό επάγγελμα.
