Δημήτρης Π. Παναγιωτόπουλος
Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, Δικηγόρος
Από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023 προέκυψαν σημαντικά στοιχεία τα οποία προσδιορίζουν την πολιτική σκηνή στο πλαίσιο του Συντάγματος του 1975 ως ισχύει .
Το πρώτο που ανεδείχθη είναι ότι το πολιτικό σύστημα εξουσίας, όπως τουλάχιστο βιώθηκε από τα τρία κόμματα που κυβέρνησαν τους Έλληνες τη ΝΔ το ΠΑΣΟΚ –ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ, πάσχει ανεπανόρθωτα . Μεγάλο ποσοστό των εκλογέων με γυρισμένη την πλάτη στις εκλογές αυτές στο ύψος του 47,5%, απείχε από την εκλογική διαδικασία. Πρώτη φορά στα χρονικά καταψηφίζεται η αντιπολίτευση και υπερψηφίζεται κυβέρνηση με διαφορά που φθάνει στο 23% . Έτσι το κυβερνών κόμμα της ΝΔ κατ’ απόλυτη αντίθεση λαϊκού αισθήματος και αποτελεσμάτων να εμφανίζεται ως λυτρωτής λες και δεν κυβέρνησε ποτέ. Το κόμμα της ΝΔ, το οποίο ως κυβέρνηση έθεσε τις υποχρεωτικότητες των Εμβολίων και των προστίμων, με άλλοθι την «π-λ-ανδημία Covid -19»!, την πολιτική της ένδειας και του δελτίων επισιτισμού (μάρκετ pus, Yung pus κλπ), επί των ψηφισάντων έλαβε το 40,64% το οποίο αντιστοιχεί στο ποσοστό του 20% του εκλογικού σώματος. Από το άλλο μέρος η επί τέσσερα χρόνια αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ να χάνει και να ξανά χάνει δύναμη και να λαμβάνει τελικώς το ποσοστό μόλις 17,4%, το οποίο για κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει στα ελληνικά εκλογικά χρονικά ιστορικό Προηγούμενο.
Τα αποτελέσματα των εκλογών αυτών, πέραν των άλλων δημιουργούν την ευκρινή εντύπωση ότι, μετά το πραξικόπημα σε βάρος του Λαού και του έθνους το 2015 δεν υπάρχει η παλαιά δεξιά ως ΝΔ ούτε ΠΑΣΟΚ με την Κεντρο Αριστερά που γνωρίζαμε ως ιδεολογία παρά μόνο μια σύγχρονη νεοφιλελεύθερη Νέα τάξη Πραγμάτων στην Ελλάδα. Η πολιτική κατάσταση όπως πολιτικά ορίζεται τελευταία , όλων αυτών των σχηματισμών εξουσίας, διέπεται από διεθνιστικό εθνομηδενισμό και τον ολιγαρχικό χαρακτήρα της ΝΤΠ που σκοπόν έχει τη μετάλλαξη του πληθυσμού και το Μετάνθρωπο, φαίνεται να εκφράζεται Άριστα από τη ΝΔ που θα απορροφήσει τις υπόλοιπες δύο δυνάμεις του συστήματος αυτού. Σημείο χωρίς επιστροφή, που προσδιορίζει πεντακάθαρα την κατάσταση αυτή, αποτελεί το Συνταγματικό Δημοψήφισμα υπέρ του ΟΧΙ του Λαού στις δανειακές συμβάσεις σε ποσοστό 61,3%. Τα παραπάνω κόμματα προεξάρχοντος του ΣΥΡΙΖΑ που προκάλεσε και το Δημοψήφισμα, με κοινοβουλευτικό τρόπο και όλοι μαζί με 222 βουλευτές, αντισυνταγματικώς, πραξικοπηματικά προσέβαλλαν το Δημοκρατικό Πολίτευμα και μετέτρεψαν τεχνηέντως το ΟΧΙ του Λαού αυτό σε ΝΑΙ υπέρ των συμβάσεων στις οποίες το ΟΧΙ του λαού παραμένει ακόμα συνταγματικώς σε Ισχύ! Αυτός ήταν ο τρόπος που όλοι μαζί χειρόδεσαν το Λαό και το έθνος με υποθήκευση της περιουσίας του μέσω του ΥΠΕΡ ΤΑΜΕΙΟΥ μέχρι το 2115,και την δήθεν ανεξάρτητη Αρχή ΑΑΔΕ , καθιστώντας τον παράλληλα φόρου υποτελή μέχρι το 2060 υπόχρεο να εξασφαλίζει 2,5% πλεόνασμα για τους τρίτους δανειστές και προσδιορίζοντας το πολιτικό τοπίο της ΝΤΠ που ζούμε σήμερα.
Ειρήσθω εν παρόδω, οι εκλογές εμφανώς πρόβαλλαν ένα μεγάλο πολιτικό κενό με ορίζοντα τα θέματα της ύπαρξης του έθνους και της πατρίδας των Ελλήνων στο μέλλον, της πολιτικής για την παιδεία των Ελλήνων την συνταγματικά προσδιορισμένη χριστιανική πίστη, όπως αυτή του παραδόθηκε το 1821 στον αγώνα υπέρ της εθνικής του ανεξαρτησίας, της ελευθερίας του γένους, υπέρ πίστεως και πατρίδος . Στο κενό αυτό έκαναν την εμφάνισή τους αρκετά μικρά κόμματα όπως για παράδειγμα είναι η ΝΙΚΗ Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον . Για να πούμε όμως ότι σε κάποιο από αυτά θα μπορούσε να προστρέξει ο ελληνικός Λαός για να καλυφθεί το μεγάλο κενό της Πολιτικής απαιτείται να δούμε αν κάποιο από τα κόμματα αυτά θα μπορούσε να παρουσιάσει πράγματι έναν ορίζοντα με πολιτικό Λόγο και περιεχόμενο Δημοκρατικό Πατριωτικό επί όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η πολιτική ζωή στην Ελλάδα σήμερα. Η πολιτική ζωή στην Ελλάδα μετά την μεταπολίτευση έχει δείξει ότι τα μικρά κόμματα υπεραμυνόμενα μονοθεματικά την πολιτική χαρακτηρίζονται είτε ως δεξιά είτε ακροδεξιά ή άλλως πως, συντηρητικό κόμμα ή ακροαριστερό που έχει ως αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση και την πολιτική του αναποτελεσματικότητα και τελικώς την εξαφάνιση του από το πολιτικό προσκήνιο
Σήμερα η Πολιτική Κατάσταση στην Ελλάδα απαιτεί θεσμική ανασυγκρότηση των ανθρώπινων σχέσεων και των κοινωνικό-οικονομικών δομών στον σύγχρονο κόσμο του κράτους, ως Πολιτεία. Η ανασυγκρότηση αυτή ως Αναθέσμιση, απαιτεί και τη συγκρότηση της κοινότητας του ανθρώπου , της κοινότητας της ζωής που θα βάλλει το φραγμό εκείνον στην εξουσία για να μην την καθίσταται το «Εμόν Παίγνιον» στα χέρια σαλτιμπάγκων πολιτικών και να ξαναδώσει προοπτική στον Έλληνα και την Ελληνίδα με θεσμική ανασυγκρότηση του πρωτογενούς τομέα της γεωργικό κτηνοτροφικής Παραγωγής της ριζικής αναδόμησης και αναμόρφωσης της Παιδείας και της οικονομίας .
Η Δημοκρατία αυτή ως πραγματική, αποτελεί οίκοθεν αντίσταση τόσο στον διεθνιστικό μηδενισμό όσο και στον νεοφιλελεύθερο εθνικό ή διεθνή ολιγαρχικό καπιταλισμό, διότι η Κοινότητα, το Κοινόν, αυτόν τε και έτερον, οικοδομεί οίκοθεν ανθρώπινες σχέσεις φιλίας και ελέους, σχέσεις της ελληνότροπης αγάπης που αποτρέπει οίκοθεν την μη ρευστοποίηση της αντικειμενικής υποστάσεως του ετέρου και δημιουργεί το αίσθημα της αλληλεγγύης ανάμεσα στους ανθρώπους . Αυτής της Πολιτικής Σκληρός πυρήνας θα μπορούσε να είναι η Αναθέσμιση παντού με ένα Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα με σκοπό την κοινωνικοοικονομική αναδόμηση και τη θεσμικά παραγωγική ανασυγκρότηση του κράτους, ως Πολιτεία, της οποίας μόριον είναι ο Πολίτης και σήμερα η οικογένεια. Η ανάκτηση όμως της Δημοκρατίας απαιτεί ελεύθερους ανθρώπους όπως αυτή προσδιορίζεται στον Αριστοτέλη και αργότερα στο Σενέκα ,ο οποίος τόνισε ότι «Ελεύθερος άνθρωπος είναι αυτός που ελεύθερα υπακούει σε αυτά, που κατ’ ανάγκη συμβαίνουν».
Η παιδεία επομένως είναι στο κέντρο της δημιουργίας του ελεύθερου ανθρώπου που είναι κύτταρο της Δημοκρατίας με την πίστη του στα Ιερά και τα όσια της Πατρίδας του. Εδώ πρέπει ιδιαίτερα να τονιστεί ότι οι εργάτες της ζωής, των πόρων και του πολιτισμού υπάρχουν μόνο με Πατρίδα. Όσοι δε, χρησιμοποιούν μετανάστες σκοπό τους είναι να αντικαταστήσουν τον εργαζόμενο λαό του έθνους . Η πολιτική αυτή εργάζεται ευθέως για τον διεθνή ολιγαρχικό πλούτο και την μετάλλαξη ανθρώπων και πολιτισμού και βρίσκει έδαφος πλέον το γνωστό σε όλους Patria o Muerte -Πατρίδα η Θάνατος (Che Guevara )
Μια τέτοια Πολιτική, νέας κοπής, με δημοκρατικό Κοινωνικό και Πατριωτικό Πρόσωπο όπως και η καινούργια μουσική, μπορεί να ερεθίσει τα νέα αυτιά που απαιτούνται για να την ακούσουν και να την κάνουν δική τους. Αν επομένως κάποιο από τα μικρά κόμματα που ανέδειξε αυτή η Βουλή μπολιαστεί με την Ελληνική Πολιτική Σκέψη περί θεσμών, Ελευθερίας, Ανθρωπισμού και πραγματικής Δημοκρατίας, ως γνήσιο Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα, υπάρχει ενδεχόμενο να αποτελέσει την πολιτική ατμομηχανή του πολιτικού τραίνου στην πολύπαθη Ελλάδα μας και να διαμορφώσει διέξοδο στο πολιτικό αδιέξοδο που βιώνουμε ως Έλληνες και ως Χώρα, ως Ελλάδα ! Γιατί πάντα το μικρό, όσο μικρό κι αν είναι, το τρώει το παλιό και το άχρηστο!
