Στην περιοχή αεροδρομίου Μακεδονία ήταν πέρα για πέρα απογοητευτική.
Ξεκίνησα την νυχτερινή μου περατζάδα ημέρα Πέμπτη με πρώτη στάση το νυχτερινό κέντρο “Όραμα με την Αγγελική Ηλιάδη, τον Γιώργο Τσαλίκη και τον Γιώργο Γιαννιά, μια και έλειπα από την πρεμιέρα της προηγούμενης εβδομάδος και τις υπόλοιπες ημέρες λειτουργίας. Έλα όμως προς μεγάλη μου έκπληξη το βρήκα κλειστό.
Αυτά που μου είπε εμπιστευτικά άνθρωπος εκ των έσω του κέντρου είναι λίγο, πολύ αυτά που έγραφα πριν ακόμα ανοίξει, λέγοντας μου “..Βάνη από την ημέρα που ανακοινώθηκε η έναρξη του σχήματος έως και σήμερα που μιλάμε το τηλέφωνο μου που άλλοτε δεν σταματούσε να χτυπά για κρατήσεις τραπεζιών, για το εν λόγω σχήμα ελάχιστες φορές χτύπησε..”
Δεν με εκπλήσσει το γεγονός, γιατί όπως έγραφα σε παλιότερο άρθρο μου λίγα είναι τα σχήματα που μπορούν να ανταπεξέλθουν αξιοπρεπώς την σαιζόν, σε μια δύσκολη περιοχή όπως αυτή του αεροδρομίου. Για το εν λόγω σχήμα είχα εκφράσει την γνώμη μου, ότι δεν πρόκειται να ελκύσει το κοινό της Θεσσαλονίκης, πιο συγκεκριμένα ,ότι το σχήμα είναι “καμμένο χαρτί”.
Παρ΄ όλα αυτά ο επιχειρηματίας του κέντρου συνεχίζει τα καταστροφικά του λάθη, με αυτές τις επιλογές, χωρίς προηγουμένως να κάνει μια εις βάθος έρευνα αγοράς. Για παράδειγμα άν οι τρεις καλλιτέχνες του εν λόγω σχήματος έχουν σουξέ με τα οποία θα μπορούν να υποστηρίξουν το πρόγραμμα;; Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουν σουξέ.
Τα τραγούδια από τις δισκογραφίες τους, είτε ακούγονται από τα ραδιόφωνα το ίδιο κάνει για τους ακροατές της πόλης, που σημαίνει ότι δεν τους συγκινούν. Συνεπώς δεν έχουν όρεξη να τους ακούσουν και να τους δουν, ακόμα και τζαμπαντάν που προσφέρεται από τους ίδιους και ίδιους τους χορηγούς, και εξηγούμε:
Την Παρασκευή ξαναπέρασα από το νυχτερινό κέντρο “Όραμα”. Το κέντρο μόνο στο κάτω διάζωμα είχε κόσμο ,όμως αρκετά αρύς. Για ημέρα Παρασκευή αυτό σημαίνει ότι ήταν άδειο. Υπόψιν δε, ότι αρκετά τραπέζια ήταν των χορηγών, τζαμπαντάν κατάσταση.
Όσο για τους καλλιτέχνες Α. Ηλιάδη, Γ. Τσαλίκη, Γ. Γιαννιά τους γνωρίζω προσωπικά πολλά χρόνια . Είναι φανερό ότι η Αγγελική ζει ακόμα το δράμα της, καθώς μόλις με είδε δάκρυσε, σκουπίζοντας τα μάτια της έφυγε και το μακιγιάζ. Θυμήθηκε το σύντροφο της που γνώριζα από πολύ κοντά (γι΄ αυτό δεν έγραψα, ούτε θα γράψω καμιά αράδα για τον μακαρίτη), από τα χρόνια που είχε έλθει στην πόλη όπου εμφανιζόταν σε κέντρο η καλλιτέχνιδα ως ότου την κατέβάση στην Αθήνα στο κέντρο “Μούσες” που διατηρούσε ο ίδιος.
Γνωρίζω από κοντά όλη την διαδικασία με ποιον έκλεισε την συμφωνία και πως δρομολογήθηκε έπειτα η σχέση τους. Ίσως αυτό θυμήθηκε και δάκρυσε η Αγγελική βλέποντάς με. Την πέταξα μια παρτίδα γαρύφαλλα για να της ανεβάσω την διάθεση,πέτυχα όμως το αντίθετο, συγκινήθηκε περισσότερο. Λάθος της μεγάλο να δεχθεί τόσο νωρίς να έλθει στην πόλη για εμφανίσεις, δεν ήταν η κατάλληλη εποχή.Από Σεπτέμβριο και για όλη την χειμερινή περίοδο ναι, όχι τώρα.
Βέβαια δεν φταίει η καλλιτέχνιδα για την λάθος επιλογή. Η δισκογραφική εταιρεία και ο επιχειρηματίας του νυχτερινού κέντρου των Αθηνών που θα εμφανίζεται τον χειμώνα η Αγγελική είναι αυτοί που δεν ζύγισαν καλά τα πράγματα και τις καταστάσεις..
Ο δε Γιώργος Τσαλίκης μόλις βγήκε στο λαϊκό πρόγραμμα σήκωσε το μαγαζί. Έπειτα έπιασε και πάλι τα μπιτ τραγουδάκια για να κάτσουν και πάλι στις καρέκλες οι θαμώνες, που σηκώθηκαν για να ξεμουδιάσουν.
Φίλε μου Γιώργο μια και σε γνωρίζω χρόνια, όταν ο Πάνος Φαλάρας σε κατέβασε από την Στυλίδα στην Αθήνα, επίτρεψε μου να σε κράξω για τις μπιτ επιλογές των τραγουδιών σου, βγάλτα επιτέλους από το πρόγραμμα σου. Ο κόσμος τις πρωϊνές ώρες έχει νταλκά με το λαϊκό, και όχι με τα κακόγουστα μπιτ – μιτ. Αν θέλει αυτό το είδος πάει παρακάτω στα διπλανά και απέναντι μαγαζιά που είναι εξειδικευμένα στο είδος αυτό.
Βαρέθηκα να τονίζω συνέχεια ότι οι υπεύθυνοι της νυχτερινής διασκέδασης που είναι η κατ΄ εξοχήν η ομάδα, Ραδιόφωνα,,επιχειρηματίες,καλλιτέχνες, μαέστροι δεν ξέρουν τι τους γίνεται, έχασαν την μπάλα κάτω από τα πόδια τους. Κάποιοι ηλίθιοι αμολούν την λέξη μόδα για τα μπιτ τραγούδια μέσα στα μπουζούκια, και η ομάδα ακολουθεί πιστά, ενώ βλέπει, ζει ότι το θέμα δεν τραβά, δεν έχει ανταπόκριση, εντούτοις εξακολουθούν να το υποστιρίζουν.
ΕΛΕΟΣ, ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !!!!!.
Ο Γιώργος Γιαννιάς ενώ είναι καλλιτέχνης που μπορεί να υποστηρίξει το λαϊκό πεντάγραμμο, παρ΄ όλα αυτά δεν δένει στο συγκεκριμένο σχήμα. Εκτός αυτού στην πόλη της Θεσσαλονίκης εμφανίζεται για καιρό, και αυτό κούρασε τον κόσμο. Γι΄ αυτό δεν έπρεπε το χρονικό αυτό διάστημα να ξαναεμφανίζεται και πάλι στην πόλη.
Λάθος και πάλι λάθος, διότι το κλειδί για το μαγαζί καθημερινά ξεπερνά τα 25.000 ευρώ, δύσκολα βγαίνουν αυτά τα χρήματα. Για κέρδος ούτε συζήτηση. Έτσι λοιπόν βάση το δελτίο τύπου και των μηνυμάτων στα κινητά, το “Όραμα” θα ήταν ανοιχτό κάθε Πέμπτη – Παρασκευή και Σάββατο, με τα παραπάνω όμως δεδομένα, αναγκάστηκαν να κόψουν την ημέρα της Πέμπτης, και να είναι ανοιχτό μόνο για τις ημέρες Παρασκευή και Σάββατο.
Το θέμα κάηκε ακόμα όταν μέσα στο σχήμα χάλασε το κλίμα, προτού καν ανοίξουν, τότε που είχε έλθει ο Αθηναίος επιχειρηματίας και η δισκογραφική εταιρεία για λογαριασμό της Αγγελικής Ηλιάδη,για να πείσουν να ανοίξει το κέντρο, μετά από μεγάλη παρεξήγηση με τον Θεσσαλονικιό επιχειρηματία του κέντρου “Όραμα”.
Τις λεπτομέρειες, κυρίως τα συμπεράσματα τα είχα γράψει σε προηγούμενο άρθρο, και δυστυχώς δεν έπεσα έξω για άλλη μια φορά. Θα συμβούλευα λοιπόν τον Θεσσαλονικιό επιχειρηματία προτού αποφασίσει για τα επόμενα σχέδια του να ψαχτεί αρκετά, καθώς μόνο “ρωτώντας πας στην πόλη” όπως λέει και ο σοφός λαός μας.Πράγμα που άρχισαν να εφαρμόζουν αρκετοί επιχειρματίες κέντρων της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο.
Ωστόσο τους εύχομαι να πάνε καλά το υπόλοιπο καλοκαίρι. Ο χρόνος θα δείξει.
Αυτά σκεπτόμενος έφυγα από το κέντρο, όπου στο πάρκινγκ με σταμάτησε ο Αθηναίος επιχειρηματίας και συνεργάτης του “Όραμα”.
Τα είπαμε για λίγο, για να προλάβω το νυχτερινό κέντρο “Μούσες εν χορώ”
Στην πίστα ήταν ο Νίκος Χαλβατζής στο λαϊκό πρόγραμμα. Στα δε μπροστινά τραπέζια διασκέδαζαν δύο συνάδελφοι του, στους οποίους όμως δεν έδωσε το μικρόφωνο να πουν έστω και ένα τραγούδι από το τραπέζι τους, και να ανεβάσουν την ήδη καλή ατμόσφαιρα του μαγαζιού.
Αυτή ήταν λάθος κίνηση, με χάλασε αρκετά, καθώς ακόμα και οι καλλιτέχνες το σχολίασαν αρνητικά. Αυτές τις παρατηρήσεις έκανα στον ίδιο τον Νίκο Χαλβατζή ο οποίος για να δικαιολογηθεί με βεβαίωσε ότι είναι πολιτική του μαέστρου και του επιχειρηματία, ότι προτού τελειώσει το ρεπερτόριο από το λαϊκό πρόγραμμα, μικρόφωνο δεν θα δίνει σε κανέναν.
Μια τελείως ανόητη δικαιολογία. Τέτοιες σαχλές δικαιολογίες δεν είναι για τον Βάνη που είναι τόσα χρόνια στην νύχτα, και τις ακούει για πρώτη φορά.
Του επισήμανα ότι είναι επικεφαλής προγράμματος και καμιά πολιτική (ξύδι στο αγγούρι) δεν χωρά σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν τον τιμούν συνάδελφοι από άλλα κέντρα. Ως επικεφαλής προγράμματος θα πρέπει να έχει δική του πρωτοβουλία, ανάλογα με τις περιστάσεις, αυτό ήταν λάθος του. Κάπως έτσι τελείωσε η βραδιά της Παρασκευής αφού πλέον είχε λαλήσει ο κόκορας.
Το Σάββατο βράδυ έδινα το δικό μου λαϊκό πρόγραμμα επί 4 ώρες ασταμάτητα με εξαιρετική επιλογή τραγουδιών στο νυχτερινό κέντρο elliniko-fenomeno.com στην περιοχή του παγκοσμίου δικτύου με ακροατές σε πρώτο τραπέζι πίστας από Αμερική – Αυστραλία- Ιαπωνία – Ευρώπη (στο φουλ) Βιετνάμ, Ισραήλ, Αργεντινή ακόμα και απο τις Μπαχάμες ,και βέβαια απ΄ όλη την Ελλάδα. Νάστε καλά αδέλφια, ζήτω το λαϊκό τραγούδι.
Όσο για την Κυριακή πέρασα απο τα ‘”Μαμούνια live” και ξανά απο τις “Μούσες”,άκουσα τα προγράμματα τους που είναι πολύ καλά ,αλλά δεν είχαν το ανάλογο κόσμο.
Από την περατζάδα μου στα κέντρα της Θεσσαλονίκης διαπίστωσα πως η περιοχή αεροδρομίου Μακεδονία φέτος με τόσα λίγα κέντρα ,από 17 που λειτουργούσαν πέρυσι, να είναι όλο κι όλο 4 μπουζουκομάγαζα και 2 Club, παρ΄ όλο αυτά δεν ελκύουν κόσμο, διότι δεν γουστάρει τα προγράμματα που του σερβίρουν.
Συζητώντας κυρίως με νεαρό κόσμο για τα νυχτερινά κέντρα, ούτε λίγο, ούτε πολύ μου είπαν πως τα προγράμματα των κέντρων είναι σαν να ακούμε τις μουσικές εκπομπές των ραδιοφώνων της πόλης. Όλα τα ίδια παίζουν ,είτε ακούν την μία μπάντα, είτε την άλλη,παίζουν εντελώς τα ίδια τραγούδια, στα λίγα δε καλοκαιρινά κέντρα πάλι τα ‘ιδια ακούν, πράγμα πολύ βαρετό εώς και εκνευριστικό.
Προτιμούν να πάνε σε μπαράκια της πόλης, ακόμα και στην γειτονιά τους, παρά να ξοδέψουν 160 Ευρώ σε φιάλη, και ενδεχομένως να πέσουν και σε μπλόκο της τροχαίας για αλκοτέστ, να πάρουν και από εκεί ένα τσεκ των 1.000 Ευρώ, ή να δώσουν πάνω από 50 Ευρώ σε ταξί, και όλα αυτά για να ακούσουν τα ίδια και τα ίδια. Όχι δεν θα πάρουν το ίδιο φαγητό. Έχουν πολύ δίκιο.
Αυτά κατάφεραν οι ιθύνοντες της νυχτερινής διασκέδασης να διώξουν από τα κέντρα την νεολαία προς τα μπαράκια, όπου στην χειρότερη περίπτωση θα ξοδέψει 20 Ευρώ, και θα διασκεδάσει μια χαρά και φθηνά.
Με τα δεδομένα αυτά η Ελληνική διασκέδαση μπήκε σε τροχιά κατηφόρας. Εκτός κι αν συνέλθουν από τον λήθαργο που τους έχουν ρίξει κάποιοι εξυπνάκηδες, αεριτζήδες, που παραμυθιάζουν μαέστρους, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες να παρουσιάζουν προγράμματα άνευ ουσίας στα κέντρα τους, με τεράστια αποτυχία, και με αρκετούς βαριεστημένους σερβιτόρους να κάνουν την κατάσταση ακόμα χειρότερη.
Ας ελπίσουμε με κάποιο μαγικό ραβδί να αλλάξει η κατάσταση άρδην και να απολαύσουμε επιτέλους αληθινά και ενδιαφέροντα προγράμματα. Διαφορετικά η χειμερινή περίοδος βλέπω να θυμίζει κλίμα Αλάσκας.
