SOS!! Πήξαμε από λαθρομετανάστες .
Η μετανάστευση λαών και πληθυσμιακών ομάδων αποτελεί ένα ιστορικό και κοινωνιολογικό φαινόμενο η δε λαθρομετανάστευση μπορεί να θεωρηθεί σαν μια μορφή μετανάστευσης η οποία όμως διαφοροποιείται ως προς το στοιχείο της νομιμότητας. Στην σύγχρονη εποχή μετανάστευση και λαθρομετανάστευση αποτελούν ένα ενιαίο φαινόμενο. Ειδικότερα η λαθρομετανάστευση θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η νόθος αδελφή της μετανάστευσης αφού στην ουσία εμφανίζεται όπου οι χώρες υποδοχής μεταναστών εξαντλούν κατά ένα τρόπο την μεταναστευτική τους απορροφητικότητα δηλαδή τις δυνατότητές τους να δεχθούν νομίμους μετανάστες.
Το κύριο αίτιο χωρίς, να είναι και το μόνο, που προκαλεί το φαινόμενο της μετανάστευσης και κατ΄ επέκταση της λαθρομετανάστευσης υπήρξε, ανέκαθεν, η αναζήτηση καλυτέρων “όρων ζωής” που δημιουργεί μια ισχυρότατη “δυναμική” μετακίνησης ατόμων ή ομάδων κυρίως από χώρες χαμηλού βιοτικού επιπέδου σε χώρες οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά προηγμένες.
Παρά ταύτα στην σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης των πάντων παρατηρούνται και ανάλογες μετακινήσεις και από προηγμένες και οικονομικά ισχυρές χώρες σε άλλες επίσης ανεπτυγμένες κυρίως στα πλαίσια της ΕΕ.
Το 2005 για παράδειγμα 145.00 περίπου άτομα κατά κανόνα υψηλών προσόντων μετακινήθηκαν από την Γερμανία για να αναζητήσουν καλύτερες προϋποθέσεις εργασίας σε άλλες χώρες. Κατά κανόνα λοιπόν η αγορά εργασίας γίνεται στην πράξη η Λυδία Λίθος της επιλογής των μεταναστών αλλά και της πολιτικής των χωρών υποδοχής απέναντι στο θέμα .
Ιστορικά, κατά την 10ετία του 80 οι παραδοσιακές χώρες υποδοχής μεταναστών (ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία κλπ) άρχισαν να εφαρμόζουν μία καθαρά περιοριστική μεταναστευτική πολιτική οι δε σεισμικές αναταράξεις που έγιναν στην Ευρώπη στις αρχές της 10ετίας του 90 οδήγησαν τα ρεύματα των λαθρομεταναστών και προς άλλες χώρες που μέχρι τότε έκαναν εξαγωγή μεταναστών όπως η Ελλάς, Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία και οι οποίες βαθμιαία και λόγω της αναπτύξεώς τους μεταβλήθηκαν σε χώρες υποδοχής.
Γενικά η πολιτική των χωρών υποδοχής μεταναστών ή λαθρομεταναστών σήμερα φαίνεται να ταλαντεύεται μεταξύ των αναγκών που δημιουργούνται από τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας και της ενίσχυσης της παραγωγικότητας συνήθως λόγω δημογραφικής παρακμής και των προβλημάτων που δημιουργούνται λόγω της κοινωνικής αναταραχής που δημιουργείται με την υπέρμετρη αύξηση των μειονοτήτων (ξενοφοβία, αύξηση εγκληματικότητας κ.λ.π.)
Ειδικότερα σε κάθε περίπτωση επιδιώκεται ο έλεγχος της λαθρομετανάστευσης, η κατευθυνόμενη είσοδος και παραμονή μεταναστών, η νομιμοποίηση Λαθρομεταναστών επί προσωρινής κυρίως βάσεως στην έκταση που οι ανάγκες τους κυρίως από πλευράς αγοράς εργασίας υπαγορεύουν, η ταυτόχρονη λήψη μέτρων για την αφομοίωση των επί μακρόν νομίμως διαμενόντων και η λελογισμένη χορήγηση ιθαγένειας.
Σ΄ ότι αφορά την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την οποία και φαίνεται να εναρμονίζεται και η χώρα μας, από το 1999 (Σύνοδο Κορυφής του Τάμπερε) καταβάλλεται μία έντονη προσπάθεια να προσδιοριστεί μια κοινή πολιτική αφού φαίνεται ότι ορισμένες χώρες μεταβάλουν περιστασιακά την στάση τους με λήψη μονομερών μέτρων
Στην συνέχεια οι κύριες αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της Σεβίλλης και των Βρυξελών διαγράφουν πλέον μια πολιτική που κινείται προς την κατεύθυνση κοινωνικής ένταξης των νομίμων μεταναστών αλλά και της αποφασιστικής καταπολέμησης της παράνομης μετανάστευσης (λαθρομετανάστευσης) και διακίνησης ανθρώπων με λήψη μέτρων ελέγχου των συνόρων και των σημείων εισόδου (σε συνδυασμό με Συνθήκη SCHENGEN).
Παράλληλα λαμβάνονται μέτρα συνεργασίας και ενίσχυσης της ανάπτυξης των χωρών παραγωγής μεταναστών ενώ ταυτόχρονα επιδεικνύεται πρόθεση επιβολής κάποιων κυρώσεων σε χώρες που διευκολύνουν τους λαθρομετανάστες και την διακίνηση αν και με πολλές προϋποθέσεις. Πάντως σε κάθε περίπτωση η προϋπόθεση νομιμοποίησης και διαμονής αλλοδαπών σε χώρες της ΕΕ (συμπεριλαμβανομένων και των πολιτών της ΕΕ) είναι η αποδεδειγμένη εξασφάλιση πόρων ζωής.
Η Ελληνική Διάσταση
Η λαθρομετανάστευση για την Ελληνική πραγματικότητα υπήρξε φαινόμενο σποραδικό και σχεδόν άγνωστο μέχρι περίπου την 10ετία του 1970 . Στην 10ετία του 1980 ζητούν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα χιλιάδες πρόσφυγες και φυγάδες από την Τουρκία, την Πολωνία, το Ιράν, τις χώρες της Μέσης Ανατολής και την Αιθιοπία, σαν αποτέλεσμα πολεμικών συγκρούσεων και εσωτερικών ταραχών. Κατά την περίοδο αυτή, φαίνεται να εξαντλείται και η δυνατότητα της χώρας μας να δέχεται μετανάστες για μόνιμη εγκατάσταση και αρχίζει να εμφανίζεται πλέον χαρακτηριστικά το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης.
Με την έναρξη της 10ετίας του 1990 το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης πήρε εκρηκτικές διαστάσεις για την χώρα μας, όπως άλλωστε για όλη την Ε.Ε. μετά τις σεισμικές εξελίξεις της Ευρώπης που άρχισαν το 1989 σε συνδυασμό και με τις συγκρούσεις και εξελίξεις στην Μέση και Εγγύς Ανατολή.
Ιδιαίτερα εκρηκτική υπήρξε η αύξηση της λαθρομετανάστευσης από τον Αλβανία από το 1991 με την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος του Αλία (ΔΕΚ.90). Στις αρχές του 1998 οι νόμιμοι μετανάστες αγγίζουν τις 190.000 ενώ κατ΄ εκτίμηση έχουν ήδη εγκατασταθεί στη χώρα περί το 1.000.000 λαθρομετανάστες.
Ταυτόχρονα, σε συνδυασμό και με τις δυνατότητες που ήδη έχουν δημιουργηθεί σε επικοινωνία λόγω αποκατάστασης των διπλωματικών σχέσεων με την Αλβανία και το άνοιγμα των Ε/Α συνόρων(1987), αυξάνει κατακόρυφα ο αριθμός των νομίμων μεταναστών που κυρίως αποτελείται από ομογενείς Βορειοηπειρώτες για τους οποίους παρέχεται η δυνατότης παραμονής στην Ελλάδα χωρίς έγγραφη τεκμηρίωση [1]και καθιερώνεται η κάρτα ομογενούς
Στην κατηγορία των ομογενών εξ Αλβανίας προστίθενται κατά την περίοδο αυτή και οι «ομογενείς» εκ των πρώην χωρών της Σοβιετικής Ένωσης για τους όποιους μάλιστα το 1993 θεσπίζεται (Ν2130) και η ιδιότητα του επαναπατριζόμενου(παλλινοστούντος) ενώ το 2000 καθορίζεται και μια νέα ξεχωριστή διαδικασία (Ν2790/2000) για την ταχεία παροχή Ελληνικής Υπηκοότητας (ελληνοποιήσεις).
Μεταναστευτική Πολιτική
Μη υπάρχοντος λόγου, πρώτος νόμος σχετικά με θέματα αλλοδαπών έγινε το 1929(Ν4310) και ρύθμιζε στοιχειωδώς υποχρεώσεις και δικαιώματα αλλοδαπών.
Ίσχυσε μέχρι το 1991 και αντικαταστάθηκε με νόμο (Ν 1975) βάση του οποίου εχορηγούντο άδειες παραμονής σε αλλοδαπούς μόνο αν είχαν συμβόλαιο εργασίας. Έτσι μέχρι το 1997 αντιμετωπίζονταν απαγορευτικά και μόνο, το θέμα της μετανάστευσης υπό την έννοια του ελέγχου εισόδου και παραμονής στην χώρα αλλοδαπών χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το υπαρκτό πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης παρά το ότι οι γενικότερες συγκυρίες και η παρουσία στην χώρα άνω του 1.000.000 περίπου μεταναστών και λαθρομεταναστών είχαν δημιουργήσει νέα δεδομένα και συσχετισμούς.
Από το 1997 με την έκδοση διαδοχικών ΠΔ και νόμων άρχισε εφαρμοζόμενη πολιτική της νομιμοποίησης των λαθρομεταναστών κυρίως δια της εργασιακής απασχόλησης που εντάσσει πλέον το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης μέσα στα πλαίσια της όλης μεταναστευτικής πολιτικής αφού συνδέει άμεσα τα θέματα λαθρομετανάστευσης-μετανάστευσης και τα καθιστά αλληλοεξαρτώμενα. Ειδικότερα η Ελλάς γενικά εφαρμόζει μια ελαστική μεταναστευτική πολιτική για να αντιμετωπίσει τα σοβαρά προβλήματα που έχουν ήδη δημιουργηθεί, η οποία επικεντρώνεται κυρίως στο να θέσει υπό κάποιον έλεγχο τον μεγάλο αριθμό λαθρομεταναστών που ανεξέλεγκτα ήδη διαβιεί στη χώρα μας, να αντιμετωπίσει τις οικονομικές απώλειες που υφίστανται (παραοικονομία, απώλεια εσόδων κ.λ.π.) και σε συνδυασμό με διαδικασίες κατευθυνόμενης νομίμου εισόδου και διαμονής στην χώρα εργατικού δυναμικού οικονομικών μεταναστών να ισορροπήσει και ενισχύσει επιλεκτικά την αγορά εργασίας ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες .
Η όλη πολιτική στηρίζεται στην ελεγχομένη και κατευθυνόμενη είσοδο και διαμονή των οικονομικών κυρίως μεταναστών με βάση της ανάγκες της Αγοράς Εργασίας και προϋπόθεση την εξασφάλιση εργασιακής απασχόλησης.
-Νομιμοποίηση του μεγαλυτέρου δυνατού μέρους των υπαρχόντων στην χώρα λαθρομεταναστών με βάση την αποδεδειγμένη δυνατότητα εξασφάλισης εισοδήματος (εργασιακή απασχόληση). Έλεγχο της Λαθρομετανάστευσης
– Μέτρα Κοινωνικής Ένταξης για τους επί μακρόν διαμένοντες.
– Ευνοϊκές ρυθμίσεις για ομογενείς και παλιννοστούντες. Είναι φανερό ότι με την παραπάνω πολιτική επιδιώκεται η εκ των υστέρων και κατά το δυνατόν αντιμετώπισης ενός προβλήματος το οποίο η πολιτεία εκ των πραγμάτων βρίσκεται αδύναμη να αντιμετωπίσει ουσιαστικά στη γένεσή του (είσοδος, και παραμονή λαθρομεταναστών κ.λ.π).
Η Κατάσταση Σήμερα Συμπερασματικά και από ότι μπορεί να διαπιστωθεί από τα διαθέσιμα στοιχεία : Παρά το ότι η “μεταναστευτική πολιτική” κινείται προς την ορθή κατεύθυνση είναι φανερό ότι δεν έχουν επιτευχθεί μέχρι τώρα ουσιαστικά αποτελέσματα. Τούτο διότι:
* Το πρόβλημα που ήδη δημιουργήθηκε, κυρίως κατά την 10ετία του 1990, με την ύπαρξη στην χώρα μας άνω του ενός εκατομμυρίου περίπου λαθρομεταναστών δεν κατέστει δυνατόν να αντιμετωπισθεί στο σύνολό του παρά τις διαδοχικές προσπάθειες νομιμοποίησης και την ελαστικότητα της εφαρμοζόμενης από το 1997 μέχρι σήμερα μεταναστευτικής πολιτικής μετά από διαδοχικές παρατάσεις και γενικεύσεις για την χορήγηση και ισχύ των προσωρινών αδειών παραμονής αφού :
Παραμένει κατ΄ εκτίμηση ένα ιδιαίτερα υψηλό, για τα μέτρα της χώρας, ποσοστό λαθρομεταναστών εκτιμώμενο σε 500-600 χιλιάδες που δεν έχουν νομιμοποιηθεί (άδεια διαμονής).
Εξακολουθούν να λειτουργούν τα ρεύματα λαθρομεταναστών με αποτέλεσμα να συντηρείται και να αυξάνεται η παρουσία λαθρομεταναστών
* Η εμμονή εφαρμογής μιας πολιτικής νομιμοποίησης του συνόλου των λαθρομεταναστών παρά την εξ αντικειμένου διαπιστουμένη αδυναμία απορρόφησής των από την αγορά εργασίας μετά από τις διαδοχικές παρατάσεις των αδειών παραμονής , τις γενικεύσεις και παραχωρήσεις σ΄ότι αφορά τις εκάστοτε νόμιμες προϋποθέσεις, δημιούργησε μια ερμαφρόδιτη κατηγορία «υπό νομιμοποίηση» μεταναστών οι οποίοι ούτε νόμιμοι είναι ούτε και παράνομοι που στην ουσία δεν διαφοροποιούνται από τους παράνομους λαθρομετανάστες ως προς τις αρνητικές επιπτώσεις (παραοικονομία, εγκληματικότητα κ.λ.π}
* Ο αριθμός των νομίμων και υπό νομιμοποίηση αλλοδαπών δεν είναι δυνατόν να συγκεκριμενοποιηθεί λόγω της αδυναμίας του εφαρμοζομένου συστήματος να τα προσδιορίσει μετά από τις διαδοχικές παρατάσεις και γενικεύσεις των αδειών παραμονής Ειδικότερα μετά από διαδοχικές προσπάθειες νομιμοποίησης από το 1998 μέχρι σήμερα υπάρχουν επί του θέματος διαφορετικές προσεγγίσεις και απόψεις όπως:
To σύνολο νομίμων και παρανόμων μεταναστών εκτιμάται σε 900.000 περίπου εκ των οποίων παράνομοι είναι γύρω στις 300.000(Σχετική Μελέτη και Συνέντευξη του Προέδρου του ΙΜΕΠΟ τον Νοε 2004)
Απογραφή του Υπ. Εσωτερικών την 1η Ιανουαρίου 2006. εκτιμά ότι ο αριθμός των αλλοδαπών που διαθέτουν άδεια παραμονής φθάνει τους 510.115.
Επιπρόσθετα βάσει του τελευταίου νόμου για παράταση υποβολής δικαιολογητικών μέχρι Ιούνιο 2006, έχουν ήδη υποβληθεί περίπου 82.000 αιτήσεις (Φεβρουάριος 2006) που αναμένεται να φθάσουν τις 100.000 περίπου.
Τελικά είχει δοθεί παράταση μέχρι τον Απρίλιο 2007
Εξ άλλου ο ΟΗΕ εκτιμά για την Ελλάδα την παρουσία στην Ελλάδα 973.677 Μεταναστών ενώ η ΕΕ (EuroStat) 891.000.
Τέλος η απογραφή του 2001 μας δίνει :
* Σύνολο Πληθυσμού : 11.000.000 περίπου
* Έλληνες : 10.000.000 »
* Ελ. και Ξένη Υπηκ : 87.000
* Αλλοδαποί : 76.2000 από 217 χώρες και εκ των οποίων οι 438.000 Αλβανοί. Κατά συνέπεια ο αριθμός των νομίμων ή υπό νομιμοποίηση μεταναστών και μόνο κατ΄ εκτίμηση υπολογίζεται σε 500-600 χιλιάδες των παρανόμων (λαθρομεταναστών ) περίπου 600 χιλ το δε σύνολο μεταναστών στην χώρα περίπου σε 1,1 ή 1,2 εκατ ήτοι περίπου το 10-12% του συνολικού πληθυσμού.
* Είναι εμφανής η δημιουργία «εθνικών ομάδων» με κυριαρχούσα χαρακτηριστικά εκείνη των Αλβανών Ο κύριος όγκος των λαθρομεταναστών από πλευράς χωροταξικής κατανομής συγκεντρώνεται στην περιοχή πρωτευούσης, δημιουργώντας μάλιστα εθνικές παροικίες.
Παράλληλα διαπιστώνεται και εκ της απογραφής του 2001 παρουσία αξιόλογου αριθμού μεταναστών σ΄ όλες τις παραμεθόριες περιοχές.
Οι Αλβανοί βρίσκονται παντού από Βορείων συνόρων μέχρι Κρήτης με τον κύριο όγκο στην Αθήνα και αποτελούν μοναδικό φαινόμενο μεταξύ των χωρών της ΕΕ ποσοστό άνω του 55 % του συνόλου των αλλοδαπών με ότι αυτό συνεπάγεται Ανάγκη Αναθεώρησης
Είναι λοιπόν αναγκαίο να μελετηθεί η μέχρι τώρα κατάσταση, να επισημανθούν οι αδυναμίες και να καθορισθεί μια βιώσιμη και πλέον ρεαλιστική μακροπρόθεσμη μεταναστευτική πολιτική με δεδομένο ότι το Μεταναστευτικό θα αποτελεί πλέον μια δεδομένη και αναπόφευκτη κατάσταση για την χώρα μας στο ορατό μέλλον.
Θα πρέπει κατά το ελάχιστο να αντιμετωπισθεί το συντομότερο η ήδη υπάρχουσα ερμαφρόδιτη κατάσταση με τον προσδιορισμό του αριθμού των αλλοδαπών που πράγματι είναι δυνατόν να νομιμοποιηθούν με βάση κυρίως την απορροφητικότητα της Αγοράς Εργασίας σε έκταση που θα εκτιμάται εκάστοτε ανάλογα με τις γενικότερες εθνικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της χώρας και στην συνέχεια την βαθμιαία απομάκρυνση των παρανόμων αλλοδαπών που δεν εξασφαλίζουν τις νόμιμες προϋπόθεσης παραμονής.
Να βασίζεται στην “προσωρινή” διαμονή αλλοδαπών κυρίως για εργασιακή απασχόληση, με παράλληλη διαμόρφωση προϋποθέσεων λελογισμένης ενσωμάτωσης στον εθνικό κορμό μέρους των επί μακρόν χρόνο παραμενόντων νομίμων μεταναστών (πολιτογράφησης για λήψη ιθαγένειας).στην έκταση που εξυπηρετούνται εθνικές μας ανάγκες (δημογραφικό, οικονομία κ.λ.π) και δεν δημιουργούνται κίνδυνοι για τα γενικότερα εθνικά μας συμφέροντα
Να λαμβάνει επί μονίμου βάσεως ουσιαστικά μέτρα για τον δραστικό περιορισμό της λαθρομετανάστευσης, να αντιμετωπίζει έγκαιρα τις αρνητικές επιπτώσεις της και να εκμεταλλεύεται και να ενισχύει τις αντίστοιχες θετικές (π.χ. διεύρυνση εκάστοτε της νομιμοποίησης για ενίσχυση ορισμένων κλάδων της οικονομίας σ΄ ότι αφορά την αγορά εργασίας).
Συναφώς με το Μεταναστευτικό η πολιτική έναντι των ομογενών πέραν του ότι άπτεται και άλλων εθνικών θεμάτων θα πρέπει να συνεξετάζεται και να λαμβάνεται υπόψη στην διαμόρφωση και υλοποίηση της Μεταναστευτικής πολιτικής.
Στο παραπάνω πλαίσιο δεν θα πρέπει να γενικευθεί η επιχειρουμένη πολιτική ελληνοποιήσεων για τους ομογενείς της Βορείου Ηπείρου και να διατηρηθεί το καθεστώς της κάρτας ομογενούς αφού πέραν από το καθαρά εθνικό θέμα της επιβίωσης της ομογένεια στην Βόρειο Ήπειρο, κάθε ενσωμάτωση χωρίς ταυτόχρονη διασφάλιση των προϋποθέσεων διαβίωσης θα επιδεινώνει στην ουσία τα συνεπακόλουθα προβλήματα που προκαλούνται και από το μεταναστευτικό.
Οι Αιτίες Μετανάστευσης και Λαθρομετανάστευσης προς την Ελλάδα
Ενδογενείς αιτίες, κύριες αιτίες που αφορούν αποκλειστικά την χώρα μας, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προϋποθέσεις έλξης των λαθρομεταναστών είναι :
-Η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας στο σταυροδρόμι των 3 Ηπείρων όπου διασταυρώνονται και τα μεγάλα ρεύματα λαθρομεταναστών που κατευθύνονται προς Ευρώπη ή και ΗΠΑ.
– Η οικονομική ανάπτυξη, η πολιτική σταθερότητα και η ασφάλεια. Με δεδομένο το ότι τα μεταναστευτικά ρεύματα και κατ΄ επέκταση λαθρομεταναστών ακολουθούν ιστορικά και κοινωνιολογικά την αρχή της “αναζήτησης καλυτέρων όρων ζωής και ασφάλειας” είναι φανερό ότι η Ελλάς αποτελεί σήμερα και θα αποτελεί για το μέλλον πόλο έλξεως λαθρομεταναστών.
– Η αδυναμίες που παρουσιάζουμε ως χώρα υποδοχής ώστε να διευκολύνεται η είσοδος τους, η παραμονή αλλά και οι δυνατότητες εργασιακής απασχόλησης νόμιμα ή παράνομα.
Σε οτι αφορά την Είσοδο : Το εκτεταμένο και ιδιόμορφο των χερσαίων και θαλασσίων συνόρων (χερσαία 1248 χλμ με Αλβανία 246,7 χλμ. θαλασσίων 1280 + 3000 νησιά και νησίδες), καθιστά τον έλεγχο δύσκολο και πολλές φορές αδύνατο ώστε τελικά ένας μεγάλος αριθμός διεισδύει.
Η ανεπάρκεια αποτελεσματικού ελέγχου των συνόρων που οφείλεται κυρίως :
– Στην εκτιμωμένη ανεπάρκεια του διατιθεμένου προσωπικού και μέσων Στρατού – ΕΛ.ΑΣ και ΛΣ + Στην ύπαρξη κυκλωμάτων διευκόλυνσης των λαθρομεταναστών είτε επ΄ αμοιβή είτε για περαιτέρω εκμετάλλευση (πορνεία, ναρκωτικά κ.λ.π.).
– Στην έλλειψη επαρκούς πληροφόρησης για τη μετακίνηση των λαθρομεταναστών
– Στην αδυναμία έλεγχου των νομίμως εισερχομένων και παραμενόντων στην συνέχεια στην χώρα
Σε ότι αφορά την παραμονή και εργασιακή απασχόληση
Στην ανεπάρκεια του συστήματος ελέγχου στο εσωτερικό για εντοπισμό των παρανόμων που οφείλεται :
-Στις αντικειμενικές αδυναμίες της ΕΛΑΣ (περιορισμένο προσωπικό, πολλαπλές υποχρεώσεις).
-Στην μη συμμετοχή της Ελληνικής κοινωνίας προς υποβοήθηση ενεργειών της ΕΛ.ΑΣ.
-Στις δυνατότητες που υπάρχουν για εξασφάλιση πόρων ζωής ή και αποταμίευσης λόγω προσφοράς εργασίας κυρίως όπου δεν προσφέρονται Έλληνες.
Μερικά στοιχεία προερχόμενα από τις Ελληνικές Τράπεζες είναι χαρακτηριστικά:
Διαμένουν νόμιμα : 1.000.000 (νόμιμοι και υπό νομιμοποίηση).
Τραπεζικοί λογαριασμοί : 500.000.
-Μέση κατάθεση : 10.000 ή 12.000 (έναντι 8.000 των Ελλήνων).
Συνολικές καταθέσεις : 5 δις.
Εμβάσματα μόνο προς Αλβανία : 500 εκατ. (ετησίως).
Τα εμβάσματα από την Ελλάδα. ανέρχονται στο 9% του ΑΕΠ της Αλβανίας
Εξωγενείς Αιτίες:
Η γενικότερη οικονομική, πολιτική κοινωνική και δημογραφική κατάσταση των χωρών προελεύσεως (ασταθής οικονομία, πολιτική αστάθεια, εσωτερικές διενέξεις ή συγκρούσεις, υψηλοί ρυθμοί δημογραφικής ανάπτυξης κ.λ.π.) αλλά και η πολιτική των χωρών αυτών για εξαγωγή του πλεονάζοντος εργατικού δυναμικού προς περιορισμό της ανεργίας ,εισαγωγή συναλλάγματος κλπ.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα παρουσιάζεται από την Αλβανία και λόγω της άμεσης γειτνιάσεως με την χώρα μας ενώ δεχόμαστε λαθρομετανάστες και από τις πρώην ανατολικές χώρες (Πολωνοί, Ρουμάνοι, Βούλγαροι), πρώην χώρες της Σοβιετικής Ένωσης, Ασιατικές χώρες (Ιρακινοί, Πακιστανοί, Σύριοι, Φιλιππινέζοι κ.λ.π), Αφρικανικές χώρες (Αιγύπτιοι, Νιγηριανοί κ.λ.π), Κούρδοι και Τούρκοι.
Tα παραπάνω στοιχεία είναι απο το
Eνημερωτικό Σεμινάριο «Μετανάστευση και Εθνική Ασφάλεια» /12-14 Φεβρουαρίου 2007
Σήμερα η κατάστασή με τους Λαθρομετανάστες στην Ελλάδα είναι πλέον ανεξέλεγκτη, ασυμμάζευτη, τα εγγλήματα, οι διάφορες μεταδοτικές ασθένειες (για τις οποίες ούτε λόγος δεν έγινε στο εν λόγω σεμινάριο) για την διακίνηση των ναρκωτικών, το εμπόριο ανθρώπων και οργάνων, το μαύρο χρήμα που παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις, με απρόβλεπτες συνέπειες και με απώτερο σκοπό την αποσταθοροποίηση, και την αλλοίωση του πληθυσμού της χώρας, τα οποία κρύβουν επιμελώς οι πολιτικοί μας.
