Η Μεταπολίτευση στην Ελλάδα διέλυσε την βιομηχανία την αγροτική παράγωγη και μείωσε κατά 50% κεφαλήν εισόδημα του Έλληνες φυσικά με τις ευλογίες της ευρωπαϊκής ένωσης
ΧΡΩ.ΠΕΙ. μια βιομηχανία που κατασκεύαζε από χρώματα και φάρμακα εώς χημικά προϊόντα και ζωοτροφές και από ταχύπλοα σκάφη και φορητό οπλισμό έως ρουκέτες! Σ.Σοφιανόπουλος: “Ο τόπος μας έχει τεράστια όσο και ανεκμετάλλευτα περιθώρια”
Παρουσιάζουμε σήμερα ένα ακόμη άρθρο, που είχε δημοσιευτεί πριν πολλά χρόνια, γύρω στο 1976, σχετικά με την εταιρεία ΧΡΩ.ΠΕΙ. του Σ. Σοφιανόπουλου και τα επιτευγματά της τότε.
Από το άρθρο αυτό μπορεί κανείς να καταλάβει το επιστημονικό δυναμικό που δίεθετε (και διαθέτει ακόμη η πατρίδα μας, αλλά που εδώ και δεκαετίες δουλεύει πλέον για τις ξένες πολυεθνικές και κυβερνήσεις στο εξωτερικό), την πρωτοπόρο εφηρμοσμένη έρευνα και αναπτυξιακή τεχνολογία, την σπουδαιότητα των παραγόμενων προϊόντων, την αυτάρκεια στρατηγικού επιπέδου προϊόντων που προσέφεραν τότε οι βιομηχανίες στην πατρίδα μας (φάρμακα, οπλικά συστήματα, ταχύπλοα σκάφη, ζωοτροφές κλπ) που σήμερα εισάγουμε, σχεδόν εξ’ ολοκλήρου.
Σκεφτείτε ότι η βιομηχανία ΧΡΩ.ΠΕΙ. ήταν μόνον μια από τις -περίπου 300 μεγάλες βιομηχανίες εντός Αττικής -όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ο κ. Σ. Σοφιανόπουλος- τις οποίες εμμέσως ή αμέσως κατέστρεψε το ελληνικό κράτος (βλέπε τα δυο μεγάλα κόμματα από την μεταπολίτευση και μετά), με τον ένα ή άλλο τρόπο. Θυμίζουμε για παράδειγμα το Νόμο 1083 της 30.10.1980 τον αλλιώς ονομαζόμενο νόμο των πανωτοκίων που κατέστρεψε πάνω από 300 μεγάλες βιομηχανίες και χιλιάδες μικρότερες. (σχετικά βλέπε την δική μας σημείωση στο τέλος της ανάρτησης επιπλέον στη 2η παράγραφο της ανάρτησής μας μπορείτε να μελετήσετε πλήθος περιπτώσεων που οι κυβερνώντες υπονόμευσαν αναπτυξιακές προσπάθειες ελλήνων οραματιστών επιχειρηματιών).
Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Πολιτικά Θέματα” την εβδομάδα: 30 Οκτωβρίου-5 Νοεμβρίου 1976 στη στήλη “Πρόσωπα και ιδέες”. Πιστεύουμε ότι η μελέτη του μάς μεταφέρει τον ενθουσιασμό, τον οραματισμό, την αγάπη για την πατρίδα του ιδιοκτήτη της ΧΡΩ.ΠΕΙ. τότε, ο οποίος -σημειώνουμε και πάλι ήταν μόνον ένας- από τους πολλούς έλληνες οραματιστές και δημιουργικούς βιομήχανους και επιχειρηματίες (θυμίζουμε τις επιχειρήσεις-βιομηχανίες: Namco, Ιζόλα, Πειραϊκή Πατραϊκή, Βώμβιξ, Αιγαίον, Σκαλιστήρη, Μαλκότσης και τόσες άλλες). Το άρθρο έχουμε μεταφέρει σε μορφή κειμένου, ενώ όπου δεν ήταν ευδιάκριτες κάποιες λέξεις το σημειώνουμε, για να το γνωρίζει ο αναγνώστης. Οι υπογραμμίσεις και οι επισημάνσεις με bold είναι δικές μας προκειμένου να βοηθήσουμε τον αναγνώστη να εστιάσει σε κάποια σημαντικά σημεία του άρθρου.
Στο τέλος της ανάρτησης ακολουθεί το δημοσίευμα, σε μορφή jpg, όπως αυτό βρίσκεται στο βιβλίο: Ντοκουμέντα τόμος 2ος που έχει γράψει ο ίδιος ο Σ. Σοφιανόπουλος.
***
“Ένας άνθρωπος που έχει να πει πολλά.”
Σωτ.Σοφιανόπουλος: “Ο τόπος μας έχει τεράστια όσο και ανεκμετάλλευτα περιθώρια.”
Είναι ένας άνθρωπος καταρράκτης ιδεών. Όταν μιλάει –και μιλάει πολύ- δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις το εφικτό από το ανέφικτο, το δυνατό από το αδύνατο, το όνειρο από την πραγματικότητα καθώς στροβιλίζει τον ακροατή με τον ενθουσιασμό των επιχειρημάτων του.
Δουλεύει εξαντλητικά. Θα μπορούσε αν το ήθελε να μην εργάζεται. Θα μπορούσε απλώς να επιβλέπει την μεγάλη βιομηχανία της οποίας προΐσταται και να ασχολείται με το χόμπυ του (ένα απ’ αυτά το υποβρύχιο ψάρεμα).
Αντίς γι’ αυτό δουλεύει σχεδόν ακατάπαυστα, αυτός ο εγκέφαλος της ΧΡΩ.ΠΕΙ. (19η στον πίνακα των μεγαλύτερων ελληνικών επιχειρήσεων) ο κ. Σωτ. Σοφιανόπουλος.(για ένα σύντομο βιογραφικό του Σ. Σοφιανόπουλου και πληροφορίες για την εταιρεία ΧΡΩ.ΠΕΙ. βλέπετε στη Σημείωση 1, στο τέλος της ανάρτησης
Τον ακούσαμε την ημέρα που μίλησε στη σύσκεψη που οργάνωσε ο Δήμος Πειραιώς για την ρύπανση. Πήγε από τους πρώτους. Σε κάποια στιγμή ανέβηκε στο βήμα. Κι αυτός που ήταν από τους στόχους της συσκέψεως, από τους δημιουργούς της μολύνσεως της ατμόσφαιρας, έγινε ο άνθρωπος εκείνης της ημέρας.
ο φορητός οπλισμός της ΧΡΩ.ΠΕΙ.
Ύστερα ζητήσαμε να τον δούμε. Μιλούσε με πάθος και είχε πειθώ. Καταγράψαμε τις απόψεις του.
Ο κ. Σωτ. Σοφιανόπουλος είναι ένας φανατικός Έλληνας. Πιστεύει ακράδαντα ότι αυτός ο τόπος έχει τεράστια όσο και ανεκμετάλλευτα περιθώρια να ζήσει και να ευτυχήσει. Και καθώς διαβάζει με απληστία κάθε λογής τεχνικό περιοδικό, έχει μια ενημέρωση για όσα συμβαίνουν στον κόσμο και τη μανία να το εφαρμόζει αυτόματα στις αναλογίες του τόπου. Έτσι εξηγείται πως η ΧΡΩ.ΠΕΙ. φτιάχνει από χρώματα και φάρμακα –περίπου τετρακόσια διαφορετικά είδη- χημικά προϊόντα, ζωοτροφές μέχρι ταχύπλοα σκάφη, φορητό οπλισμό και ρουκέτες! Τώρα προγραμματίζει άλλα 15 διαφορετικά προϊόντα που τα δοκιμάζει στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Ερεύνης και Τεχνολογίας που διαθέτει.
Ο κ. Σωτ. Σοφιανόπουλος είναι ταυτόχρονα ένα άκαμπτος μαχητής. (Έχει μουλαρίσια υπομονή λέει σε κάποια στιγμή). Μ’ αυτές τις ιδέες και μ’ αυτή την επιμονή, απευθύνθηκε σε ολόκληρη την ελληνική ιεραρχία. Από τον πρωθυπουργό μέχρι την υπάλληλο. Και τώρα, ύστερα από φοβερές μάχες με το φοβερό καύκαλο του τόπου που λέγεται ελληνική γραφειοκρατία καταλαμβάνεται από απόγνωση.
Σε κάποια στιγμή απελπισίας θα φωνάξει: «πρέπει να πάμε στο Ταίναρο και να φουντάρουμε στα βαθειά νερά με μεγάλες άγκυρες!».
Ένα πρακτικό και οργανωτικό μυαλό όπως αυτός, δεν μπορεί να καταλάβει πως ενώ, έχουμε τόσες δυνατότητες σαν τόπος να ζήσουμε καλύτερα, όχι μόνο φυτοζωούμε, αλλά στέλνουμε τα παραγωγικά μας χέρια να δουλέψουν για τους ξένους, κι εμείς περιοριζόμαστε να γίνουμε θαλαμηπόλοι τους!
Βρέθηκα στο Εργαστήριο Εφηρμοσμένης Ερεύνης και Τεχνολογίας της εταιρίας τη στιγμή που είχε τελειώσει η δοκιμαστική παραγωγή από τα τσάμπουρα (τα απομεινάρια από τα σταφύλια που ξεραίνονται και πέφτουν) που τώρα αποδεικνύονταν χρήσιμα για ζωοτροφές. Τα μάζεψε ο ίδιος, όπως μου είπε, ακριβώς για να πειραματιστεί. Έφτιαξε μια μηχανή δικής του επινοήσεως στο μηχανουργείο της βιομηχανίας και τώρα, μια ακόμα άχρηστη ύλη, προϊόν της ελληνίδας γης, μπορούσε να βιομηχανοποιηθεί.
Βιομηχανοποιούμε το τίποτα. Το μετατρέπουμε σε παραγωγικό είδος ή σε κίνηση. Τα υπόλοιπα του πυρήνος της ελιάς γίνονται ενέργεια στο εργοστάσιο της οδού Πειραιώς. (σχετικά με την σωστή επεξεργασία του πυρήνα της ελιάς μπορείτε να μελετήσετε
Αν μπορούσαμε επιστήμονες και βιομηχανία να συνδεθούμε με στόχο το παραγωγικό οικονομικό αποτέλεσμα. Είναι μια σκέψη που όλο έρχεται και επανέρχεται σαν LEIT MOTIV καθώς αφήνεται ο κ. Σ. Σοφιανόπουλος στους οραματισμούς του.
Μερικές ιδέες
Ξέρετε ότι οι χιλιάδες τόνοι εκκενώσεως βόθρων που απορρίπτονται καθημερινά στη θάλασσα μπορούσαν κατάλληλα αξιοποιούμενοι να μας δώσουν τουλάχιστον 500.000 τόνους υψηλότατης βιολογικής στάθμης λίπασμα;
-Ότι στην περιοχή της Θεσσαλονίκης πέρυσι αφήσαμε 10.000 στρέμματα ρυζιού ακαλλιέργητα γιατί δεν υπήρχε τρόπος διαθέσεως της παραγωγής τουλάχιστον 600 τόνων ρυζιού, ενώ από την άλλη μεριά αγοράσαμε 1 εκατομμύριο τόνους καλαμπόκι και δώσαμε 6 δις σε συνάλλαγμα;
-Ότι μόνο η αξιοποίηση επιστημονικώς της τυροκομίας μπορούσε να εισφέρει στον τόπο 500 εκατομμύρια δολάρια;
-Ότι μια κατάλληλα ανεπτυγμένη βιομηχανία ζωοτροφών μπορούσε να πολλαπλασιάσει με τεράστιες αποδόσεις την κτηνοτροφία και τις εξηρτημένες από αυτήν βιομηχανίες; (σχετικά με την σπουδαιότητα της κτηνοτροφίας και της γεωργίας στον τόπο μας μπορείτε σχετικά με την παραγωγή ζωοτροφών στην πατρίδα μας για την εξασφάλιση αυτάρκειας σε κρέας, γάλα και τυρί
-Ότι μόνο το αίμα των ζώων που σήμερα χύνεται στους υπονόμους των σφαγείων μας αν συλλεχθεί και γίνει τροφή ζώων αυτό και μόνο ξεπερνάει τα 8 εκατομμύρια δολάρια; Ενώ αν γινόταν τροφή για τον άνθρωπο, όπως γίνεται στις χώρες της κοινής αγοράς θα ξεπερνούσε τα 40 εκατομμύρια δολλάρια το χρόνο; Και έχουμε δικαίωμα εμείς οι ευτυχούντες Έλληνες να αφήνουμε να διαρρέουν στους υπονόμους μας τόσο ιλιγγιώδεις διαφυγές;
κυτίον φυσιγγίων της ΧΡΩ.ΠΕΙ.
Αλλ’ η απαρίθμηση των δυνατοτήτων αξιοποιήσεως του περιβάλλοντος δεν έχει τέλος για τον κ. Σωτ. Σοφιανόπουλο.
Σε κάποιες απ’ αυτές θα σταθεί ιδιαίτερα. Πρόκειται για την προσπάθεια αξιοποιήσεως των αχρήστων υπολοίπων κρεάτων ή και σάπιων κρεάτων που πριν τα πετούσαμε σαν άχρηστα. Τώρα ύστερα από ειδική επεξεργασία μετατρέπονται σε ζωάλευρα χρήσιμα για τις ζωοτροφές. Πρόκειται για το τμήμα παρασκευής ζωοτροφών της ΧΡΩ.ΠΕΙ.
Η προσπάθεια αξιοποιήσεως των διαφόρων υποπροϊόντων για την παραγωγή ζωοτροφών λέγει ο κ. Σ. Σοφιανόπουλος ξεκίνησε από την ΧΡΩ.ΠΕΙ. πριν αρκετά χρόνια, με την μέθοδο της εφηρμοσμένης ερεύνης που είναι άγνωστη στην Ελλάδα.
Η τεχνολογική έρευνα στηριζόταν σε καθαρώς ελληνικές συλλήψεις. Πολύ αργότερα σε ξένο τεχνολογικό περιοδικό είδαμε ότι η δική μας ακριβώς μέθοδο εφαρμοζόταν στη Ζυρίχη της Ελβετίας.
Αυτό που εμείς ξεκινήσαμε το 1970, οι Ελβετοί το πραγματοποίησαν το 1975 και το εμφάνισαν σαν επιτυχία τους. Και εκείνοι μεν λειτουργούν το εργοστάσιο τους μέσα στη Ζυρίχη, εμείς εδώ ξεσηκωνόμαστε για να διώξουμε από την οδό Πειραιώς την πρωτοπόρο ελληνική μας βιομηχανία.
[ΣΗΜ.: Για το εργοστάσιο αυτό έγραψαν σε προηγούμενο τεύχος τους τα Π.Θ. και ζήτησαν και αυτά ύστερα από επιτόπια έρευνα και συνομιλία με τους περιοίκους, την μεταφορά του.]
Και κάτι ακόμα, προσθέτει ο κ. Σ. Σοφιανόπουλος. Τα μηχανήματα που δουλεύουμε εμείς εδώ επεξεργασίας των υπολειμμάτων των ζώων, φτιάχτηκαν εδώ με σειρά ελληνικών επινοήσεων και με εξοικονόμηση συναλλάγματος 1500? (δεν είναι ευκρινές στο άρθρο).
Να συντονισθούμε!
Έχουμε τεράστια περιθώρια σαν τόπος. Αρκεί να συντονιστούμε, λέει και ξαναλέει ο κ. Σ. Σοφιανόπουλος. Αρκεί να βρεθεί κάποιος να συνδέσει αναπόσπαστα τους δυο κρίκους, την βιομηχανία και την επιστήμη, την θεωρία και την εφηρμοσμένη έρευνα με το πρακτικό τους αποτέλεσμα.
Γιατί πότε θα εννοήσουμε σαν τόπος ότι δεν νοείται έρευνα χωρίς την οικονομική της ολοκλήρωση; Πότε θα συνεργασθεί ο Ακαδημαϊκός Δάσκαλος με την Βιομηχανική τεχνολογία για να επιλύσει ένα τεχνικό θέμα ή ένα οριακό πρόβλημα;
Πότε ο Δημόκριτος και η μεγάλης πραγματικά αξίας επιστήμονες του θα αποκτήσουν πιο άμεσα πρακτικούς στόχους συνεργασίας με τα ερευνητικά εργοστάσια των βιομηχανιών μας;
το αναλγητικό Αλγκόν της ΧΡΩ.ΠΕΙ.
Έξι ώρες έμεινα στη ΧΡΩ.ΠΕΙ., έξι ώρες δέχθηκα έναν καταιγισμό ιδεών, σκέψεων, προτάσεων, σχεδίων, ονείρων. Όταν έφυγα, οι άνθρωποι της δούλευαν στο πειραματικό της εργαστήριο, δοκίμαζαν τις νέες του εφαρμογές. Οι βάρδιες στους ορούς ήταν στις θέσεις τους. (Θυμόμουνα καθώς περνούσα ανάμεσά τους, φράσεις του συνομιλητού μου: Τροφοδοτούσαμε επί μήνες το ελληνικό νοσοκομείο ακόμα κι όταν είχε αυξηθεί υπέρμετρα κοστολόγιο με 100.000 δρχ. ζημιά ημερησίως. Αν διακόπταμε την παροχή το ξέραμε πως θα σταματούσαμε την λειτουργία νοσηλευτικών ιδρυμάτων. Κι εμείς συνεχίζουμε…) Σκέφτομαι τώρα πόσο αυτά διαφεύγουν απ’ όλους μας, τους βιαστικούς επικριτάς μεγάλων μονάδων, η κοινωνική τους προσφορά που συχνά μπορεί να είναι συνδεδεμένη με την ζωή χιλιάδων ανθρώπων…
Αυτός που περνάει στο ύψος της Πειραιώς 62, ποτέ δεν θα μπορούσε να φαντασθεί ότι πίσω από τον μαντρότοιχο τον χωρίζει μια πολιτεία με 1000 εργαζομένους, από τους οποίους 100 επιστήμονες, δουλεύουν για να καλύψουν ολοένα περισσότερες εθνικές ανάγκες που συχνά είναι αντιφατικές και αντιτιθέμενες, όπως: φάρμακα και όπλα, μικρά πολεμικά πλοία και σκάφη αναψυχής, μαγ. μαγιά και ζωοτροφές, υπεροξείδιο του υδρογόνου (οξυζενέ) και χημικά ορυκτέλαια, ορρούς και ρουκέτες!
Ακόμη και τώρα που καταγράφω όλον αυτό τον χείμαρρο, όσα η δημοσιογραφική μου απόχη συγκράτησε σαν εντυπώσεις, ένα δεν μπορώ να ξεχωρίσω: αν βρέθηκα στο εργαστήριο ενός επίμονου αλχημιστή που ψάχνει να βρει την αρχή της ….(δεν είναι ευκρινές στο δημοσίευμα) ή στο τεχνολογικό κέντρο ενός βιομηχανικού ερευνητή που πασχίζει ολοένα να αναπτύξει την επιχειρησιακή του δραστηριότητα. Αλλά είτε στο ένα είτε στο άλλο κατέληγαν, ένα είναι βέβαιο, ότι εκεί στην Πειραιώς 62 συντελείται κάτι σημαντικό και ασυνήθιστο για τον τόπο μας. Ας το προσέξουμε.
Η κατασκευή των πρώτων Ελληνικών φορητών Όπλων και τηλεκατευθυνόμενων Βαλλιστικών Πυραύλων από την ΧΡΩ.ΠΕΙ. Η θωράκιση της χώρας αξιοποιώντας την εγχώρια πολεμική βιομηχανία που δεν έγινε. Η παρασκευή της προωθητικής για πύραυλο Υδραζίνης. Το κράτος κατ’ επίφαση ”ελληνικό” αντίθετο στις εν λόγω προσπάθειες.
Τον Νοέμβριο του 1981 ο διευθύνοντας -τότε, σύμβουλος της ΧΡΩ.ΠΕΙ. και παράλληλα ιδιοκτήτης και ”ψυχή” της, Σωτήρης Σοφιανόπουλος, στέλνει μια εκτενής και αναλυτική επιστολή -για το έργο που πραγματοποιείται σε αυτή- όσον αφορά τα φάρμακα (ορούς, αναλγητικά κλπ), την παραγωγή φυραμάτων ζωοτροφών (ώστε να περιοριστούν οι εισαγωγές και η εξάρτησή μας από τις πολυεθνικές του εξωτερικού, το σχετικό απόσπασμα της επιστολής για το εν λόγω θέμα δείτε εδώ), την πολεμική βιομηχανία, την έρευνα για την σόγια και άλλα σπουδαία θέματα που άπτονταν και άπτονται ακόμα της απεξάρτησης της Ελληνικής οικονομίας από τις εισαγωγές και την ανάπτυξή της προς όφελος του λαού και του Ελληνισμού.
Κρίνουμε σκόπιμο για τους αναγνώστες μας, -που αγαπούν την πατρίδα μας και θέλουν να δουν την Ελλάδα μας να ανασταίνεται και να πρωταγωνιστεί στην ανάπτυξη και την παραγωγή αξιοποιώντας τον πλούτο της και την γεωστρατηγική της θέση- να παρουσιάσουμε κάποια τμήματα από την επιστολή αυτή καθώς και σχετικό υλικό από τις μελέτες του Σ.Σοφιανόπουλου.
Ο εθνικός μας ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος γράφει ό,τι πρέπει να μελετούμε την ιστορία μας για να μαθαίνουμε από τα λάθη του παρελθόντος ώστε να τα αποφεύγουμε στο παρόν και να μην τα επαναλάβουμε στο μέλλον. Παράλληλα μελετώντας τις επιχειρηματικές προσπάθειες Ελλήνων οραματιστών και φιλοπάτριδων επιχειρηματιών και εφοπλιστών καταρρίπτεται εν τοις πράγμασι ο μύθος ό,τι: ”δεν είχαμε ποτέ βιομηχανία, ό,τι δεν παράγαμε ποτέ αξιόλογα προϊόντα…” και άλλα τέτοια φαιδρά.
Παρακάτω, λοιπόν, παρουσιάζουμε τις προσπάθειες που έγιναν στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. όσον αφορά την πολεμική βιομηχανία. Εντός αγκυλών παραθέτουμε συνδέσμους με σχετικό υλικό που ήδη έχουμε αναρτήσει.
τα όπλα της ΧΡΩ.ΠΕΙ.
Γράφει ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος στην επιστολή του (Νοέμβριος 1981) προς την εφημερίδα ”Βήμα”:
Πολεμική Βιομηχανία ΧΡΩ.ΠΕΙ.
”Άρχισε η προσπάθεια τον Αύγουστο του 1974 μετά το Κυπριακό (1).
Επίστευα τότε και εγώ ότι πράγματι δεν είχαμε όπλα να πολεμήσουμε. Τώρα βλέπω ότι είχαμε και παρά είχαμε. Απλώς η κρατική μηχανή για πολλοστή φορά έλεγε ψέματα στον λαό για να δικαιολογήσει την στάση της έναντι της Τουρκίας κατ’ εντολή των δήθεν συμμάχων μας ως συνέβη και το 1922 (βλέπε Theodor Hertzel απόφαση του Σιωνιστικού συνεδρίου Βασιλείας 1899 και δηλώσεις του Balfoor Υπουργού Εξωτερικών Μεγάλης Βρετανίας 1920 έχουσα σχέση με Κύπρο-Παλαιστίνη και Σινά).
Είχε δοθεί έγκριση αρ.145/3/5.1.77 της νομισματικής επιτροπής για δάνειο 100.000.000 δρχ. για όπλα και πυραύλους βαλλιστικούς, ακτίνας δράσεως σε α’ φάση 50 Km (κατασκευαστικά σχέδια στην κυριότητά μας), απόφαση Υπουργού Οικονομικών αρ.16715/70, ημερομηνία 22.2.1977.
Θα βοηθούσε οικονομικά και πολιτικά την χώρα μας και οικονομικά την ΧΡΩ.ΠΕΙ. διότι εξεδηλώθει αμέσως ενδιαφέρον από τον Αραβικό κόσμο και με γράμματα μάλιστα (εις την διάθεση οποιουδήποτε) για παραγγελίες 200.000 όπλων αξίας 2 δισεκατομμυρίων δραχμών (2.000.000.000) τον Απρίλιο του 1975. Δεν ολοκληρώθηκε η επένδυση.
α. διότι μάς ενέπαιξε τόσο το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης (υπουργός κ.Αβέρωφ και υπουργός Ζαΐμης) ως και ολόκληρος η τότε κυβέρνηση (όλος ο φάκελος που αποδεικνύει το ισχυρισμό μου εις την διάθεση οποιουδήποτε). [σχετικά με την υπονόμευση προσπαθειών Ελλήνων επιχειρηματιών από τους κυβερνώντες -από την μεταπολίτευση και μετά- βλέπε εδώ, εδώ, εδώ και εδώ]
το πυροβόλο όπλο της ΧΡΩ.ΠΕΙ. διαμετρήματος 7,62*39mm
β. διότι η Εθνική Τράπεζα παρ΄όλην την έγκριση της νομισματικής επιτροπής και την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου και με καθαρά θέση της ΧΡΩ.ΠΕΙ. [σχετικά με την ΧΡΩ.ΠΕΙ. δείτε εδώ] τότε άνω των 2.500.000.000 δεν έδωσε τα χρήματα παρά μόνον μέρος αυτών κατόπιν εντολής προφανώς και η επένδυση παρέμεινε και παραμένει ημιτελής. Υπενθυμίζω ότι η τότε κυβέρνηση υπέγραψε μόλις τον Νοέμβριο του 1977 για το εργοστάσιο του Αιγίου με ξένον οίκο και μάς αγνόησε παντελώς παρ’ όλο που εμείς είχαμε αρχίσει τον Αύγουστο του 1974 και προσφερθήκαμε αφιλοκερδώς να συμμετέχουμε σε διαπραγματεύσεις όπως και άλλες βιομηχανίες της πατρίδος μας π.χ. Καλυκοποιείο [εδώ] (δεν μπορεί τον πατριωτισμό να τον μονοπωλούν ορισμένοι μόνον. Υπάρχουν και άλλοι πατριώτες και ας μην το διαφημίζουν). Υπήρχε δε η δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν οι εγκαταστάσεις των ΧΡΩ.ΠΕΙ. σαν υποκατασκευαστές για την Ε.Β.Ο. αλλά ούτε αυτό έγινε. Υπάρχουν δε και πολλά άλλα επ’ αυτού.
Επίσης αναφέρω το θέμα πετρελαίου της Ζακύνθου όπου ενώ η ΔΕΗ είχε δώσει άδεια για έρευνα πετρελαίου στη Ζάκυνθο στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. [για τα πετρέλαια στο Κερί Ζακύνθου διαβάστε εδώ και εδώ] και όταν μετά από ένα χρόνο μέσα στον βάλτο του Κερίου αρχίσαμε να παραγάγουμε 3-5 τόνους ημερησίως, κατέληξα στα δικαστήρια κατηγορούμενος για το έγκλημα μου κατ’ εξακολούθηση της παραγωγής αργού πετρελαίου. Η δε Εθνική Τράπεζα απαγόρευσε την συνέχιση των εργασιών, πράγμα που μετέφερε στο Δ.Σ. της εταιρείας ο οικονομικός παρατηρητής κ. Κόκκινος. Αντί δηλαδή να βοηθήσουν όλοι να βγει από μόνον Έλληνες το πετρέλαιο, μάς σταμάτησαν. Μέχρι σήμερα και από τον Μάιο του 1979 που μάς σταμάτησαν το ταμείο της ΧΡΩ.ΠΕΙ. άρα και της Ελλάδας έχει χάσει σε συνάλλαγμα 1.000.000 $ και άνω”.
Πηγή (αποσπάσματος επιστολής): βιβλίο Ντοκουμέντα, τόμος 2ος Σωτήρης Σοφιανόπουλος.
***
Η ΧΡΩ.ΠΕΙ. του Σωτήρη Σοφιανόπουλου πρωταγωνίστησε, κυρίως την δεκαετία του 1970 και πριν την καταστρέψουν ολοκληρωτικά οι κυβερνώντες με το Νόμο 1083/1980 ή νόμο των πανωτοκίων [για το Νόμο των πανωτοκίων βλέπε εδώ έως και εδώ (πέντε αναρτήσεις)], στην πολεμική βιομηχανία της Ελλάδας.
Μεταφέρουμε κάποια αποσπάσματα από το ιστορικό των προσπαθειών του χημικού Σωτήρη Σοφιανόπουλου [σύντομο βιογραφικό εδώ]:
”Επί 11 χρόνια διετέλεσε Αντιπρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας ΧΡΩ.ΠΕΙ. Προήγαγε τις εξαγωγές της ως άνω εταιρείας σε περισσότερες από 20 χώρες και σε ύψος άνω των 5.000.000 δολαρίων ετησίως.
Ειδικεύτηκε στην Αναπτυξιακή Έρευνα και Τεχνολογία, δημιούργησε Πρότυπο Ερευνητικό εργαστήριο στον τομέα αυτό, όπου μεταξύ άλλων κατασκεύασε τα πρώτα Ελληνικά όπλα μετά την τραγωδία του 1974! Η κρατική μηχανή όμως δεν του επέτρεψε να συνεχίσει. Είχε αρχίσει και την κατασκευή βαλλιστικών πυραύλων τους οποίους και αυτούς το κράτος εμπόδισε να γίνουν! (2)
Στα Εργαστήρια της ΧΡΩ.ΠΕΙ. συνέθεσε και το προωθητικό πυραύλων, το υγρό Υδραζίνη.
Στα Ναυπηγεία Αυλίδας (ιδιοκτησίας της ΧΡΩ.ΠΕΙ. κατασκεύασε τορπιλακάτους τις οποίες… τορπίλισε το ελληνικό κράτος.
Την περίοδο του θέρους 1975, έφερε εις πέρας, για λογαρισμό του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, υψηλοτάτης τεχνολογίας υλικό Εφηρμοσμένης Έρευνας, με άκρως απόρρητη σύμβαση, η οποία χαρακτηρίστηκε Υψίστης Εθνικής Ασφαλείας Θέμα. Το ευχαριστώ του κράτους προς τον κ.Σ.Σοφιανόπουλο ήταν ό,τι δεν προσεκλήθη ούτε στις δοκιμές.
Διετέλεσε Πρόεδρος της ΕΛΒΙΝ (3), του μοναδικού Διυλιστηρίου βαρέων ορυκτελαίων της χώρας μας, Γενικός Διευθυντής της αυτοκινητοβιομηχανίας NAMCO [για τις προσπάθειες της αυτοκινητοβιομηχανίας δείτε εδώ και εδώ] και Αντιπρόεδρος της βιομηχανίας κατασκευής σκαφών ΙΘΑΚΗ γιότς. Ένεκα όμως διαφόρων σκοπιμοτήτων του, κατ’ επίφαση, Ελληνικού κράτους, οι ως άνω βιομηχανίες έπαψαν να λειτουργούν!
***
βίντεο με τον Σωτήρη Σοφιανόπουλο που μιλάει για τα όπλα της ΧΡΩ.ΠΕΙ.
Οι προτάσεις του Σωτήρη Σοφιανόπουλου για την πολεμική βιομηχανία, τουλάχιστον μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1990, τότε που ακόμη κάποιες Ελληνικές Βιομηχανίες βρίσκονταν σε λειτουργία ήταν οι εξής:
Για να αποκτήσουμε μεγαλύτερη αυτοδυναμία στα απλά πολεμικά μέσα, θα αρχίσει η κατασκευή στην χώρα.
1 ) Των Π.Α.Ο. των 90 και 106 χιλ.
2) Η κατασκευή πετρελαιοκινητήρων ΜΑΛΚΟΤΣΗ 106 ίππων χωρίς συμπιεστή των οποίων είχε αρχίσει η κατασκευή και σταμάτησε.
3) Με αυτή τη μηχανή και ένα ΠΑΟ των 106 χιλιοστών έχουμε ένα ελαφρό άρμα μάχης, αφού υπάρχει γραντζοκόπτης 2.000 χιλιοστών.
4) Η κατασκευή πυροβόλων των 100 χιλιοστών αφού υπάρχει μηχανή ψυχράς σφυρηλατήσεως μέχρι 120 χιλιοστών.
5) Η ναυπήγηση πυραυλακάτων και τορπιλακάτων 26 μ., 50 τόνων, με 2 μηχανές M.T.U. 3.500 ίππων εκάστη, που θα δίνουν ταχύτητα στα σκάφη 46 κόμβους. Τα σκάφη αυτά θα γίνουν από FΙBRΕ GLΑSS.
Επίσης θα ναυπηγηθούν και παρόμοιες ΤΟΡΠΙΛΆΚΑΤΟΙ, οπλισμένες και με 1 ή 2 Π.Α.Ο. των 106 χιλιοστών.
6) Η κατασκευή γυροσκοπικής πυξίδας, ώστε να μπορέσουμε να κατασκευάσουμε ελληνικές τορπίλες και κατευθυνόμενους βαλλιστικούς πυραύλους.
Οι πύραυλοι θα κινούνται με νιτρική υδραζίνη που η ένυδρος μορφή της χρησιμοποιείται και κατά την ειρήνη για τον καθαρισμό των δεξαμενοπλοίων. Η υδραζίνη θα παραχθεί από άνυδρο αμμωνία που παράγεται στην Ελλάδα, είτε δια της μεθόδου RΑSCHΙΝG είτε δια ΡΑΔΙΟΛΥΣΕΩΣ με βόμβα ΚΟΒΑΛΤΙΟΥ, την οποίαν επίσης διαθέτει η χώρα μας. Και πολλά άλλα.
7) Στα νησιά του Αιγαίου, και σε συγκεκριμένα από αυτά, θα τοποθετηθούν αυτοκινούμενα πυροβόλα των 175 χιλιοστών. Έτσι θα ελέγχουμε όλο το Αιγαίο. Δεν μπορούμε να πούμε σε ποια, διότι αυτό είναι απόρρητο.
ο Σ.Σοφιανόπουλος στο Κερί Ζακύνθου όπου πραγματοποίησε εξόρυξη πετρελαίου
Σημειώσεις:
Σημείωση 1: Όπως διηγείται στο ανωτέρω βίντεο -για τα όπλα της ΧΡΩ.ΠΕΙ.- ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος η προσπάθεια για την κατασκευή φορητού οπλισμού ξεκίνησε με τον Κύπριο Λάκη Ψημολοφίτη. Ο Σ.Σ., αμέσως μετά την εισβολή των Τούρκων του 1974 είχε συνάντηση μαζί του στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. Τον ρώτησε τι θα γινόταν αν κάθε κυπριακό σπίτι είχε το δικό του όπλο και ο Λ.Ψημολοφίτης του αποκάλυψε ό,τι είχαν αρχίσει τον σχεδιασμό φορητού οπλισμού. Άλλωστε ο κ.Λάκης Ψημολοφίτης υπήρξε μέλος της ΕΟΚΑ, φυλακίστηκε και κρατήθηκε μέχρι την λήξη του απελευθερωτικού αγώνα το 1959.
Ο Σ.Σ. του πρότεινε άμεσα συνεργασία, δεδομένου ό,τι γνώριζε περί της κατασκευής φορητών όπλων και συνεργάστηκαν. Ο Λ. Ψημολοφίτης επέστρεψε στην Κύρπο το 1979 όπου και ίδρυσε την βιομηχανία κατασκευής φυσιγγίων G & L Calibers LTD [δείτε το βιογραφικό του εδώ]. Έφυγε από την ζωή, το 2015 (εδώ).
Πρέπει να σημειωθεί ό,τι η ΧΡΩ.ΠΕΙ. διέθετε, στο Ελληνικό κράτος, το πυροβόλο τυφέκιο προς 700 δρχ την περίοδο που το ίδιο το κράτος αγόραζε, αν δεν κάνω λάθος (όπως αναφέρεται και στο βίντεο) τα FN προς 17.000 δρχ.
Πλέον τούτου ο Σ.Σ. με την επιστημονική του ομάδα στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. ανέπτυξε και υποπολυβόλο το GP-10 με διαμέτρημα 9*19mm. Όμως και στην περίπτωση αυτή το κράτος δεν στήριξε την προσπάθεια ώστε να υπάρξουν σε δεύτερο χρόνο και οι -οπωσδήποτε- απαιτούμενες βελτιώσεις οπότε και η προσπάθεια δεν προχώρησε. Η εύκολη λύση των βιομηχανιών του εξωτερικού ήταν πάλι επιλογή-μονόδρομος για το κράτος, δυστυχώς. [εδώ]
Αξίζει να σημειώσουμε -για να βρεθούμε μια ακόμη φορά απέναντι στην τραγικότητα κυβερνώντων και κράτους- αυτό που επισημαίνει στο βίντεο και ο Σ.Σ. ήτοι σχετικά με τους αδελφούς Μαλτσινιώτη. Οι Αδελφοί Μαλτσινιώτη είχαν εταιρεία όπλων και φυσιγγίων η οποία το 1908 συγχωνεύτηκε με το Ελληνικό Πυριτιδοποιείο Χημικών & Βιομηχανικών Προϊόντων. Όραμα των αδελφών Μαλτσινιώτη -όπως σημειώνει ο Σ.Σ.- ήταν τα ελληνικά όπλα να έχουν και ελληνικά πυρομαχικά. Οι παραγγελίες που ανέμεναν οι Αδελφοί Μαλτσινιώτη δεν υπεγράφησαν από το ελληνικό κράτος και ο Μαλτσινιώτης αηδιασμένος από την υπονομευτική και προδοτική συμπεριφορά των τότε κυβερνώντων έφυγε για το Μεξικό, με παραγγελία μάλιστα ούτε τα οστά του να επαναπατρισθούν ποτέ. Αυτά συνέβησαν πριν αναλάβει την εταιρεία ο Πρόδρομος Μποδοσάκης το 1934.
Σημείωση 2: Ο αναγνώστης δεν θα πρέπει να ξενίζεται. Η ιστορία της εύρεσης τεχνολογίας κατασκευής τηλεκατευθυνόμενων πυραύλων είναι όντως συγκλονιστική. Υπάρχει βίντεο στο οποίο την διηγείται ο ίδιος ο
Σωτήρης Σοφιανόπουλος. Εν ολίγοις ο Σ.Σ. είχε προσκαλέσει έναν Γερμανό αρχιμηχανικό ονόματι κ.Σμίθ για την συναρμολόγηση ενός εργοστασίου στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. Πράγματι ο κ.Σμίθ ολοκλήρωσε την εγκατάσταση βοηθούμενος από τον υιό του, επίσης μηχανικό. Ο Σμίθ, στην περίοδο του πολέμου είχε συνεργαστεί -στον Γερμανικό στρατό- με τον Βέρνερ Φον Μπράουν ο οποίος, ως γνωστόν, ήταν ο δημιουργός των βαλλιστικών πυραύλων V2 της ναζιστικής Γερμανίας.
Μετά τον πόλεμο και την μεταφορά του Β.Φ.Μπράουν στις Η.Π.Α. -μέσω του προγράμματος ”Paperclip”- ο Σμίθ συνέχιζε να διατηρεί άριστες σχέσεις με τον Μάγκνους Φον Μπράουν, αδελφό του Βέρνερ. Ο Σ.Σοφιανόπουλος πίεσε τον Σμίθ να τον βοηθήσει στην μεταφορά τεχνογνωσίας κατασκευής τηλεκατευθυνόμενων πυραύλων, που τότε ελάχιστα κράτη διέθεταν -είμαστε περίπου στα 1972-. Μετά από λίγους μήνες, από την αποχώρηση του Σμίθ για την Γερμανία, ο Σ.Σοφιανόπουλος λαμβάνει κλήση από το τελωνείο για δυο κιβώτια. Κατά τον εκτελωνισμό οι τελωνειακοί βλέπουν τους πυραύλους και προσπαθούν να σταματήσουν την παραλαβή. Ο Σ.Σοφιανόπουλος άμεσα πηγαίνει και συναντάει τον αρμόδιο Υπουργό και του εξηγεί δήθεν ό,τι πρόκειται για κάτι ειδικούς σωλήνες για τα εργαστήρια της ΧΡΩ.ΠΕΙ. κλπ και καταφέρνει να τους παραλάβει.
Εκεί στα εργαστήρια της ΧΡΩ.ΠΕΙ. κλείνεται μαζί με την ομάδα επιστημόνων και κάνουν φύλλο και φτερό τους πυραύλους.
Ο ίδιος ο Σ. Σοφιανόπουλος κατευθύνει την όλη προσπάθεια και αντιλαμβάνεται ό,τι το μόνο υλικό που δεν έχουν εγχωρίως και πρέπει να παραχθεί είναι ο πυροσωλήνας των 200 χιλιοστών. Ο Σ.Σ. γνώριζε όμως πολύ καλά ό,τι τον τορναδόρο που μπορούσε να τον φτιάξει τον διέθετε ο Στασινόπουλος της ΒΙΟΧΑΛΚΟ [η VIOHALCO έχει έδρα πλέον τις Βρυξέλλες όπου συστήθηκε μια Βελγική εταιρεία η οποία και απορρόφησε την μητρική ΒΙΟΧΑΛΚΟ και τις λοιπές εταιρείες τις οποίες έλεγχε, βλέπε εδώ και εδώ]. Έρχεται άμεσα σε επαφή και τον παραγγέλνει.
Επομένως, καταλήγει ο Σ.Σ., ό,τι η Ελλάδα θα μπορούσε να διαθέτει από το 1972 τηλεκατευθυνόμενους πυραύλους αλλά το κράτος παρενέβη και διέλυσε την όλη προσπάθεια.
Υπάρχει πληθώρα και άλλων λεπτομερειών εξόχως σημαντικών, που διηγείται με στοιχεία, ονόματα, ημερομηνίες ο ίδιος ο Σ.Σοφιανόπουλος στο σχετικό βίντεο.
Σημείωση 3: Στην ΕΛΒΙΝ εργάστηκε ο Σ.Σοφιανόπουλος μετά την παραίτησή του από την ΧΡΩ.ΠΕΙ. όταν η Εθνική Τράπεζα μέσω του επαίσχυντου Νόμου 1083/1980 [εδώ] πήρε τον έλεγχο της, έως ότου την οδηγήσει στην χρεοκοπία και στο οριστικό κλείσιμο. Σε σχετικό βίντεο ο ίδιος ο Σ.Σοφιανόπουλος διηγείται για την τεράστια παραγγελία ειδικού τύπου ορυκτελαίων που έκανε το κράτος της Συρίας προς την ΕΛΒΙΝ. Οι Σύριοι είχαν τεράστιο πρόβλημα με τα λάδια που χρησιμοποιούσαν στα ρωσικά, αν δεν κάνω λάθος, άρματά τους με αποτέλεσμα λόγω της υψηλής θερμοκρασίας το καλοκαίρι και των χαμηλών τον χειμώνα να ακινητοποιούνται. Στάλθηκαν από την ΕΛΒΙΝ δυο βαρέλια λιπαντικά τα οποία και δοκιμάστηκαν εξαντλητικά. Τα αποτελέσματα ήταν καλύτερα των αναμενόμενων και η Συρία παρήγγειλε μια τεράστια ποσότητα για όλα τα άρματά της.
Ωστόσο η Εθνική Τράπεζα, σε συνεννόηση προφανώς με το κυβερνητικό πολιτικό κατεστημένο, αρνήθηκε να δώσει την σχετική πίστωση και όταν βρέθηκε λύση και σε αυτό από την ΕΛΒΙΝ και τον Σ.Σοφιανόπουλο δημιούργησε πρόβλημα στην μεταβίβαση του ποσού. Οπότε η όλη προσπάθεια ναυάγησε. Ο αναγνώστης ας βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του.
‘TOMEΣ’ 1996 ‘ ΦΡΟΥΤΑ – ΞΥΛΟ – ΧΑΡΤI’ ΚΩΣΤΑΣ ΧΟΥΝΤΑΣ & ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
