με σχέδιο και όραμα, ..το λέει, το ζει, σ΄ όλο το μεγαλείο του.., ο πρώην σερβιτόρος της ιστορίας μας. Ξεκίνησε από τα νειάτα του να εργάζεται σε μικρά σαλόνια ως σερβιτόρος σε club της Χαλκιδικής, όταν δεν είχε στον ήλιο μοίρα, ούτε καμιά τέχνη στα χέρια του, κι ας φώναζε η μαμά του “…μάθε παιδί μου γράμματα..”.
Εν πάσει περιπτώσει ένα μικρό μεροκάματο τουλάχιστον το έβγαζε, όμως πάντα έψαχνε λύση για την φτώχεια του.
Έτσι σιγά – σιγά πέρασε σε μεγαλύτερα σαλόνια, σε μεγάλη disco της πόλης και με θέση αναβαθμισμένη, ως βοηθός σερβιτόρου. Και πάλι το μεροκάματο δεν τον έφτανε, γι΄ αυτό και πολλές φορές γύριζε με τα πόδια στο σπίτι από την δουλειά μέσα στα βαθιά χαράματα.
Ήταν συνεχώς στο ψάξιμο, έτσι βρήκε επιτέλους το μεγάλο σαλόνι σε νυχτερινό κέντρο, όπου έπιασε δουλειά ως σερβιτόρος.
Σαν καλός μαθητής, κυρίως αποφασισμένος να αλλάξει την μοίρα του, παρατηρούσε τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια. Έτσι ανακάλυψε την μέθοδο της “ανοιχτής χούφτας” και με την πρώτη ευκαιρία πέρασε στην πρακτική. Αυτή η μέθοδος ζέστανε για πρώτη φορά και την τσέπη του.
Έβαλε μεγαλύτερο στόχο και οραματιζόταν να γίνει και αυτός μετρ του κέντρου. Όντως τα κατάφερε και επιτέλους φόρεσε κουστουμιά, τζάμπα προϊόν της επιχείρησης, φορώντας δε και γραβάτα, άρχισε να το παίζει γαμπρός.
Γνώρισε την δίμετρη καλλονή που εργαζόταν στο ίδιο κέντρο στην υποδοχή και έγιναν κολλητάρια, μια και αυτή είχε μεγάλες βλέψεις .
Αν και είχε όλα τα καλά ο φιλόδοξος της ιστορίας μέχρι και ένα αυτοκινητάκι απέκτησε που θα του διευκόλυνε την ζωή, για να περάσει η πεζοπορία στο παρελθόν. Κι όμως οραματιζόταν πιο ψηλές σκάλες ευτυχίας.
Μια και είχε αδελφό τραγουδιστή 4ης σειράς, ήταν ευκαιρία να τον προωθήσει, και να ανέβει και αυτός μαζί του. Πρότεινε στον επιχειρηματία του κέντρου να τον κάνει πρώτο τραγουδιστή στο νέο σχήμα και αυτός το αποδέχθηκε. Η πρόταση πήρε σάρκα και οστά , αυτός απέκτησε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη από το αφεντικό, αλλά και μεγαλύτερες αρμοδιότητες, φυσικά με μισθό πολύ ανεβασμένο.
Παρ΄ όλα αυτά κάθε πρωί που ετοιμαζόταν να φύγει από το κέντρο με το σαράβαλο φιατάκι που είχε, αντί να αγοράσει ένα αυτοκίνητο της προκοπής, επιστράτευε τους υπάλληλους, ακόμα και το αφεντικό,και όλοι μαζί έσπρωχναν το σαράβαλο του να πάρει μπρος.
Αυτό γινόταν κάθε πρωί για πολύ καιρό, ώσπου το αφεντικό κουράστηκε πια να σπρώχνει και να ξεφτιλίζεται σε καθημερινή βάση, και αγανακτισμένος του λέει ένα πρωί
“…άϊντε τράβα και πάρε ένα καινούργιο αυτοκίνητο και τις δόσεις θα τις πληρώνω εγώ…,..δεν μπορώ να σε βλέπω σ΄ αυτά τα χάλια…”.
Ο φιλόδοξος αρπάζοντας την ευκαιρία ρωτάει
“…και τι αυτοκίνητο να πάρω;;;…Ακριβό, φθηνό;;;…”
“…Πάρε ένα καλό…” του απάντησε το αφεντικό, δίνοντας την εντύπωση ότι δεν τον νοιάζει πόσο θα στοιχίσει. Γι΄ αυτό και ο φιλόδοξος πήγε και πήρε όχι ότι κι ότι, αλλά ένα πολυτελές. Το σαράβαλο το άφησε στο πάρκινγκ του κέντρου ως μουσειακό είδος με δωρεάν είσοδο, αφού δεν ήταν ούτε για απόσυρση.
Ε΄… μετά ποιος τον έπαινε!!!!!!
Οι ρόδες έτρεχαν με χίλια, όπως και τα μυαλά του από τον πολύ αέρα – πατέρα. Έβαλε μπρος το τελικό σχέδιο να γίνει αφεντικό, στις επιχειρήσεις που θα άνοιγε.
Με τις γνωριμίες που απέκτησε βρήκε και τους πρώτους χρηματοδότες και νάσου η επιχείρηση καφέ – μπαρ. Η πόλη πια δεν τον χωράει, τώρα που το χρήμα ρέει, ετοιμάζεται προς “τας Αθήνας” για μεγάλα πράγματα, μεγάλα γλέντια μαζί με τον τραγουδιστή αδελφό του.
Τον επιχειρηματία που τον βοήθησε να φτάσει, εκεί που βαδίζει σήμερα ούτε τηλέφωνο δεν τον παίρνει, τόσο απασχολημένος είναι.
Γιατί..,μήπως τους καλούς φίλους που του στάθηκαν στα δύσκολα και στο καθημερινό σπρώξιμο τους θυμάται καθόλου;;; Αυτά είναι αστεία πράγματα για τον φιλόδοξο άρχοντα .
Μόνο την δίμετρη από τα παλιά έχει, κολλημένη σαν βδέλλα επάνω του, και μαζί τραγουδούν και γλεντούν για την ζωή που είναι ωραία ,τρα..λα..λα …λα..λα !!!!!
Κάντε και εσείς τα κορόϊδα !!!!!
