Έπειτα από διαδοχικά αρνητικά αποτελέσματα η ομάδα της Liverpool αποφάσισε να αναθέσει καθήκοντα τεχνικού στο αγαπημένο παιδί της κερκίδας και μέλος της πιο επιτυχημένης ομάδας που σάρωσε τα τρόπαια σε διεθνές αλλά και εγχώριες διοργανώσεις από τα τέλη της δεκαετίας του 70’ και μέχρι τα μέσα των 80’ς όταν κρέμασε τα παπούτσια του και αποχώρησε από την ενεργό δράση Kenny Dalglish.
O σκώτσεζος άσσος γεννημένος στην Γλασκώβη στις 4 Μαρτίου του 1951 πανηγύρισε τα 4 από τα 5 τρόπαια της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης και ήταν αυτός με προσωπικό του τέρμα στον τελικό του Wembley στις 10 Mαϊού 1978..
..με αντίπαλο την βελγική Bruges χάρισε το 2 διαδοχικό κύπελλο στην ομάδα του λιμανιού που αποτελούνταν από παίκτες κλάσεως όπως ο Ian Rush, Kevin Keegan, Alan Kennedy, Steve Nicol, Ronnie Wheelan, Graeme Souness, Ray Clemence, Phil Neal και αλλά πολλά μικρά αστέρια που λατρευτήκανε και μετέτρεψαν την Liverpool στην κορυφαία αγγλική ομάδα με φίλους σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, με πλούσιο παλμαρέ και επιτυχίες που θα ζήλευε και η Real Madrid του Alfredo Di Stefano και του Ferenz Puskas με τα 5 διαδοχικά τρόπαια.
Η Liverpool του Dalglish και των υπολοίπων αστέρων ήταν ένα αξιόμαχο σύνολο που παρουσίαζε ένα διαφορετικό μοντέλο παιχνιδιού με συνέχομενες και γρήγορες μεταβιβάσεις με την μπάλα κάτω, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες ομάδες που επιδίδονταν σε σε ένα παιχνίδι όπου κυριαρχούσαν οι βαθιές και μακριές σέντρες με στόχο το κεφάλι του υψηλόσωμου συνήθως κεντρικού επιθετικού που είχε κουράσει το κοινό, αλλά ήταν και σύγχρονως προβλέψιμο από τους αντιπάλους.
Τα χρόνια που κυλήσαν μετά την εποχή του αποκλεισμού των αγγλικών ομάδων έπειτα από τα θλιβερά γεγονότα του Hazel η Liverpool παρέμεινε κυρίαρχος στο εγχώριο πρωτάθλημα κατακτώντας τον τελευταίο τίτλο το 1990.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο η ομάδα υπό την καθοδηγήση του Γάλλου Gerard Hulliet καταφέρε να δηλώσει ξανά παρών και να κερδίσει σε ένα αλησμόνητο τελικό στο Westfalen Stadium την ισπανική Alaves με 5-4 στην παράταση στον καλύτερο ίσως τελικό του θέσμου, ενώ πριν 4 μέρες είχε επικρατήσει στον αγγλικό τελικό κυπέλλου επί της Arsenal με 2-1 κατακτώντας μαζί με το League Cup 3 τίτλους και αναθερμαίνοντας τις ελπίδες των φίλων της για επαναφορά στα προηγούμενα δυσθεώρητα standards.
Mε την έλευση του Rafael Βenitez που κατάφερε να κατακτήσει 2 εγχώριους τίτλους με την Valencia το 2002 και το 2004, αλλά και το κύπελλο UEFA απεναντί στην Marseille του Didier Drogba με το άνετο 3-0, και αφού η γαλλική ομάδα είχε μείνει με 10 παίκτες οι προσδοκίες ήταν πολύ υψηλές.
Η ευρωπαϊκή δικαίωση ήρθε γρήγορα στον τελικό της Κωνσταντινούπολης στις 25 Μαϊού 2005 στον πιο συγκλονιστικό τελικό του Champions League καθώς η Liverpool κατάφερε μέσα σε 6 λεπτά να σημειώσει 3 τέρματα και να ισοφαρίσει σε 3-3 σε έναν τελικό που έσπασε καρδιές καθώς και πολλά ρεκόρ.
Ο Maldini πέτυχε το πιο γρήγορο γκολ σε τελικό, η Liverpool την πιο επική ανατροπή μετά τον τελικό της Βαρκελώνης, και όλα φάνταζαν ρόδινα για τα χρόνια που θα ακολουθούσανε.
H Liverpool μετά από 2 χρόνια ήταν πάλι στον τελικό με την ίδια αντίπαλο αλλά αυτή την φορά ο Inzaghi με 2 προσωπικά του τέρματα σφράγισε την νίκη με 2-1 αφού ο Dirk Kuyt μείωσε αργά στο 89ο λεπτό.
Η Liverpool αναζητούσε με την προσθήκη του Ισπανού στραϊκέρ Fernando Torres κυρίως το αγγλικό πρωτάθλημα φτάνοντας πολύ κοντά το 2009.Η αποτυχία καθώς και τα αποτελέσματα της επόμενης περιόδου με την Liverpool να μην εξασφαλίζει εισιτήριο για το Champions League μετά το 2002 έφεραν τον Roy Hodgson που οδήγησε την λονδρέζικη Fulham στον τελικό του EuropaLeague με αντίπαλο την Atletico Madrid επί γερμανικού εδάφους όπου γνώρισε την ήττα με 2-1.
Η πορεία της Liverpool με τον Hodgson στο τιμόνι αποδείχθηκε καταστροφική με την ομάδα να γνωρίζει αναπάντεχες ήττες και να βρίσκεται στην 12η θέση και να κινδυνεύει να μείνει εκτός ευρωπαϊκών διοργάνωσεων.
Τα κριτήρια πρόσληψης του Dalglish είναι αμιγώς συναισθηματικά και βασίζονται κυρίως στον σεβασμό που εμπνέει και της καθολικής αναγνώρισης που τυγχάνει από τον φίλαθλο κόσμο της ομάδας και της υποστήριξης που θα έχει στην προσπάθεια του να αναστηλώσει το ηθικό της ομάδας και να διεκδικήσει με αξιώσεις μια καλύτερη πορεία στο αγγλικό πρωτάθλημα, αλλά και κάποιο εγχώριο τίτλο από τους 2 που απέμειναν,και γιατί όχι το τρόπαιο του EuropaLeague όπου η Liverpool εξακολουθεί να συμπεριλαμβάνεται στα φαβορί για την κατάκτηση του.
Στο διαχρονικό δίλημμα που υφίσταται αν ένας μεγάλος παίκτης παγκόσμιας ακτινοβολίας μπορεί να ακολουθήσει εξίσου επιτυχημένη καριέρα και ως τεχνικός ο Dalglish καλείται σε προχωρήμενη ηλικία να παραθέσει την δική του εκδοχή και να κολυμπήσει κατ’ευθείαν στα βαθιά νερά με πρεμιέρα απεναντί στην Manchester United στο Old Trafford .
Μια επιτυχία κόντρα στην μισητή αντίπαλο θα είναι το καλύτερο τονωτικό και ίσως σημάνει την απαρχή της αντεπίθεσης. Πάντως ανεξάρτητα απ’αυτό η επιθυμία της Kop και της πλειοψηφίας των οπαδών της Liverpool υλοποιηθήκε.Η σημαία της Liverpool τοποθετήθηκε στον ιστό της και απομένει να δούμε αν το εγχείρημα θα στεφθεί με επιτυχία, η αν τέτοια πειράματα πολλές φορές οδηγούν σε απομυθοποίηση συμβόλων όπως συμβαίνει πολλές φορές όταν οι απαιτήσεις είναι μεγάλες.
Η χώρα μας πάντως δεν προσφέρεται για θετικά συμπεράσματα.
Να δούμε αν στο Liverpool τα θαύματα επαναλαμβάνονται.
Μέχρι τον Μαϊό ο δρόμος είναι μακρύς και δυσβατός.Η συνεχεία επί του έργου…. .
