Είπα και εγώ να πιάσω το Μαγιόξυλο,παράλληλα μέρα που ήταν για την εργατιά η 1η Μαΐου, να καταγγείλω την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων από τους εργοδότες είτε στον ιδιωτικό τομέα, είτε στο δημόσιο, όπου πλέον η 8ωρος εργασία με ασφάλεια και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ανέκδοτο.
Εν πάσει περιπτώσει στα νυχτερινά κέντρα δεν υπάρχει η 1η Μαΐου, όλες οι μέρες είναι ίδιες, ο κόσμος θέλει και βρίσκει να διασκεδάσει σύμφωνα με τα γούστα του. Τα δικά μου γούστα είναι τα νυχτερινά κέντρα, όπου και τα τίμησα δεόντως, και τις δύο πιάτσες διασκέδασης στην Αθηναϊκή νύχτα. Η μια πιάτσα είναι η παραλιακή ζώνη, όπου εκτός από το “Θάλασσα” όλα τα άλλα νυχτερινά κέντρα ανοίξαν για την καλοκαιρινή περίοδο. Η δεύτερη ζώνη διασκέδασης είναι επί της οδού Πειραιώς. Και οι δύο ζώνες διασκέδασης είχαν μικτή κίνηση. Άλλα υπερβολικά πολλή, άλλα μέτρια, και άλλα καθόλου, σχεδόν άδεια από κόσμο.
Έτσι λοιπόν ημέρα Πέμπτη νωρίς στις 12 το βράδυ η πρώτη μου στάση ήταν στο νυχτερινό κέντρο “Αστέρια”, όπου εμφανίζεται ο Πάνος Κιάμος, η Μαρία Ιακώβου και το συγκρότημα των Mystique. Οι θαμώνες την ίδια ώρα σιγά – σιγά γέμιζαν τον μαγαζί το οποίο ήταν ορθάνοιχτο ως το πρώτο κύμα της θάλασσας.
Η τραγουδίστρια Μαρία Ιακώβου ετοιμαζόταν να βγει για το πρόγραμμα της, ενώ ο Πάνος Κιάμος μόλις είχε φτάσει, και τράβηξε γραμμή για το καμαρίνι του, όπου βρέθηκα και εγώ για μια σύντομη κουβεντούλα, ενώ παράλληλα ο καλλιτέχνης ετοιμαζόταν για να βγει στην πίστα. Πιάσαμε κουβέντα για την τεχνητή παγκόσμια κρίση, και τους καταστροφολόγους ανθρώπους τον Μ.Μ.Ε που καθημερινά πασχίζουν να πείσουν τον κόσμο, πόσο μεγάλη κρίση υπάρχει, μπας και τον κρατήσει στα σπίτια, προτρέποντας, να μην ξοδεύει τα χρήματα του, ειδικά στην διασκέδαση.
Σφήνα ενίσχυσε την καλά κατασκευασμένη καταστροφολογία και ο Υπουργός Υγείας με το νέο νομοσχέδιο περί απαγορεύσεως του καπνίσματος, και τα ξενύχτια των ανηλίκων. Ο Υπουργός αφού έχει λύσει όλα τα μεγάλα προβλήματα των Ελλήνων, τώρα μπήκε και στην διασκέδαση, για να μας προστατεύσει από τις κακές αρρώστιες του αιώνα.
Τέλος πάντων αυτά τα κηρύγματα των καταστροφολόγων δεν πείθουν τον κόσμο που θέλει να ξεδώσει και να διασκεδάσει σε κέντρα, όπου επιχειρηματίες και καλλιτέχνες έχουν δώσει έμφαση στα καλά προγράμματα, στο ρεπερτόριο, τα κέντρα αυτά θα δουλέψουν και δεν τους αγγίζει καμιά κρίση. Αυτήν την διαπίστωση είχαμε από κοινού με τον Πάνο Κιάμο. Είχαμε να πούμε πολλά ακόμα, θα λύναμε ακόμα και το Κυπριακό, αλλά και ο Πάνος έπρεπε να βγει στην πίστα, όπως και εγώ έπρεπε να την κάνω
προς “Ποσειδώνιο” μεριά, όπου εμφανίζονται ο Χρήστος Χολίδης, η Θέλξη και ο Στάθης Ραφτόπουλος. Πάντως μπαίνοντας στην Αθήνα το μάτι μου χόρτασε να βλέπει διάσπαρτες αφίσες σ΄ όλη την πόλη του “Ποσειδωνίου” και τον Χρήστο Χολίδη με κασκόλ, επαναστατικού αγώνα, “αλλά Αραφάτ”, με το πανάκριβο πουκαμισάκι, δύο πράγματα αντίθετα.
Μπαίνοντας στο κέντρο “Ποσειδώνιο” οι μετρ με καλωσόρισαν, και πριν προλάβω να καθίσω πήρε το μάτι μου τον επιχειρηματία του κέντρου που βρισκόταν στην κονσόλα – μάστερ του όλου οπτικοακουστικού συστήματος του μαγαζιού, για να ελέγχει τον ήχο και τον φωτισμό της πίστας. βγήκε ο Χρήστος Χολίδης για το πρώτο του πρόγραμμα, με μια κουστουμάρα “αλλά μπουρζουαζία”, και παπούτσι λουσάτο “αλλά Ωνάσης”, και το μαντιλάκι στην τσέπη για να το κουνά φεύγοντας, πολύ σικάτη κατάσταση.
Κάθισα σε κεντρικό καναπέ με την παρέα μου, και με τον οδηγό της λιμουζίνας μου (ποια κρίση και σαχλαμάρες). Στο διπλανό καναπέ διασκέδαζε ο καλλιτέχνης Δημήτρης Γιώτης με την παρέα και τους μουσικούς του. Αφού άκουσα ορισμένα τραγούδια του Χρήστου Χολίδη και το καινούργιο του σουξέ, με το οποίο ψιλορολάρισε τους θαμώνες, όταν όμως έπιασε το τραγούδι το οποίο έχτισε σιγά – σιγά σε νυχτερινό κέντρο της Θεσσαλονίκης το τραγούδι “κι ας μην εχώ που να πάω” δεν έχω να πάω σπίτι για να κοιμηθώ” έγινε πραγματικός χαμός. Όμως πολλά τραγούδια του προγράμματος του είναι αργά, κοιμισμένα και άχρωμα.
“…Φίλε μου Χρήστο και αξιότιμε επιχειρηματία του κέντρου, τα τραγούδια αυτά είναι άχρηστα, χρίζουν άμεσης αλλαγής. Δεν κάνουν για πρώτο πρόγραμμα, πόσο μάλλον για το δεύτερο που είναι και το σημαντικότερο. ..”
Φαίνεται πως ο καλλιτέχνης έπιασε την σκέψη και τον προβληματισμό μου, θα με είδε και πόσο αρπαγμένος ήμουν μ΄ αυτά που άκουγα (και τα οποία ως επί το πλείστον είναι Ραδιοφωνικά κατεστημένα, τα προωθούν σε κοινή συνεννόηση) και μου φώναξε από την πίστα “γεια σου άρχοντα Βάνη όλα θα διορθωθούν”. Τελειώνοντας το πρόγραμμα τον επισκέφτηκα στο ανακαινισμένο “Lux” καμαρίνι του, ενώ στην πόρτα δέσποζε η τεράστια αφίσα του “Νονού” με τον αείμνηστο Μάρλον Μπράντο, αλλά η πόρτα ήταν κλειστή, άλλο ένα φάουλ του καλλιτέχνη.
Αφού χτύπησα άργησε πολύ για να μου ανοίξει, γι΄ αυτό και του έριξα αρκετά μπενιλίκια, κυρίως για το καμαρίνι του που θα έπρεπε να είναι ανοιχτό για όλους. Βέβαια δεν έλειψαν οι δικαιολογίες για το γεγονός αυτό. Τα είπαμε ένα χεράκι με ιδιαίτερη έμφαση στο πρόγραμμα που θέλει επειγόντως ξήλωμα από την αρχή, και έτσι τον άφησα προβληματισμένο. Είδα για λίγο και την Θελξάρα να ερμηνεύει μπαλάντες, και προτού με πάρει ο ύπνος έφυγα για το
νυχτερινό κέντρο “Ρωμαίο”, παραδίπλα δηλαδή. Ο μετρ Βαγγέλης μου σκλάβωσε με την ευγένεια του. Στην πίστα ήταν επί το έργο ο Χρήστος Κυπριανίδης ο οποίος έκανε πως δεν με είδε, και ας μετράμε σε μπόι 1,90m. Ο καλλιτέχνης ήταν πιο ψηλός λόγο του καλαμιού παυ καβάλησε ,ξεχνώντας από που ξεκίνησε, ποιόν παρακαλούσε για λίγη βοήθεια στα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα. Το ύφος αυτό όμως έχει αντίκτυπο και στο νυχτερινό κέντρο, όπου η κίνηση ήταν κάτω από μέτρια. Επειδή μου την έδωσε η συμπεριφορά του τραγουδοποιού έφυγα σφαίρα για το
νυχτερινό κέντρο “Αθηνών” στον άλλο μαθητή μου Νίκο Βέρτη, ο οποίος με τον καιρό έγινε καθηγητής. Μπροστά στην είσοδο του κέντρου ήταν στην σειρά αραγμένα ότι πιο πολυτελή αυτοκίνητα κυκλοφορούν στην Αθηναϊκή νύχτα. Εκεί ανάμεσα παρκάρισα και εγώ με την 15 μέτρων λιμουζίνα κλέβοντας την παράσταση. Ε΄ ρε φτώχια!!!! Πω….πω λεφτά, πολλά λεφτά!!!!!
Μπαίνοντας στην είσοδο με καλωσόρισε ο επιχειρηματίας με την κυρία των δημοσίων σχέσεων του κέντρου, το οποίο ήταν φισκαρισμένο, ανακαινισμένο και με μια επιβλητική πίστα σε όλο το μεγαλείο, για να γουστάρεις τις ζεϊμπεκιές. Με το μάτι γαρίδα με εντόπισε αμέσως ο αδελφός του Βέρτη ο Δημήτρης ο οποίος ήλθε σφαίρα για να με παραλάβει, και να με περιποιηθεί ιδιαίτερα. Εντυπωσιάστηκα με τις πολλές αλλαγές που είδα στον Δημήτρη.
Ο δε Νίκος Βέρτης πάνω στην πίστα με καλωσόρισε από το μικρόφωνο, ενώ από την σκάλα του Μιλάνου η ορχήστρα με τους 15 μουσικούς έπαιζε ζωντανά το επιλεγμένο ρεπερτόριο με νέα και παλιά τραγούδια του καλλιτέχνη, αλλά και πολλά άλλα σουξέ αειμνήστων καλλιτεχνών. Ο Νίκος Βέρτης πετούσε στην κυριολεξία, και αυτό το κλίμα μετέδιδε και στους θαμώνες που χόρευαν στην πίστα, ενώ τα λουλούδια είχαν γίνει βουνό πάνω στο πάλκο, αφού μόνο από έναν θαμώνα οι λουλουδούδες πήραν παραγγελία 500 δίσκους να ρίξουν τα πόδια του καλλιτέχνη. Ο εν λόγω θαμώνας ήταν φαν του Νίκου Βέρτη, και κάθε φορά που έρχεται να τον απολαύσει ξοδεύει πολύ χαρτούρα στα γαρύφαλλα.
Την βραδιά αυτή διασκέδαζε και μια ομάδα ποδοσφαίρου, αλλά και πολλά τηλεοπτικά κανάλια συνδύασαν την δουλειά με την διασκέδαση και πολύ καλά έκαναν. Το σέρβις στο κέντρο “Αθηνών” είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετικό. Μόλις σηκώθηκα ο Νίκος μου έκανε νόημα για να περάσω από το καμαρίνι, αλλά η ώρα είχε πάει 05: 30 και έπρεπε να περάσω και από το νυχτερινό κέντρο “Caramela Live” επί της Συγγρού.Έτσι λοιπόν στην νοηματική γλώσσα είπα στην Νίκο Βέρτη ότι θα περάσω να τον δω πριν φύγω για την Θεσσαλονίκη.
Το “Caramela Live” το βρήκα ασφυχτικά γεμάτο παρά την πρωϊνή ώρα, ενώ επάνω στην πίστα τραγουδούσε το νέο αστέρι του “Caramela” ο Σάκης Αρσενίου, ομορφόπαιδο από την Θεσσαλονίκη, άλλος ένας μαθητής μου, πριν ακόμα ξεκινήσει καλά – καλά το τραγούδι. Από τότε έχει βελτιωθεί πάρα πολύ, τον βλέπω δε για τον Σεπτέμβριο να είναι έτοιμος να μοιραστεί τον θρόνο μαζί με τον Κυριάκο Κυανό στο “Caramela Live”.
Ο Σάκης από την πρώτη του δισκογραφία που κυκλοφορεί από την “Heaven” σε συνεργασία με την Digital Ray Records έπιασε το σουξέ με τίτλο “τους λυπάμαι” ανεβάζοντας το κέφι στα ύψη. Μαζί του τραγουδούσε και ο Κυριάκος Κυανός , το δίδυμο της φωτιάς, την φετινή περίοδο στο συγκεκριμένο κέντρο.
Ο Κυριάκος Κυανός ετοιμάζει να κυκλοφορήσει ένα CD Single με 3-4 τραγούδια Live από την πίστα, και τα οποία είναι ένα κι ένα όταν τα άκουσα. Τα λουλούδια και πάλι είχαν την τιμητική τους, οι δίσκοι πήγαιναν κι έρχονταν ασταμάτητα, μέχρι τις πρωϊνές ώρες 08:45, όπου πλέον το κορμί μου δεν άντεχε περισσότερο ξενύχτι, και έφυγα με χίλια για ύπνο, κάτω από το λαμπερό φως του ηλίου.
Έτσι ακριβώς διασκεδάζει ο κόσμος στην Αθήνα, όση ώρα αντέχει και γουστάρει, ενώ στην Θεσσαλονίκη η οποία βρίσκεται μέσα στην Ελληνική επικράτεια, άρα έχει και τους ίδιους νόμους με την Αθήνα, παρά ταύτα όμως η αστυνομία κλείνει τα νυχτερινά κέντρα στην πόλη με το σουξέ “έχει πάει τρεις”, ούτε λεπτό παραπάνω, για να επιβεβαιώνεται έτσι το σλόγκαν της νέας τάξης πραγμάτων, ότι η οικονομική κρίση χτυπά και την διασκέδαση, ενώ ακόμα και στην Αλβανία του Χότζα τα κέντρα είναι ανοιχτά όσο γουστάρουν.
Αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα με δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Ημέρα Παρασκευή πρώτη μου στάση ήταν στο νυχτερινό κέντρο “Θέα” όπου εμφανίζονται ο Νίκος Οικονομόπουλος, και ο Θάνος Πετρέλης. Το κέντρο το βρήκα κατάμεστο με τον Νίκο Οικονομόπουλο επάνω στην πίστα να ερμηνεύει το σουξέ του με τίτλο “Αυτό το αστέρι ” και να ξεσηκώνει το γυναικομάνι που έχει γίνει στέκι το εν λόγω κέντρο. Τον καλλιτέχνη Οικονομόπουλο είδα με πολύ τσαγανό, να τα χώνει και τον κόσμο να τον φωνάζει δίπλα του, πολύ μαγκιά, μπράβο του. Τον δε Θάνο Πετρέλη τον άκουσα για λίγο, καθώς θα έπρεπε να πάω
προς το “Έναστρον” νυχτερινό κέντρο όπου εμφανίζεται ο άρχοντας της πίστας Νότης Σφακιανάκης.
Το σαλόνι του κέντρου ήταν φισκαρισμένο, όπου τα δύο αδέλφια μου ο μετρ Γ. Κατσάμπαλης και ο Σίφης έγιναν θυσία για να με περιποιηθούν. Αλλά και ο Νότης επάνω στην πίστα με καλωσόρισε “..γεια σου Νικολάκι μου Βάνη” όπως μου φώναξε χαρακτιριστικά , μ΄έκανε να νοιώσω σαν εικοσάρης, καθώς είχα χρόνια και ζαμάνια να το ξανακούσω.
Νάσαι καλά ρε Νότη, ο οποίος περιττό να σας περιγράψω πως ερμήνευε τραγούδια μεγάλων καλλιτεχνών που έφυγαν από την ζωή, και άφησαν στην επόμενη γενιά παρακαταθήκη. Οι δε γυναίκες να τον φιλούν, τα φλας και τα λουλούδια να πέφτουν από κάθε κατεύθυνση. Γινόταν ένας χαμός στο ίσιωμα, που δημιούργησε ο Νότης παρά την κούρασε που τράβηξε όλη την εβδομάδα στο νησί του την Κω, όπου ο ίδιος μαζί με άλλους τρεις φίλους σήκωναν και κουβαλούσαν τα έπιπλα και όλα τα υπάρχοντα της μητέρας του που μετακόμιζε στο καινούργιο σπίτι που της έκανε δώρο ο Νότης.
Έτσι λειτουργούν οι άρχοντες, τιμούν και σέβονται την μάνα και τον πατέρα, αφήνοντας πίσω τις όποιες δουλειές που έχουν. Για την νέα δισκογραφία που ετοιμάζει ο Νότης ,γράφτηκε και ένα τραγούδι για τον πρόωρο χαμό του αδελφού του Γιώργο με το οποίο και πάλι θα ταράξει τα νερά, θυμίζοντας τις ψυχές που χάθηκαν άδικα από πολλές Ελληνικές οικογένειες. Θα αγγίξει πολλές καρδιές.Είδα ακόμα για λίγο το πρόγραμμα του Νότη και έφυγα για το
νυχτερινό κέντρο “Νότες Live”, όπου εμφανίζεται ο Βορειοελλαδίτης Αλέκος Ζαζόπουλος, μαζί με την Έλενα Γκρέκου. Το νέο σουξέ του Ζαζόπουλου με το ελικόπτερο, εμπνευσμένο από αποδράσεις των Ελληνικών φυλακών, είναι μια ζεϊμπεκιά που αξίζει, αλλά η εισαγωγή του τραγουδιού προσπαθώντας να μιμηθεί τον ήχο του ελικοπτέρου, χαλά όλη την κρέμα που κατά τα άλλα είναι καλό τραγούδι, με πολύ καλό λαϊκό ερμηνευτή τον Ζαζόπουλο. Αυτό ας το προσέξει, και να βελτιώσει την εισαγωγή.
Για το Σάββατο τα σχέδια μου ήταν να ξεκινήσω από τον λαϊκό βάρδο Βασίλη Καρρά και το νυχτερινό κέντρο “Άμμος”, όπου από τις 12:30 το μαγαζί ήταν γεμάτο από κόσμο. Ο Βασίλης Καρράς ήταν πρόσφατα στην Θεσ/νίκη, και διασκέδαζε με την παρέα του στο νυχτερινό κέντρο “Χάραμα Live” όπου έκανε μεγάλη ζημιά σε πιάτα και λουλούδια, πράγμα που το κάνει τακτικά ο Βασίλης, ενισχύοντας τα κέντρα της Θεσ/νίκης και όχι μόνο.
Στην πίστα του “Άμμος” παρουσίαζαν το πρόγραμμα τους οι πρωτοεμφανιζόμενοι καλλιτέχνες του σχήματος, ενώ ο Βασίλης Καρράς ήταν στο καμαρίνι του από τις 11:30.
Δυστυχώς είχε συζήτηση με τον ιδιοκτήτη του κέντρου και έτσι έφυγα προς το νυχτερινό κέντρο “Σουίτα” (πρώην “Παραλία”), όπου εμφανίζεται ο άλλος Θεσσαλονικιός λαϊκός βάρδος Χάρης Κωστόπουλος που μόλις είχε βγει στην πίστα και τα έχωνε μαζί με τις πενιές του μπουζουκιού του. Τον απόλαυσα στο πρώτο πρόγραμμα, τα δε λουλούδια έπεφταν μαζί με τους δίσκους στα πόδια του καλλιτέχνη. Όμως έπρεπε να φύγω μια και τα είπαμε με τον Κωστόπουλο τον τελευταίο καιρό πολλές φορές.
Έφυγα προς το “Frangelico” όπου εμφανίζονται ο Στέλιος Ρόκκος με την Πάολα, που ήταν και η τελευταία τους ημέρα. Στην πίστα τραγουδούσε η ναζιάρα Πάολα, χόρευε και τραγουδούσε παράλληλα, ανεβάζοντας το κέφι στα ύψη.
Έκατσα και την απόλαυσα για λίγο ακόμα και έφυγα προς το “Κέντρο Αθηνών” για να αποχαιρετήσω τον Νίκο Βέρτη, με τον οποίον τα είπαμε για αρκετή ώρα στο καμαρίνι. Εκεί βρήκα να διασκεδάζουν οι αδελφοί Σαλέα με τις οικογένειες, ήλθαν για πάρτη του Νίκου Βέρτη. Στο καμαρίνι άναψε η συζήτηση γύρω από το θέμα της Ελληνικής διασκέδασης, και για τις συναυλίες που κάνουν οι καλλιτέχνες στο εξωτερικό. Καλή η κουβέντα , και η παρέα αλλά έπρεπε να φύγω για τα πάτρια εδάφη, για να προλάβω και τα νυχτερινά κέντρα της Θεσ/νίκης.
