ΣΤΑΘΗΣ Θ. ΤΣΟΜΙΔΗΣ
Η λειτουργία ενός σωματείου, εθνοτοπικού, συνήθως αφορά τα μέλη του και τους περί αυτών. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τα κορυφαία ποντιακά σωματεία, όπως την “Παναγία Σουμελά”, την “ Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης”, την “Μέριμνα Ποντίων Κυριών”, και άλλα. Η δράση τους υπερβαίνει τα στενά όρια των μελών τους και λαμβάνει διαστάσεις πανεθνικές, σε μια εποχή “παγκοσμιοποίησης” και κατάρρευσης ιδεολογιών και αρχετύπων.
Η Παναγία Σουμελά δεν είναι μόνον το Ιερό Προσκύνημα που ανιστορήθηκε στο Βέρμιο για να δεχθεί τις ικεσίες, τις προσευχές, τις ελπίδες, τις χαρές και τις λύπες των ποντίων απανταχού της γης. Είναι ο Φάρος του Ποντιακού Ελληνισμού, και όχι μόνον, που μέσα από αντίξοες συνθήκες πολλές φορές, βρίσκεται πάντοτε κοντά στον νέο, τον πρόσφυγα, τον ερευνητή, τον παθιασμένο από αροθυμία πόντιο.
Η δράση της πολυσχιδής, φιλανθρωπική, κοινωνική, εκδοτική, πάνω απ΄ όλα θρησκευτική. Μέσα στα σύγχρονα προβλήματα με μια νηφαλιότητα που επιβάλει ο θρησκευτικός της χαρακτήρας, ακόμη και σε στιγμές ένστασης και αντιπαλότητας.
Όμως οι θεσμοί, γιατί περί αυτού πρόκειται, απαιτείται να υπηρετούνται από ανθρώπους εμπνευσμένους. Και σ΄ αυτό ευτύχισε η Σουμελά. Ο χαλκέντερος οραματιστής Φ. Κτενίδης, ο γλυκύς Π. Τανιμανίδης έβαλαν βάσεις. Όλοι οι μετέπειτα επίγονοι, γνωστοί και άγνωστοι, απλοί υπηρέτες της ιδέας, συνεχίζουν με την Χάρη Της. Προς δόξα των αλησμόνητων πατρίδων, έξω και πέρα από τις ανθρώπινες μικρότητες.
Τελικά, ο Ποντιακός Ελληνισμός, αποφεύγοντας την θεοποίηση των μηχανισμών και τον προσεταιρισμό της δημοκρατικής λειτουργίας, ίσως πρέπει να επιστρέψει στην αγνότητα της υπακοής και την προσευχή προς την Παναγία, για να διασώσει τον ιδιαίτερο ηθικό κώδικα που μεταφέρει στο υποσυνείδητο του, προϊόν της ιστορικής του διαδρομής, και τον διαφοροποιεί και από τον υπόλοιπο Ελληνισμό όπου γης.
Θεσσαλονίκη 17-2-2009
ΣΤΑΘΗΣ Θ. ΤΣΟΜΙΔΗΣ
Δικηγόρος